Imaxes de apoio na presentación do libro de poesía Tatuaxes, de Manuel Pereira. No Espazo das Linguas da Universidade de Alcalá, en Madrid.

7. Literatos e matemáticos
JORGE LUIS BORGES
LEWIS CARROLL EDGAR ALLAN POE
MANUEL PEREIRA
DESCARTES
ECHEGARAY

8. Madrid

12. Traxectos curtos

13. Tatuaxes

14. Madrid

15. Madrid
M 30
M 30 EN OBRAS

17. PLANO XERAL
Madrid, xaneiro de 1974.
Estación do Norte. Príncipe Pío.
O tren expreso procedente da Coruña e Vigo,
ao que subiramos en Santiago,
chegara ao destino. Tamén nosoutros.
Meu irmán e mais eu agardabamos un taxi.
Colexio Maior, pisos de estudantes,
amizade. Xuño e setembro.
Noiva, emprego, voda.
Domicilios de clima suave
nos que María medrou.
Ouzande na memoria,
constantemente.
.
E segue a combustión sucesiva dos retratos Recitou: Pepa

18. NACE
Abrir os brazos
á luz branda,
incorrupta aínda.
Aproximarse
para sentir o seu
saúdo primordial.
Deixala medrar
sen agravios
que a desgasten.
E defendela da
monotonía insípida.
Recitou: Reme

19. Madrid
METRO
Tangos en Callao,
boleros en Ventas,
un violín en Diego de León.
Nos relanzos,
nos corredores longos,
RÚA PRECIADOS a compaña da música.
O escenario improvisado,
o público fugaz,
algunhas moedas, moitas olladas.
A inercia laboral dos días soltos.
Carreiras, tropezóns, un sprint final.
Péchanse as portas, ábrese
a negrume alongada dos túneles.
RÚA MONTERA En cada vagón, un mural de rostros
apreixados.
Recitou: David

20. FURTIVO
A Ana/Natalia
Na túa cara non se notan as pegadas do crime padecido,
o que cavou un suco sucio e tráxico,
o que instalou na túa mente unha fronteira infranqueable,
ninguén que a pase regresará ao país que procurou.
Ti, o suxeito inesperado dunha oración impersoal.
As palabras del coma látigos batendo nos tímpanos.
O medo, a degradación,o noxo,abxectos trofeos
para un taxidermista aveso.
O teu nome cambiado por unha incógnita.
Esquecer o del é a consigna para a túa supervivencia.
Como ignorar as fases do martirio ou queimar
as datas dunha cronoloxía humillante.
Baixo un firmamento de obsesións,
contra a cominación do verdugo,
sobre o desprezo imposto,
érgueste e camiñas.
Porque non queres ser refén do pavor,
porque paga a pena seguir, atopar rosas sen
impostura, camiños sen emboscadas e
ríos de afecto. Recitou: Elena

21. ESCOLA
Míroos, míranme.
Escribo unha letra de xiz.
Contestan cun son nítido de vogais.
Leo un conto e medran bosques
con casas illadas e animais dispostos
á fábula ae as metamorfoses.
Os números deslízanse polos dedos e
desvelan a cantidade secreta.
As súas mans laboriosas trazan nubes, cabanas,
bruxas,piratas, tesouros que semellan garabatos.
O recreo enche de chíos os corredores e debuxa
mil camiños que se cruzan e se perden no patio.
Hora de saír. Regresan á casa. Confiando en que
todo ten sentido. E contáxianme esa crenza.
Recitou: Vítor

22. BEIZÓN
Sobre os parques, sobre as beirarrúas,
Sobre os incondicionais paraugas,
Sobre a alma dun ar intoxicado.
Na tarde de compras,
nos sábados de cine,
na fame dos encoros.
Unha melodía que nos restablece,
o manancial que nos sacia.
Esta chuvia.
Recitou: Rosa

23. ÁMOTE
Con toda a razón.
Sen lendas nin fanatismos,
sen labirintos nin enxovais,
sen coiraza.
Coas mans,
coa risa e a señardade,
con raíces e dúbidas.
Con toda a razón.
Recitou: Rebeca.

24. SENTIDO
Deter a túa dor coas miñas mans.
Proferir as palabras que nos salven.
Ou beber a fermosura do mundo nos teus ollos.
Amarte. Algo así.
Recitou: Teresa

25. Como son da presentación usamos o tema Camariñas
do pianista galego Abe Rábade, ao que admiramos.
Colaboraron na preparación do acto os alumnos da profesora Carme Lamela,
pertencentes aos cursos de Lingua e Cultura Galegas e preparatorios do Celga:
Chinto, María, Ánxel, Jesús, Marisa, Vítor, José Miguel, Carmen, Teresa L, Paco,
David, Rebeca, Pepa,Teresa, Reme, Elena, Rosa, Silvia, Bea.
Tamén José Luis e David nos botaron unha man cos micrófonos e o vídeo.