Empfohlen
Empfohlen
Weitere ähnliche Inhalte
Mehr von Vereniging Vlaamse Jeugddiensten
Mehr von Vereniging Vlaamse Jeugddiensten (20)
Sessie 2 - fiche experimenteren met Grabbelpas
- 1. 2. experimenteren met Grabbelpas Hoe organiseer je met succes Grabbelpas voor je doelgroep? Grabbelpas is een ‘product’ van een gemeentebestuur, dat doelstellingen moet invullen. Het moet marchéren, of anders is het z’n investering niet meer waard. En in dat opzicht is het interessant Grabbelpas eens te bekijken met wat commerciële logica. Stap 1: alles kan Begin aan de denkoefening door eerst ‘Grabbelpas-zoals-je-het-kent’ los te laten. Een gemeentebestuur, en dus de jeugddienst, wil erin slagen iets te ontwikkelen dat nodig of verrijkend is voor de vrije tijd van de doelgroep(en). Grabbelpas-zoals-je-het-kent was tot nu toe een middel naar een doel, maar mag geen doel op zich worden. Experimenteren vereist dat je (en je bestuur) open staat voor verandering. Experimenteren moet je niet doen als je geen zin hebt in verandering. Dan ben je geremd of geblokkeerd in het proces. En ook: experimenteren met Grabbelpas doe je om de juiste reden. Niet omdat je gewoon eens zot wil doen. Omdat je gewoon een idee had. Je moet goed nadenken. Het kind niet met het badwater wegkappen, omdat dat grappig is, of omdat je eens zin hebt in iets nieuws. Wat goed is, mag blijven. Maar experimenteren doe je omdat je denkt dat er wat béter kan. Dus daarom neem je de tweede stap, en spring je niet gelijk het diepe in. Stap 2: Geen doelgroep. Wel doelgroepen . Je doelgroep is ‘alle kinderen van de gemeente’? Dat hoort zo. Maar: breng je dat ook in praktijk? Mik je in feite niet noodgedwongen op een gemiddeld kind (waarvan je je gemakkelijk een beeld kan vormen), en sluit je daarmee niet heel veel kinderen uit? Vraag jezelf af: welk soort kinderen - is niet geïnteresseerd in het huidige activiteitenaanbod? Welk soort kinderen heeft hier niks aan? - kan zich niét verplaatsen naar de activiteit? - kan nergens voor en na de activiteit terecht? - heeft ouders die de centen niet hebben? - weet niet van de activiteit? Begrijpt de communicatie niet, of niet genoeg? - geraakt niet ingeschreven? - … Ziedaar: kànsen! In deze richtingen kan je nu gaan denken voor de ontwikkeling van ‘een experiment’! En nee, we doelen hier niet alleen op de maatschappelijk kwetsbare doelgroep die wel eens aan de kant moet blijven staan voor Grabbelpas. Omdat Grabbelpas een heel specifiek type ouders bereikt, die alle skills beheersen opdat hun kinderen kunnen deelnemen, en vaak ook een paar specifiek types kinderen, zijn er ook heel wat niet-kwetsbare kinderen die niet deelnemen aan je huidige aanbod. En je met een experiment wel zou bereiken. 2 – experimenteren met Grabbelpas – VVJ Vormingsdriedaagse 2012 p1 | 4
- 2. Stap 3: het moet in het plaatje passen Met onze commerciële logica van de ‘klantgerichtheid’ alleen geraken we er niet. Een gemeentebestuur is niet zomaar een fabrikant van een product, die eender wat zou doen om de klant te plezieren en er geld aan te verdienen. Het heeft ‘eigen’ doelen te realiseren, ook al is dat niet wat elke burger zou willen. Wat Grabbelpas betreft, kan het zijn dat ermee bepaalde kwalitatieve, strategische doelen worden beoogd: bijvoorbeeld - kansen geven aan kinderen in hun vrije tijd, waarmee ze hun talenten ontwikkelen. Ruimte geven om kwalitatief intens te spelen, wat anders misschien niet kan. - bijdragen aan opvangaanbod - lokale economie steunen - kansen geven aan jonge animatoren - integratie van kinderen in de ruimere samenleving - kinderen iets laten bijleren - en/of … (Veel gemeentebesturen hebben geen echte visie op Grabbelpas. “Het is er, en als we geen klachten horen, is ’t goed.” Het grote strategische meerjarenplan dat eraan komt, biedt wel mogelijkheden om de visie op de organisatie van een gemeentelijk aanbod beter op punt te stellen. Een gemeentelijk vrijetijdsaanbod kan een puzzelstukje zijn dat langs verschillende kanten past aan te realiseren doelen.) Een bestuur bepaalt op voorhand ook een budget en personeelsinzet (in uren, in competenties) om dat te realiseren. Ziedaar: grénzen aan de haalbaarheid om je experiment uit te voeren. Je mag heel creatief zijn in het bedenken van experimenten, als antwoord op de wensen, noden, mogelijkheden van je doelgroepen. Maar of het de moeite is om eraan te beginnen, hangt hiervan af. Het idee moet in het plaatje passen. Maar net zo goed: kànsen! Want als een eigen vrijetijdsaanbod volgens de visie van een bestuur behoort intens te laten spelen, dan moet je misschien eens wegdenken van de strakkere, weinig speelse activiteiten. Als een gemeentebestuur niét vereist dat jonge animatoren worden ingezet, waarom dan niet eens denken aan het inzetten van senioren? En een beperkt budget mag je geest ook prikkelen, je wordt daar creatiever van. Om een gemeentebestuur te overtuigen van je experiment, moet je hen respecteren in hun ‘basiswaarden’, principes, strategische doelen. Over jouw verrassende ìnvulling ervan willen ze alleen dan nadenken. En zelfs over een aanpassing in budget en personeelsinzet, als jouw idee dat waard is. Maar ze zullen jouw idee altijd afchecken: is dat wat we strategisch (en wie weet: stiekem) willen? Je schepen is een goeie graadmeter voor het enthousiasme dat je van een schepencollege mag terug verwachten. Wil hij het idee verkopen? Kàn hij het idee verkopen? Stap 4: (wat steken we) in de sjakos? Ga je voor nieuwe start- en einduren? Een oppikservice? Meer activiteiten zonder strikte voorbereiding, maar vooral op een leuke locatie gaan spélen, vrij? Meer samenwerking met lokale ondernemers? Met andere verenigingen? Veel meer kleinere activiteitjes? Goedkopere prijzen? Een vaste uitvalsbasis? Vaste begeleiders? Zijn het tieners die extra aanbod vragen? Of (ouders van) kleuters? Woensdag- of zaterdagactiviteiten, ism verenigingen? Mondelinge promotie bij ouders aan de schoolpoort en op schoolfeesten? Geen voorinschrijvingen meer? 2 – experimenteren met Grabbelpas – VVJ Vormingsdriedaagse 2012 p2 | 4
- 3. Je begint niet als een kip zonder kop aan een experiment. Vraag jezelf af: wat zijn de allerbeste omstandigheden om dit op poten te zetten? Dat zijn je middelen: materiaal, interne en externe communicatie, begeleiders, budget, administratie,… En dan: en hoe dichtbij kan je daarbij de buurt geraken? En hoe kan je misschien op een andere manier mogelijke problemen opvangen? Zet je hoofd goed open, en weet dat waar een wil is, héél vaak een weg is. Maak een haabare timing. Wil het niet altijd succesvol op één jaar. Wil het misschien zelfs niet op drie jaar. Vaak loopt het hier vast op: ‘Maar we vinden daarvoor de animatoren niet.’ Begeleiders voor de activiteiten zijn een belangrijk middel voor het doel. Dat is zo. Maar je hoeft het doel niet op te geven, als de begeleiders vandaag niet voldoen aan je vereisten van je experiment. Je kan altijd eerst experimenteren met een proces met je begeleiders. Je bedenkt wel iets, als je voor ogen houdt waar je naartoe moet. En stop niet met denken bij ‘we organiseren een vormingssessie’ want dat doet ‘t ‘m lang niet altijd. Denk ook aan échte procesbegeleiding, betere ‘werkomstandigheden’, assistentie van andere dan jonge mensen,... Bronnen http://www.vvj.be/beleid-en-praktijk/gemeentelijk-jeugdwerk http://www.vvj.be/beleid-en-praktijk/grabbelpas Contactpersonen Contactgegevens VVJ: Koen Steuperaert, ksteuperaert@vvj.be, 03 821 06 04 Contactgegevens sprekers: Kris Van Dijck , Jeugddienst Essen, jeugd@essen.be, 03 670 01 30 Kim Lamote , Jeugddienst Brugge, kim.lamote@brugge.be, 050 44 83 33 Joost Jacobs, Jeugddienst buggenhout, jeugddienst@buggenhout.be, 052 33 84 52 2 – experimenteren met Grabbelpas – VVJ Vormingsdriedaagse 2012 p3 | 4