1. 242 ΜΕΡΕΣ ΟΜΗΡΙΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Ο Κλέαρχος, ο ιδιοκτήτης της περίφημης ταβέρνας «Τράτα» στη Ραφήνα, κρυφάκουγε τους
δύο γνωστούς πελάτες του. Ο φίλος του δεν ήταν πια, εδώ και λίγες μέρες, πρωθυπουργός.
Και ο άλλος, ο Θόδωρος, είχε φύγει εδώ κι ένα χρόνο από την «ηλεκτρική καρέκλα» του
Μαξίμου. Μέσα σε μια θύελλα αναπόδεικτων κατηγοριών. Μέσα στην ομίχλη που σκεπάζει
συνήθως νωρίς το πρωί τις μονές του Αγίου Όρους. Έξω το κύμα έσκαγε απαλά στην παρα-
λία της Ραφήνας. Οι άντρες της προσωπικής ασφάλειας του Καραμανλή ερευνούσαν με
προσοχή τις κινήσεις στο γύρω χώρο, αλλά αισθάνονταν πιο χαλαροί. Τώρα ήταν άλλος ο
ένοικος του Μαξίμου. Η «καραντίνα» στην οποία είχαν βάλει τον προστατευόμενο «στόχο»
είχε λήξει. Κράτησε 262 ημέρες, από το βράδυ της 5ης Φεβρουαρίου 2009, όταν ο Προ-
κόπης Παυλόπουλος παρέδωσε στον Καραμανλή πληροφορίες των ρωσικών
μυστικών υπηρεσιών (FSB) για σχέδιο δολοφονίας του, και τελείωσε το βράδυ της 4ης
Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς, όταν η Ν.Δ. συνετρίβη στις εκλογές και παρέλαβε την
εξουσία ο «πρόθυμος να παγώσει» το ενεργειακό deal με τη Μόσχα Γιώργος
Παπανδρέου - σύμφωνα με το απόρρητο τηλεγράφημα του Σπέκχαρντ στο Στέιτ
Ντιπάρτμεντ.
To «Crash», αφού «κρυφοκοίταξε» το προσωπικό ημερολόγιο του Καραμανλή, επεξερ-
γάστηκε μια σειρά από απόρρητα τηλεγραφήματα της Αμερικανικής Πρεσβείας (αναρτημένα
στα Wikileaks), διάβασε τα τελευταία μηνιαία ειδικά δελτία της ΕΥΠ που παρέλαβε ο πρώην
πρωθυπουργός από τον επιχειρησιακό τομέα (Δεκέμβριος 2008-Ιανουάριος και Μάρτιος
2009) και ρώτησε πολλούς από τους ανθρώπους που ήταν στο περιβάλλον του, αποκαλύπτει
σήμερα πώς ο Καραμανλής οδηγήθηκε, απειλούμενος θανάσιμα (ο ίδιος και η οικογέ-
νεια του), σε πρόωρη έξοδο από το Μαξίμου.
Στα μέσα Μαρτίου του 2009 (και αφού έχει γνωστοποιηθεί στον ίδιο μέσω «διαύλου» της FSB
προς την ΕΥΠ ότι υπάρχει σχέδιο δολοφονίας του) διαμηνύεται τελεσιγραφικά στον ίδιο ότι
«πρέπει να δρομολογήσει τη συντομότερη -άμεση- έξοδό του από την εξουσία. Το
μήνυμα είναι σαφές: «ΦΕΥΓΕΙΣ ΤΩΡΑ. Είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ χώρα-μέλος του NATO να έχει
ανεξάρτητες σχέσεις με τη Ρωσία». Έχουν προηγηθεί μια σειρά από πράξεις, αποκαλύψεις
και «μηνύματα» για την «εχθρική» πολιτική που ακολουθεί απέναντι στη βούληση και στις
επιλογές του Λευκού Οίκου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Ο «ύποπτος» από την εποχή της αντιπολίτευσης και νοσηρός «Βούδας» (όπως τον
αναφέρουν τα τηλεγραφήματα της Αμερικανικής Πρεσβείας) είναι πλέον άμεσος
στόχος και εντάσσεται, όπως αποδεικνύεται από το υλικό που έχει το «Crash», σε
διαδικασία πιέσεων, με μεθόδους «οικονομικών εκτελεστών» σε περιοχές της Νοτίου
Αμερικής. Την ίδια εποχή ο Καραμανλής «μετράει» και τα αρνητικά μηνύματα που του στέλ-
νουν οι «βαρόνοι» των Αθηνών, αλλά και μέσα από το ίδιο του το κόμμα, όπου ορισμένοι-
μαριονέτες (θαμώνες γραφείων της διαπλοκής και τακτικοί επισκέπτες της
Αμερικανικής Πρεσβείας) είναι έτοιμοι να τον ρίξουν. Στις 22 Μαρτίου 2009 ο Νίκος
Χατζηνικολάου δημοσιεύει συνέντευξη του Καραμανλή, στην οποία ο απειλούμενος
πρωθυπουργός, του λέει: «Είμαι 12 χρόνια αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, έχω
κουραστεί...». Η δήλωση αυτή γίνεται εφαλτήριο ανόδου του ΠΑΣΟΚ, που κινείται οριακά
πίσω από τη Νέα Δημοκρατία ενόψει ευρωεκλογών. Κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει στη ζωή του
Καραμανλή...
Το εγκαταλελειμμένο όπλο με τη διόπτρα
Συνολικά 242 ημέρες απομόνωσης, συνεχών αλλαγών στα δρομολόγια, περιορισμένης χρο-
νικά παραμονής σε συγκεκριμένους χώρους, τριπλής φρούρησης εντός και εκτός της οικίας
του, ούτε περίπατοι ούτε μπάνιο στη θάλασσα και εμφάνιση οπουδήποτε θα μπορούσε να εί-
ναι στόχος εκπαιδευμένων εκτελεστών. Του επέτρεπαν να πηγαίνει μόνο στην ψαροταβέρνα
«Τράτα», επειδή η προσωπική ασφάλειά του μπορούσε να ελέγχει καλύτερα γύρω από το
κτίριο.
2. Άλλωστε, δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που βρέθηκε, αφημένο, απέναντι
από το σπίτι του, σε ένα οίκημα, ένα μακρύκαννο πολεμικό όπλο μεγάλης εμβέλειας με
διόπτρα! Τότε δεν έγινε πολύς λόγος, κουβεντιάστηκε το θέμα σε στενό κύκλο, δόθηκαν διά-
φορες ερμηνείες, μεταξύ των οποίων κι εκείνη του «μηνύματος», αφού το όπλο βρέθηκε
δίπλα σε παράθυρο με θέα την πρωθυπουργική κατοικία.
«Όλο εκείνο το διάστημα έζησα σε καραντίνα. Δεν πίστευα βέβαια ότι θα δολοφονού-
σαν έναν πρωθυπουργό δυτικής χώρας -μέλους του NATO και της Ευρωπαϊκής
'Ενωσης», εξομολογήθηκε κάποια στιγμή σε στενό φίλο του. «Τα πάντα άλλαξαν στο
καθημερινό πρόγραμμά μου. Δεν είπα τίποτε στη Νατάσα, αλλά κατάλαβε ότι ξαφνικά
αυξήθηκαν τα μέτρα ασφαλείας μέσα και γύρω από το σπίτι και ότι εγώ δεν
ακολουθούσα πλέον το πρόγραμμά μου. Η ασφάλειά μου είχε ενισχυθεί από τις ημέρες
των "Δεκεμβριανών" του 2008, αλλά μετά τις πληροφορίες για παρακολούθηση των
κινήσεών μου, τριπλασιάστηκε». Ήταν η εποχή που τον κατηγορούσαν διάφοροι έγκριτοι
σχολιαστές και πολιτικοί συντάκτες ότι έμενε περισσότερες ώρες στη Ραφήνα, παρά στο
Μαξίμου...
Φυσικά, στο περιβάλλον του ήταν γνωστό από την εποχή που ο Κορωνιάς της Vodafone (το
2005) είχε αποκαλύψει στον Γιάννη Αγγέλου ότι βρέθηκε κοριός στις εγκαταστάσεις της
εταιρείας, ότι οι «καρτο-σκιές» (που αποδείχθηκε πρόσφατα ότι ήταν δουλειά της CIA) πα-
ρακολουθούσαν μεταξύ των άλλων και το κινητό της Νατάσας, μια συσκευή που της είχε δώ-
σει ο άντρας της πριν από τις εκλογές του 2004.
Η σύζυγος του πρώην πρωθυπουργού, ωστόσο, υποπτεύεται ότι κάτι δεν πάει καλά,
γιατί ο επικεφαλής της προσωπικής του ασφάλειας, Κώστας Κοντέλας, αλλά και ο
Σταϊκούρας (καμία σχέση με τον βουλευτή), που είναι πάντα δίπλα του, δείχνουν
ανήσυχοι.
Ο μικρός Αλέξανδρος και η Αλίκη δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται κάτι. Το κλίμα στο σπίτι
είναι βαρύ. Η Νατάσα δεν κάνει πολλές ερωτήσεις, ωστόσο δείχνει εξαιρετικά ανήσυχη για την
ασφάλεια του Καραμανλή. Βέβαια, βλέποντας τη δύναμη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας
και αναλογιζόμενος τα «μηνύματα» που παίρνει (έχουν προηγηθεί οι περίεργες και
πρωτοφανείς πυρκαγιές), το βράδυ των εκλογών του 2007, όταν καταλήγει στο σπίτι
του, λέει στη Νατάσα: «Αυτή η κυβέρνηση έχει το πολύ 15 μήνες ζωή».
Η ενόχληση των Αμερικανών
Οι διαρροές και οι πληροφορίες που φτάνουν στο Μαξίμου δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι
Αμερικανοί είναι εξαιρετικά ενοχλημένοι με την πολιτική Καραμανλή και τις σχέσεις του με τη
Μόσχα και τον Πούτιν. Η δολοφονία του 15χρονου Γρηγορόπουλου και οι φωτιές στην Αθήνα
«ανάβουν» πανηγύρι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Τον θεωρούν πλέον «αναλώσιμο» και έτοιμο για «αντικατάσταση». Δύο στοιχεία, μετα-
ξύ άλλων, κάνουν εντύπωση εκείνες τις μέρες στις μυστικές υπηρεσίες: α) η εκτεταμέ-
νη κινητοποίηση αλλοδαπών με SMS και β) η παρουσία κάποιων Κοσοβάρων, που
αναπόδεικτα κάποιοι συνδέουν με την παρουσία του νέου «υπερκινητικού» Τούρκου
προξένου στη Θράκη, που προηγουμένως υπηρετούσε στην Πρίστινα.
Τα τρία περιστατικά στο διάστημα Μαρτίου- Απριλίου του 2009, που ακολούθησαν τις πλη-
ροφορίες της FSB για σχέδιο δολοφονίας του, φαίνεται να παίζουν δραματικό ρόλο στην
ψυχολογία του Καραμανλή και να τον οδηγούν στην απόφασή του να αποχωρήσει οριστικά.
Στις 19 Μαρτίου 2009, βράδυ Πέμπτης, έξω από τα γραφεία της ΚΕΔ στη συμβολή των
οδών Κόνιαρη και Λεωφ. Αλεξάνδρας, όπου βρίσκεται το κτίριο της Κτηματικής
Εταιρείας του Δημοσίου, πυροδοτείται ένας εκρηκτικός μηχανισμός μεγάλης ισχύος,
που προκαλεί μόνο υλικές ζημιές. Το συμβάν θεωρείται από τις αρχές ασφαλείας ως
«σοβαρότατο και προκλητικό», αφού δεν υπήρξε προειδοποίηση για την έκρηξη, έγινε σε
πολυσύχναστο δρόμο και, φυσικά, μια ώρα κατά την οποία κόσμος και αυτοκίνητα
περνούσαν από την ευρύτερη περιοχή. Αυτό που δεν έμαθε όμως τότε η κοινή γνώμη είναι
ότι η συγκεκριμένη ενέργεια σήμανε συναγερμό στην προσωπική ασφάλεια του
3. Καραμανλή, καθώς από το συγκεκριμένο δρόμο περνούσε η αυτοκινητοπομπή του
πρώην πρωθυπουργού όταν έφευγε από το μικρό διαμέρισμα του στο Λυκαβηττό.
Αυτή η διαδρομή ήταν σημειωμένη στους χάρτες που περιήλθαν στα χέρια των Ρώσων
πρακτόρων μετά την εμπλοκή τους με πράκτορες της CΙΑ και της Μοσάντ.
Στο τέλος Ιανουαρίου, το τέλος Φεβρουαρίου και το τέλος Μαρτίου η ΕΥΠ παραδίδει
στον Καραμανλή τρία μηνιαία πληροφοριακά δελτία με τα ευρήματα από υποκλοπές
που είχε κάνει αυτή τη φορά η ελληνική μυστική υπηρεσία σε Αμερικανούς
διπλωμάτες. Ένας από αυτούς είναι ο Αμερικανός πρόξενος στη Θεσσαλονίκη, ένας
διπλωμάτης με μεγάλη και εχθρική δραστηριότητα στην περιοχή της Θράκης. Στις
συνομιλίες έχει καταγραφεί να λέει ότι: «Σε 6 μήνες ο Καραμανλής είναι παρελθόν».
Την ίδια περίοδο, ωστόσο, υπάρχει και μια συνάντηση που σφραγίζει την απόφαση Καρα-
μανλή να εγκαταλείψει την εξουσία. Στο διάστημα μεταξύ 15 Μαρτίου-15 Απριλίου διαμη-
νύεται από την αμερικανική πλευρά στον ίδιο τον Καραμανλή -και μάλιστα με πολύ έντονο και
πιεστικό τρόπο- ότι «είναι αδιανόητο χώρα-μέλος του NATO να έχει ανεξάρτητες σχέσεις
με τη Ρωσία». Ο κύβος ερρίφθη. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και δεν σηκώνει πα-
ρερμηνείες. «Φεύγεις τώρα».
Μια 5ωρη κουβέντα «φτιαγμένη» για ταινία του Όλιβερ Στόουν
Πέντε ώρες κράτησε η κουβέντα εκείνο το απόγευμα του Οκτώβρη του 2009 στην ψαρο-
ταβέρνα της Ραφήνας, όπου συνηθίζει να πηγαίνει ο Καραμανλής. Αν ο Όλιβερ Στόουν
άκουγε την αφήγησή του, ίσως είχε το θέμα της επόμενης ταινίας του, με την πλοκή ενός
πολιτικού θρίλερ που δεν ξετυλίγεται σε μια αποικία ή Μπανανία της Νοτίου Αμερικής, αλλά
σε μια περιοχή της Μεσογείου που ανήκει στην Ευρωζώνη και είναι μέλος της Ατλαντικής
Συμμαχίας. Ο πρωταγωνιστής πολιτικός δεν είναι φωνακλάς, όπως ο Ούγκο Τσάβες, ούτε
έχει ρίζες στους ντεκαμισάδος. Είναι απόφοιτος αμερικανικού πανεπιστημίου, έχει ρίζες (και
μεγάλο όνομα) χαραγμένες στο πλαίσιο του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσιν», ηγείται ενός
μεγάλου κεντροδεξιού πολιτικού φορέα, αλλά περιέργως (;) λέει πολλά «όχι» στην
αμερικανική πολιτική. Είναι ανυπάκουος, απροσάρμοστος και γι’ αυτό, συχνά πυκνά,
στα άκρως απόρρητα τηλεγραφήματα της Αμερικανικής Πρεσβείας τον χαρακτηρίζουν
νοσηρό και «Βούδα», που κρατάει κλειστά τα χαρτιά του.
Πριν ακόμη γίνει πρωθυπουργός, από την εποχή που ήταν αρχηγός της αξιωματικής αν-
τιπολίτευσης, τον είχαν θέσει σε στενή παρακολούθηση. Το ίδιο είχε συμβεί και στο θείο του,
όταν μετά την εισβολή του Αττίλα και τη διχοτόμηση της Κύπρου, απέσυρε τη χώρα για ένα
διάστημα από το στρατιωτικό σκέλος του NATO.
Να υπενθυμίσουμε την προφητεία του «Βήματος», που μόλις ανακοινώθηκε η υποψη-
φιότητα του για την προεδρία της Ν.Δ., τον είχε χαρακτηρίσει «Ντόλι», δηλαδή
κλωνοποιημένο διάδοχο του ιδρυτή, προβλέποντας ότι θα είναι σύντομη παρένθεση
στην εξουσία. Οι «βαρόνοι» των Αθηνών, μάλιστα, είχαν φροντίσει να είναι έβδομη ή όγδοη
είδηση στα δελτία ειδήσεών τους, στα οποία επί σειρά ετών παρουσίαζαν τον Σημίτη ως τον
«καταλληλότερο» για την πρωθυπουργία.
Εκσυγχρονιστές και «βαρόνοι» με απύθμενη βουλιμία όλη εκείνη την περίοδο υπονομεύουν
την οικονομία, την εθνική κυριαρχία και αποξηλώνουν εθνικά χαρακτηριστικά. Ίμια, Μαδρίτη
και γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο. Αποσιώπηση της αναγνώρισης των Σκοπίων από περισσότερες
από 120 χώρες. Αλόγιστος υπερδανεισμός της χώρας, εξοπλιστικά προγράμματα με σκιές και
κατηγορίες για μίζες- μαμούθ. Χρηματιστήριο και υποτίμηση, swaps με την Goldman Sachs
και Ολυμπιακοί Αγώνες, με απευθείας αναθέσεις 22 δισ.!
Ο Απρίλιος του 2000 σημαδεύεται από την επιχείρηση «ελληνοποίηση» και την εκτεταμένη
νοθεία στις εκλογές, με χιλιάδες ψηφοφόρους που δεν γνώριζαν ούτε λέξη ελληνικά!
Παραμονές των εκλογών Αμερικανοί και «βαρόνοι» ενημερώνουν τον Καραμανλή ότι
το αποτέλεσμα των εκλογών θα κριθεί με διαφορά μιας κωμόπολης ή ενός χωριού. «Ο
Σημίτης», του λένε, «θα αποδεχθεί άμεσα το αποτέλεσμα, κι ελπίζουμε να κάνετε κι
εσείς το ίδιο, γιατί η χώρα οδεύει προς το ευρώ και την Ευρωζώνη κι επομένως
αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος θα έδινε την ευκαιρία στους Ευρωπαίους
4. να πούνε: "Βρείτε τα μεταξύ σας και μετά κουβεντιάζουμε πάλι αν θα μπείτε στο ευρώ
και στην Ευρωζώνη"». Η νοθεία των εκλογών του 2000 είναι τόσο εκτεταμένη, που γίνεται
αισθητή σε όλους. Τα exit polls και τα αποτελέσματα ανατρέπονται νύχτα.
Ο Καραμανλής δεν «σηκώνει» το θέμα. Ο Γιώργος Τράγκας τον ρωτάει γιατί αφήνουνε
χωρίς επίσημη καταγγελία μια τέτοια νοθεία. «Δεν μπορώ», απαντάει, «να υπονομεύσω
την πορεία της χώρας προς την Ευρωζώνη». Συνεχίζει, όμως τις δηλώσεις εναντίον των
«βαρόνων» και της διαπλοκής. Ο θείος του, Αχιλλέας Καραμανλής, του συνιστά να συ-
ναντάει τους εκδότες και να κουβεντιάζει μαζί τους, όπως έκανε και ο θείος του, ο
αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής. Εκείνος του απαντάει: «Τότε έβγαζαν μόνο μία
εφημερίδα, τώρα έχουν πολλές δουλειές και μεγάλα συμφέροντα και διαθέτουν
μονοπωλιακά και την τηλεόραση».
Έχει πάρει μια γεύση βέβαια από το πώς τον αντιμετωπίζουν, με τις βολές κατά του Άρη
Σπηλιωτόπουλου και όσα συκοφαντικά άφηναν να διαρρέουν. Επίσης, βλέπει τον
Καρατζαφέρη να χορεύει... ως άλλη «Σαλώμη» στις σελίδες του «Βήματος» και να
φτιάχνει ένα κόμμα που έχει άμεσα πρόσβαση σε όλα τα παράθυρα της τηλεόρασης! Και ταυ-
τόχρονα. σχεδόν, ο Αβραμόπουλος αρνείται να βάλει ένα «συν» για νίκη στη Ν.Δ. τον
Απρίλιο του 2004, δαγκώνει μια τυρόπιτα στο Διόνυσο και προτιμά να παίξει με ένα
κόμμα που το πρόβαλε επί 24ωρα η «βαρονία», προκειμένου να αναχαιτίσει την άνοδο
Καραμανλή, πριν τραβήξει το χαλί στο Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών, όπως έκανε παλαιότερα
με την Πολιτική Άνοιξη.
«Δεν έχω τίποτα, ούτε με τον Μπόμπολα ούτε με τον Κόκκαλη ούτε με τους άλλους
επιχειρηματίες», λέει σε ανύποπτο χρόνο ο Καραμανλής στον Γ. Τράγκα, «όμως δεν
είναι δυνατόν να κατευθύνουν αυτοί την πολιτική στην Ελλάδα».
Όμως, πίστευε ότι το κόμμα του Αβραμόπουλου είχε «ψηφιακή» υποστήριξη και ήταν ένα
σχέδιο «σχολής Μπελογιάννη».
Το 2004 κερδίζει τις εκλογές, ενώ το δαχτυλίδι στην άλλη πλευρά παίρνει ο γόνος της άλλης
μεγάλης πολιτικής οικογένειας. Ο γιος ενός μεγαλοεργολάβου-εκδότη εξομολογείται στον
Γ. Τράγκα: «Ο Καραμανλής τα κατάφερε, πήρε την μπάλα μόνος του, έβαλε γκολ και
κέρδισε το παιχνίδι. Τώρα όμως, είναι υποχρεωμένος να μοιράσει την εξουσία». Η
επανίδρυση του κράτους, ο βασικός μέτοχος και όλα τα άλλα αρχίζουν να αποτελούν σημεία
τριβής. Εκείνο όμως που ροκανίζει από την πρώτη στιγμή την καρέκλα του είναι οι σχέσεις με
τους Αμερικανούς και η καχυποψία της Ουάσινγκτον για το ρόλο του, τον προσανατολισμό
του, τη στρατηγική του στα εξωτερικά θέματα, τις επιλογές του και, κυρίως, το βαθμό της υπα-
κοής του.
Η πρώτη γερή κόντρα έρχεται με το σχέδιο του Κόφι Ανάν για την Κύπρο. To «Crash»
αποκαλύπτει ότι ο Μπους τον πήρε δύο φορές, να τον πιέσει να ταχθεί υπέρ του
σχεδίου, όπως έκαναν τότε άλλοι Έλληνες πολιτικοί (Παπανδρέου και άλλοι). Ο Καραμανλής
ελίχθηκε: «Η Κύπρος αποφασίζει, η Αθήνα συμπαρίσταται». Άλλωστε, υπήρχαν
δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι το 75% του κυπριακού λαού ήταν εναντίον αυτού του
απαράδεκτου σχεδίου, που προέβλεπε πολύχρονη παραμονή των τουρκικών στρατιωτικών
δυνάμεων σε ένα «ενωμένο» νησί-μέλος της Ε.Ε.
Δύο απανωτά «όχι» στον Μπους ασφαλώς χτύπησαν «καμπανάκι» στο Στέιτ Ντι-
πάρτμεντ. Προηγουμένως, οΤάσσος Παπαδόπουλος σε μια συνάντηση μαζί του, του
είπε: «Κώστα, είμαι γέρος και άρρωστος. Δεν μπορώ να δεχθώ αυτό το πράγμα για
τον τόπο μου». Ο Καραμανλής του απάντησε: «Μπορεί να είσαι γέρος και άρρωστος,
αλλά είσαι και πολύ μάγκας».
Αυτό ωστόσο που εξοργίζει ακόμα περισσότερο τις ΗΠΑ είναι το «όχι» στο Βουκουρέστι στην
ένταξη των Σκοπίων στο NATO. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει υπάρξει άρνηση σε επίσημο
αίτημα των ΗΠΑ για ένταξη χώρας στην αμυντική συμμαχία, ούτε καν επί εποχής Ντε Γκολ, ο
οποίος είχε αποσύρει τη Γαλλία από το στρατιωτικό κομμάτι της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Οι Αμερικανοί διεγείρονται. Τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων
και η συνεργασία με ένα πλήθος μυστικών υπηρεσιών και εταιρειών παροχής
ασφαλείας δίνουν την ευκαιρία στους πράκτορες της CIA (και πιθανότατα όχι μόνο) να
5. τοποθετήσουν έναν κρυφό κοριό στο λογισμικό της Vodafone που φιλοξενείται στις
εγκαταστάσεις της Ericsson. Να θυμίσουμε ότι η τελευταία υπήρξε παρτενέρ της Intracom
σε μια ατέλειωτη σειρά διαγωνισμών επί εποχής Σημίτη - εκσυγχρονιστών.
Είχαν γίνει «σκιά» του πριν γίνει πρωθυπουργός
Στις 2 Φεβρουαρίου του 2006 οι υπουργοί Επικρατείας. Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης (Θ.
Ρουσόπουλος, Γ. Βουλγαράκης και Αν. Παπαληγούρας) έδωσαν κοινή συνέντευξη Τύπου,
στην οποία αποκάλυψαν κύκλωμα υποκλοπών περίπου 100 κινητών τηλεφώνων. Μεταξύ
αυτών συμπεριλαμβάνονταν τα ονόματα του Κ. Καραμανλή, μελών του Υπουργικού
Συμβουλίου, στελεχών των υπουργείων ΥΕΟΑ και Δημόσιας Τάξης, στελεχών του ΓΕΝ
και του YEN, κορυφαίων στελεχών της ΕΥΠ, της αξιωματικής αντιπολίτευσης και
άλλων προσώπων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Ο Ρουσόπουλος τόνισε ότι το κύκλωμα των υποκλοπών ξεκίνησε τη λειτουργία του στο
διάστημα πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και αποκαλύφθηκε το Μάρτιο του
2005. Τότε ο Γιώργος Κορωνιάς πήγε στο Μαξίμου και ενημέρωσε τον Αγγέλου. Η υπόθεση
αποσιωπήθηκε επί έναν ολόκληρο χρόνο.
Ο Καραμανλής λέει σε ανύποπτο χρόνο σε στενό φίλο του: «Δεν ήθελα να προκαλέσω
αναταραχή. Δεν ξέραμε από ποιο επίπεδο της αμερικανικής ηγεσίας είχαν δοθεί οι
οδηγίες για κάτι τέτοιο. Εγώ ποτέ δεν είχα κινητό μαζί μου. Ένα είχα, που το έδωσα
στη Νατάσα πολύ πριν κερδίσουμε τις εκλογές».
Στις 3 Φεβρουαρίου του 2006 ο ανακριτής Γ. Ακτύπης ανέλαβε την υπόθεση των υποκλοπών.
Δημοσιεύματα του Τύπου συσχέτισαν το σκάνδαλο των υποκλοπών με το θάνατο του Κ.
Τσαλικίδη, πρώην προϊσταμένου του Τμήματος Σχεδιασμού Δικτύου της εταιρείας Vodafone.
Ο Τσαλικίδης βρέθηκε απαγχονισμένος στο διαμέρισμα του (στις 9 Μαρτίου του 2005), μία
μέρα μόλις πριν από την καταγγελία του περιστατικού στο πρωθυπουργικό γραφείο από τον
διευθύνοντα σύμβουλο Γ. Κορωνιά.
Στις 2 Μαρτίου ο πρώην Αμερικανός διπλωμάτης Τζ. Κίσλινγκ, σε άρθρο του στο
περιοδικό «The Nation», εξέφρασε την άποψη ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και
ο πρώην πρεσβευτής Τ. Μίλερ ευθύνονταν για τις υποκλοπές τηλεφωνημάτων
Ελλήνων πολιτικών και πολιτών. Σύμφωνα δε με τις πρόσφατες αποκαλύψεις, η
σύνδεση των 4 από τα 14 κινητά που χρησιμοποιήθηκαν για την εκτροπή των
συνομιλιών στα κομπιούτερ καταγραφής είχε αγοραστεί στο όνομα της Αμερικανικής
Πρεσβείας.
Πολλά είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν από την υπόθεση των υποκλοπών, γιατί οι
Αμερικανοί -και όποιοι άλλοι- γνώριζαν ότι ούτε ο πρωθυπουργός ούτε τα κορυφαία στελέχη
του Πενταγώνου ή της ΕΥΠ μιλάνε εύκολα από τα κινητά τους για υπηρεσιακές υποθέσεις:
Ήθελαν να του στείλουν ένα μήνυμα ότι παρακολουθείται συνεχώς; Να προκαλέσουν
αποσταθεροποίηση μέσα στην κυβέρνηση κι ένα αίσθημα ανασφάλειας; Να περάσουν μέσα
στο σπίτι και στους συνεργάτες του Καραμανλή ένα ψυχολογικό σοκ, δείχνοντας ότι
αγγίζουν και την προσωπική ζωή του πρωθυπουργικού ζεύγους;
Χαρακτηριστικό είναι ένα περιστατικό που συνέβη μερικές ημέρες μετά και αποκαλύφθηκε
από ένα εμπιστευτικό τηλεγράφημα του Αμερικανού πρέσβη (06Athens 373 – Wikileaks, 9
Φεβρουαρίου 2006, προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ) και αφορά τη συνάντησή του με τον τότε
υπουργό Εξωτερικών Πέτρο Μολυβιάτη. Ο τόπος, όπου κατ' αρχήν είχαν συμφωνήσει να
συναντηθούν ο Αμερικανός πρέσβης Τσαρλς Ρις με τον Έλληνα υπουργό, στις 8
Φεβρουαρίου του 2006, ήταν η πρεσβευτική κατοικία. Αλλά λίγες μέρες μετά την
αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών ο Μολυβιάτης ζήτησε από τον Ρις, για να
διασκεδαστούν οι εντυπώσεις, να γευματίσουν μαζί -παρουσία φωτογράφου- στη
«Μεγάλη Βρετανία», όπου όλοι θα μπορούσαν να δουν «ότι οι αμερικανο-ελληνικές
σχέσεις ήταν ακλόνητες», όπως αναφέρει ο Αμερικανός πρέσβης. O Ρις αποδίδει τις
υποκλοπές των συνδιαλέξεων σε «άγνωστους πράκτορες».
6. Την ίδια φράση επαναλαμβάνει και στις 16 Απριλίου και επισημαίνει ότι ο τότε υπουργός
Εξωτερικών έσπευσε να διευκρινίσει ότι «δεν χρειαζόταν όλος αυτός ο σαματάς» για την
υπόθεση, εννοώντας μάλλον την κοινή υπουργική εμφάνιση ενώπιον των δημοσιογράφων έξι
μέρες νωρίτερα. Ο κ. Μολυβιάτης επισήμανε στον κ. Ρις, σύμφωνα με το τηλεγράφημα, ότι
κατά τη γνώμη του θα αρκούσε η παραπομπή της υπόθεσης «στις δικαστικές αρχές».
Δεδομένης της δημοσιότητας, τόσο αυτός (ο Μολυβιάτης) όσο και ο ίδιος ο Καραμανλής,
είχαν μεγάλο ενδιαφέρον να δείξουν ότι «η παρούσα υστερία δεν δυσφημεί τις άριστες
σχέσεις των ΗΠΑ με την Ελλάδα».
Αν όμως ο Μολυβιάτης αντιμετωπίζεται θετικά από τον Αμερικανό διπλωμάτη, δεν συμβαίνει
το ίδιο και με έναν από τους υπουργούς που συμμετείχε στη συνέντευξη Τύπου για τις
υποκλοπές, τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Γιώργο Βουλγαράκη. Μία εβδομάδα μετά τη
συνάντηση Ρις-Μολυβιάτη, στο υπ' αριθμόν 06Athens 437 εμπιστευτικό τηλεγράφημα, που
φεύγει από την πρεσβεία της Αθήνας προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ με αντικείμενο τον
ανασχηματισμό, στον οποίο είχε προχωρήσει ο Κ. Καραμανλής, ενώ αναγνωρίζεται η καλή
συνεργασία του Βουλγαράκη με την πρεσβεία ενόψει της Ολυμπιάδας, ο πρώην υπουργός
χαρακτηρίζεται «μη αξιόπιστος σύμμαχος».
Πρόσφατα, η νέα διοίκηση της Vodafone, που καλείται στον εισαγγελέα ως διά μαγείας, δίνει
όλα τα στοιχεία που δείχνουν ότι στελέχη της Αμερικανικής Πρεσβείας αγόρασαν τα
«καρτοκινητά-σκιές», τα οποία είχαν στηθεί έτσι ώστε να παρακολουθούν τον
Καραμανλή και μια σειρά άλλες προσωπικότητες της κυβέρνησης του. Μέχρι και
σήμερα δεν υπάρχει κανένα σχόλιο από πλευράς Στέιτ Ντιπάρτμεντ ή CIA για όλη την
ιστορία.
Oι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν ότι οι Αμερικανοί παρακολουθούσαν ακόμα
και στελέχη των κρατικών υπηρεσιών ασφαλείας, όπως τον Παύλο Αποστολίδη, τον
Κατσούλη της αντιτρομοκρατίας, τους υποδιοικητές, και επεδίωκαν ένα «χτύπημα» και
στον επιχειρησιακό φορέα της ΕΥΠ. Κυρίως όμως γνώριζαν ότι αυτό που τους ενδιέφερε
δεν ήταν οι συνομιλίες, αλλά η τοποθεσία στην οποία βρισκόταν ο φέρων το κινητό τηλέφωνο.
Έτσι, γνώριζαν ανά πάσα στιγμή όλες τις κινήσεις του.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, δεν επετράπη στην ΕΥΠ να μπει στις
εγκαταστάσεις της Vodafone. αλλά ούτε και να κάνει έρευνα στην Ericsson, που
βρισκόταν σε διπλανό χώρο. Η μόνη υπηρεσία που είχε τη δυνατότητα να μπει στο χώρο
ήταν η ΑΔΑΕ.
Το καλοκαίρι του 2008 (και αφού έχουν πραγματοποιηθεί αλλεπάλληλες συναντήσεις και
συμφωνίες με τον Πούτιν) αρχίζει σταδιακά η ροή πληροφοριών από την FSB, τις ρωσικές
μυστικές υπηρεσίες, προς την ΕΥΠ. Ένας υψηλόβαθμος Ρώσος πράκτορας που
υπηρετεί στα κεντρικά με παλιότερη θητεία στην Αθήνα έρχεται σε ανεπίσημη επαφή
με έναν πράκτορα της ΕΥΠ, ο οποίος ασχολείται με πληροφορίες στα ενεργειακά θέματα.
Ο Ρώσος κινείται έξω από τον επίσημο «σύνδεσμο» που έχει η FSB με την ΕΥΠ. Όπως είναι
φυσιολογικό, όλες οι πληροφορίες είναι ανεπίσημες και δεν προέρχονται από
ανοικτούς διαύλους, καθώς δεν θα μπορούσαν ποτέ να παραδεχθούν επισήμως ότι
έκαναν αντι-παρακολούθηση με ομάδες εργασίας. Αφήνει να διαρρεύσουν σε δόσεις
διάφορες πληροφορίες για στενή παρακολούθηση του Καραμανλή από πράκτορες της CIA
και της Μοσάντ. Εξετάζεται άμεσα το ενδεχόμενο παραπληροφόρησης και ο βαθμός
αξιοπιστίας του. Κρίνεται όμως φερέγγυος και αξιόπιστος, αφού στο παρελθόν αλλά και
αργότερα, την άνοιξη του 2009, παρείχε πληροφορίες για ελληνοτουρκικά θέματα που
επιβεβαιώθηκαν πλήρως.
Όσα αφορούσαν τον Καραμανλή τα χειρίστηκε αποκλειστικά ο Α' υποδιοικητής της ΕΥΠ
Σεραφείμ Τσιτσιμπής, που υπηρέτησε στην ΕΥΠ περίπου 38 χρόνια και ήταν υπεύθυνος του
επιχειρησιακού τομέα. Αποξηλώθηκε άμεσα μετά την άνοδο του Γιώργου Παπανδρέου στην
εξουσία, μαζί με τον υποδιοικητή Αλυφαντή. Κανείς άλλος δεν είχε πρόσβαση στο υλικό που
δόθηκε από τον Ρώσο. Η τελική επεξεργασία και ανάλυση δόθηκε σε ένα από τα
καλύτερα στελέχη της ΕΥΠ, τη Φώφη (Φιλιππιάδα) Παλαιολόγου, η οποία συνέταξε και
7. το τελικό πληροφοριακό δελτίο, που δόθηκε πρώτα στον Προκόπη Παυλόπουλο και στη
συνέχεια στα χέρια του Καραμανλή.
Η Παλαιολόγου προχώρησε στη σύνταξη δύο δελτίων. Το πρώτο, μικρό και
περιεκτικό, αναφέρει πληροφορίες για σχέδιο δολοφονίας. Το δεύτερο, πλήρες με
μεγάλη έκταση και πλήθος στοιχείων. «Τσεκαρισμένων» από την προσωπική ασφάλεια
του Καραμανλή και την Αστυνομία, κυρίως από πλευράς ημερομηνιών, δρομολογίων και
χώρων που θα μπορούσαν να είναι «επιχειρησιακά πεδία». Στο πίσω μέρος του μυαλού
όλων ήταν ο φόβος μήπως βρίσκονταν σε μια «παγίδα» παραπλανητικής ενημέρωσης ή εάν
επρόκειτο για ένα σχέδιο «αδειάσματος» του Καραμανλή.
Ρωσικές «πληροφορίες» ΚΑΙ για εγχώριους τρομοκράτες
Έχουν προηγηθεί σκληρά διπλωματικά «παιχνίδια» μεταξύ Αμερικανών και Ρώσων στον
πόλεμο της Γεωργίας (Νότια Οσετία) και «πόκερ» στην υπόθεση της αντιπυραυλικής ζώνης
στην Πολωνία, με προσωρινή υποχώρηση των Αμερικανών, χωρίς να είναι γνωστά τα
ανταλλάγματα.
Το κλιμάκιο της ρωσικής υπηρεσίας δίνει στην ΕΥΠ και πληροφορίες για τους
εγχώριους αριστεριστές τρομοκράτες («Επαναστατικός Αγώνας», «Πυρήνες της
Φωτιάς», «Σέχτα» κ.λπ.). Οι Ρώσοι εκτιμούν ότι η νέα γενιά τρομοκρατών στην Ελλάδα
είναι πλήρως ελεγχόμενη και έχει υποστεί «διείσδυση» από δυτικές υπηρεσίες. Είναι,
υποστηρίζουν, «ειδικοί σε ληστείες, απαγωγές (τρεις ομάδες) και το αντάρτικο πόλεων
(τέσσερις ομάδες). Επιπρόσθετα. θεωρούνται άριστοι χειριστές όπλων και μέσων.
Πιθανολογείται ότι οι χώροι απόκρυψής τους βρίσκονται στις περιοχές Γκύζη, Χαλανδρίου,
Αγίας Παρασκευής και Μεγάρων για την Αττική. Ως τέτοιος χώρος εκτός Αττικής θεωρείται η
περιοχή της Θήβας».
Στην επίμαχη περίοδο αρχηγός της ΕΥΠ, επιφορτισμένος με την ευθύνη αξιοποίησης
των πληροφοριών της ρωσικής FSB για την τρομοκρατία και για τις υπόλοιπες
σημαντικότατες πληροφορίες για το μέλλον της χώρας, ήταν ο πρέσβης Γιάννης
Κοραντής (αρχηγός της ΕΥΠ από τις 22/11 /2004 έως τις 14/07/2009), ο οποίος είχε
επιφυλάξεις για το περιεχόμενο αυτών των πληροφοριών, που σημείωσε ιδιοχείρως πάνω
στο δελτίο που δόθηκε από τον Παυλόπουλο στον Καραμανλή. Με εντολή του όμως,
συνεχίστηκε το τσεκάρισμα του Ρώσου, του οποίου οι πληροφορίες για τα ελληνοτουρκικά
επιβεβαιώθηκαν εκ νέου λίγο αργότερα, στα μέσα της άνοιξης, όταν προανήγγειλε εκτεταμένη
κινητικότητα των Τούρκων και ενδεχόμενο επεισόδιο τύπου Iμίων, που αποφεύχθηκε με
σωστή αντίδραση της Αθήνας.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες των Ρώσων, μια «ομάδα εργασίας» της FSB, την οποία
αποτελούσαν 19 άτομα, εντόπισε σχέδιο επίθεσης σε βάρος του Καραμανλή, με
σκοπό την αναβολή ή τη ματαίωση της ενεργειακής πολιτικής της χώρας. Το σχέδιο
αυτό, με την κωδική ονομασία «Πυθία 1», υποστήριζε -σύμφωνα με τη Μόσχα- ότι
εκπονήθηκε από συμμαχικές μυστικές υπηρεσίες και ανατέθηκε σε τουλάχιστον 20 Έλληνες
συνεργάτες τους, που δεν ανήκαν στον «αντιεξουσιαστικό χώρο». Οι Ρώσοι εντόπισαν αρχικά
απόπειρα τηλεφωνικής υποκλοπής συνομιλιών μεταξύ Καραμανλή-Πούτιν και Παρβάνοφ.
Επίσης, οργάνωσαν επιχειρήσεις αντιπαρακολούθησης, που είχαν ως στόχο τον εντοπισμό
ατόμων ή ομάδων που παρακολουθούσαν τον πρώην πρωθυπουργό, ιδιαίτερα κατά τις
μετακινήσεις του. Όπως ανέφερε στην ΕΥΠ το «βαθύ λαρύγγι» της Μόσχας, οι Ρώσοι
πράκτορες κατέγραψαν παρακολούθηση του πρώην πρωθυπουργού «επαγγελματική και
εντεινόμενη από τις αρχές Απριλίου του 2008».
Σε μία τουλάχιστον περίπτωση, όπως αναφέρεται στο ειδικό δελτίο που δόθηκε στον
πρώην πρωθυπουργό, οι ομάδες των πρακτόρων στην FSB αντιπαρατέθηκαν με τους
άντρες που παρακολουθούσαν το αυτοκίνητο του Καραμανλή, και συγκεκριμένα στην
περιοχή της Νέας Μάκρης, στη διασταύρωση των φωτεινών σηματοδοτών που οδηγούν στην
Ιερά Μονή του Αγίου Εφραίμ.
Η κίτρινη Enduro χωρίς πινακίδες
8. Σύμφωνα με όσα δόθηκαν από τον Ρώσο και αναλύθηκαν στο έγγραφο, αυτό έγινε
απογευματινές ώρες, σε χρόνο που δεν προσδιορίζεται ακριβώς, μεταξύ 20 και 25 Απριλίου
του 2008.
Εκεί έγινε μια «ελεγχόμενη διαδικασία εμπλοκής» μεταξύ FSB και πρακτόρων δυτικών
υπηρεσιών και της Μοσάντ, που δεν κράτησε πάνω από 30 δευτερόλεπτα. Όπως
αναφέρει το δελτίο που ήδη έχει δει το φως της δημοσιότητας (περιοδικό «Επίκαιρα»): «Η εν
λόγω ελεγχόμενη διαδικασία εμπλοκής υλοποιήθηκε λόγω του ότι στην προαναφερόμενη
περιοχή είχε εντοπιστεί όχημα τύπου van, μάρκας Toyota Hiace, χρώματος μπεζ. Τα άτομα
του κλιμακίου της "Ομάδας Εργασίας'' της FSB που συμμετείχαν στην αναφερόμενη
εμπλοκή ήταν 4, ενώ τα άτομα του άλλου "χώρου" ήταν 2, άοπλα, γυμνασμένα,
μιλούσαν ελληνικά και διέφυγαν από το χώρο της εμπλοκής χρησιμοποιώντας
μοτοσικλέτα τύπου Enduro, χρώματος κίτρινου, που δεν έφερε πινακίδες
κυκλοφορίας. Το προαναφερόμενο όχημα εγκαταλείφθηκε στο χώρο εμπλοκής», αναφέρει
χαρακτηριστικά το συγκεκριμένο έγγραφο, που κοινοποιήθηκε στον πρώην πρωθυπουργό.
Λίγες γραμμές παρακάτω το συγκεκριμένο έγγραφο επιβεβαιώνει ότι στόχος των
ατόμων του άλλου «χώρου» ήταν ο Κώστας Καραμανλής, καθώς μέσα στο
εγκαταλελειμμένο όχημα βρέθηκαν:
- Χάρτες στους οποίους είχε γίνει λεπτομερής καταγραφή της διαδρομής που ακολουθούσε
κατά τη μετακίνησή του από το Μέγαρο Μαξίμου στο σπίτι του στη Ραφήνα.
- Ο αριθμός των αντρών της ασφάλειάς του και τα στοιχεία των συνοδευτικών οχημάτων και
μηχανών ασφαλείας που συνέθεταν την πρωθυπουργική πομπή.
- Άλλοι χάρτες, πάνω στους οποίους είχαν σημειωθεί τα σημεία συνάντησης των ομάδων
παρακολούθησης και υποστήριξης που είχαν στοχοποιήσει τον κ. Καραμανλή.
- Κιάλια νυχτερινής όρασης και υλικά καμουφλάζ, όπως εργαλεία μακιγιάζ, μολύβια,
κουκούλες μη χρησιμοποιημένες και χωρίς διακριτικά, γυναικεία ρούχα κ.ά.
- Συστήματα επικοινωνίας συγχρονισμένα στις συχνότητες της ΕΛ.ΑΣ., υψηλής ευκρίνειας και
εμβέλειας.
- «Τηλεχειριστήριο», όπως σημειώνεται στο άκρως απόρρητο έγγραφο της ΕΥΠ.
- Όπλα τύπου Τόκαρεφ και Καλάσνικοφ, τρόφιμα και σκηνές.
Πιέσεις για δήλωση εναντίον της Μόσχας
Η ένταση με τις ΗΠΑ βρίσκεται στο αποκορύφωμα της. Τα συνεχή «όχι» του
Καραμανλή έχουν δημιουργήσει εξαιρετικά βαρύ κλίμα στις σχέσεις των δύο χωρών.
Άλλο ένα περιστατικό ωστόσο έρχεται να προστεθεί, δείχνοντας τη δυναμική του
προβλήματος, αυτή τη φορά με αφορμή τον πόλεμο της Νότιας Οσετίας, τον Αύγουστο
του 2008, μεταξύ της Γεωργίας από τη μία πλευρά και της Ν. Οσετίας και Αμπχαζίας,
περιοχές που έχουν ανακηρύξει de facto την ανεξαρτησία τους από τη Γεωργία, και
της Ρωσίας, που βοήθησε δυναμικά τις δύο αποσχισθείσες περιοχές εναντίον της
Γεωργίας - στρατιωτικά και διπλωματικά.
Οι ΗΠΑ πιέζουν τον Καραμανλή, ο οποίος λίγους μήνες πριν έχει συναντηθεί εκ νέου με τον
Ρώσο Πρόεδρο, να κάνει ο ίδιος μια δήλωση εις βάρος της Ρωσίας. Ο Καραμανλής αρνείται
και βάζει την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη να προβεί σε μια σχετική
ανακοίνωση, ευθυγραμμισμένη με τους Ευρωπαίους. Οι πιέσεις είναι ασφυκτικές.
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι την ίδια χρονιά η κυβέρνηση της Γεωργίας, υπό τον Πρόεδρο
Μιχαήλ Σαακασβίλι (διεθνώς αναγνωρισμένο ως άνθρωπο των Αμερικανών), καλεί το
γνωστό Αλεξ Ρόντο, στενό φίλο και μυστικό σύμβουλο από παλιά, του κ. Παπανδρέου
(που είχε πάρει μέρος και στην Task Force των ΗΠΑ για την ασφάλεια των
Ολυμπιακών Αγώνων), να δουλέψει στη Γεωργία ως σύμβουλος σε θέματα σχέσεων
με την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Προσπαθούσα να εξηγήσω και να συμβάλλω στο να
οικοδομήσουν ισορροπημένη σχέση με την Ευρώπη, ως μια χώρα που γνωρίζει ότι δεν θα
γίνει σύντομα μέλος της Ε.Ε., και έβλεπα πολύ συχνά τον Πρόεδρο Σαακασβίλι, δεν ήμουν
σύμβουλος σε θέματα ασφαλείας», εξηγεί ο κ. Ρόντος σε συνέντευξή του στο «Βήμα».
9. Τώρα, βέβαια, καλείται από τον αρμόδιο εισαγγελέα που ερευνά το σχέδιο δολοφονίας
Καραμανλή να εξηγήσει πώς γνώριζε από τότε -και το είχε δηλώσει- ότι θα ματαιωθεί η
κατασκευή του South Stream. Εκτός αν γνώριζε, από τότε, όσα δήλωνε στην
Αμερικανική Πρεσβεία ο φίλος του Γ. Παπανδρέου, δηλαδή ότι θα παγώσει όλες τις
ενεργειακές συμφωνίες Καραμανλή με τη Μόσχα (τηλεγράφημα Σπέκχαρντ προς Στέιτ
Ντιπάρτμεντ).
Ο Αλεξ Ρόντος συμπτωματικά (;) έζησε από κοντά τα θερμά γεωπολιτικά επεισόδια εκείνης
της περιόδου, όπου πολλοί διεθνείς αναλυτές εκτιμούν ότι οι Αμερικανοί μέσω Σαακασβίλι
τεστάρισαν τους Ρώσους, αν θα αντιδράσουν δυναμικά. Έλεγε τότε ο Ρόντος: «Διαφωνώ με
τον τρόπο που κινήθηκε η Ρωσία, αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι τα αίτια. Η Ρωσία δεν
είναι μια χώρα που προβαίνει σε απερίσκεπτες κινήσεις. Είναι μια χώρα με μεγάλη ιστορία και
με βαθιά κατανόηση της στρατηγικής. Πιστεύω πως θορυβήθηκε από τη ρητορική της
Γεωργίας από ένα αίσθημα περικύκλωσης. Η Γεωργία με σθεναρό τρόπο απέρριψε τη Ρωσία
και ζήτησε τη βοήθεια του NATO. Αυτή είναι η υπόθεσή μου: Οι Ρώσοι πίστεψαν ότι
επρόκειτο για εσκεμμένη πρόκληση». Φανταστείτε πώς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έκρινε τη
στάση του Καραμανλή, που απέφυγε να κάνει δήλωση κατά της Μόσχας και είχε
αυξήσει το επίπεδο σχέσεων παραγγέλλοντας 450 άρματα μάχης από τους Ρώσους.
Όπως σημειώνει ο Ντανιέλ Σπέκχαρντ, το Νοέμβριο του 2008, για το θέμα αυτό, η
Αμερικανική Πρεσβεία προσπάθησε να συσχετίσει τη ρωσική επέμβαση στη Νότια
Οσετία με τις ελληνορωσικές συμφωνίες ως ύστατο μέσο ανάσχεσης της προσέγγισης
των δύο κρατών. Στο σχετικό τηλεγράφημα του ο Αμερικανός πρέσβης αναφέρει ότι «η
Ελλάδα προχώρησε σε μερικές κινήσεις που έρχονταν σε αντίθεση ή υπονόμευαν τις
ελληνικές θέσεις στήριξης της Ε.Ε. και της Συμμαχίας. Στη διάρκεια της προηγούμενης
εβδομάδας του Αυγούστου, η Ελλάδα υποδέχτηκε Ρώσους τεχνικούς συμβούλους για να
συζητήσουν την αγορά 450 αρμάτων -ως μέρος της στρατιωτικής και ενεργειακής
συμφωνίας μεταξύ Πούτιν και Καραμανλή τον περασμένο Δεκέμβριο-, ενώ το ελληνικό
Κοινοβούλιο επίσης επικύρωσε τη συμφωνία για τον αγωγό South Stream...». Και ο
Σπέκχαρντ συνεχίζει: «Οι ΗΠΑ άσκησαν μεγάλη πίεση στους Έλληνες να καθυστερήσουν ή
να ακυρώσουν τέτοια περιστατικά (επίσημες επισκέψεις και εκδηλώσεις με Ρώσους), έτσι
ώστε να μη δοθεί το μήνυμα στη Μόσχα ότι μπορεί να έχει σχέσεις με ένα μέλος της Ε.Ε. και
του NATO όσο παραβιάζει διεθνείς νόμους. Η ελληνική απάντηση σε εμάς, ιδιωτικά αλλά και
δημόσια, ήταν ότι δεν υπήρχε σχέση μεταξύ της κρίσης Ρωσίας-Γεωργίας και των ελληνικών
δεσμεύσεων να προχωρήσει τις ενεργειακές συμφωνίες με τη Ρωσία...».
Έτσι, καταλήγει στο τηλεγράφημά του ο Σπέκχαρντ: «Οι ελληνικές σχέσεις με τη Ρωσία
στον απόηχο της κρίσης με τη Γεωργία επέφεραν πολλές επιπλοκές σε διάφορα
σημαντικά θέματα στις διμερείς σχέσεις με τις ΗΠΑ», προτείνοντας να επιδιώξει η
Ουάσινγκτον να εκμεταλλευτεί τις ρωσικές πιέσεις στην Αθήνα προς όφελος της.
Τα «Δεκεμβριανά» του 2008
To «κερασάκι» στην τούρτα μπήκε με τα τραγικά γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, με τη
δολοφονία του νεαρού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Οι μυστικές υπηρεσίες αλλά και το
γραφείο Καραμανλή εκπλήσσονται από τη σφοδρότητα των αντιδράσεων και αναρωτιούνται
πώς είναι δυνατόν ένα πραγματικά δραματικό, αλλά και ταυτόχρονα τυχαίο περιστατικό να
προκαλεί τέτοιου είδους αντιδράσεις.
Σε δημοσίευμα της «Ημερησίας» στις 16/12/2008 ο Μιχάλης Ιγνατίου μετέδιδε ότι η έκταση
των επεισοδίων και το μίσος που έβγαινε από μια μερίδα των διαδηλωτών έκανε
καχύποπτους πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα αυτούς που πιστεύουν πως οι
υπερατλαντικοί σύμμαχοι έχουν σχέδια για να μετατρέψουν την Ελλάδα σε φτωχό
συγγενή της Ευρώπης, ο οποίος κυριαρχείται από τα ίδια προβλήματα που
ταλαιπώρησαν τους Βαλκάνιους γείτονές της.
Ένας διπλωμάτης στην Ουάσινγκτον, που ασχολείται με τα ελληνικά θέματα, έλεγε σε Έλληνα
ομόλογο του ότι «καμία σοβαρή κυβέρνηση δεν θα διαπραγματευτεί με τον κ.
10. Καραμανλή, είτε το θέμα είναι οικονομικό είτε ανήκει στη σφαίρα της πολιτικής».
«Άλλωστε», τόνιζε, «σύντομα θα γίνουν εκλογές».
Είτε είχαν ανάμειξη οι Αμερικανοί -που δεν επιβεβαιώνεται με στοιχεία- είτε όχι, ο
καταποντισμός του Καραμανλή και η άμεση έξοδος του από την πολιτική ήταν λόγος
πανηγυρισμού για τους αρμόδιους αξιωματούχους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Λευκού
Οίκου, οι οποίοι χλεύαζαν τον πρωθυπουργό της Ελλάδας και χαίρονταν με την αδυναμία του
να ελέγξει τα πράγματα.
Ένας εξ αυτών διασκέδασε για αρκετή ώρα, όταν πληροφορήθηκε για την απέραντη
μοναξιά του κ. Καραμανλή, λόγω της εγκατάλειψής του ακόμα και από τους στενούς
του συνεργάτες, αλλά και για το αίτημά του να επισκεφθεί την Ουάσινγκτον.«Δεν
πρόκειται να συμβεί», είπε έντονα ανακουφισμένος.
Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα λίγα πράγματα μπορούν να συμβούν. Πάντως, οι
παροικούντες την Ουάσινγκτον, που συνήθως αποφασίζουν για (και πριν από) τους λαούς,
άρχισαν να μιλούν για κυβερνήσεις συνεργασίας (από το 2008)!
Την ίδια περίοδο, με βάση τα Wikileaks, που έγιναν αργότερα απόρρητη έκθεση της
πρεσβείας των ΗΠΑ, στις 18 Δεκεμβρίου 2008, αναφέρεται πως «η όλη αντιμετώπιση της
κρίσης χαρακτηρίστηκε από την απουσία του πρωθυπουργού Καραμανλή, ενώ οι
περισσότερες ανακοινώσεις έγιναν από τον Παυλόπουλο». Ενώ κάτω από τον υπότιτλο «τι
έκανε η κυβέρνηση για τα γεγονότα;» το τηλεγράφημα συνεχίζει ότι «η κυβέρνηση φαίνεται ότι
έδωσε εντολή στην ΕΛ.ΑΣ. να αντιδράσει μόνο με αμυντικό τρόπο. Πολλοί 'Ελληνες
πιστεύουν ότι χειρίστηκε πολύ άσχημα την κρίση, είτε γιατί δεν ήταν αρκετά
αποφασιστικός στην αντιμετώπιση της βίας, είτε γιατί άφησε τις κοινωνικοοικονομικές
συνθήκες να επιδεινωθούν... Οι περισσότεροι 'Ελληνες, ακόμη και οι υποστηρικτές του,
πιστεύουν ότι σύντομα θα αναγκαστεί να πάει σε εκλογές, αν και ο ίδιος δεν το θέλει
καθόλου».
Οι οκτώ «συναντήσεις» με τον Πούτιν που έφεραν «στο κόκκινο» τους
Αμερικανούς
Όταν ο τότε ακόλουθος Οικονομικών Υποθέσεων της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα και
τώρα γενικός διευθυντής του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας (για τη Ρωσία και την Κεντρική
Ασία) του Λευκού Οίκου, Γούντγορντ Κλαρκ Πράις, φώναζε στους διαδρόμους της
Αμερικανικής Πρεσβείας κάθε πρωί το «δώστε μου κρέας να ταΐσω το τέρας», όλοι είχαν
καταλάβει πως η πρωθυπουργία του Κώστα Καραμανλή ήταν για τους πέραν του
Ατλαντικού «συμμάχους» μας κάτι από το... παρελθόν! Κι αυτό, γιατί το «κρέας» δεν ήταν
άλλο από νέα στοιχεία σε βάρος του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας. Ιδιαίτερα μετά τις
«αδιανόητες και επικίνδυνες φιλίες» του με τους Ρώσους για το ενεργειακό. Το «τέρας» δεν
ήταν άλλο από τη CIA και το αμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας (NSA), που
είχαν ήδη πάρει την απόφαση να τον «τελειώσουν»! Αν μετρήσει κανείς τα «όχι» που
είπε στους Αμερικανούς ο Καραμανλής (που δεν έχουν συνηθίσει να ακούνε «όχι» από την
Αθήνα), καταλαβαίνει πώς αντιδρούσαν όταν τον έβλεπαν να παρακάμπτει τις συστάσεις και
τις ανησυχίες τους για τις ενεργειακές συμφωνίες με τη Μόσχα. Ο ίδιος ο Καραμανλής
εξομολογήθηκε σε στενό φίλο του: «Δεν είχα φανταστεί το επίπεδο της σύγκρουσης με το
Λευκό Οίκο για το θέμα των αγωγών που θα εφοδίαζαν την Ευρώπη με πετρέλαιο και
φυσικό αέριο».
Το «τέλος» του Καραμανλή είχε ήδη προαποφασιστεί από το 2007, ενώ το... νήμα είχε
αρχίσει να ξετυλίγεται από τα τέλη του 2004. Από την ημέρα δηλαδή που ο Κώστας
Καραμανλής άρχισε τις συναντήσεις του με τον τότε Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν,
πιστεύοντας ότι η μικρή Ελλάδα μπορεί να ωφεληθεί τα μέγιστα από τη συνεργασία με την
κραταιά Ρωσία, κυρίως αναλαμβάνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στον ενεργειακό τομέα.
Όπως αργότερα «εξομολογήθηκε» σε στενούς του συνεργάτες ο κ. Καραμανλής, την
πρωτοβουλία για τις «συμφωνίες» αυτές την είχε πάρει ο ίδιος ο Ρώσος Πρόεδρος,
καθώς ο ίδιος έλεγε ότι «για 14 χρόνια αυτό το σχέδιο είναι "παγωμένο", γιατί τώρα να
11. μην ενεργοποιηθεί;». Μόνο που ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός, όπως αναφέρει ο ίδιος σε
συνεργάτες του, «δεν μιλούσα πολύ, ούτε ακόμη και στα Υπουργικά Συμβούλια, αλλά ούτε και
δημόσια, για την πρόοδο των σχέσεων με τους Ρώσους». Ο Καραμανλής ανέφερε κατ' ιδίαν
σε «ανθρώπους» του ότι ο Πούτιν, βλέποντας την αποφασιστικότητά του για τις ενεργειακές
συμφωνίες, του είχε επισημάνει: «Ασφαλώς και είσαι έτοιμος να δεχτείς επιθέσεις. Το
έχεις μετρήσει;».
Αυτό, σύμφωνα με τους πολιτικούς παρατηρητές της εποχής, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η
συμπάθεια που έτρεφε ο Ρώσος Πρόεδρος προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, στηριζόμενη
στην «προσωπική χημεία» των δύο ηγετών, κυρίως στη «διπλωματία των αγωγών»,
που έδειξε ότι ο Κώστας Καραμανλής «δεν φοβάται να προχωρήσει σε συνεργασία», όπως
χαρακτηριστικά σημείωσαν τότε ρωσικές πηγές.
Από την άλλη, ο Κώστας Καραμανλής θεωρεί τον Πούτιν πολύ «εκπαιδευμένο»
άνθρωπο, που έδινε περισσότερη σημασία στους διευθυντές της Gazprom, παρά
στους ίδιους του τους υπουργούς, άσχετα αν αργότερα, στην πρώτη (4 Ιανουαρίου
2008) συνάντηση του κ. Καραμανλή με το νεοαφιχθέντα πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα,
Ντάνιελ Σπέκχαρντ, στο Μέγαρο Μαξίμου, ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός του λέει ότι
ο Πούτιν «δεν είναι και κανένας δάσκαλος της δημοκρατίας»!
Οι σχέσεις, ωστόσο, ήταν γερές και ήδη είχαν αρχίσει να ενοχλούν στην άλλη πλευρά του
Ατλαντικού. Πολύ δε περισσότερο όταν έπειτα από μια μακρά περίοδο... χειμερίας νάρκης η
κυβέρνηση Καραμανλή ξεπάγωσε τα εξοπλιστικά προγράμματα με μια κίνηση με
ιδιαίτερη συμβολική σημασία για την εξωτερική της πολιτική αλλά και με
γεωστρατηγικό αντίκτυπο, αποφασίζοντας την αγορά 450 ρωσικών μικρών και
ευέλικτων τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης, συνολικού ύψους 1,2 δισ. ευρώ. Με την
απόφασή του ο κ. Καραμανλής λίγες μόλις ημέρες πριν από τη συνάντησή του με τον Ρώσο
Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, το Δεκέμβριο του 2008, πήγαινε στη Μόσχα προσφέροντάς του
ένα σημαντικό «δώρο».
Όταν ο Καραμανλής πιέστηκε να σχολιάσει την παραγγελία 450 ρωσικών αρμάτων μάχης,
απάντησε ότι: «Από τη μία τα βρήκα φθηνότερα και, από την άλλη, ήθελα να δημιουργήσω
μια αντίρροπη δύναμη» σε σχέση με το μέγεθος και τη δυναμική με την Τουρκία.
Οι επαφές με Πούτιν
Ο κ. Καραμανλής, σε σχέση με το ενεργειακό πρόγραμμα Πούτιν, κινήθηκε
αστραπιαία, γεγονός που δεν απασχόλησε πολύ τους Ευρωπαίους, σε αντίθεση με
τους Αμερικανούς, που παρακολουθούσαν πυρετωδώς τις κινήσεις του.
Το πρώτο ραντεβού έγινε τέτοιες μέρες (9 Δεκεμβρίου) του 2004 στη Μόσχα, όπου
εκφράστηκε η βούληση για προώθηση «διμερούς συνεργασίας» στον πολιτικό, οικονομικό και
αμυντικό (!) τομέα, με την προμήθεια οπλικών συστημάτων. Ο Κώστας Καραμανλής θυμάται
ότι σ' αυτό το πρώτο ραντεβού ο Πούτιν του είπε ξαφνικά: «Καιρός δεν είναι να
"ξεπαγώσουμε" και το θέμα του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη;», κάτι που έγινε
στις 15 Μαρτίου του 2007, όπου, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου
Παπούλια, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Κώστας Καραμανλής και ο Βούλγαρος ομόλογος του
Σεργκέι Στανίσεφ υπέγραψαν την τελική διακρατική συμφωνία.
Μέχρι, όμως, να έρθει στην Αθήνα για την υπογραφή αυτή ο Πούτιν είχε άλλες δύο
συναντήσεις σε ελληνικό έδαφος με τον Κώστα Καραμανλή. Η πρώτη έγινε το Σεπτέμβριο του
2005 στο «Πόρτο Καρράς» της Χαλκιδικής, αμέσως μετά την επίσκεψη του Ρώσου Προέδρου
στο Άγιο Όρος. Κατά τη συνάντηση αυτή αίσθηση προκάλεσε η επιμονή του Πούτιν στην
ενεργειακή συνεργασία, ενώ ο κ. Καραμανλής τον ευχαρίστησε για την υποστήριξη της
Μόσχας στο Κυπριακό, με τον Πούτιν να του απαντάει: «Τα είπα για το θέμα αυτό και με
τον κ. Ερντογάν και θέλω τώρα να συγχρονίσουμε τα ρολόγια μας».
Η δεύτερη συνάντηση έγινε στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 2006, όπου το θέμα του αγωγού
«ξεκόλλησε από τη λάσπη» που είχε βυθιστεί για 14 συνεχή χρόνια, καθώς ο Πούτιν πίεσε
12. την τότε βουλγαρική κυβέρνηση να σταματήσει τα προσκόμματα με τη φράση «όποιος δεν
θέλει το έργο να το πει». Οπότε, λίγους μήνες αργότερα, το Μάρτιο του 2007, «έπεσαν» και
πάλι στην Αθήνα οι υπογραφές.
Στο δείπνο των τριών ηγετών, στο εστιατόριο «Διόνυσος» με φόντο την Ακρόπολη, ο
Πούτιν ξαφνιάζει για ακόμα μία φορά τον Καραμανλή, λέγοντας: «Αφού φτιάξαμε το
πετρέλαιο, να δούμε τώρα και το θέμα ενός αγωγού φυσικού αερίου;». Ο Καραμανλής
ξαφνιάζεται, σκέφτεται ότι αυτό θα κάνει τη χώρα ενεργειακό κόμβο και ρωτάει: «Από
πού θα περάσει ο αγωγός;». Ο Πούτιν έχει έτοιμη την απάντηση: «Από την Κασπία
μέσω διεθνών υδάτων, αλλά όχι από την Τουρκία».
Στην επόμενη ερώτηση του Καραμανλή «πώς θα το αποδεχθούν σι Ευρωπαίοι;» ο Ρώσος
Πρόεδρος απαντάει: «Μην ανησυχείτε. Το θέμα έχει τελειώσει με τους Ιταλούς. Και ο
Πρόντι και ο Μπερλουσκόνι είναι σύμφωνοι, αλλά και οι Γάλλοι δεν θα πουν "όχι"».
Μάλιστα, τώρα, μετά την απομάκρυνση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι από την πρωθυπουργία,
δεν είναι λίγοι εκείνοι οι πολιτικοί αναλυτές που βλέπουν ότι πίσω από αυτή την παραίτηση
δεν αποκλείεται να κρύβεται και η σχέση του Καβαλιέρε με τον Πούτιν.
Έτσι και ο South Stream άρχισε να δρομολογείται, γεγονός που επισημοποιήθηκε τον Ιούνιο
του 2007 στην Κωνσταντινούπολη. Κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης, το μεσημέρι,
ο Κώστας Καραμανλής συναντάται με τον «κουμπάρο» του, Ταγίπ Ερντογάν. Δεν λένε
τίποτα για το ραντεβού με τον Πούτιν και την επικείμενη συμφωνία. Ο Καραμανλής
θεωρούσε τον Ερντογάν «σοβαρό και μπεσαλή», που κοίταζε πάντα τα συμφέροντα της
Τουρκίας, αλλά «ήταν εντάξει στις σχέσεις του μαζί του». Ξαφνικά, το απόγευμα της ίδιας
μέρας ο Πούτιν ανακοινώνει μαζί με τον Καραμανλή τη συμφωνία του South Stream,
αφήνοντας έξω την Τουρκία και «τρελαίνοντας» τους Αμερικανούς στην Αθήνα.
Η επόμενη συνάντηση των δύο ηγετών έγινε το Δεκέμβριο του 2007 στη Μόσχα και η
τελευταία στα τέλη Απριλίου του 2008, όταν ο Κώστας Καραμανλής πήγε και πάλι στη
Μόσχα, για περαιτέρω σύσφιξη της ενεργειακής συνεργασίας, καθώς στις 5 Μαΐου του ίδιου
χρόνου ο Πούτιν άφησε την Προεδρία και έγινε πρωθυπουργός της Ρωσίας.
Οι ΗΠΑ έχουν έτοιμο τον… διάδοχο
Αυτές οι συναντήσεις και οι συμφωνίες που τις ακολούθησαν έπαιξαν το ρόλο του
«κόκκινου πανιού» για τους Αμερικανούς, που από το 2007 θεώρησαν τον Κώστα
Καραμανλή σαν «τελειωμένο», βρίσκοντας στο πρόσωπο του αρχηγού της τότε
αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γιώργου Παπανδρέου το «διάδοχο» που θα «καθάριζε»
το πρόσωπο των ΗΠΑ, που είχε «τσαλακωθεί» από τη φιλορωσική συμπεριφορά
Καραμανλή.
Έτσι, οι συμφωνίες με τη Μόσχα ενεργοποίησαν τους μηχανισμούς του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με
αποτέλεσμα να ενταθούν οι αμερικανικές πιέσεις προς την Αθήνα για προσήλωση στον
«αμερικανικό» TGI και σε βάρος του South Stream. Παράλληλα, οι Αμερικανοί διπλωμάτες με
τομέα απασχόλησης τη νοτιοανατολική Ευρώπη δούλεψαν εντατικά στο θέμα της
πληροφόρησης των συναντήσεων και συζητήσεων Καραμανλή με θέμα την εξωτερική
πολιτική της χώρας.
Μάλιστα, όπως αναφέρεται, ο Καραμανλής κάποια στιγμή υποχρεώθηκε από τις
αντιδράσεις του τότε υπουργού Ανάπτυξης, Δημήτρη Σιούφα (που ανέφερε
«ενοχλήσεις» των Αμερικανών στο υπουργείο Ανάπτυξης), να του πει ότι «δεν μπορώ
να μην ενημερώσω την Ντόρα». Και την ενημέρωσε αρκούντως. Όπως ο ίδιος ο
πρώην πρωθυπουργός έχει αποκαλύψει σε συνεργάτες του, η Ντόρα ήταν «σπαθί μαζί
μου».
Έτσι, κάτω από αυτές τις «πιέσεις» θέλησε, όπως εκμυστηρεύεται τώρα σε ανθρώπους του
στενού του περιβάλλοντος, να επιταχύνει τις συμφωνίες, γι' αυτό και λίγο πριν από το
φθινόπωρο του 2008 έστειλε εσπευσμένως στη Βουλή τον τότε υπουργό Ανάπτυξης, Χρήστο
13. Φώλια, προκειμένου να προωθήσει άμεσα την επικύρωση του South Stream και το
πρόγραμμα «Πίνδος».
Στις 19 Δεκεμβρίου 2007 πάλι ο Ντάνιελ Σπέκχαρντ ενημερώνει τους ανωτέρους του για τις
εντυπώσεις από το ταξίδι Καραμανλή στη Μόσχα ένα 24ωρο πριν. Στο τηλεγράφημά του
αυτό ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «οι κινήσεις Καραμανλή
απέναντι στη Ρωσία αντιμετωπίζονται θετικά από μεγάλο μέρος του ελληνικού Τύπου
και του λαού, λόγω της κοινής ορθόδοξης κληρονομιάς και για κάποιους της
αριστερής νοσταλγίας... Δεν πιστεύουμε ότι οι στενότερες επαφές Καραμανλή με τη
Μόσχα αντιπροσωπεύουν μια θεμελιώδη αναπροσαρμογή της συνολικής ελληνικής
πολιτικής. Αλλά σε ορισμένα επιμέρους ζητήματα, όπως η μετακίνηση προς την
υπογραφή μιας συμφωνίας για τον αγωγό φυσικού αερίου South Stream και τα
"δουλοπρεπή" συγχαρητήρια στον Πούτιν για τις πρόσφατες εκλογές στη Δούμα, ο Κ.
Καραμανλής έχει πάρει θέσεις που δεν είναι χρήσιμες...».
Και το τηλεγράφημα καταλήγει: «0 Καραμανλής προφανώς θεωρεί ότι μπορεί να διατηρήσει
μια ισορροπία στις σχέσεις με τη Ρωσία και τη Δύση. Ο κίνδυνος, ωστόσο, είναι ότι, αφού
ήρθε πιο κοντά στη Μόσχα για την ενέργεια, η Αθήνα μπορεί να βρεθεί υπό πίεση από τους
Ρώσους για άλλα θέματα, όπως οι σχέσεις της με το Ιράν.
Εμείς έχουμε πει στους Έλληνες ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τους καλύτερους
ελληνορωσικούς δεσμούς. Αλλά, παράλληλα, συνεχίζουμε να ρωτάμε πώς μπορεί η Ελλάδα
να συμφιλιώσει την υποστήριξή τους προς την ενεργειακή σύνδεση Τουρκίας - Ελλάδας -
Ιταλίας με το ανταγωνιστικό έργο South Stream. Δεν έχουμε ακόμη λάβει επαρκή απάντηση».
Όπως φαίνεται και από τα τηλεγραφήματα, η αμερικανική πλευρά ήταν οργισμένη από την
ενεργειακή διπλωματία της κυβέρνησης Καραμανλή και ήταν αποφασισμένη να κάνει το
οτιδήποτε για να ανατραπεί η κατάσταση αυτή. Ήδη από τον Απρίλιο του 2008 βρίσκουμε την
αμερικανική διπλωματία να προσπαθεί να επαναφέρει στον... ίσιο δρόμο την κυβέρνηση
Καραμανλή. Σε αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και η επίσκεψη του αναπληρωτή υπουργού
Εξωτερικών, αρμόδιου σε θέματα Ευρώπης-Ευραίας, Μάθιου Μπράιζα, στην Αθήνα. Μια
επίσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη σκιά του ελληνικού βέτο για την ένταξη των Σκοπίων
στο NATO στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου.
Τα «Intelligence Reports» και η πλήρης υπονόμευση του Καραμανλή
Όλα όσα περιγράφονται πιο πάνω για το «τέλος» του Καραμανλή, που «είχε ήδη
προαποφασιστεί από το 2007, ενώ το νήμα είχε αρχίσει να ξετυλίγεται από τα τέλη του
2004», τότε δηλαδή που ο Καραμανλής είχε αρχίσει τις συναντήσεις του με τον Πούτιν,
θα πρέπει να επισημάνουμε ότι εξελίσσονταν σε μια περίοδο που, σύμφωνα με τα
περίφημα εκείνα «Intelligence Reports», «πάνω από 1.000 αναφορές μέσα από το
Μέγαρο Μαξίμου εκθέτουν τον Κ. Καραμανλή, εμφανίζοντάς τον άλλοτε επιρρεπή στο
ποτό, άλλοτε ψυχικά κλονισμένο και άλλοτε εκνευρισμένο με διάφορους πρώην
υπουργούς», ενώ ετίθετο το ερώτημα: «Προσπαθούσε άραγε ένας κύκλος υπουργών
να τον αποδυναμώσει;».
Τα «Intelligence Reports» επί χρόνια «έφευγαν» από το «περιβάλλον Καραμανλή» στο
Μέγαρο Μαξίμου και κατέληγαν στον υπολογιστή της Κατερίνας Τσακάλου, ιδιαιτέρας
γραμματέως του ισχυρού άντρα της Siemens, Μιχάλη Χριστοφοράκου και «δημιουργούσαν
κλίμα» που μόνο καλό δεν έκανε στον Καραμανλή, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και
στο εξωτερικό.
Το «σπάσιμο» του σκληρού δίσκου του ηλεκτρονικού υπολογιστή της κυρίας
Τσακάλου, με τα χιλιάδες έγγραφα, τα κωδικοποιημένα ευρήματα δηλαδή του
«σπασίματος», που αποκωδικοποιήθηκαν και παραδόθηκαν στα μέλη της Εξεταστικής
Επιτροπής της Βουλής για τη Siemens , έκαναν τους πάντες, στην αρχή της χρονιάς,
να μιλούν για ένα «βαθύ λαρύγγι» του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά -εκ των υστέρων- να
αναρωτιούνται γιατί είχαν συνταχθεί, πού αποσκοπούσαν και σε ποια «τρίτα μάτια»
είχαν εκτεθεί.
14. Ένα είναι σίγουρο: τα reports αυτά, καλά ή κακά, σωστά ή λανθασμένα, ομογενοποιήθηκαν,
αναλύθηκαν και παραδόθηκαν ως περιοδικές απόρρητες εκθέσεις της Siemens Ελλάς προς
τη μητρική Siemens Γερμανίας. Ήταν δηλαδή -ως εκθέσεις- έγγραφα απόρρητα, αλλά... όχι
και ΤΟΣΟ απόρρητα.
Από τις εκατοντάδες εκθέσεων μία περιλαμβάνει ένα αρκετά σοβαρό συμπέρασμα: «Η
πολιτική κατάσταση στη χώρα έχει πλέον γίνει μάλλον άστατη. Η πολιτική επιβολή της
κυβέρνησης αμφισβητείται παρά την καθαρή της νίκη πριν από ένα χρόνο. Η
κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει μιαν αβέβαιη πλειοψηφία μίας έδρας στο Κοινοβούλιο
κι αυτό στερεί από τον πρωθυπουργό Καραμανλή τη δυνατότητα να υλοποιήσει τις
μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που θέλει με τον απαιτούμενο ρυθμό, ενώ η κυβέρνηση γίνεται
όλο και περισσότερο επιρρεπής σε ενδεχόμενο εκβιασμό. Σοβαρά οικονομικά σκάνδαλα
βαραίνουν τις πλάτες της κυβέρνησης. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν οριακές
διαφορές μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, ενώ το ΠΑΣΟΚ δείχνει να προηγείται ελαφρώς,
αλλά σταθερά.
Μόλις ένα χρόνο μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 η κυβέρνηση και το κόμμα δείχνουν
σημάδια κόπωσης και σοβαρών εσωτερικών τριβών. Υπάρχουν έντονες φήμες ότι θα γίνουν
πρόωρες εκλογές, κατά πάσα πιθανότητα την άνοιξη του 2009. Αν γίνει αυτό. υπάρχουν
σοβαρές αμφιβολίες εάν οι εκλογές θα αναδείξουν κυβέρνηση ενός κόμματος. Σε
υψηλόβαθμα κλιμάκια των ΜΜΕ κυκλοφορούν σενάρια σύμφωνα με τα οποία η
πολιτική κρίση και οι πιέσεις εναντίον της κυβέρνησης προωθούνται από αμερικανικά
συμφέροντα, που επιθυμούν να ανισχυροποιήσουν την κυβέρνηση Καραμανλή, λόγω
της θέσης της απέναντι στους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και του
βέτο που θέτει η Ελλάδα στην εισδοχή της FYROM στο NATO».
