2. Λίγα λόγια για τον Ναπολέοντα
Ο Ναπολέων Βοναπάρτης
(Napoléon Bonaparte, 15 Αυγούστου
1769 — 5 Μαΐου 1821) ήταν Γάλλος
στρατηγός και Αυτοκράτορας της
Γαλλίας (ως Ναπολέων Α΄)
επικληθείς Μέγας. Θεωρείται
στρατηγική και κυβερνητική
μεγαλοφυΐα, ιδρυτής Βασιλικής
δυναστείας, (Βασιλικού Οίκου),
καταλύτης αλλά και θεμελιωτής
ευρωπαϊκών Βασιλείων και Χωρών
στα οποία και άφησε βαθιά
χαραγμένη τη σφραγίδα της
προσωπικότητάς του.
3. Τα πρώτα του χρόνια
Γεννήθηκε στην πόλη Αιάκειο της
Κορσικής, μόλις ένα χρόνο μετά τη
κατάκτηση του νησιού από τους
Γάλλους. Ο πατέρας του, Κάρλος
Βοναπάρτης, καταγόταν από την
Τοσκάνη και ανήκε στα χαμηλότερα
στρώματα της αριστοκρατίας. Η
μητέρα του, Λετίτσια Ραμολίνο,
καταγόταν επίσης από οικογένεια
ευγενών. Ο πατέρας της ήταν
διοικητής της φρουράς του Αιάκειου
(Αζαξιό) και αργότερα Γενικός
Επιτηρητής Οδών και Γεφυρών στην
Κορσική.
4. Ο Ναπολέων επισκέφτηκε πολλές φορές την Κορσική τα
επόμενα χρόνια (1790-1792). Επιχείρησε να πετύχει την
ανεξαρτησία του νησιού από τη Γαλλία. Όταν η προσπάθειά του
απέτυχε, κινδύνευσε να χάσει τη θέση του στο Γαλλικό Στρατό,
αλλά η συμμετοχή κάποιων από τους αδελφούς του και άλλων
συγγενών του στην πολιτική ζωή στο Παρίσι, του εξασφάλισε
ατιμωρησία. Στη συνέχεια αφοσιώθηκε στην Επανάσταση, και
συμμετείχε σε μια μικρή δύναμη που ανέλαβε να αποκαταστήσει
την τάξη στην Κορσική, όταν η τοπική ηγεσία καταδίκασε την
Επανάσταση.
5.
6. Ναπολέντεια Περίοδος
Το 1803 η Αγγλία είχε ανακτήσει δυνάμης και εκείνη την χρονιά
πάντως φάνηκε πάλι πως ο Ναπολέων -κρίνοντας βέβαια και τις
νέες αναγκαιότητες- διαμόρφωνε την όψη του τότε κόσμου,
πουλώντας την μεγάλη Γαλλική Λουϊζιάνα στις νεόκοπες ΗΠΑ.
Αυτό επέτρεψε την ισχυροποίηση τους καθώς το 1/3 των
μελλοντικών Πολιτειών ιδρύθηκε σε εκείνη την περιοχή. Η
ναυτική σύνδεση της Γαλλίας με την περιοχή και η άντληση
πόρων από εκεί ήταν πια πολύ προβληματική και ουσιαστικά η
διατήρησή της αποτελούσε βαρύ φορτίο. Ήδη εξάλλου με τις
δικές τις δυνάμεις η επαναστατημένη γαλλοκρατούμενη Αϊτή
κατάφερε να ανεξαρτητοποιηθεί.
7. Αναδείχθηκε σε εθνικό ήρωα όταν το βράδυ της 20ής Οκτωβρίου
1795 απέκρουσε τον βασιλικό όχλο, ο οποίος επιτέθηκε στο
κτίριο της Εθνοσυνέλευσης. Ήταν ο πρώτος που έπληξε όχλο
πολιτών με κανόνια (!) για να τους διαλύσει. Στα μάτια όμως
πολλών, είχε σώσει την οργανωμένη Επανάσταση και την
Πρώτη Δημοκρατία από την αναρχία. Προήχθη σε πλήρη
στρατηγό και διορίστηκε αρχιστράτηγος Εσωτερικού. Από αυτή
την θέση, προώθησε την λογιστική υποστήριξη των μετώπων,
ενώ κατέστρωσε αποτελεσματικά σχέδια για το αντάρτικο της
Βανδέας, τα οποία εκτέλεσαν άλλοι.
9. Ο Πόλεμος της Ιβηρικής Χερσονήσου.
Ο Πόλεμος του Ε΄ Συνασπισμού.
Η Γαλλική Εισβολή στη Ρωσία.
Ο Πόλεμος του ΣΤ΄ Συνασπισμού.
Ο Πόλεμος του Ζ΄ Συνασπισμού.
11. Ναπολεόντειος Κώδικας
Ο Ναπολέων επέβαλε μια σειρά νομοθετικών, διοικητικών
και θεσμικών μέτρων που διαμόρφωσαν καθοριστικά το
χαρακτήρα της Γαλλίας και γενικότερα της Ευρώπης.
Μέχρι τότε το νομικό πλαίσιο στη Γαλλία ήταν χαώδες.
Αφενός η χώρα ήταν διαιρεμένη μεταξύ Βορρά (όπου
επικρατούσε το ρωμαϊκό δίκαιο) και Νότου (όπου
επικρατούσε το εθιμοτυπικό δίκαιο). Αφετέρου, η Γαλλική
Επανάσταση είχε αφήσει πληθώρα νόμων πολλοί από
τους οποίους δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, συμβάλλοντας
περαιτέρω στη νομική σύγχυση που επικρατούσε στη
χώρα. Ο Ναπολεόντειος Κώδικας απλοποίησε σημαντικά
το νομικό πλαίσιο και επιπλέον, εφόσον ήταν γραμμένος
σε απλή γλώσσα και απέφευγε την ειδική νομική
ορολογία, μπορούσε να γίνει εύκολα κατανοητός από το
μέσο Γάλλο.
12.
13. Εξορία & Θάνατος
Ο Ναπολέων προσπάθησε άστοχα να διαφύγει στην Αμερική,
αλλά πιθανόν προδόθηκε και τελικά παραδόθηκε στους
Άγγλους. Εξορίστηκε στο νησί Αγία Ελένη στον κόλπο της
Γουινέας, όπου και παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του στις 5 Μαΐου
του 1821 και ώρα 5:49μμ.
14. κατά την παραμονή του στον τόπο εξορίας, του ζητήθηκε να
επιλέξει ένα φαγητό το οποίο και θα τρώει καθ'όλη τη διάρκεια
της εξορίας του. Ο Ναπολέων εύστροφα επέλεξε ως μοναδικό
φαγητό το αρνί, από το οποίο και καθημερινά επέλεγε
διαφορετικό μέρος για τη διατροφή του, παίρνοντας έτσι
ποικιλία θρεπτικών ουσιών. Ο θάνατός του αποδίδεται μάλλον
σε καρκίνο του στομάχου καθώς ήδη από την εποχή του
Βατερλώ υπέφερε τακτικά από σοβαρούς στομαχικούς πόνους,
με δευτερεύουσα αιτία το δηλητήριο που είχε πάρει κατά την
απόπειρα αυτοκτονίας του μετά την παραίτησή του, του οποίου
η επίδραση ήταν μακρόχρονη.