Narrative-Driven Game Design (PL)
•
0 likes•294 views
Jak wykorzystać naszą wiedzę o opowieściach do tworzenia lepszych gier?
Recommended
More Related Content
More from Artur Ganszyniec
More from Artur Ganszyniec (9)
Narrative-Driven Game Design (PL)
- 1. Narrative-Driven Game Design jak używać opowieści by robić lepsze gry
- 2. O czym będziemy mówić? 1. Wstęp 2. Jak działają opowieści? 3. Opowieści a rozgrywka 4. Gry okiem scenarzysty 5. Narracyjne projektowanie gier
- 3. Wstęp
- 4. Specjalne podziękowania Inspiracją dla tej prezentacji była książka Johna Yorke'a Into the Woods How stories work and why we tell them
- 5. Moje doświadczenia Projektant fabuły i projektant gier (z wykształcenia analityk danych) • 11 bit studios • ATGames • CD Projekt RED • Politechnika Łódzka
- 6. Dylematy Projektanta Fabuły 1. Jak opowiadać ciekawe historie w grach? 2. Jak bardzo gry nadają się do opowiadania historii? 3. Jak opowiadać historie przy pomocy rozgrywki? 4. Jak projektować opowieści najbardziej pasujące do medium?
- 7. Jak dzięki zrozumieniu mechanizmów rządzących opowieściami robić lepsze gry?
- 8. Jak działają opowieści? historia z morałem
- 9. Dawno, dawno temu Bohater prowadził normalne życie… dopóki nie odkrył, że brak mu czegoś ważnego. Wyruszył więc w podróż by to coś odnaleźć. By zdobyć skarb, bohater musiał stawić czoła niebezpieczeństwu! Zwycięstwo wydawało się niemożliwe, jednak bohater zwyciężył, i powrócił do domu ze skarbem, który przywrócił równowagę.
- 10. Każda opowieść ma ten sam kształt Początek coś niespodziewanego Środek coś niespodziewanego Koniec nic ciekawego nic ciekawego
- 11. Poziom napięcia 0 10 20 30 40 wezwanie pierwszy sukces punkt zwrotny źle się dzieje zwycięstwo / porażka
- 12. Pięć Aktów 1. ekspozycja - postaci dramatu, zapowiedź konfliktu 2. rozwój akcji - intrygi, konflikt interesów 3. punkt kulminacyjny - bohater na rozdrożu 4. rozwiązanie - konsekwencje, fałszywe nadzieje/obawy 5. finał - katastrofa i upadek / zwycięstwo i przemiana
- 13. Przemiany Maska / Natura Żądza / Potrzeba Przeciwności / Bohater Bohater / Przeciwności (tragedie) Trudność / Umiejętności Ignorancja / Wiedza 0 20 40 60 80 Akt 1 Akt 2 Akt 3 Akt 4 Akt 5
- 14. Podróż bohatera eksperymenty - (przełom) kluczowa wiedza - eksperymenty z wiedzą Akt 3 Akt 1 niewiedza nowa wiedza przebudzenie Akt 2 wątpliwości przezwyciężenie niepewności akceptacja Akt 4 wątpliwości rosnąca niepewność regresja Akt 5 ponowne przebudzenie ponowna akceptacja prawdziwe mistrzostwo
- 16. Dzięki opowieściom nasz mózg porządkuje rzeczywistość i nadaje jej sens
- 17. Myślimy opowieściami Efekt Kuleszowa - kolejność podania informacji tworzy sens i emocje
- 18. Opowieści a rozgrywka oraz fraktalna natura wszechświata
- 20. Aby opanować grę nasz mózg musi uporządkować nową rzeczywistość i nadać jej sens
- 21. Jak dodać historie do gier? One już tam są. Gdy gramy, mózg tworzy narracje, szuka motywacji, przypisuje emocje itp. Czy możemy temu zapobiec? Kuleszow wątpi.
- 22. Opowieść • Historia (pełna zmiana) • ekspozycja / komplikacje • kulminacja (kryzys) • konsekwencje / rozwiązanie • Akt (istotna zmiana) • zawiązanie • podróż • kulminacja / rozwiązanie • Scena (mała zmiana) • konflikt • punkt kulminacyjny / cliffhanger • Beat (wymiana) • akcja • reakcja
- 23. Rozgrywka • Gra • ekspozycja / tutorial / komplikacje • rosnąca trudność, wyższe stawki • rozwój / mistrzostwo / endgame • Poziom / Akt • cel • eksploracja / przeciwności • finałowe wyzwanie / rozwiązanie • Spotkanie • wyzwanie • wygrana / porażka • Podstawowa rozgrywka • akcja • reakcja
- 24. Fraktalna natura gier i opowieści • Opowieść = Gra • Akt = Poziom • Scena = Spotkanie • Wymiana = Podstawowa rozgrywka Na każdym poziomie bohater napotyka problem i reaguje, doprowadzając do rozwiązania.
- 25. Dwa typy bohatera Trójwymiarowy • maska skrywa prawdziwą naturę • pożąda nie tego, czego potrzebuje • zagraża mu ukryta skaza • stawia czoła swoim wadom • odkrywa swoją tożsamość • zmienia się • starcza na jedną opowieść • uwaga, wzrusza Dwuwymiarowy • przejrzysty, nie potrzebuje maski • pożądanie = potrzeba • zagraża mu niewiedza • stawia czoła przeciwnościom • potwierdza swoją tożsamość • nie zmienia się • doskonały do serii / sequeli • uwaga, wciąga
- 26. Co czyni bohatera? Wyobraźmy sobie: • W barze, do samotnego mężczyzny podchodzi kobieta i mówi… • Chłopiec znajduje magiczną lampę i prosi dżina, żeby… • Mężczyzna, który stracił rodzinę w wypadku, postanawia że… • Łowczyni spogląda na kości rozrzucone przed jaskinią i… O charakterze bohatera świadczą akcje podjęte w chwili kryzysu. W grze te decyzje podejmuje gracz.
- 27. Gry okiem scenarzysty analiza wybranych mechanizmów w grach
- 28. Wybrane zagadnienia • rozwój bohatera • zaangażowanie publiczności • łamanie schematów a satysfakcja publiczności • motywacja i empatia • dialogi i ekspozycja • osobiste historie graczy (emergent narratives)
- 29. Rozwój bohatera Podejście dwuwymiarowe: • zdobywa doświadczenie, rozwija umiejętności • rozwój postaci = większa wiedza • rozwój postaci ≠ istotna zmiana • “power creep” jako odpowiednik “jumping the shark” • od czasu do czasu wymaga amnezji
- 30. Rozwój bohatera Podejście trójwymiarowe: • podejmuje decyzje, doświadcza konsekwencji • rozwój postaci = postęp wątku głównego • rozwój postaci ≠ rosnące mistrzostwo • zachcianki gracza a potrzeby bohatera • zależny od decyzji gracza
- 31. Zaangażowanie publiczności Lubimy zapracować na rozrywkę, wysiłek zwiększa zaangażowanie. Zasada “2+2=?” Rozgrywka (angażująca) jako narzędzie narracji; retoryka systemów. Ciekawość jest sojusznikiem a strach wrogiem.
- 32. Łamanie schematów Mroczne zwierciadło: • Skazą bohatera jest jego cnota • W głębi duszy bohater jest zły • Opowieść kończy się katastrofą
- 33. Łamanie schematów Zaburzona struktura: • fragmentów wątku brakuje lub pojawiają się w innej kolejności • zaskoczenie i dysonans budzą silną reakcję emocjonalną • krzywa trudności i sejw/load jako wątek • nadużywane lub nieumiejętnie użyte powoduje frustrację
- 34. Motywacja i empatia Chcemy wiarygodnych, żywych, zrozumiałych, wyrazistych postaci: • czy wierzysz w motywację bohatera? • czy rozumiesz czego chce przeciwnik i dlaczego tego chce? • jak często potrafisz opisać emocje postaci na ekranie?
- 35. Motywacja i empatia Sygnały ostrzegawcze: • w cutscenie postać jest kimś innym niż w rozgrywce • ważne decyzje podejmowane są za gracza a nie przez gracza • jedyna motywacje w scenie wyrasta z potrzeb rozgrywki
- 36. Dialogi i ekspozycja Rozmowa jako scena akcji: • oponent przedstawia dylemat • dylemat pozwala scharakteryzować postaci • słowa pokazują maskę, wybory odsłaniają skazę • wynikiem sceny jest zmiana postaci lub odkrycie nowej wiedzy
- 37. Dialogi i ekspozycja Zwięźle i interesująco: • “4” jest nudne,“2+2=?” jest ciekawe • gracze stworzą własny sens, emocje i interpretacje (Kuleszow) • dialogi można zastępować retoryką systemów (np. kupcy) • motywatory: zaskoczenie, niespodziewane emocje, nowa wiedza
- 38. Osobiste historie graczy Opowiadając o grze, opowiadamy osobiste historie: • interpretujemy ciągi wydarzeń jako opowieści • kolejność wydarzeń wpływa na postrzeganie emocji i motywacje • osobistych historii w zasadzie nie da się śledzić… • ale można je wzmacniać komentując wybory i stany bohatera
- 39. Narracyjne projektowanie gier Czy moja gra jest dobrą opowieścią?
- 40. Potrzeba odbiorcy Opowieść potrzebuje motywu przewodniego: • pytanie - założenia (teza) • poszukiwania - testowanie założeń (antyteza) • odpowiedź - wnioski (synteza)
- 41. Głos autora Nie ma uniwersalnej odpowiedzi: • odpowiedź designera • odpowiedź gracza wybrana spośród propozycji designera • odpowiedź gracza, osobista i wewnętrzna
- 42. Atom opowieści/rozgrywki W jaki sposób ten konkretny mechanizm opowiada dobrą opowieść? 1. odkrycie - bohater coś odkrywa / zauważa i decyduje się działać 2. prawda! - odkrywamy prawdziwą naturę opozycji / skazę bohatera 3. przyswojenie - bohater używa nowej wiedzy i wygrywa / upada
- 43. Lista pytań: gra jako opowieść • czego chce bohater, czego chce antagonista, co jest podstawą konfliktu? • czy gracz chce tego samego, co bohater? • jakie są stawki w momencie podejmowania wyboru? • czego uczy się bohater, czego uczy się gracz? • czy wszystkie postaci mają powód by być w tej sytuacji, co chcą zyskać? • czy bohater zmienia się, czy odkrywa prawdę o sobie, w jaki sposób? • czy sytuacja kończy się wprowadzeniem w nową scenę (cliffhangerem)?
- 44. Lista pytań: gra jako scena • czego oczekuje gracz rozpoczynając tę scenę? • czego gracz uczy się podczas interakcji w tej scenie? • czy gracz może wykorzystać tę wiedzę by wygrać scenę, jak?
- 45. Uniwersalna misja Każda historia opowiada o podróży w poszukiwaniu brakującego elementu, odzyskiwaniu go i tworzeniu nowej całości.
- 46. Uniwersalna rozgrywka Każda gra opowiada o konflikcie zderzeniu dwóch przeciwieństw po których połączeniu konflikt zamiera.
- 47. Nauka Każda opowieść i każda gra jest o szukaniu sensu we wszechświecie: 1. zadajemy pytanie 2. testujemy je w otaczającym świecie 3. przyswajamy zdobytą wiedzę.
- 48. Narrative-driven game design Możemy użyć bazowej struktury opowieści do tworzenia wartościowych gier. 1. pytanie - motyw przewodni, motywacja, po co zadaliśmy to pytanie? 2. nauka - eksperymenty, rozwój, zrozumienie, decyzja, kluczowa wiedza. 3. asymilacja - konsekwencje, sprzężenie zwrotne, zmiana, osobiste historie Używając mechanizmów nauki w ludzkim mózgu możemy stworzyć nowy język gier by tworzyć zajmujące i emocjonalne historie.
- 49. W poszukiwaniu sensu Każda opowieść ma autora. • retoryka systemów = głos autora • decyzje = poszukiwanie i potwierdzanie tożsamości • ciąg przyczynowo-skutkowy = osobiste opowieści • fraktale = spójność motywów i nastrojów • struktura ≠ znaczenie Przede wszystkim musimy mieć coś ciekawego do powiedzenia.