PowerPoint για τις ανάγκες σχολικού αφιερώματος

1. ΓΕΛ ΚΑΡΕΑ

2. Το 1821 καταγράφηκε στις σελίδες
της παγκόσμιας ιστορίας ως η
επανάσταση που καθόρισε σε
μεγάλο βαθμό την πορεία και την
εξέλιξη της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Μια επανάσταση που ξεκίνησε από
τα φτωχά λαϊκά στρώματα
(χειροτέχνες, μάστορες, λαϊκός
κλήρος, ναύτες, ακτήμονες
δουλοπάροικοι, αγρότες κ.λπ.)
παρασύροντας στη συνέχεια το
μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού
λαού (εμπόρους, πλοιοκτήτες,
γαιοκτήμονες που είχαν
αστικοποιηθεί κ.λπ.)

3.  Η Επανάσταση του 1821
εκδηλώθηκε όταν στη Γαλλία
είχε ήδη ηττηθεί ο Ναπολέων
(1815) και στην Ευρώπη είχε
συγκροτηθεί η Ιερά Συμμαχία, η
οποία αντιμετώπιζε με
καχυποψία έως και ανοιχτή
καταστολή όλα τα ανάλογα
πολιτικά - επαναστατικά
κινήματα της εποχής (στη
Νεάπολη, στη Σικελία, στο
Πεδεμόντιο, στη Μαδρίτη, στη
Λισαβόνα, κ.α.).
 Η στάση των Μεγάλων
Δυνάμεων δεν υπήρξε ενιαία.
 Οι αντιθέσεις και η διαπάλη που
αναπτύχθηκε μεταξύ Αγγλίας,
Γαλλίας και Ρωσίας, και που
εκφράστηκε με τη διαφορετική
στρατηγική της κάθε μιας στο
λεγόμενο Ανατολικό Ζήτημα,
επέδρασαν αποφασιστικά στην
τελική έκβαση του ελληνικού
ζητήματος.

4. Η Τουρκοκρατία μέσα από
την εκμετάλλευση και την
καταπίεση που άσκησε,
εξέθρεψε κοινωνικές τάξεις
με συγκρουόμενα και
ανταγωνιστικά
συμφέροντα.
Γι' αυτό η Επανάσταση του
1821, εκτός από
εθνικοαπελευθερωτική,
υπήρξε και βαθύτατα
κοινωνική.

6. Η Εκκλησία ήταν αναπόσπαστο τμήμα των
οθωμανικών φεουδαρχικών δομών εξουσίας
και είχε συγκεκριμένα διοικητικές
αρμοδιότητες.
Ιστορικά, είχε σημαντικούς δεσμούς με το
εμπορικό κεφάλαιο και εξελίχθηκε κι αυτή σε
οικονομική δύναμη.
Μεταξύ άλλων, ήταν υπεύθυνη και για τη
διατήρηση της «τάξης» στους πληθυσμούς
που είχε στην ευθύνη της.
Έτσι, το Πατριαρχείο αρχικά, όχι μόνο δεν
στήριξε, αλλά καταδίκασε και κατέστειλε κάθε
απελευθερωτική ιδέα ή κίνηση.
Βέβαια, ένα μέρος, κυρίως του κατώτερου
κλήρου, δε συντάχθηκε με τη γραμμή του
Πατριαρχείου, μετέχοντας ενεργά στην
Επανάσταση (π.χ. Άνθιμος Γαζής, Γρηγόριος
(Δίκαιος) Παπαφλέσσας, Θεόκλητος
Φαρμακίδης, κ.ά.
Η Εκκλησία

7. Πρόκειται για πρώην ευγενείς του Βυζαντίου
που απέκτησαν σημαντικό πλούτο μέσω του
εμπορίου, ενώ αναρριχήθηκαν σε υψηλά πόστα
της οθωμανικής διοίκησης (Μεγάλου
Δραγουμάνου της Πύλης, Δραγουμάνου του
Στόλου και Ηγεμόνα της Βλαχίας και
Μολδαβίας).
Η στάση τους απέναντι στην Επανάσταση
επίσης δεν ήταν ενιαία.
Ορισμένοι υιοθετούσαν την προοπτική της
ένοπλης εξέγερσης και συγκρότησης ενός
ανεξάρτητου αστικού κράτους.
Οι περισσότεροι, όμως, υποστήριζαν μια
μετριοπαθή πολιτική, όπου η ελληνική αστική
τάξη θα κυριαρχούσε σταδιακά οικονομικά και
πολιτικά.
Οι Φαναριώτες

8. Οι κλέφτες ήταν κυρίως πρώην
αγρότες ή κτηνοτρόφοι, οι οποίοι, είτε
λόγω της φτώχειας είτε από αντίθεση
στις οθωμανικές αρχές και τους
κοτζαμπάσηδες (χριστιανούς και
μουσουλμάνους), κατέφευγαν στην
παρανομία, στο βουνό, μακριά από
την κατασταλτική δυνατότητα των
οργάνων της οθωμανικής
αυτοκρατορίας.
Οι αρματολοί ήταν κλέφτες που
αμνηστεύονταν και επανεντάσσονταν
στην οθωμανική νομιμότητα,
επιφορτιζόμενοι με την τήρηση της
τάξης σε συγκεκριμένες περιοχές.
Κλέφτες και αρματολοί

9. Διέφεραν από τους προκρίτους της ηπειρωτικής
Ελλάδας, αφού, παρότι εκπλήρωναν παρόμοιες
λειτουργίες στα πλαίσια του οθωμανικού
συστήματος, η οικονομική τους βάση δεν ήταν η
ίδια.
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο παραμονές της
Επανάστασης υπήρξε επιφυλακτικό κυρίως λόγω
των δεσμών που διατηρούσε με το αγγλικό
κεφάλαιο (η Μ. Βρετανία ήταν τότε κατά της
προσβολής της ακεραιότητας της οθωμανικής
αυτοκρατορίας).
Οι όποιες επιφυλάξεις κάμφθηκαν ή
καταργήθηκαν σύντομα με επαναστατική βία από
ένα γενικότερο αστικοδημοκρατικό κίνημα, που
αναπτύχθηκε στα νησιά αυτά και πριν την
Επανάσταση ακόμα, καθώς και από την αλλαγή της
βρετανικής πολιτικής απέναντι στην οθωμανική
αυτοκρατορία.
Πρόκριτοι - εφοπλιστέςτωννησιών

10. Στελέχωναν το κατώτερο τμήμα της
οθωμανικής διοικητικής ιεραρχίας.
Μεταξύ άλλων, ήταν υπεύθυνοι για τη
διαχείριση της κοινοτικής περιουσίας, για
την απονομή δικαιοσύνης σε μια σειρά
θέματα, για την είσπραξη των φόρων και
βεβαίως για την καταστολή των χωρικών
στις περιοχές που είχαν στην ευθύνη τους.
Από τη μια, διέθεταν προνόμια και
καθήκοντα συνυφασμένα με το υπάρχον
οθωμανικό καθεστώς.
Από την άλλη, είχαν υλικό συμφέρον για
την ανατροπή του.
Έτσι, άλλοι εντάχθηκαν στις γραμμές της
Φιλικής, άλλοι κράτησαν στάση
επιφυλακτική και άλλοι τάχθηκαν
εναντίον.
Οι κοτζαμπάσηδες

11. Ποια αντιμετώπιση είχαν οι αγωνιστές στο εσωτερικό της
χώρας;

12. «
Έγραφε ο Ρήγας:

13. Κι επειδή έγραφε κι έλεγε αυτά ο Ρήγας, γι’
αυτό και ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε' και
οι αυλικοί του είχαν αποφανθεί ότι ήταν
ένας «διεφθαρμένος τη φρένα»…
Όταν, δε, ο Ρήγας και οι σύντροφοί του
δολοφονήθηκαν, οι «προστάτες του
Γένους», αγαλλίασαν!
Όπως έγραφε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων,
ο Ρήγας και οι σύντροφοί του «εσκόπευον
να κάμουν επανάστασιν κατά του
κραταιωτάτου Σουλτάνου αλλ' ο
μεγαλοδύναμος Θεός τους επαίδευσε
κατά τας πράξεις των με τον θάνατον
όπου τους έπρεπε (...)».
Στην φωτογραφία ο Γρηγόριος Ε'

14. Για τον λαό ήταν ένας φλογερός
αγωνιστής.
Αλλά οι κοτσαμπάσηδες και οι
δεσποτάδες που συνεργάζονταν με τους
κατακτητές είχαν άλλη άποψη.
Για παράδειγμα, και σύμφωνα με τα λόγια
του Παλαιών Πατρών Γερμανού όπως
καταγράφονται στα απομνημονεύματά
του, ο Παπαφλέσσας – αυτός που
πολέμησε στο Μανιάκι - ήταν «...
άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος
περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τινί
τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του
έθνους...».
Τι ήταν ο Παπαφλέσσας;

16.  Για το λαό ήταν η λύτρωση και
κάλεσμα για την διεκδίκηση
της λευτεριάς και του δίκιου.
 Για την εξουσία εκείνης της
εποχής, όμως, ο ξεσηκωμός
του λαού ήταν «πρόβλημα» και
αυτό μας το αποδεικνύει το
φιρμάνι του αφορισμού (!) της
Επανάστασης
 Ο αφορισμός εκτός από την
υπογραφή του πατριάρχη
Κωνσταντινουπόλεως, φέρει
την υπογραφή του μητροπολίτη
Ιεροσολύμων, καθώς και,
άλλων πολλών μητροπολιτών…

18. Τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ήταν πολλά.
Όμως οι Έλληνες δεν έκατσαν με
σταυρωμένα χέρια.
Πολλές φορές ξεσηκώθηκαν
διεκδικώντας την ελευθερία τους. Ήταν
όμως ανοργάνωτοι, χωρίς συντονισμό
και σχέδιο.
Κι ακόμα πολλές φορές στράφηκαν στην
πολιτισμένη Ευρώπη πιστεύοντας πως
κάποια μεγάλη δύναμη θα σταθεί στο
πλευρό τους και θα τους βοηθήσει στο
δύσκολο αγώνα τους.
Μάταια όμως ! Οι εξεγέρσεις που
ξεκινούσαν οι δύστυχοι ραγιάδες
πιστεύοντας στις υποσχέσεις των
Ευρωπαίων, πνίγονταν στο αίμα, καθώς η
πολυπόθητη βοήθεια δεν έφτανε ποτέ…
Από το θεατρικό έργο «Το μεγάλο μας
τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη

19. Τιμάμε λοιπόν, τους «Καραϊσκάκηδες» που δεν
διαπραγματεύτηκαν τον ξεσηκωμό τους ούτε με τα ξένα
ούτε με τα ντόπια αφεντικά!

20.  Στις 16 Μαρτίου 1821 ένας
απλός τσαγκάρης, ο
Καρατζάς, αρχίζει να
ξεσηκώνει τους Πατρινούς
κατά των Τούρκων τους
οποίους αναγκάζει να
εγκαταλείψουν την πόλη και
να κλειστούν στο κάστρο.
Στις 21 Μαρτίου σηκώνει το
λάβαρο της επανάστασης.
Δολοφονήθηκε, μέσα στην
μονή Ομπλού, από τους
κοτζαμπάσηδες αδελφούς
Κουμαναίους.
 Τάφηκε εκεί και ο τάφος του
υπάρχει ακόμα και σήμερα
στον χώρο της μονής.

23. Η επανάσταση είχε ήδη
αρχίσει παρά την
επίσημη άποψη ότι
ξεκίνησε στο μοναστήρι
τη Αγίας Λαύρας στις 25
Μάρτη.
Στις 24 Μάρτη φτάνουν
στην Πάτρα, που ήταν
ήδη κατειλημμένη από
το λαό, ο αρχιεπίσκοπος
Παλαιών Πατρών
Γερμανός, ο Ανδρέας
Ζαΐμης και ο Ανδρέας
Λόντος, εκ των υστέρων
και αφού δεν μπορούσαν
να κάνουν διαφορετικά,
κηρύσσουν την
επανάσταση στην
Πελοπόννησο.

24.  Το βράδυ της 27ης Μαρτίου ο
Οικονόμου ξεσήκωσε το νησί
και κατέλαβε τα πλοία των
προκρίτων.
 Ο αιφνιδιασμός του
Οικονόμου εκείνο το βράδυ
πέτυχε και σύσσωμος ο λαός
τάχθηκε στο πλευρό του. Την
άλλη μέρα οι επαναστάτες
κατέλαβαν το διοικητήριο και
εκδίωξαν τον κυβερνήτη Νικ.
Κοκοβίλα, που ήταν
διορισμένος από την Πύλη.
 Οι πρόκριτοι αναγκάστηκαν
στη συνέχεια να δώσουν
χρήματα για τον αγώνα και να
αναγνωρίσουν ως κυβερνήτη
του νησιού τον Οικονόμου.

27. Στη Σάμο με τον
Λυκούργο Λογοθέτη
και στη Χίο με τον
αγρότη Μπουρνιά,
εφαρμόστηκε
πρόγραμμα
αντιφεουδαρχικό με
διανομή της
μεγάλης
ιδιοκτησίας σε
μικροκαλλιεργητές
και ακτήμονες.

28.  Ο ξεσηκωμός του εύφορου
νησιού εξαγρίωσε το
Σουλτάνο.
 Οι Οθωμανοί έκαψαν
σπίτια και σκότωσαν όλα
τα παιδιά κάτω των 3 ετών,
όλους τους άνδρες από 12
ετών και πάνω, καθώς και
όλες τις γυναίκες από 40
ετών και πάνω, με
εξαίρεση αυτούς που ήταν
πρόθυμοι να ασπαστούν το
Ισλάμ.
 Τελικά, περισσότεροι από
40.000 κάτοικοι του
νησιού σφαγιάστηκαν ή
αιχμαλωτίστηκανενώ
μεγάλο μέρος του
πληθυσμού διέφυγε προς
τα Ψαρά, τις Κυκλάδες και
την Πελοπόννησο.

29.  Η Άνδρος είχε προϊστορία σε
εξεγέρσεις, όπως αυτές του 1819-
1820.
 Το 1824, εν μέσω του
απελευθερωτικού αγώνα από την
κυριαρχία των Οθωμανών, το
καθεστώς των τσιφλικιών και της
άγριας εκμετάλλευσης σε βάρος
των αγροτών και χωρικών από τους
λίγους τσιφλικάδες συνεχιζόταν.
 Οι αγρότες ήσαν ανάστατοι και στα
πρόθυρα εξέγερσης.
 Οι τσιφλικάδες κάλεσαν τον Τούρκο
ναύαρχο Καπουδάν πασά να
επέμβει, αλλά οι αγρότες
εξεγέρθηκαν αμέσως και οι
τσιφλικάδες Ντελαγραμμάτικας και
Πέτας συνελήφθησαν και
διαπομπεύτηκαν δημοσίως.
 Παντού ακούγονταν τα συνθήματα
«Κάτω οι προδότες» και «Θάνατος
στους σκυλάρχοντες».

30.  Το έθνος μας επήρε τα όπλα κατά των τυράννων του. Τετρακόσιους
χρόνους είμεθα σκλάβοι των Οθωμανών και τώρα εγίναμεν
ελεύθεροι, δώσαντες το αίμα μας δια την ελευθερίαν της πατρίδος.
Εις όλα τα μέρη οι Γραικοί πολεμούν δια την ελευθερίαν των και
μόνον εις τα νησιά οι κοτζαμπάσηδες δεν είδαν με καλό μάτι την
ανάστασιν του Γένους.
 Αυτοί είχαν πάντα το ένας τους και νιτερέσα με τους Οθωμανούς.
Μαζί με τους μπέηδες και πασάδες μας καταπίεζαν, μας έπαιρναν
το βιός μας, μας καταφρονούσαν, μας έγδυναν, μας ρουφούσαν το
αίμα μας, μας τσερεμέτιζαν και επλούτιζαν από τον ιδρώτα μας.(…)
 Η κοινοκτημοσύνη δεν είναι ζορμπαλίκι, αλλά έργον δικαιοσύνης.
Πρέπει να παύσωμεν να είμεθα κολλιγάδες, όπως επαύσαμεν να
είμεθα ραγιάδες. Θα δουλεύωμεν εις το εξής τα φέουδα όλοι μαζί
και θα απολαμβάνει τον καρπόν των η κομμούνα μας και θα γίνεται
δικαία μοιρασιά της σοδειάς εις όλους τους δουλευτάδες, ανάλογα
με τον κόπον και την δούλευσίν τους. (…)

32. Στην Αθήνα ο
Μελέτης Βασιλείου
(αξιόλογος λαϊκός
ηγέτης) ξεσηκώνει
την πόλη, αναγκάζει
τους Τούρκους να
κλειστούν στην
Ακρόπολη και για
ένα διάστημα ο λαός
παίρνει την εξουσία.
Οι κοτζαμπάσηδες
όμως καταφέρνουν
με την πρώτη
ευκαιρία να
ξαναπάρουν την
εξουσία,
καταδιώκουν τον
Βασιλείου μέχρι την
Εύβοια, όπου και τον
δολοφονούν.

33. Πολύ γρήγορα η
επανάσταση
απλώνεται σε όλη
την Πελοπόννησο
και τον Απρίλη
στα νησιά.
Μέχρι το Μάη η
επανάσταση
επεκτείνεται στη
Μαγνησία, στη
Χαλκιδική, στην
Εύβοια, στην
Κρήτη, στο
Μεσολόγγι, στο
Αγρίνιο, στο
Σούλι.

34. Το Μάη επιτίθενται στον
Οικονόμου, στο διοικητήριο
της Υδρας, και αυτός
αναγκάζεται να φύγει.
Μετά από λίγο τον
συλλαμβάνουν και τον
μεταφέρουν στην
Πελοπόννησο για να τον
σκοτώσουν.
Ύστερα από αλλεπάλληλες
συλλήψεις και αποδράσεις ο
Οικονόμου αποφασίζει να πάει
το Δεκέμβρη στην Α'
Εθνοσυνέλευση για να ζητήσει
δικαιοσύνη.
Λίγο πριν από την
Εθνοσυνέλευση άντρες του
Λόντου τον σκοτώνουν.
Όμωςοικοτζαμπάσηδες
δενέμεινανάπρακτοι….

35. Στη Χίο και στη
Σάμο αφού οι
τοπικοί προύχοντες
δεν μπορούσαν να
καταστείλουν την
εξέγερση,
κατάφεραν να
επικοινωνήσουν με
τα απέναντι παράλια
της Μ. Ασίας και
ζήτησαν τη βοήθεια
των Τούρκων.
Έτσι μετά από την
τουρκική απόβαση
το λαϊκό κίνημα
συνετρίβη.
Φωτ: Η καταστροφή
της Χίου. Πίνακας του
Ευγένιου Ντελακρουά

36. Στην περιοχή της
Μάνης εξεγείρονται
οι αγρότες και
καταλαμβάνουν
εκτάσεις στο
Μυστρά και στη
Μονεμβασιά τις
οποίες μοιράζονται
και αρχίζουν να τις
καλλιεργούν.
Η κατάληψη
κράτησε ένα χρόνο
οπότε, οι
κοτζαμπάσηδες
έστειλαν στρατό
εναντίον τους.

37.  Αξίζει να αναφερθούμε και στη στάση των Αγγλων, οι οποίοι, όλη την
περίοδο μετά την έναρξη της επανάστασης, κατέτρεχαν τους
επαναστατημένους Ελληνες και πρόδιναν τις κινήσεις τους στους
Τούρκους. Η κατάληψη της Πάτρας από το λαϊκό στρατό του Καρατζά
λύθηκε τον Απρίλη του 1821 από τον Γιουσούφ Πασά, με τη βοήθεια των
Αγγλων.
 Ο Αγγλος αρμοστής της Επτανήσου (Μέτλαντ) φέρθηκε απάνθρωπα
στους Φιλικούς των νησιών και στα γυναικόπαιδα που κατέφευγαν εκεί
από τη Ρούμελη και το Μοριά για να σωθούν.
 Από το 1815 ακόμα, όσοι εξεγείρονται στα Ιόνια νησιά κατά των Αγγλων
είχαν πολύ σκληρή μεταχείριση. Οι φυλακίσεις, οι βασανισμοί και οι
κρεμάλες ήταν η “ελευθερία” που πρόσφεραν οι Αγγλοι στους κατοίκους
των νησιών.
 Λαϊκοί ηγέτες όπως ο Ηλίας Ζερβός-Ιακωβάτος, ο Ιωσήφ Μομφεράτος, ο
Δομενεγίνης κ.ά. είχαν εξοριστεί.
 Λίγο αργότερα ο άγγλος πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη, λόρδος
Στράγκφορτ, θα δεχτεί την πρόταση του σουλτάνου να έρθουν αγγλικά
πλοία από τη Μάλτα για να καταστρέψουν τον επαναστατικό ελληνικό
στόλο στο Αιγαίο.

39.  Έδωσαν τα πάντα, υλικά, ηθικά και σωματικά,
στον Αγώνα.
 Από την ανάμειξη των Μ. Δυνάμεων στην
Επανάσταση και, μετά τον Καποδίστρια και την
Βαυαροκρατία, παραγκωνίστηκαν,
οδηγήθηκαν σε δίκες και στην επαιτεία, την
φτώχεια και την λησμονιά…

40.  Πρωτοστάτησε στη μάχη
στα Δερβενάκια, όπου και
έσπασε 3 σπαθιά ενώ το
τέταρτο «κόλλησε» στο χέρι
του καθώς από την ένταση
του αγώνα έπαθε αγκύλωση
και χρειάστηκε ιατρική
βοήθεια για να «ανοίξει»!
 Ήταν επίσης, παρών στο
Βαλτέτσι, στα Δολιανά, στο
Μεσολόγγι, στην
Αράχωβα…
 Ακόμα και οι Τούρκοι
θαύμαζαν την γενναιότητα
και το θάρρος του!
 Ποτέ δεν πήρε ούτε ένα
λάφυρο!

41.  Κάποτε, του χάρισαν ένα
υπέροχο σπαθί. Εκείνος το
έστειλε στο ταμείο για την
ενίσχυση του στόλου της Ύδρας.
Οι Υδραίοι καραβοκύρηδες του
το επέστρεψαν με μια επιστολή
που έλεγε: «Το σπαθί αυτό έχει
αξία μόνο όταν το κρατάει ο
Νικηταράς»!
 Ωστόσο, μετά την
απελευθέρωση άρχισαν οι
περιπέτειές του: Δυο φορές
συνελήφθη και το 1839
φυλακίστηκε μετά από
κατηγορία για συνομωσία κατά
του Όθωνα.
 Στη φυλακή βασανίστηκε άγρια
με ολονύκτιες μαστιγώσεις και
χτυπήματα με το κοντάκι μέχρι
που έχασε το φως του.
 Όταν αφέθηκε πια ελεύθερος, η
υγεία του είχε κλονιστεί σοβαρά.
 Η κόρη του όταν τον είδε στην
κατάσταση που ήταν, έχασε τα
λογικά της!
 Πέθανε πάμπτωχος και
λησμονημένος, έχοντας
αναγκαστεί τα τελευταία χρόνια
της ζωής του να ζητιανεύει για να
βγάλει τα προς το ζην και μάλιστα
με άδεια που του χορήγησε η ίδια
η Πολιτεία!

42.  Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ήταν
γενναίος πολεμιστής που λόγω
της έντονης προσωπικότητάς του
ήρθε σε σύγκρουση με
σημαντικούς πολιτικούς της
εποχής του, γεγονός που οδήγησε
σε συνεχείς προσπάθειες για την
εξόντωσή του.
 Κατηγορήθηκε για συνεργασία με
τον εχθρό, φυλακίστηκε και
τελικώς δολοφονήθηκε με
βάναυσο τρόπο.
 Οι δολοφόνοι του πέταξαν το
σώμα του από την Ακρόπολη και
εμφάνισαν την υπόθεση ως
απόπειρα δραπέτευσης.
Ηθικός αυτουργός ήταν ο
Ιωάννης Κωλέττης και φυσικός
αυτουργός ο Γκούρας…

43.  Έδωσε την περιουσία της για τον αγώνα,
και θρήνησε ένα γιο στην επανάσταση.
 Θύμα και αυτή του εμφυλίου πολέμου
αποσύρθηκε στις Σπέτσες, πικραμένη
από τους πολιτικούς και την εξέλιξη του
Αγώνα.
 Ο μικρότερος γιος της, ερωτεύεται την
κόρη της πολύ πλούσιας οικογένειας των
Κουτσαίων. Οι Κουτσαίοι ήταν
πρόκριτοι των Σπετσών, οι οποίοι όμως
δεν ήθελαν τον γάμο μεταξύ των δύο
οικογενειών διότι η Μπουμπουλίνα είχε
ξοδέψει πια την τεράστια περιουσία της
και είχε παραπέσει οικονομικά. Κατά την
διάρκεια μιας πάρα πολύ μεγάλης
λογομαχίας o Ιωάννης Κούτσης
πυροβολεί την Μπουμπουλίνα, το βόλι
την πετυχαίνει στο μέτωπο και την
αφήνει αμέσως νεκρή.
 Έτσι η Μπουμπουλίνα, που αφιέρωσε
όλη της τη ζωή για την απελευθέρωση,
σκοτώθηκε άδοξα. Η ελληνική πολιτεία
έκλεισε την υπόθεση και δεν αναζήτησε
τους δράστες.

44.  Η Μαντώ Μαυρογένους, ήταν
μια ευγενική και ρομαντική
ηρωίδα του αγώνα, που έδωσε
τα πάντα για την επανάσταση
και βίωσε ένα θυελλώδη
έρωτα με τον Δημήτριο
Υψηλάντη στα πεδία των
μαχών, ο οποίος όμως έληξε
άδοξα βυθίζοντας την ίδια
στην κατάθλιψη.
 Αναγκάστηκε να περάσει τα
τελευταία χρόνια της ζωής της
πάμπτωχη, καταδιωκόμενη
από τον Ιωάννη Κωλέττη,
ξεχασμένη και
παραγκωνισμένη ακόμα και
από την ίδια της την
οικογένεια.

45.  Οι διαφωνίες του με την
Αντιβασιλεία τον
οδήγησαν, μαζί με
άλλους αγωνιστές, στις
φυλακές του Ιτς-Καλέ
στο Ναύπλιο με την
κατηγορία της εσχάτης
προδοσίας και στις 25
Μαΐου 1834, μαζί με τον
Πλαπούτα,
καταδικάστηκε σε
θάνατο.
 Έλαβε χάρη μετά την
ενηλικίωση του Όθωνα
το 1835

46.  Μετά το τέλος της
επανάστασης ήρθε σε
αντίθεση με τους οπαδούς
του Καποδίστρια, και
αργότερα με τον Όθωνα.
 Πρωτοστάτησε στην
Επανάσταση της 3ης
Σεπτεμβρίου όπου ο λαός
διεκδίκησε την δημιουργία
Συντάγματος.
 Το 1852 καταδικάστηκε σε
θάνατο με την κατηγορία
ότι σχεδίαζε την δολοφονία
του Όθωνα, αλλά το 1854
αφέθηκε ελεύθερος.
 Το 1864 ονομάστηκε
αντιστράτηγος και πέθανε
λίγο μετά.

47.  Ο Μαυροκορδάτος κατηγόρησε τον
Καραϊσκάκη, ότι: “είχε στείλει επιστολή στον
Ομέρ Βρυώνη με την υπόσχεση να του
παραδώσει το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό”!
 Στις 30 Μαρτίου 1824 συστάθηκε επιτροπή και
σε 3 μέρες εκδόθηκε προκήρυξη των
εγκλημάτων του Καραϊσκάκη!
 Κατά την προκήρυξη, η εν λόγω επιτροπή έκρινε
τον Καραϊσκάκη ένοχο «εσχάτης προδοσίας»
άνευ δίκης.
 Έτσι, στερήθηκε όλων των βαθμών και των
αξιωμάτων του και διατάχθηκε να αναχωρήσει
από το Αιτωλικό. Οι δε πολίτες διατάχθηκαν να
αποφεύγουν κάθε επικοινωνία με τον «εχθρό
της πατρίδας», τον Καραϊσκάκη, εφόσον αυτός
«δεν μετανοήσει και προσπέσει στο έλεος των
Ελλήνων και ζητήσει συγχώρησιν», θεωρώντας
ότι το έλεος των Ελλήνων το εκπροσωπούσε ο
Μαυροκορδάτος.
 Ανάλογη απόφαση δεν είχε προηγουμένως
εκδοθεί ούτε κατά των Τούρκων!

48. Η επανάσταση του
1821 διδάσκει ότι οι
αγώνες των λαών
ενάντια σε κάθε
είδους
εκμετάλλευση,
ενάντια στην
αδικία και στον
αυταρχισμό
αποτελούν τη
δύναμη που κινεί
την ιστορία προς
τα μπρος και
μπορούν να
νικήσουν
αντιπάλους που
φαντάζουν
πανίσχυροι.

49. Η Επανάσταση του 1821 διέψευσε οικτρά
όσους καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία,
τρομοκρατούσαν το λαό, με
εκβιασμούς, ότι ο ξεσηκωμός του θα
είναι μάταιος και θα τον οδηγήσει στην
καταστροφή και θεωρούσαν μονόδρομο
την υποταγή στις απαιτήσεις του
Σουλτάνου και της Ιερής Συμμαχίας…
Βλέπετε, πάντα οι εξουσίες προσπαθούν
να πείσουν ότι η αδικία και η ανισότητα
είναι μονόδρομος και ότι η κατάσταση
δεν μπορεί να αλλάξει προς το
καλύτερο…
Αυτό συμβαίνει και σήμερα…

50. Το 1821 οι δυνάστες του
λαού ήταν η Οθωμανική
αυτοκρατορία, οι
φεουδάρχες, Έλληνες και
Τούρκοι, η Ιερή Συμμαχία.
Σήμερα, οι δυνάστες του
λαού είναι η εξουσία του
κεφαλαίου και οι
μηχανισμοί που
χρησιμοποιεί για την
διατήρηση των
συμφερόντων των
«ολίγων» σε βάρος των
πολλών…
Δηλαδή, οι σύγχρονες
"Ιερές Συμμαχίες" του
ΝΑΤΟ και της ΕΕ…
Πρόκειται για τις ζωές μας!
Θα παραμείνουμε
άπραγοι;;;

51. «Μεταξύ δουλείας και
δουλείας δεν υπάρχει
καμμιά διαφορά.
Με το να κάμεις μιαν
επανάσταση κι αποτινάξεις
το ζυγό, δεν έκαμες τίποτα.
Το ΄21 αυτό έκαμε.
Το να μην ξαναεμπέσεις σε
ζυγό, αυτό είναι
επανάσταση»…