Μπερδεύτηκα λίγο...Τι είπαμε πως γιορτάζουμε την 28η;
Τρεις φίλοι συναντιούνται έξω από το σχολείο
− Ε ...Πού πας με τα βιβλία στο χέρι; Από πότε εσύ διαβάζεις εξωσχολικά; Θα μας τρελάνεις;
− Άσε, ρε...Της τη βάρεσε της καθηγήτριας και μας έβαλε να διαβάσουμε βιβλία για να
μάθουμε για το φασισμό και το ναζισμό.
− Το τμήμα σου έχει αναλάβει τη γιορτή;
− Κι εμείς κι άλλο ένα...Και τώρα ασε...έχω πολύ διάβασμα! Πρέπει να βάλω σε σειρά τα
γεγονότα.Βοηθήστε με και κερνάω παγωτό στον Ιταλό.
− Για να δούμε τι κρατάς;
− Το βιβλίο της Α Γυμνασίου...Καλά αυτό τι το θέλεις;
− Δεν ξέρω...Δε συνδέεται με το φασισμό ε;
− Όχι βέβαια! Τι δουλειά έχουν οι Περσικοί και ο Περικλής με το Χίτλερ;
− Το βιβλίο της Β τότε...
− Άντε πάλι! Ο Ιουστινιανός ήταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου...
− Το Βυζάντιο είναι άλλη εποχή, ε; Ωχ δεν τα πάω καλά με τις ημερομηνίες...
− Εμείς θέλουμε σύγχρονη Ιστορία. Το 1940 είναι πρόσφατο γεγονός. Ο Β Παγκόσμιος είναι ο
τελευταίος πόλεμος αυτού του μεγέθους και ξεκίνησε πριν 76 /77 χρόνια.
− Ε καλά μη νομίζεις! Ακόμα μπερδεύω τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου...
− Αχ Θεε μου! Γιορτάζουμε το ΟΧΙ που είπαν οι Έλληνες στους Ιταλούς φασίστες του
Μουσολίνι.Τους Ιταλούς τους νικήσαμε αλλά τους Γερμανούς τον Απρίλιο του 1941 όχι...Οι
παππούδες μας έζησαν δύσκολα χρόνια...Πείνα, βία. Δεν έχεις ακούσει που λένε για την
Κατοχή;
− Α εσύ ξέρεις πολλά! Γι αυτό και το εικοσαράκι στην Ιστορία...
− Ναι, βρε εξυπνάκια , γι αυτό! Για να δω τι σου έμεινε...
− Το βιβλίο Ιστορίας της Γ..., το βιβλίο Ιστορίας της Στ Δημοτικού, α και αυτό! (Σηκώνει το
βιβλίο: Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα)
− Αυτό μοιάζει άσχετο...
− Κάτσε να διαβάσουμε το οπισθόφυλλο...( Διαβάζει...)
− Δεν κατάλαβα τίποτα.
− Ούτε κι εγώ...Αλλά κάτι έχουν ετοιμάσει τα κορίτσια...Πάμε να τις βρούμε!
− Ε το παγωτό!
− Μετά μετά! Πάμε τώρα!
Βρίσκουν τα κορίτσια που ετοιμάζουν την παρουσίαση του βιβλίου.
− Έτοιμες;
− Νομίζουμε...Αν παίξουν και τα βίντεο...
− Για να δούμε; Τι λέει αυτό το βιβλίο άραγε;
− Τι; Δεν το διάβασες; Είσαι απίστευτος!
− Θα δω πρώτα και μετά θα το διαβάσω...Είμαι παιδί της εικόνας εγώ..
− Καλά, παιδί της εικόνας, δες...
− Αυτό είναι το πρώτο βίντεο με τις δημιουργίες μας...Βέβαια εσύ έλειπες και δεν ξέρεις τι
κάναμε...
− Α αυτό με τη μουσική; Ξέρω, ξέρω...Πόσο μου αρέσει αυτό το τραγούδι! Dance me to the
end of love...Είδα και κάποιους από σας να το χορεύουν...Θα χορέψετε και σήμερα;
− Για να δούμε...

-Τι σου έκανε εντύπωση;
− Εμένα; Το πώς μπορεί ο άνθρωπος να κάνει τέτοιες βιαιότητες...
− Εμένα τα συρματοπλέγματα...Θυμήθηκα πως έχουμε ακόμα κάποια στην Ευρώπη...
− Τι εννοείς;
− Να άκουσα για το συρματόπλεγμα στη Λευκωσία...Η μόνη χωρισμένη πρωτεύουσα της
Ευρώπης.
− Κι εγώ σκέφτηκα τα συρματοπλέγματα που εμποδίζουν τους πρόσφυγες...
− Δηλαδή τίποτα δεν τέλειωσε;
− Εκείνη η φρίκη ναι...Αλλά όσο υπάρχει πόλεμος τίποτα δεν τελειώνει...
− Τότε τι;
− Ξέρω εγώ;
− Μα μυαλό δεν έβαλαν οι άνθρωποι;
− Μάλλον όχι..
− Κι εμείς;
− Εμεις...
-