Suche senden
Hochladen
ไพรมหากาฬ ๔
•
4 gefällt mir
•
821 views
Tact Sparrow
Folgen
http://12rhythm.blogspot.com/
Weniger lesen
Mehr lesen
Reisen
Melden
Teilen
Melden
Teilen
1 von 227
Empfohlen
ไพรมหากาฬ2
ไพรมหากาฬ2
krutew Sudarat
เพชรพระอุมา เล่มที่ 01 ตอน ไพรมหากาฬ
เพชรพระอุมา เล่มที่ 01 ตอน ไพรมหากาฬ
monome
ไพรมหากาฬ3
ไพรมหากาฬ3
krutew Sudarat
ไพรมหากาฬ4
ไพรมหากาฬ4
krutew Sudarat
ไพรมหากาฬ1
ไพรมหากาฬ1
krutew Sudarat
พระเวสสันดรรวม
พระเวสสันดรรวม
Wataustin Austin
แหล่กัณหาสั่ง
แหล่กัณหาสั่ง
Tongsamut vorasan
แหล่กฏแห่งกรรม
แหล่กฏแห่งกรรม
Tongsamut vorasan
Empfohlen
ไพรมหากาฬ2
ไพรมหากาฬ2
krutew Sudarat
เพชรพระอุมา เล่มที่ 01 ตอน ไพรมหากาฬ
เพชรพระอุมา เล่มที่ 01 ตอน ไพรมหากาฬ
monome
ไพรมหากาฬ3
ไพรมหากาฬ3
krutew Sudarat
ไพรมหากาฬ4
ไพรมหากาฬ4
krutew Sudarat
ไพรมหากาฬ1
ไพรมหากาฬ1
krutew Sudarat
พระเวสสันดรรวม
พระเวสสันดรรวม
Wataustin Austin
แหล่กัณหาสั่ง
แหล่กัณหาสั่ง
Tongsamut vorasan
แหล่กฏแห่งกรรม
แหล่กฏแห่งกรรม
Tongsamut vorasan
บทบรรยายพระคุณแม่
บทบรรยายพระคุณแม่
niralai
แหล่ให้ทานช้าง
แหล่ให้ทานช้าง
Tongsamut vorasan
ดงมรณะ6
ดงมรณะ6
krutew Sudarat
ไวรัส คอมพิวเตอร์
ไวรัส คอมพิวเตอร์
Darika Surarit
บทละครวันภาษาไทย
บทละครวันภาษาไทย
PT Protae
กัณฑ์มัทรี2๕๗
กัณฑ์มัทรี2๕๗
Milky' __
12. กัณฑ์ที่ ๑๒ ฉกษัตริย์ ๓๖ พระคาถา
12. กัณฑ์ที่ ๑๒ ฉกษัตริย์ ๓๖ พระคาถา
สุเมธี ตี่พนมโอรัล / សុមេធី ទីភ្នំឱរ៉ាល់ (Sumedhi TyPhnomAoral)
Art1
Art1
Nattakit Sungkhaphan
แหล่ลา
แหล่ลา
Tongsamut vorasan
ใจหาย
ใจหาย
Sutimon Onsuratoom
พระเวสสันดร กัณฑ์มัทรี 30 35
พระเวสสันดร กัณฑ์มัทรี 30 35
Milky' __
มหาเวสสันดรชาดก
มหาเวสสันดรชาดก
Pikaya
หมู่บ้านศีล5 ไฟล์ส่งโรงพิมพ์
หมู่บ้านศีล5 ไฟล์ส่งโรงพิมพ์
ยี่สิบเจ็ด มีนา
แหล่
แหล่
Tongsamut vorasan
แหล่พาอมิตตดา
แหล่พาอมิตตดา
Tongsamut vorasan
ครัวป่า
ครัวป่า
Sutimon Onsuratoom
โวหารภาพพจน์ครูอรุณศรี
โวหารภาพพจน์ครูอรุณศรี
Kornnicha Wonglai
หน่วยที่ 1 ใจหาย
หน่วยที่ 1 ใจหาย
Sutimon Onsuratoom
กลัวทำไม
กลัวทำไม
Sutimon Onsuratoom
5. กัณฑ์ที่ ๕ ชูชก ๗๙ พระคาถา
5. กัณฑ์ที่ ๕ ชูชก ๗๙ พระคาถา
สุเมธี ตี่พนมโอรัล / សុមេធី ទីភ្នំឱរ៉ាល់ (Sumedhi TyPhnomAoral)
จอมผีดิบมันตรัย ๔
จอมผีดิบมันตรัย ๔
Tact Sparrow
ดงมรณะ ๒
ดงมรณะ ๒
Tact Sparrow
Weitere ähnliche Inhalte
Was ist angesagt?
บทบรรยายพระคุณแม่
บทบรรยายพระคุณแม่
niralai
แหล่ให้ทานช้าง
แหล่ให้ทานช้าง
Tongsamut vorasan
ดงมรณะ6
ดงมรณะ6
krutew Sudarat
ไวรัส คอมพิวเตอร์
ไวรัส คอมพิวเตอร์
Darika Surarit
บทละครวันภาษาไทย
บทละครวันภาษาไทย
PT Protae
กัณฑ์มัทรี2๕๗
กัณฑ์มัทรี2๕๗
Milky' __
12. กัณฑ์ที่ ๑๒ ฉกษัตริย์ ๓๖ พระคาถา
12. กัณฑ์ที่ ๑๒ ฉกษัตริย์ ๓๖ พระคาถา
สุเมธี ตี่พนมโอรัล / សុមេធី ទីភ្នំឱរ៉ាល់ (Sumedhi TyPhnomAoral)
Art1
Art1
Nattakit Sungkhaphan
แหล่ลา
แหล่ลา
Tongsamut vorasan
ใจหาย
ใจหาย
Sutimon Onsuratoom
พระเวสสันดร กัณฑ์มัทรี 30 35
พระเวสสันดร กัณฑ์มัทรี 30 35
Milky' __
มหาเวสสันดรชาดก
มหาเวสสันดรชาดก
Pikaya
หมู่บ้านศีล5 ไฟล์ส่งโรงพิมพ์
หมู่บ้านศีล5 ไฟล์ส่งโรงพิมพ์
ยี่สิบเจ็ด มีนา
แหล่
แหล่
Tongsamut vorasan
แหล่พาอมิตตดา
แหล่พาอมิตตดา
Tongsamut vorasan
ครัวป่า
ครัวป่า
Sutimon Onsuratoom
โวหารภาพพจน์ครูอรุณศรี
โวหารภาพพจน์ครูอรุณศรี
Kornnicha Wonglai
หน่วยที่ 1 ใจหาย
หน่วยที่ 1 ใจหาย
Sutimon Onsuratoom
กลัวทำไม
กลัวทำไม
Sutimon Onsuratoom
5. กัณฑ์ที่ ๕ ชูชก ๗๙ พระคาถา
5. กัณฑ์ที่ ๕ ชูชก ๗๙ พระคาถา
สุเมธี ตี่พนมโอรัล / សុមេធី ទីភ្នំឱរ៉ាល់ (Sumedhi TyPhnomAoral)
Was ist angesagt?
(20)
บทบรรยายพระคุณแม่
บทบรรยายพระคุณแม่
แหล่ให้ทานช้าง
แหล่ให้ทานช้าง
ดงมรณะ6
ดงมรณะ6
ไวรัส คอมพิวเตอร์
ไวรัส คอมพิวเตอร์
บทละครวันภาษาไทย
บทละครวันภาษาไทย
กัณฑ์มัทรี2๕๗
กัณฑ์มัทรี2๕๗
12. กัณฑ์ที่ ๑๒ ฉกษัตริย์ ๓๖ พระคาถา
12. กัณฑ์ที่ ๑๒ ฉกษัตริย์ ๓๖ พระคาถา
Art1
Art1
แหล่ลา
แหล่ลา
ใจหาย
ใจหาย
พระเวสสันดร กัณฑ์มัทรี 30 35
พระเวสสันดร กัณฑ์มัทรี 30 35
มหาเวสสันดรชาดก
มหาเวสสันดรชาดก
หมู่บ้านศีล5 ไฟล์ส่งโรงพิมพ์
หมู่บ้านศีล5 ไฟล์ส่งโรงพิมพ์
แหล่
แหล่
แหล่พาอมิตตดา
แหล่พาอมิตตดา
ครัวป่า
ครัวป่า
โวหารภาพพจน์ครูอรุณศรี
โวหารภาพพจน์ครูอรุณศรี
หน่วยที่ 1 ใจหาย
หน่วยที่ 1 ใจหาย
กลัวทำไม
กลัวทำไม
5. กัณฑ์ที่ ๕ ชูชก ๗๙ พระคาถา
5. กัณฑ์ที่ ๕ ชูชก ๗๙ พระคาถา
Andere mochten auch
จอมผีดิบมันตรัย ๔
จอมผีดิบมันตรัย ๔
Tact Sparrow
ดงมรณะ ๒
ดงมรณะ ๒
Tact Sparrow
ดงมรณะ ๓
ดงมรณะ ๓
Tact Sparrow
ดงมรณะ ๑
ดงมรณะ ๑
Tact Sparrow
จอมผีดิบมันตรัย ๒
จอมผีดิบมันตรัย ๒
Tact Sparrow
ไอ้งาดำ ๓
ไอ้งาดำ ๓
Tact Sparrow
ดงมรณะ ๔
ดงมรณะ ๔
Tact Sparrow
จอมผีดิบมันตรัย ๑
จอมผีดิบมันตรัย ๑
Tact Sparrow
Andere mochten auch
(8)
จอมผีดิบมันตรัย ๔
จอมผีดิบมันตรัย ๔
ดงมรณะ ๒
ดงมรณะ ๒
ดงมรณะ ๓
ดงมรณะ ๓
ดงมรณะ ๑
ดงมรณะ ๑
จอมผีดิบมันตรัย ๒
จอมผีดิบมันตรัย ๒
ไอ้งาดำ ๓
ไอ้งาดำ ๓
ดงมรณะ ๔
ดงมรณะ ๔
จอมผีดิบมันตรัย ๑
จอมผีดิบมันตรัย ๑
Ähnlich wie ไพรมหากาฬ ๔
นางนาคพระโขนง
นางนาคพระโขนง
tommy
บ้านผีสิง
บ้านผีสิง
tommy
งูจ้าว
งูจ้าว
tommy
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
Panda Jing
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
tommy
ดงมรณะ7
ดงมรณะ7
krutew Sudarat
ผีตายซาก
ผีตายซาก
tommy
สมบัติปิศาจ
สมบัติปิศาจ
tommy
ราชสีห์กับหนู
ราชสีห์กับหนู
วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นพรัตน์วชิระ
Go 38
Go 38
tommy
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
วัชรภา โพชสาลี
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ สุขเสน
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ สุขเสน
Wateb หนังสือ เก้าสิบเจ็ดปีแล้ว...สักการแก้วอรหันต์
Wateb หนังสือ เก้าสิบเจ็ดปีแล้ว...สักการแก้วอรหันต์
Phasuk Teerachat
เวตาล4
เวตาล4
จู ล่ง
ชวิตนี้มีแต่สุข_อ.เฉลิมชัย
ชวิตนี้มีแต่สุข_อ.เฉลิมชัย
Achara Sritavarit
ลอยกระทง
ลอยกระทง
wilasinee k
นิทาน
นิทาน
sup1507
สื่อ Powerpoint รสวรรณคดีใหม่.ppt1
สื่อ Powerpoint รสวรรณคดีใหม่.ppt1
krubuatoom
เพชรพระอุมาบทที่๒
เพชรพระอุมาบทที่๒
jpamok
Ähnlich wie ไพรมหากาฬ ๔
(20)
นางนาคพระโขนง
นางนาคพระโขนง
บ้านผีสิง
บ้านผีสิง
งูจ้าว
งูจ้าว
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
ดงมรณะ7
ดงมรณะ7
ผีตายซาก
ผีตายซาก
สมบัติปิศาจ
สมบัติปิศาจ
ราชสีห์กับหนู
ราชสีห์กับหนู
Go 38
Go 38
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
Wateb หนังสือ เก้าสิบเจ็ดปีแล้ว...สักการแก้วอรหันต์
Wateb หนังสือ เก้าสิบเจ็ดปีแล้ว...สักการแก้วอรหันต์
เวตาล4
เวตาล4
ชวิตนี้มีแต่สุข_อ.เฉลิมชัย
ชวิตนี้มีแต่สุข_อ.เฉลิมชัย
ลอยกระทง
ลอยกระทง
นิทาน
นิทาน
สื่อ Powerpoint รสวรรณคดีใหม่.ppt1
สื่อ Powerpoint รสวรรณคดีใหม่.ppt1
เพชรพระอุมาบทที่๒
เพชรพระอุมาบทที่๒
Mehr von Tact Sparrow
แต่ปางบรรพ์ ๓
แต่ปางบรรพ์ ๓
Tact Sparrow
แต่ปางบรรพ์ ๒
แต่ปางบรรพ์ ๒
Tact Sparrow
แต่ปางบรรพ์ ๔
แต่ปางบรรพ์ ๔
Tact Sparrow
แต่ปางบรรพ์ ๑
แต่ปางบรรพ์ ๑
Tact Sparrow
นาคเทวี ๔
นาคเทวี ๔
Tact Sparrow
นาคเทวี ๒
นาคเทวี ๒
Tact Sparrow
นาคเทวี ๓
นาคเทวี ๓
Tact Sparrow
นาคเทวี ๑
นาคเทวี ๑
Tact Sparrow
จิตรางคนางค์ ๓
จิตรางคนางค์ ๓
Tact Sparrow
จิตรางคนางค์ ๒
จิตรางคนางค์ ๒
Tact Sparrow
จิตรางคนางค์ ๔
จิตรางคนางค์ ๔
Tact Sparrow
จิตรางคนางค์ ๑
จิตรางคนางค์ ๑
Tact Sparrow
ไอ้งาดำ ๒
ไอ้งาดำ ๒
Tact Sparrow
ไอ้งาดำ ๔
ไอ้งาดำ ๔
Tact Sparrow
ไอ้งาดำ ๑
ไอ้งาดำ ๑
Tact Sparrow
จอมพราน ๔
จอมพราน ๔
Tact Sparrow
จอมพราน ๓
จอมพราน ๓
Tact Sparrow
จอมพราน ๒
จอมพราน ๒
Tact Sparrow
จอมพราน ๑
จอมพราน ๑
Tact Sparrow
แงซายจอมจักรา ๓
แงซายจอมจักรา ๓
Tact Sparrow
Mehr von Tact Sparrow
(20)
แต่ปางบรรพ์ ๓
แต่ปางบรรพ์ ๓
แต่ปางบรรพ์ ๒
แต่ปางบรรพ์ ๒
แต่ปางบรรพ์ ๔
แต่ปางบรรพ์ ๔
แต่ปางบรรพ์ ๑
แต่ปางบรรพ์ ๑
นาคเทวี ๔
นาคเทวี ๔
นาคเทวี ๒
นาคเทวี ๒
นาคเทวี ๓
นาคเทวี ๓
นาคเทวี ๑
นาคเทวี ๑
จิตรางคนางค์ ๓
จิตรางคนางค์ ๓
จิตรางคนางค์ ๒
จิตรางคนางค์ ๒
จิตรางคนางค์ ๔
จิตรางคนางค์ ๔
จิตรางคนางค์ ๑
จิตรางคนางค์ ๑
ไอ้งาดำ ๒
ไอ้งาดำ ๒
ไอ้งาดำ ๔
ไอ้งาดำ ๔
ไอ้งาดำ ๑
ไอ้งาดำ ๑
จอมพราน ๔
จอมพราน ๔
จอมพราน ๓
จอมพราน ๓
จอมพราน ๒
จอมพราน ๒
จอมพราน ๑
จอมพราน ๑
แงซายจอมจักรา ๓
แงซายจอมจักรา ๓
ไพรมหากาฬ ๔
1.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 669 29
2.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 670 ขณะนั้น นับเปนเวลา 4 นาฬิกาเศษเล็กนอย อีกไมนานนักก็จะสวาง ทุกคนจึงไมมีใครคิด ที่จะนอนตอไป ตางนั่งดื่มกาแฟคุยกันฆาเวลารอแสงตะวัน เกิดกับแงซายชวยกันหุงหาอาหาร สําหรับมื้อเชา “ดื่มกันเสียแตเชามืดอยางนี้เลยก็ดีเหมือนกัน กวาจะสวางก็กินอาหารมื้อแรกเสร็จ จะได ไมเสียเวลา” ไชยยันตพูด ดารินขอน้ํารอนจากหมอที่แงซายตม เทราดลงบนผาขนหนู แลวประคบซับตามใบหนา และลําคอ หลอนดูเหมือนจะเปนคนที่นอนนอยที่สุด เชษฐาบรรจุกระสุนเพิ่มเติมเต็มอัตราศึก แทน นัดที่ยิงเสือออกไปลงในปนประจํามือของเขา มองไปทางพรานใหญดวยความเชื่อถือศรัทธาเต็มที่ ขณะที่เขาอยูยามและเสือตัวนั้นยองกริบเขามา เขาเขาใจวาคงมีเขาเพียงคนเดียวเทานั้นที่ รูสึกตัว และเตรียมรับมือกับมันในฐานะยามระวังเหตุ คิดไปไมถึงเลยวา รพินทรผูซึ่งนอนหลับอยู จะรูสึกตัวตื่นขึ้นทันตอเหตุการณนั้นดวย มันเทากับเปนการทดสอบพิสูจนไดอยางแจมชัดที่สุดวา สัญชาตญาณพรานของรพินทร ควรแกการไวใจแนนอนเพียงใด ในอาณาจักรปาดงพรไพรนี้ รพินทร ยอมจะเปนหลักประกันความปลอดภัยใหแกผูอยูในความคุมครองของเขาไดเสมอไป แลว ก็อดประหลาดใจไมไดในขอที่วา พรานหนุมผูนี้ฝกฝนประสาทใหเฉียบไวตอสัมผัสของกลิ่นไอ อันตรายไดอยางไร มันเปนคุณลักษณะพิเศษที่พรานนอยคนนักจะมีไดเชนเขา “ขอโทษที่ผมไมไดปลุกคุณตอนที่เสือมันยองเขามา เพราะจะเขาไปปลุกบอกก็ไมทันเสีย แลว” เชษฐาออกตัวเบาๆ เกรงวารพินทรจะนึกตําหนิเขาที่ยิงเสือตัวนั้นโดยพละการ ทั้งๆ ที่ รับปากกันไวแลวเปนมั่นเปนเหมาะวา หากเกิดสิ่งผิดปกติใดๆ ขึ้น เขาจะตองปลุกบอกพรานใหญ “แตคุณก็รูสึกตัวพอดี คงจะไลๆ กับผมกระมัง เพราะพอผมลั่นไกตูมก็เห็นคุณวิ่งปราด ไปตรงที่มันโผลออกมา” “คุณชายทําถูกตองแลวครับ สําหรับเหตุการณฉุกเฉินเฉพาะหนาอยางนี้ ขืนมัวแตมาปลุก ผมอยู เสือมันอาจกระโจนเขามาใสพวกเราคนใดคนหนึ่งเสียกอนก็ได ที่ผมสั่งไวนั้นหมายถึงวา หากรูสึกตัวเนิ่นๆ แตไมสามารถจะตัดสินใจอยางไรได ก็ควรจะปลุกผม” “คุณรูสึกตัวยังไงนะ ก็ผมเห็นคุณนอนหลับอยูแทๆ หรือวาคุณมีวิธีการที่ฝกมายังไง ทั้งๆ ที่นอนหลับอยูก็สามารถจะรูและตื่นขึ้นทันเมื่อสัตวมันยองเขามาใกล ขอสัมภาษณสักนิดเถอะ สงสัยมานานแลว มีญาณพิเศษอะไรหรือ?” จอมพรานหัวเราะ มองดูอาการพิศวงสงสัยของนายจางดวยความรูสึกขันๆ “ผมก็บอกไมถูกเหมือนกันครับ แตคงไมใชญาณพิเศษที่เหนือธรรมชาติของมนุษยทั่วๆ ไปแนเทียว อาจมาจากความจําเจจนเคยชินเสียมากกวา ตามปกติเมื่อนอนในปาทุกครั้ง ผมนอน หลับงายและตื่นงาย คอยระวังตัวอยูเสมอ และมักจะตื่นอยูบอยๆ เสียงหรือกลิ่นอะไรที่แววหรือโชย
3.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 671 มากระทบ มันจะปลุกผมในทันที แตตองหมายความถึงวาสุขภาพดีพรอม รางกายสมบูรณเต็มที่ ใน การเขาปาทุกครั้ง ถาคราวใดผมรูสึกวารางกายไมแข็งแรงพอ ผมจะไมยอมเขาปาเปนอันขาด ดูแต เมื่อคราวที่ไอผีโขมดลงมาเลนงานคนของเรา ตอนที่เราตั้งแคมปกันอยูที่โปงกระทิงนั่นยังไงครับ คืนนั้นผมไมสบาย กอนนอนคุณหญิงก็ฉีดยาระงับประสาทไวให ผมหลับเปนตายเลย ไมรูสึกตัว แมแตนิดเดียว…” แลวเขาก็หยุดหัวเราะขันๆ อีกครั้งหนึ่ง เอยตอมาเปนเรื่องชวนหัววา “ถาคุณชายพบกับพรานเฒาหนานไพรที่ผมเคยเลาใหฟง คุณชายจะยิ่งแปลกใจกวานี้ ถึง ผมเองในขณะนั้นก็อดที่จะสงสัยเสียไมได คือคืนหนึ่งเราไปนอนอยูดวยกันสองคนในปาบริเวณ ใกลเคียงกับเหมืองหวยสุด กอนจะหลับไปดวยกันกลางดานสัตว เราสัญญากันไววาใหคอยดักฟง เสียงรถยนตประจําเหมืองที่จะวิ่งผานไปมาในราวกลางคืน เพราะตองการจะฝากซื้อเสบียงใน หมูบาน รถเหมืองคันนั้นมีหนาที่วิ่งลองระหวางตัวเหมืองกับเมืองกาญจนเปนประจํา ราวๆ สักตี หนึ่งเห็นจะได ผมก็ไดยินเสียงรถยนตวิ่งกระหึ่มไตเนินใกลกับดานที่เรานอนอยูขึ้นมา ในปา กลางดึกอยางนั้นเสียงเครื่องยนตดังกองไปหมด ผมรูสึกตัวแตหนานไพรนอนหลับกรนสนั่น หวั่นไหว ตองเขยาปลุกขึ้นมาแลวพากันวิ่งออกไปดักรถ ผมถามแกวาเสียงรถยนตออกดังลั่นไปทั้ง ปาอยางนั้นแกไมไดยินหรือ แกก็สั่นหนา บอกวาแกหลับสนิท ไมไดยินอะไรเลย พอดักรถฝากซื้อ ของเรียบรอยแลวเราก็กลับมานอนกันที่เกา ผมนึกอยูในใจวา อีตาพรานเฒาหนานไพรนี่แกเปน พรานใหญอยูมาไดยังไง ถึงนอนขี้เซาอยางนี้ ชักไมคอยเชื่อน้ํามนตเสียแลว ทีนี้พอตอนตีสองเห็น จะได ผมกําลังนอนหลับสนิททีเดียว ตองลุกพรวดขึ้นมาเพราะไดยินเสียงปนลั่นตูมขึ้น พอลืมตา ก็ เห็นหนานไพรหิ้วเมนตัวหนึ่งเขามา แกถามผมบางวา เมนมันพากันคลานมาเปนฝูงไมไดยินบาง หรอกรึ ซึ่งผมก็ไมไดยินจริงๆ ตื่นขึ้นเพราะเสียงปนนั้นเอง หนานไพรไมไดยินเสียงรถยนต แตแก กลับไดยินเสียงสัตวตัวเล็กๆ เดิน ทั้งๆ ที่แกนอนหลับ และอยาวาแตเมนเลย ตอใหงูตัวเล็กๆ เลื้อย เขามาใกล แกก็จะตองรูสึกตัวตื่นทันเสมอ เรื่องประสาทสัมผัสของคนเรานี่ มันอยูที่การฝกครับวา จะใหเคยชินกับสิ่งใด” คณะนายจางของเขาทั้งสามพากันหัวเราะขึ้น ในเรื่องที่เขาเลา ดารินบอกมาวา “มีนิทานเลาแกเหงาใหฟงไดเสมอแหละนะ นายพราน” “นี่ไมใชเรื่องนิทานครับ แตเปนเรื่องจริง” “มีอยางที่ไหน เสียงรถยนตวิ่งเขามาใกลๆ ไมไดยิน กลับไปไดยินเสียงเมนเดิน คุณถูกอี ตาพรานเฒาหนานไพรนั่นตุนใหกระมัง ที่แกลงทําเปนนอนหลับขณะที่รถคันที่จะดักฝากซื้อของวิ่ง เขามาใกล แกขี้เกียจลุก จะหลอกใหคุณลุกขึ้นวิ่งไปดักรถคนเดียว” หลอนแยงมาปนหัวเราะ รพินทรทําหนาขึงขัง “ผมรับรองไดวาหนานไพรหลับจริงๆ ครับ แกกรนออกลั่นไปหมด และที่พิสูจนชัดวา แกไมไดแกลงนอนหลับก็คือ แกตองการจะดักรถคันนั้นเสียยิ่งกวาผมเสียอีก สําหรับผม...สิ่งที่
4.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 672 ตองการจะฝากซื้อก็เพียงแคบุหรี่กับยาควินิน สวนของที่แกตองการนั้นสําคัญกับแกอยางที่สุด ชนิด ที่ถาไมไดมา ก็เดินตอไปไมไหวทีเดียว แกเปนคนติดฝน คนขับรถคันนั้นกับแกรูจักกันดี แก ตองการจะดักพบคนขับและสั่งใหคนคนนั้นไปซื้อฝนจากพอคาคนหนึ่ง ซึ่งแกถือเปนความลับ จะตองไปบอกกับคนขับดวยตนเอง เชื่อไดแนวาแกตองไมแกลงนอนหลับ” “ก็นาจะเปนไปไดอยางรพินทรเลานี่เหมือนกัน....” ไชยยันตเสริม “พรานปาอาจนอนขี้เซาที่สุดสําหรับเสียงอื่นๆ แตก็เฉียบไวที่สุดสําหรับสัตวเลี้ยง มัน เปนสัญชาตญาณชนิดหนึ่งของเขา เรื่องที่เลาใหฟงนี่แปลกดี หนานไพรที่วานี่เปนมือพรานเยี่ยม ยอดมากไมใชหรือ?” “สําหรับการลาชางละก็ ผมเคยเปนลูกศิษยอีกนั่นแหละครับ หนานไพรไมเคยยิงชางตัว ไหนในระยะที่หางเกิน 20 กาว เวลานอนในปาแทนที่จะนอนที่สูง กลับชอบนอนขวางดักอยูกลาง ดานสัตว ผมเองก็ไดอะไรดีๆ จากแกมามากเหมือนกัน จะถือวาเปนครูก็ไมผิด นาเสียดาย ที่แกมา ตายเพราะกระทิงแตก็ตายสมศักดิ์ศรีพรานใหญ คือกระทิงตัวนั้นถูกแกยิงเอาตัวได สวนแกมาตาย เพราะบาดแผลเปนพิษทีหลัง ความจริงแกก็ลมกระทิงมาเสียนับไมถวนแลว แตมนุษยเรามีจุดจบ ดวยกันทั้งนั้น ผมเองก็ยังไมทราบเหมือนกัน ลาสัตวมามาก ไมทราบวาจะตายเพราะสัตวชนิดไหน” “อาจเปนสัตวสองเทา ปากแดงๆ มีเขาที่หนาอกก็ได!” ไชยยันตสัพยอกมาดวยอารมณคะนอง ทุกคนหัวเราะครืน ยกเวนดารินผูหันไปคอน เพื่อนชายอยางขวางๆ บนอุบอิบหนาแดง “บา! ไชยยันต พูดอะไรก็ไมรู หยาบคาย อยางนอยที่สุดก็คิดบางซิวามีสุภาพสตรีอยูใน คณะดวยคนหนึ่ง พูดจาอะไรก็ควรจะสงวนปากคําไวบาง” “โทษที! ลืมไป นึกวาเธอเปนชายอกสามศอกเหมือนพวกเราคนหนึ่ง ก็ไหนเธอบอกวา พวกเราเสมอภาคกันหมดยังไงละ ไมถือวาใครเปนสุภาพสตรีหรือใครเปนสุภาพบุรุษ ลงมาดวยกัน แบบนี้แลว เธอก็คือผูชายคนหนึ่ง” หลอนคอนอีกครั้ง “แตในดานถอยคําวาจา ก็ควรเกรงใจฉันบางซิ มีอยางหรือพูดออกมาไดวาสัตวที่ ‘มีเขาที่ หนาอก’ ออ! เธอเห็นผูหญิงเปนสัตวไปเสียแลวงั้นหรือ?” เพื่อนชายยกมือไหว หัวเราะแหงๆ “ขอโทษอีกครั้ง ไมไดตั้งใจเลย...ผูหญิงหรือผูชายก็เปนสัตวชนิดเดียวกันนั่นแหละ สัตว มนุษยยังไงละ” “ไปไดน้ําขุนๆ เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยว ‘สัตวมีเขาที่หนาอก’ เกาะแพน ‘สัตวมีหนวดที่ปาก’ เสีย ดวยพานทายปนนี่หรอก”
5.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 673 หลอนขยับพานทาย .470 ดับเบิลไรเฟลคูมือ ไชยยันตรองลั่นกระโดดถอยหางออกไป พี่ชายทําหนาที่ตุลาการตามเคย จุปากเบาๆ “เอาละๆ หยุดทะเลาะกันเสียที ทะเลาะกันมาตั้งแตเล็กจนโต ไมรูจักเบื่อสักที สองคนนี่ ...” แลวก็หันมาทางจอมพรานผูกลั้นยิ้มอยู ชวนคุยหาความรูตอไปอยางสนใจ “คุณพอของคุณก็เปนพรานชั้นยอดเหมือนกันไมใชหรือ ความรูในเรื่องปาทุกชนิด คุณ ไมไดรับการถายทอดมาจากคุณพอคุณโดยตรงหรอกหรือ?” “คุณพอของผมทานเปนพรานสมัยใหมเกินไปครับ ทานสอนใหผมรูจักแตเฉพาะการลา การติดตามรอย และการศึกษาภูมิประเทศของปาเทานั้น สวนวิชาพรานแบบพื้นบาน ผมเสาะ แสวงหาเพิ่มเติมเอาเอง จากพวกพรานพื้นเมืองเกาๆ คุณพอสอนแตเพียงวาถาปนดี กําลังใจดี ฝมือ การยิงดีและรูจักปาตลอดจนสัตวที่จะลาไดดีแลว ก็ไมมีอะไรจะตองกังวล นี่เปนหลักของนักลา สัตวผูเจริญแลวเขายึดถือกัน แตสําหรับพรานเกาแกโบราณพื้นเมืองแลว มีอะไรที่ลึกลับซับซอน กวานั้นอีกมาก มันออกจะคานกับวิทยาศาสตร แตมันก็ไดผลศักดิ์สิทธิ์นาอัศจรรยเหมือนกัน เกี่ยวกับทางไสยเวท อาคม สมัยแรกๆ ผมก็ไมคอยจะเลื่อมใสศรัทธานัก แตประสบการณที่ผานไป นานๆ บางขณะก็ทําใหตองยอมรับนับถือเหมือนกัน สิ่งที่พูดถึงนี่ก็คือพิธีกรรมตางๆ ในปา เปนตน วา การขมปา การขอลาภจากเจาปา การขอสมาลาโทษ การบําบวงขอฝากสัตวที่ยิงไดไวในความ อารักขาดูแลของเจาปา ในกรณีที่เรายังไมสามารถจะเคลื่อนยายสัตวที่ยิงไดนั้นๆ ไปไดในทันที โดย ปองกันไมใหสัตวอื่นมากินเสียกอน อะไรเหลานี้ พรานพื้นเมืองเกงๆ เทานั้นที่จะสอนใหได” คณะนายจางทั้งสามพากันจองมองดูเขาอยางประหลาดใจ เชษฐาครางอือออกมาในลําคอ แลวหัวเราะเบาๆ “แปลกนี่ ผมเพิ่งจะมารูเอาเดี๋ยวนี้เองวา คุณเลื่อมใสอยูในหลักไสยศาสตรของพราน พื้นเมือง เกี่ยวกับคาถาอาคมเหมือนกัน ทาทางคุณไมบอกเลย” “ถึงวาซิ...” ไชยยันตกลาวมาโดยเร็วอีกคนอยางทึ่งๆ “แตผมไมเคยเห็นคุณมีพิธีรีตองอะไรอยางพรานพื้นเมืองเลย ก็เห็นคุณเปนอยางพราน ทันสมัยที่ผานโลกเจริญมาแลว ทุกสิ่งทุกอยางเหมือนพวกเรานี่แหละ เวนไวจากความช่ําชองอันเกิด จากประสบการณชํานาญเทานั้น” ดารินคนเดียวที่นิ่งเงียบ ไดแตจองหนาจอมพรานอยูเชนนั้นอยางสนเทห เพราะอยางนอย ที่สุด หลอนก็ไดเผชิญมากับตนเองแลวเกี่ยวกับเรื่องในทํานองนี้ ยังจําไดดีถึงการนั่งหางที่โปง กระทิง และคืนนั้นหลอนเห็นและไดยินไปตางๆ นานา จนไมอาจหลับตาลงได มันเปนคืนที่นาหวาดสยองที่สุดในชีวิต
6.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 674 และเขาผูนี้แหละ เปนคนสอนใหหลอนทําพิธีสมานางไม ซึ่งจากนั้นอาการของ ‘ประสาท หลอน’ ตางๆ ก็หายเปนปลิดทิ้ง หลอนนอนหลับไปไดอยางสบาย ทําใหเปนเรื่องนาคิดมาจนกระทั่ง บัดนี้ มันไมนาเชื่อเลยวาคนที่ไดรับการศึกษามาอยางดีแลวเชน รพินทร ไพรวัลย จะสนใจ ศรัทธาอยูใน ‘มนตมืด’ ชนิดนี้ แตเมื่อหลอนพยายามสอบซักถามเพื่อจะเอาความแนชัดจากเขาใน วันรุงขึ้นถัดมา เขาก็กลับใหคําตอบแบบกํากวมชวนใหเขว จนหลอนไมอาจลงความเห็นอยางใดได ถูก ระหวางที่พรานใหญจิบกาแฟนิ่งเฉยอยูนั้น เชษฐาก็กลาวถามย้ํามาอีกวา “ถามจริงๆ เถอะ เรื่องอยางวานี่ เปนความจริงหรือรพินทร?” จอมพรานยิ้ม ไมมีใครตีความหมายในรอยยิ้มของเขาออก สีหนากรานเกรียม ครึ้มไป ดวยเคราดก เปนเงาอยูในสลัวของกองไฟ ขณะนั้นไกปาเริ่มขันกระชั้นถี่ขึ้นเปนลําดับ แววตาคม กราวระคมออนโยนคูนั้น มองไปยังคณะนายจางของเขาทีละคนอยางชาๆ แลวก็มาจับนิ่งประสาน กับดวงตาที่จองมากอนแลวของ ม.ร.ว.หญิงดาริน “มันพูดยากครับ ในเรื่องนี้...” ในที่สุดเสียงหาวต่ําก็ดังมาจากเขา “ทฤษฎีของในเมืองเปนไปอยางหนึ่ง และทฤษฎีของในปา มันก็เปนไปอีกอยางหนึ่งซึ่ง ไมเหมือนกัน และยากที่จะมาเปรียบเทียบกันได จะพิสูจนกับแบบกฎของเรขาคณิตหรือวิทยา- ศาสตร เพื่อใหไดผลลัพธแนนอนออกมา ก็ทําไมไดอีกเหมือนกัน ผมอยากจะพูดวามันเปนหลักของ จิตวิทยา เพื่อชวยใหดานกําลังใจเสียมากกวา เกี่ยวกับเรื่องคาถาอาคมอะไรอยางวานี่ ใครๆ ก็ยอมรับ กันอยูแลววา ในปามันเต็มไปดวยสิ่งลี้ลับมหัศจรรยและคอนขางจะอาถรรพณ บางขณะก็หาสาเหตุ ของมันไมไดวา เกิดขึ้นจากอะไร ยกตัวอยางงายๆ ในเรื่องที่ผมจะเลาใหฟง คือคราวหนึ่งเมื่อผมยัง มือออนหัดและอยูในวัยรุน หัดนั่งหางคนเดียวเปนครั้งแรกที่ดินโปง เดือนมันหงาย และปาก็โปรง ผมเห็นจากแสงเดือนถนัดตาวาหมูโทนตัวหนึ่งเดินลงมากินดินโปง เสียงขุดคุยของมัน เสียงเคี้ยว อาหาร ยืนยันอยูชัดวาเปนมัน มิหนําซ้ําแสงจันทรก็สวางออกอยางนั้น เห็นตัวมันอยางถนัด ปนที่ ผมใชเปนปนลูกซองแฝด บรรจุลูกปรายชนิดเกาเม็ดทั้งสองลํากลอง ระยะหางไมเกิน 20 วาอยาง นั้น และเปาหมายที่ชัดอยางนั้น มันไมมีทางจะพลาดไดเลย หลังจากยิงออกไป ผมก็เชื่อรอย เปอรเซ็นตวาไมพลาดแน เพราะไดยินเสียงมันรองและลมกลิ้งชักดิ้นชักงออยู เพื่อความแนใจผมซ้ํา ไปอีกนัดหนึ่ง มันหงายทองนิ่งอยูตรงนั้น ผมนั่งกระหยิ่มใจรอคอยแสงตะวัน พอรุงเชามองลงมา อีกครั้ง สิ่งที่ผมยิงลมและเห็นนอนหงายทองอยูในแสงจันทรเมื่อคืนนี้นั้น ที่แทก็คือตอไมนั่นเอง คําถามที่นาประหลาดใจที่สุดก็คือวา ถาตาผมฝาดเห็นตอไมเปนหมูไปแลว เสียงหวีดรองของมัน เสียงดิ้นทุรนทุราย และภาพขาทั้งสี่ของมันที่สั่นกระตุกชักดิ้นพราดๆ ใหเห็นเมื่อคืนนี้คืออะไร...”
7.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 675 เขาเวนระยะ จิบกาแฟอีกครั้งในขณะที่ทุกคนจองตาเขาไมกะพริบ คอยฟงอยูอยางแทบ จะสะกดกลั้นลมหายใจ พรานใหญหัวเราะเบาๆ แลวเอยเนิบๆ ตอมา “ทีนี้อีกครั้งหนึ่งนะครับ นั่งหางเหมือนกัน แตเปนหางหนองน้ํา คราวนี้ใชไฟฉายขนาด สามทอนสอง เพราะเดือนมันมืดและปาทึบ ปนไรเฟลขนาด .30-06 ฟงเสียงใบไมลั่นกรอบแกรบอยู เปนเวลานาน รอคอยจนแนใจ เพราะไดยินเสียงจุมจมูกลงไปในน้ํา จึงฉายไฟปราดลงไป จากลําไฟ ฉายมันเปนกวางเขางามตัวใหญทีเดียว ผมยิง มีเสียงรองลั่นออกมาทันทีที่กระสุนระเบิด...” รพินทรกระดกลิ้นออกมาเลียริมฝปาก มองสบตาทุกคน ถามวา “นึกออกไหมครับ กวางมันถูกปน มันควรจะรองเสียงยังไง?” ทุกคนสั่นหนาไมคิดคนหาวาเสียงกวางรองมันควรจะเปนเสียงอยางไร เพราะมัวแต ตื่นเตนกระหายที่จะฟงเรื่องราวจากเขา จอมพรานนิ่งไปครูก็หัวเราะหึๆ แลวบอกมาหนาตาเฉยดวย เสียงเรียบๆ เชนเดิมของเขาวา “มันรองตอบเสียงปนของผมออกมาวา ‘โอย!’ ครับ หูผมไมไดฝาด จะเปนกวางหรือ อะไรผมก็ไมกลายืนยัน แตยืนยันวาไดยินเสียงรองอยางนี้จริงๆ เมื่อปนของผมระเบิดเปรี้ยง ออกไป” ดารินรองอะไรออกมาคําหนึ่งเบาๆ ยกมือขึ้นลูบแขนอันขนลุกเกรียวอยูในขณะนี้ สวน เชษฐากับไชยยันตหันมามองดูหนากันดวยความรูสึกอันบอกไมถูก “แลวกวางตัวนั้น?” เชษฐาถามมาเร็วปรื๋อ จอมพรานยักไหล “พอปนลั่นตูม ไฟฉายเจากรรมก็หลุดจากมือผมไปเพราะแรงสะทอนถอยหลัง ภาพทุก สิ่งมืดมิด ตามความรูสึกของผมไดยินเสียงมันลมลงดิ้นน้ําแตกกระจาย แลวก็มีเสียงตะกายลุกขึ้นได วิ่งสวบสาบหายไป...” “หลังจากนั้นละ?” “พายุเริ่มพัดกระหน่ําอยางรุนแรงที่สุด จนผมตองเอาผาขาวมามัดตัวติดไวกับตนไม ไม ใหญขางเคียงอีกหลายตนหักโคน และฝนตกหนัก ผมตองนอนแบบลิงอยูบนยอดไม จนกระทั่ง สวาง พอลงมาดูไมปรากฏรองรอยอะไรทั้งนั้น ผมก็ไดแตบอกกับตนเองวา สิ่งทั้งหลายที่เกิดขึ้นเมื่อ คืนนี้ ลวนเปนอาการประสาทหลอนของตัวเองเทานั้น ตอมาอีกหลายตอหลายครั้ง ที่ผมพยายามจะ ปลอบใจตนเองวาประสาทหลอนหรือหูฝาดในสิ่งวิปริตผิดอาเพศตางๆ ที่ผมไดพบเห็น ในขณะที่ ทองปาอยูคนเดียว บางขณะมีคนมากูเรียกชื่อ...ผมฉายไฟก็ไมเห็นตัว บางขณะผมเห็นกองทัพของ สิงสาราสัตวรอยพันชนิด มาเดินขูคําราม วนเวียนอยูใตหาง ยิงเสียจนกระทั่งกระสุนที่ติดตัวมา เกลี้ยงฉาด แลวก็นั่งตัวสั่นอยูบนยอดไม ภาวนาใหรุงเชาเสียโดยเร็ว บางขณะรางของอะไรสักอยาง ที่สูงขนาดยอดยางเดินกาวผานหางผมไป สิ่งเหลานี้ วิทยาศาสตรทางจิตลวนลงความเห็นไดอยาง
8.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 676 เดียววา มันเปนภาพลวงตาในขณะที่จิตประสาทของคนเราไมอยูในภาวะปกตินี้ เมื่อคนเรากําลัง เปลาเปลี่ยวเอกะ และบังเกิดความพรั่นพรึงขึ้นมา ก็สรางภาพขึ้นมาลวงตัวเอง ผมเองก็ลงความเห็น อยางนั้นเหมือนกันเพื่อปลอบใจตนเอง ภายหลังจากผานพนภาวะนั้นไปแลว ทวาในขณะที่มันกําลัง เผชิญอยูแตละครั้งนั่นสิ ผมแทบเสียสติเปนบาไป เพราะความหวาดกลัว ผมจะมีอะไรมาแกอาการ ของประสาทหลอนชนิดนี้ได ปลอบใจตัวเองตามทฤษฎีของวิทยาศาสตร มันก็ไมเปนผล จะพึ่งไฟ ฉาย พึ่งปน ไมวาอานุภาพดีสักขนาดไหน มันก็ชวยอะไรไมได อาการชนิดนี้แหละครับ ทําใหผม เริ่มจะเห็นคุณคาของวิชาพรานของผมสมัยโบราณ ที่พวกเราสมัยใหมเห็นกันวาเปนสิ่งเหลวไหลงม งาย ชีวิตที่คลุกคลีจําเจอยูในปาดง จนถือเอาปาเปนบานอยางผม จะเรียนรูเฉพาะปน สัตว หรือ ตนไม เพียงสามอยางไมได ตองเรียนใหรูถึงวาในปานั้นมันมี ‘อะไร’ อยูดวย ก็เขาหลักหนามยอก เอาหนามบง หรือเกลือจิ้มเกลือนั่นแหละครับ เมื่อปามันอาถรรพณลี้ลับ เราก็ตองทําตัวให อาถรรพณลี้ลับไปกับมันดวยอยางกลมกลืน อยาไปขวาง ภายหลังจากนั้นเมื่อผมจัดเจนชํานาญขึ้น พอจะเขาใจไดวาอะไรเปนอะไรในปา ไมหัวเราะเยาะ ไมดูแคลนพิธีกรรมทางไสยเวทตางๆ ของ พรานรุนปูรุนทวด ก็ไมปรากฏวาสัตวตัวไหนที่ผมยิงแลว จะไมมีรองรอยใหคนหาติดตาม ภายหลัง ไมมีสัตวปาตัวไหนรองเปนเสียงคนตอบผมมา ไมมีภาพลวงตาหลอกหลอนตางๆ เกิดขึ้นอีก” ไชยยันตจุปากเบาๆ หันไปมองดูเพื่อนของเขาดวยสายตาตื่นเตน “ของจริงเสียแลว หรือไง เชษฐา เรื่องประเภทนี้เราไดยินไดฟงมาเสียนักตอนัก จาก พรานพื้นเมืองถิ่นตางๆ แตเราก็เชื่อเสียไมได จนกระทั่งมาไดยินจากปากคําของรพินทรเอง ซึ่งเขา เพิ่งจะมาเปดเผยใหเราทราบเอาเดี๋ยวนี้เอง ลงพรานที่ผานการศึกษาอังกฤษ อเมริกา เยอรมันนี มาแลวถึงสามประเทศบอกกับเราแบบนี้ มันก็ชัดเทานั้น” เชษฐาอัดควันจากกลองหนักหนวง สีหนาเครงขรึม “ฮือม นาคิดมากทีเดียวรพินทร คุณนี่เก็บอะไรตออะไรไวมากเหลือเกินนะ เพิ่งมาคอยๆ ขยายใหเรารูเอาตอนที่เดินปาลึกเขามาทุกขณะนี่เอง” “โปรดอยาถือสาเอาเปนเรื่องจริงจังอะไรเลยครับ คิดเสียวามันเปนประสบการณที่เกิดขึ้น เฉพาะตัวผมเองคนเดียวดีกวา พรานที่ไดรับการศึกษาดีๆ อีกหลายๆ คน อาจไมจําเปนตองพบในสิ่ง ที่ผมไดเคยพบมาแลว และอาจเห็นวามันเปนสิ่งเหลวไหลทั้งสิ้น ที่ผมเลาใหฟงตามจริงก็เพราะเห็น วา เราไดมารวมชีวิตกันแลวเชนนี้ พลาดพลั้งหนักเบาอยางไร ก็คงจะอภัยใหกันได” “ไมมีเหตุผลอะไรที่เราจะเห็นวา คําพูดของคุณเหลวไหลหรือจะมาหลอกลวงเราเพื่อ อะไร รพินทร คําพูดของคุณมีเกียรติเสมอ คุณไมอยากจะพูดเรื่องนี้ใหเราฟง แตเราคาดคั้นขอให คุณอธิบายเอง และคุณไมใชพรานพื้นเมืองที่งมงายในสิ่งที่ไมมีเหตุผล” หัวหนาคณะเดินทางเอยแชมชา หนักแนน “แนนอน! พวกเราดวยกันทั้งหมดนี่ ก็ไดเห็นฤทธิ์เดชอาถรรพณแปลกๆ ของปากันอยู ชัดเจนกับตาแลว ความพิสดารนาขนลุกของไอกุด ความลึกลับมืดมนของเจาผีโขมดที่ยังขบคิดไม
9.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 677 แตก เลหเหลี่ยมราวกับอาชญากรที่แสนฉลาดของเจามหิงสาตัวนั้น และควายเจาปญญาเกินดิรัจฉาน ของไอแหวง! สิ่งเหลานี้ยืนยันในสิ่งที่คุณพูดไดเปนอยางดี” ไชยยันตกลาวอยางตรึกตรองมาอีกคนหนึ่ง ดวยความรูสึกอันไมสูจะสบายนัก แลวก็หัน มาทางดาริน ถามวา “นักวิทยาศาสตรจะวายังไง คราวนี้ไมเห็นขัดคอนายพรานของของเราเลย นั่งเงียบเชียว นะ” แพทยสาวคนสวยยักไหล ยิ้มจืดๆ พูดออมแอมวา “ฉันนะไมอยากจะพูด เพราะเจอมากับตัวเองแลว” “เจออะไร?” พี่ชายและเพื่อนชายถามมาโดยเร็วเปนคําเดียวกัน หญิงสาวหัวเราะกรอยๆ แลวก็เปดเผย ถึงความลี้ลับพิสดารของปา ซึ่งหลอนเผชิญมากับตนเองในคืนที่นั่งหางคูกับรพินทรใหทั้งสองฟง โดยตลอด เชษฐากับไชยยันตเต็มไปดวยความงงงัน พอหลอนเลาจบ ไชยยันตก็ครางออกมา “ออ! นี่แมนักวิทยาศาสตรตัวดี โดนเขาใหแลวเรอะ ปดเงียบเชียว เพิ่งจะมาขยายเอา เดี๋ยวนี้เอง” “ฉันไมอยากจะเลาใหฟง เพราะคิดวามันเปนอุปาทานเสียมากกวา ขืนเลาไปเดี๋ยวเธอกับ พี่ใหญจะหัวเราะเยาะเอา กลายเปนจุดออนของฉันเสียเปลาๆ” “ถางั้นเชษฐาก็คิดถูกแลว ที่สั่งใหรพินทรไปนั่งหางเปนพี่เลี้ยงคุมกันเธอในคืนนั้น ถาเธอ ขืนไปจับคูนั่งอยูกับฉันหรือเชษฐา เธอเกิดอาการแบบนั้นขึ้นมา ก็คงไมรูจะแกเคล็ดกันยังไง อยางดี ก็ชวนกันกระโดดลงจากหางวิ่งปาราบไปคนละทาง” ไชยยันตพูดแลวก็หัวเราะออกมา “ผมเองบุกมาหลายปา ยังไมเคยโดนจังๆ เขาสักที ทุกปาที่ผานมาแลวก็ไมลึกเทากับปา นี้” หัวหนาคณะเดินทางพูดเบาๆ “อาจเปนเพราะคุณชายประสาทดีเปนพิเศษก็ไดครับ ผมก็เรียนแลววา สิ่งเหลานี้มันไมได เกิดขึ้นกับคนที่เขาปาทุกคนเสมอไป มันเปนทีๆ ของมันเหมือนกัน แตสําหรับผมกอนที่จะคร่ํา หวอดมาถึงขนาดนี้ เจอมาเสียนักตอนักแลว พวกพรานพื้นเมืองเขาเจอ เขาก็เอามาเลากัน มิหนําซ้ํา ยังขยายความออกไปใหญโตใหเปนเรื่องตื่นเตนนากลัวยิ่งขึ้น แตผมเจอผมไมเคยบอกเลากับใคร เพิ่งจะมาคุยเปนเรื่องสนุกๆ ใหคณะคุณฟงนี่แหละครับ” “แตผมดูคุณไมออกเลย วาคุณจะเปนคนเชื่อถือในวิธีการของพรานพื้นเมืองแบบนี้ เห็น เวลาคุณเดินปา คุณก็อยูในอาการปกติธรรมดาๆ เหมือนพวกเรานี่เอง ไมไดเสกคาถาอาคมยกมือ ไหว หรือทําอะไรแปลกๆ ใหเห็นเลย”
10.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 678 ไชยยันตยังเต็มไปดวยความพิศวงเปรยมา จอมพรานยิ้มเล็กนอย ทําใหสีหนาอันกราน เกรียมนั้นมีแววออนหวานขึ้น “ผมเอามันมาประยุกตกันครับ ระหวางความเชื่อถือตางๆ กับเหตุผลสมัยใหม พรานอยาง ผมจะเขาปาแตละครั้ง มานั่งบนบานศาลกลาว ยกมือไหวตนไมหรือภูเขาทวมหัว บนอะไรหมุบ หมับมันก็จะดูกระไรอยู ผมใชวิธีสํารวมจิตใหเที่ยง แลวก็สงกระแสจิตไปยังสิ่งที่เราไมอาจมองเห็น ไดดวยตาเปลาเหลานี้ จะบอกกลาอยางใดก็บอกกันอยูในใจ เทานั้นเปนอันเสร็จพิธี มันก็ไดผล เทากันนั่นแหละ คือกําลังใจของเราจะดีขึ้น ไมจําเปนตองจุดธูปจุดเทียนใหมันเปลืองของเสียเวลา แลวก็เสียสถาบันที่ผมเคยผานมา” “เอ...แตผมรูสึกวาจะสังเกตเห็นอะไรจากคุณอยางหนึ่งนะ เพิ่งจะมานึกขึ้นไดเดี๋ยวนี้เอง เมื่อเรามาพูดกันถึงเรื่องนี้” เชษฐาพูดยิ้มๆ ทอดสายตามายังพรานใหญอยางเลื่อมใส “คุณชายสังเกตเห็นอะไรหรือครับ?” “เวลาคุณจะบุกเขาดงแตละครั้งนะซิ ผมเห็นคุณยืนนิ่งๆ มองซายมองขวา แลวก็หักกิ่งไม เล็กๆ ทิ้งคาไวทุกครั้ง มันเปนพิธีทางไสยเวทอะไรหรือเปลา?” จอมพรานหัวเราะ ราชสกุลหนุมใหญผูเปนนายจางของเขาโดยตรงผูนี้มีความสังเกตอัน ละเอียดลออจริงๆ “ไหนๆ ผมก็บอกกับคุณชายมาถึงเพียงนี้แลว เพราะฉะนั้นไมจําเปนที่ผมจะตองปดบัง อะไรอีก ที่คุณชายเห็นผมหักกิ่งไมเล็กๆ ทิ้งไวทุกครั้งนั่นนะ จะวามีอะไรทางไสยเวทเกี่ยวกับพิธี ของพรานสมัยโบราณ มันก็มีอยูเหมือนกันแหละครับ คือมันเปนพิธีขมปา หรือหักปาอะไรทํานอง นี้ วัตถุประสงคก็คือใหเรามีอํานาจเหนือปา บุกเขาไปโดยไมมีอันตรายใดๆ มาแผวพานได แตถาจะ พิจารณากันตามหลักขอเท็จจริงอีกอยางหนึ่ง มันก็ใหประโยชนไมนอยทีเดียวครับ กิ่งไมที่เราหักไว ก็คือการทําเครื่องหมายกันหลงนั่นเอง อยางนอยที่สุดเวลาเราสาวรอยกลับหรือเดินยอนมาพบเขา เราก็จะจําทางได เพราะตนไมกิ่งไม หรือทางดานในปา มันมองดูเหมือนกันไปหมด ยากที่จะ กําหนดจดจํา แตเทาที่ผมหักกิ่งไมไวทุกครั้งกอนที่จะบุกเขาดง มันเกิดขึ้นจากนิสัยเคยชินมากกวา อยางอื่น อะไรก็ตามที่เราทําอยูบอยๆ เปนประจํา มันก็ติดเปนนิสัย” “ไมเสียแรงเลยนะที่เราไดคุณมาเปนคนนําทางในครั้งนี้ พวกเราไดศึกษาและไดขอคิดใน เรื่องของปาอยางกวางขวางเหลือเกิน ชนิดที่เราไมเคยมีโอกาสรูมากอน สารพัดทุกแงทุกมุมเลย แต เสียอยางเดียว คุณคอยๆ ขยายออกมาทีละอยาง” ไชยยันตเอยออกมาดวยความรูสึกแทจริง ดารินก็ขัดโพลงออกมา “อาว! ตามธรรมเนียมของทิศาปาโมกข เกจิอาจารยผูประสิทธิ์ประสาทวิชาก็ตองอยางนี้ ซิ คือตองใหผูที่จะมาฝากตัวเปนศิษยปรนนิบัติวัตถาก ลําบากลําบนไปกับอาจารยเสียใหนานๆ
11.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 679 หนอย จึงคอยๆ ใหวิชาทีละขั้นๆ ไป ลูกศิษยตองคอยกราบไหวงองอนขอถายทอดวิชาอยูเสมอ แหละ มายงั้นก็ไมให” รพินทรหัวเราะออกมาดังๆ ลากเสียง “ไมใชอยางนั้นหรอกครับคุณหญิง บังเอิญวาผมเปนคนไมคอยจะชางพูด แลวถาไมถาม ผมจะบอกไดยังไง ก็ยังไมทราบมากอนเหมือนกันวา อะไรที่รูดีแลว หรืออะไรที่ยังไมรู โดยเฉพาะ อยางยิ่งสําหรับคุณหญิง เห็นบอกวาผานซาฟารีกับลุมน้ําอะเมซอนมาแลว รพินทร ไพรวัลย แหง หนองน้ําแหงจะกลาบังอาจหรือครับ จะกลายเปนสอนหนังสือใหสังฆราชไป” หลอนคอนขวับ พูดสะบัดๆ “เอามาพูดอีกแลว! จะใหบอกกันสักกี่ครั้งวาโมเลน” เชษฐากับไชยยันตหัวเราะอยางครึกครื้น ทุกคนอยูในอารมณแจมใส ลืมเรื่องปญหาหนัก เฉพาะหนาไปชั่วขณะ ยังไมมีใครสามารถจะทําอะไรไดกอนเวลาตะวันขึ้น นอกจากจะรวมกลุม สนทนาฆาเวลาลอมกองไฟที่ใชหุงตม ไชยยันตยังติดใจเรื่องเกาอยูไมหาย ก็ถามมาอีก “บอกใหรูหนอยไดไหม พิธีทางไสยเวทของพวกพรานปาเขามีอะไรบาง?” “มันมากมายเหลือเกินครับ แตที่สําคัญๆ ก็เห็นจะมีอยูสองสามอยาง คือการขมปา การขอ ลาภจากเจาปาเจาเขา การขอสมาลาโทษ และการขอฝากสัตวที่ยิงไดใหเจาปาชวยคุมครองรักษา กอนที่จะมาขนยายอยางที่บอกแลว แมกระทั่งการผูกหางก็ยังตองมีพิธีตามเคล็ดภายหลังจากที่ยิง สัตวไดแลว พรานบางคนก็ตองมีพิธีสะกด แกอาถรรพณ โดยเชื่อกันวาภูติชนิดหนึ่งที่สิงอยู ประจําตัวสัตว จะวิ่งเขาสิงตัวของพรานคนยิงในทันทีที่สัตวนั้นขาดใจตาย ซึ่งจะทําใหวิปริตฟน เฟอนไป พิธีเหลานี้ก็คือการทองภาวนาถอยคําอันเปนอัตคาถา ลักษณะของมันเปนคําบาลีที่ผสมไป กับวลีหวนๆ สั้นๆ ถาเอามาพูดใหฟง ก็นาหัวเราะอยูไมใชนอย เรื่องของคาถาเปนเรื่องของการนา หัวเราะเสมอแหละครับ สําหรับผูที่เจริญแลว” “แปลวาคุณใชคาถาเหลานี้เปนประจําอยูตลอดเวลา?” คําถามมาจากดาริน และมันเปนคําถามที่พรานใหญอดีตนักเรียนนายทหารสามประเทศ รูสึกอึดอัดพิกล “ตรงกันขาม ทุกวันนี้ดูเหมือนจะลืมไปเสียหมดดวยซ้ํา” “อาว! ก็ไหนคุณยอมรับวาคุณเชื่อ และรับรองวามันเปนความจริงยังไงละ?” “วิญญาณของปากับวิญญาณของรพินทรเดี๋ยวนี้กลมกลืนเปนอันหนึ่งอันเดียวกันเสียแลว ก็เลยไมจําเปน วาแตคุณหญิงเถิดครับ เชื่อเรื่องนี้ไหมละ?” เขายอนถามมา “คุณอยากจะใหฉันเชื่อไหมละ?”
12.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 680 “ไมเชื่อไวแหละครับเปนดี อยางนอยก็ไมตองมานึกทุเรศตัวเองภายหลังเมื่อกลับเขาไป ถึงโลกเจริญแลว แตมีขอแมอยูวา คุณหญิงตองปรับจิตใจใหมั่นคงจริงๆ อยาวอกแวก อยาอุปาทาน อีก สติอันมั่นคงของคนเรา ก็คือคาถาอาคมอันศักดิ์สิทธิ์ที่สุดเหนือกวาคาถาใดๆ ทั้งสิ้น ผมสรุปได แคนี้แหละ” หญิงสาวหันไปทางพี่ชายบอกวา “ฟงดูเถิดคะพี่ใหญ นายพรานของเราคนนี้พูดอะไรเปนสองแงสองมุม ทิ้งเปนการบาน ใหเราตองคิดปวดสมองอยูเสมอ วินิจฉัยลงไปไมไดแน เหตุผลขออรรถาธิบายของเขาเปรียบ เหมือนน้ํากลิ้งบนใบบอน จับไมติด” “โธ นอยก็ รพินทรบอกออกชัดอยางนี้แลว เธอยังจะไปคาดคั้นไลตอนเขาถึงไหนกัน เขา ตอบเราอยางปญญาชน ถาเธอเปนปญญาชน เธอควรจะเขาใจไดเอง อยากจะไดคําตอบชนิดที่ไม ตองวินิจฉัยอะไรเลย เธอก็ควรจะไปถามเกิดหรือบุญคําซิ” ไชยยันตพูดพรอมกับหัวเราะ “ตัวเองก็ยอมรับวาเห็นมากับตาแลว เกงจริงทําไมถึงตองพึ่งคาถาสมานางไมที่รพินทร บอกใหละ” “ออ แปลวาเธอเชื่อเรื่องนี้รอยเปอรเซ็นตเต็มเลย” “ยอมสารภาพวาในอาณาจักรพงไพรนี่ละก็ ฉันยอมเชื่อพรานใหญของเราทุกอยา ลงคิด จะถายทอดร่ําเรียนวิชากันแลว ลูกศิษยไมเชื่อครูแลวจะไปเชื่อใคร มิหนําซ้ํายังเปนครูที่เห็นฝมือ มาแลววาขนาดไหน” หลอนหันไปทางจอมพรานบอกวา “เปนโอกาสของเราแลวนายพราน คราวหลังชี้ลิงใหไชยยันตดู แลวบอกวาเปนชาง เขา จะตองเชื่อคุณแนๆ” รพินทรกับเชษฐาพากันหัวเราะลั่น แตไชยยันตทําหนาขึงขังจริงจัง “ออ ไมมีปญหา แมสายตาของฉันจะมองเห็นอยูทนโทวาเปนลิง แตถารพินทรบอกวา นั่นคือชาง ฉันก็ตองเชื่อตามเขารอยเปอรเซ็นต เพราะตาเขาจะตองดีกวาฉันแนๆ ใครจะรูได ฉันอาจ ตาฝาดเห็นชางกลายเปนลิงไปก็ได ไมใชเธอนี่ รพินทรบอกวาควายปา เธอกลับบอกวาวัว เถียงกัน ยังไมทันขาดคํา ไอมหิงสาตัวนั้นก็พุงพรวดเขาใสเลย เมื่อวานนี้ลืมเสียแลวหรือ? ไมไดพรานใหญ ของเราที่กระชากคนอวดดีสูรูหลบเสียทันอยางหวุดหวิด ปานนี้เธอก็แหลกไปแลว” ดารินนิ่งเฉยทําหนาไมรูไมชี้เสีย พอพูดถึงมหิงสา ควายยักษตัวนั้น บรรยากาศของการ สนทนาที่กําลังครึกครื้นสนุกสนาน ก็เปลี่ยนมาเปนเครงเครียดอีกครั้ง เชษฐาหันไปปรึกษาหารือกับไชยยันต ครูหนึ่งก็หันมาทางจอมพราน
13.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 681 “เราเห็นจะตองเปลี่ยนแผนชั่วคราวแลวละรพินทร เกี่ยวกับไอควายมหากาฬตัวนี้ ทีแรก เราไมไดสนใจอะไรกับมันนัก แตเดี๋ยวนี้เห็นทีจะตองหันมาพิจารณามันใหจริงจังเด็ดขาดลงไป ปลอยไวไมเหมาะแน ลงมาตามวนเวียนดอมๆ มองๆ สะกดเราอยูแบบนี้” “พักทางไอแหวงไวชั่วคราว มุงตามมันกอนหรือครับ?” “ควรจะเปนอยางนั้น” ไชยยันตบอกมาแทนอยางหนักแนน พรอมกันก็ตอวามาปนหัวเราะเบาๆ วา “คุณไมยักบอกใหผมรูเลยวาไอควายเจากรรมตัวนั้น ยองเขามาใกลที่นอนเราเมื่อคืน ตอนที่ผมตื่นขึ้นมาผลัดยามคุณ” “ผมไมอยากบอกใหคุณไชยยันตเกิดกังวลในตอนนั้นครับ ตั้งใจไววาจะบอกในตอนเชา” แลวก็มองไปทางหัวหนาคณะเดินทาง “แลวแผนของเราที่จะออมไปดักพบขบวนเกวียนที่ทุงชาง ตามที่พูดกันไวเมื่อวานละ ครับ” “คอยหารือกันใหมทีหลัง กอนอื่นตามไอควายเขาเกกตัวนี้กอน ถายังไงไมไดตัวมัน เรา เห็นจะไมมีทางเขาถึงไอแหวงหรอก ยิ่งกวานั้นยังเต็มไปดวยอันตราย” เมื่อเปนคําสั่งของหัวหนาคณะเดินทาง พรานใหญก็ไมมีอะไรขัดของ ทุกคนกินอาหาร มื้อเชากันเรียบรอยกอนสวางเล็กนอย พอปาเริ่มปรากฏแสงรางๆ พอจะมองเห็นหนากันไดถนัดโดยไมตองอาศัยกองไฟ เขาก็ นําทุกคนออกสํารวจรอบบริเวณที่พักนอน ไมมีอะไรจะตองเคลือบแคลงแมแตนิดเดียว รอยตีนของเจามหิงสาตัวนั้นปรากฏใหเห็น อยูเดนชัด ยืนยันวาทั้งรพินทรและแงซายไมไดจับรหัสเหตุรายเมื่อคืนนี้ผิดพลาดไปเลย มันเดิน เลาะวนเวียนอยูรอบๆ ปางพักจริง ในระยะที่หางออกไปในรัศมีประมาณเพียง 40 เมตรเทานั้น แลว ถอยขามลําธารไปยังอีกฟากหนึ่ง มีรอยลับเขาไวกับโคนตนตะเคียนใหญเหนือฝงธาร เหมือนจะ เตรียมอาวุธพรอมไวสําหรับที่จะบดขยี้มนุษยอันเปนศัตรูของมัน พรานใหญมั่นใจวา มันจะตองซุม ตัวอยูในละแวกไมเกิน 2 กิโลเมตรนี่เอง สําหรับเจตนาเตรียมแผนพิฆาตของมัน “อาจหลบเขาหุบ หรือมายก็ขึ้นเขาไปแลวก็ไดครับ ผูกอง” นั่นเปนความเห็นของแงซาย ซึ่งก็มีเหตุผลไมนอยเหมือนกัน เพราะในเวลากลางวัน โดยเฉพาะตอนหัวรุงเชนนี้ นิสัยของควายปามักจะเขาไปซอนกายอยูในดงทึบ “ผมวามันนาจะเผนไปไกลลิบทีเดียว ตอนที่เชษฐายิงเสือตัวนั้นตอนใกลรุง การที่เสือเขา มาใกลที่พักของเรา ก็แปลอยูชัดแลววาไอควายตัวนั้นจะตองไมอยูในละแวกใกลเคียง สวนอีกอยาง หนึ่ง ตอนที่เสียงปนดังขึ้น เทากับไปเตือนใหมันออกหางไปอีก แทนที่จะคิดอยูใกล”
14.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 682 ไชยยันตคาดคะเนตามเหตุผลของเขาบาง รพินทรยังไมออกความเห็นใดๆ ทั้งสิ้น บอก ใหทุกคนรอเขาที่ริมฝงธารกอน ตนเองลุยขามตามรอยที่เห็นอยูหายลับเขาไปในดง ครูใหญก็โผล กลับมาทางปากดานอีกดานหนึ่ง “วี่แววของมันเปนยังไงบาง?” เชษฐาถามอยางรอนใจ “บายหนาไปทางปาหนาม ที่เขาไปหลบอยูเมื่อเย็นวานนี้ครับ ทายไมถูกวาจะเขาไปซุม อยูในนั้นอีก หรือจะเลยไปไหน ผมตามรอยมันไปไมไกลนัก” “เอาละไมวามันจะวางแผนเลนกลอยางไรกับเรา สําหรับวันนี้ถึงไหนถึงกัน” หัวหนาคณะตัดสินใจเด็ดขาด ทั้งหมดมีเวลาพักเตรียมตัวที่ธารน้ํานั้นในระยะเวลาสั้นๆ ตางวักน้ําขึ้นลูบศีรษะและ ใบหนา พอใหความแชมชื่นและกรอกน้ําใสกระติกจนเต็ม ระหวางที่พรานใหญทรุดตัวลงนอน พังพาบอยูที่หินราบเรียบกอนหนึ่ง จุมใบหนาลงไปสายอยูในน้ําหางจากคณะนายจางของเขาที่กําลัง หารือกันเบาๆ ออกมาทางริมฝงดานหนึ่ง พอเงยหนาขึ้นสะบัดน้ํา ก็เห็นดารินมาหยุดยืนอยูตรงหนา ถืออะไรชนิดหนึ่งไวในมือ แตไขวหลังไมใหเขาเห็น “จะหยุดพลตั้งหลักกันที่นี่นานสักเทาไหร?” หลอนถามเรียบๆ รพินทรตบที่ตนคอแรงๆ แลววักน้ําเทกรอกลงไปทางคอเสื้อดานหลัง จนแผนหลังเปยกชุม “ก็นานพอที่จะใหทุกคนตั้งสติ เตรียมกายเตรียมใจใหพรอม แตไมนานจนถึงขนาดที่จะ ใหใครนอนเปลื้องผาผึ่งแดดได ทําไมครับ อยากอาบน้ําเสียกอนสักมื้อหนึ่งกระมัง?” “เปลา!” หลอนกระชากเสียงหวนๆ “ที่ถาม ก็เพราะอยากจะแนะวา ในระยะเวลาสั้นๆ ที่เราพักกันอยูนี่ คุณควรจะถางปาใต คางออกเสียบาง ปารอบดานมันรกนากลัวอยูแลว อยาใหใบหนาของคนนําทางเปนปาไปดวย มัน ไมจําเริญตาสําหรับนายจาง” รพินทรลูบที่ตอบแกมอันเขียวครึ้มไปดวยเคราดก เลิกคิ้วมองดูทรวดทรงองคอรที่ยืนอยู ตรงหนา “ขอโทษ ที่จางมานี่นะ จางมาเพื่อความจําเริญตาหรือวา จางมาเพื่อนําทาง” “ก็จางมาใหนําทางนะซิ” “แลวหนาผมจะเปนปา มันทําใหบริการตามสัญญาจางเสื่อมสมรรถภาพลงงั้นรึ” “อยางนอย มันก็ผิดวินัยของลูกจางที่ดี ไมมีนายจางที่ไหนหรอก ที่อยากจะเห็นคนงาน ของตัวหนวดเครารุงรังราวกับโจรหารอย มันไมสุภาพเลย”
15.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 683 “ผมเปนมัคคุเทศกนําเดินปานะครับ ไมใชมัคคุเทศกนําชมกรุง” “นั่นแหละ ยิ่งรายใหญเลยทีเดียว คณะเดินปาชุดนี้มีผูหญิงติดมาดวยคนหนึ่ง เปนคน ขวัญออน แลวก็ตาฝาดงายๆ ระหวางบุกปาเขาไปดวยกัน เกิดมองเห็นหนาพรานนําทางกลายเปน หนาเสือหรือหนาหมีไป อุปทวเหตุจากการยิงเพราะเขาใจผิดก็อาจเกิดขึ้นได วิธีปลอดภัยที่สุดก็คือ ทําหนาใหเกลี้ยงๆ เหมือนมนุษยปุถุชนธรรมดา สังเกตเห็นจําไดงายๆ ดีกวา” จอมพรานหัวเราะอยูในลําคอ “ผมไมเคยพกมีดโกนในขณะออกปา” “ไมเปนไร ฉันแกปญหาใหได เอา! จัดการเสีย” พรอมกับพูด หลอนเอามือที่ไขวหลังออกมา เดาะเครื่องโกนหนวดไฟฟาที่ใชถาน แบตเตอรี่แลวโยนมาให รพินทรรับไวผิวปากหวือ “นี่คุณหญิงพกเครื่องโกนหนวดไฟฟา ติดตัวอยูเสมอหรือ?” “บา! ของพี่ใหญยะ ฉันขอยืมเขามาให ทนรําคาญลูกนัยนตาอยูไมไหว” วาแลวหลอนก็ผละไปรวมกลุมอยูกับเชษฐาและไชยยันต รพินทรหัวเราะหึๆ อยูเชนเดิม จัดการโกนหนวดเคราออกจนเกลี้ยงเกลาในระยะเวลา อันรวดเร็ว พลางก็บนอยูในใจวา ม.ร.ว.สาวคูอริคนนี้ สรางเรื่องยุงปวดหัวใหเขาอยูตลอดเวลา ไหน จะภาระรับผิดชอบอันหนักอึ้ง ไหนจะเรื่องจุกจิกกวนใจสารพัด คิดไวแตแรกไมผิดเลย ดูเอาเถอะ แมแตเสรีภาพในดานสวนตัว หลอนก็ยังเขามาบังคับควบคุม หนวดเคราของเขา ตอใหมันรุงรังแคไหน ดูเปนโจรหารอยอยางไร (ที่หลอนวา) มันก็ไม เห็นจะเกี่ยวอะไรกับหลอนสักนิด ซ้ํายังเขาใจขูวาหลอนอาจเผลอยิงเอาเขาเขาเพราะเขาใจผิด มันไมใชเรื่องที่เขาจะตองมาทนเสี่ยงกับคําขูแบบแผลงๆ ของผูหญิงรั้นๆ ชอบเอาชนะ อยางหลอน ใครจะรูได ขืนดื้อไมยอมโกน หลอนอาจแกลงยิงเอาจริงๆ ก็ไดไมโอกาสใดก็โอกาส หนึ่ง แมจะเปนการแกลงยิงแบบขูเพื่อใหคําสั่งของตนสัมฤทธิผล เขาก็ไมตองการจะทดลอง! ไมกี่นาทีหลังจากนั้น ภายใตการนําของรพินทร ทั้งหมดลุยขามลําธารแคบๆ ตามรอย มหิงสาตัวนั้นไป ซึ่งทิศทางก็คือหนทางที่คณะทั้งหมดเดินผานมาแลว เมื่อเย็นวานนั่นเอง อากาศใน เวลาเชากําลังสดชื่นเย็นสบาย สะดวกแกการเดินทางอยางยิ่ง รอยของมันแสดงวาเดินอยางสบายไป ตามทางดานไมไดบุกแหวกเขาพง และจริงตามที่รพินทรบอกไว มันเดินขึ้นเนินเรียบไปทางไหล เขาเตี้ยๆ แลววกลงสูดานตะวันตกของลูกเขา บายหนายอนกลับไปทางปาหนามอันแนนทึบเปน ชัยภูมิที่มั่น หลบเขาคุมเชิงอยูเมื่อพลบค่ําของเมื่อเย็นวาน รอยซึ่งใหมสดๆ รอนๆ ฟองอยูชัด จนดู เหมือนวามันเพิ่งจะเดินลวงหนาคณะติดตามไปเมื่อไมกี่อึดใจนี่เอง หินเล็กๆ บางกอนที่มันเหยียบ พลิกไว ยังปรากฏรอยดินที่ชื้น และกิ่งไมบางกิ่งที่ถูกกระทบหักยางยังออกซึมๆ
16.
[E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com) 684 กอนจะลงจากเนินไหลเขา รพินทร เกิด และแงซาย ชวยกันตรวจทิศทางลม สวนเชษฐา ปนขึ้นไปบนโขดหินลูกหนึ่ง ใชกลองสองทางไกล สองสํารวจลงไปยังละเมาะสลับไปกับทุงแฝก เบื้องลางติดตอกับปาหนาม ดารินกับไชยยันตกมลงสํารวจพิจารณารอยตีนของมัน ที่เหยียบดินออน ไวบริเวณหนึ่ง เพื่อใหชัดตาขึ้นใจโดยไมสับสน หากจะพบเห็นอีกในเวลาขางหนา ทางลมเปนสิ่งสําคัญที่สุด ขณะนี้มันพัดจากเชิงเขาลงไปสูทุงราบเบื้องลาง แดดในเวลา เกาโมงเชาเริ่มจะกลาขึ้น เชษฐาผูสํารวจภูมิประเทศดวยกลองก็กระโดดกลับลงมา “ผมเชื่อวามันหลบเขาไปในดงหนามนั่นแนๆ โดยอาจคิดวาเปนสถานที่ปลอดภัยและ ไดเปรียบที่สุดของมัน ชนิดที่พวกเราไมกลาตามเขาไป ปาหนามทั้งหมดนั่น อาณาเขตสักเทาไหร ครับ?” “ประมาณไมนอยกวา 5 ตารางกิโลเมตรครับ สุดดานหลังประชิดกับเชิงเขาชันที่เห็นผา หินขาวโลงลิบๆ อยูนั่น ซายมือออกทุงแฝกติดตอกับปาแดง ลักษณะเปนทุงโลงโดยตลอด แต ขวามือนําลงสูธารน้ําสายเดียวกับที่เราขามมาเมื่อเชานี้ ในตอนเหนือขึ้นไปจากนั้นก็เขาหุบขึ้นเขา ใหญลูกโนน” “เราอยูเหนือลมมันในขณะนี้ไมใชหรือ?” ไชยยันตเอยเบาๆ ปองตาดูดวงตะวัน แลวสังเกตไปตามยอดไม “ครับ นี่เปนเรื่องหนักใจ เราตองออมไหลเขาลงไปทางดานใต ตัดเขาละเมาะทาง ดานซายนั่นแลววกขึ้นมาอีกทีหนึ่ง ระยะทางไกลออกไปหนอยแตก็ไมมีทางเลือก” “ตกลง! กําหนดแผนแบงกําลังซอมความเขาใจกันเสียเดี๋ยวนี้เถอะ ประเดี๋ยวยุงยากใน เวลากะทันหัน” เชษฐารอบคอบ เตือนขึ้น พรานใหญทรุดตัวลงนั่งคุกเขากับพื้น ใชกิ่งไมสเกตซคราวๆ เปนแผนที่ลงกับพื้นดิน ทุก คนมุงลอม “มีอยูสามทางสําหรับมันในขณะนี้ คือหนึ่ง...หลบซุมอยูในปาหนาม สอง...ออกทางทุง แฝกดานซายมืออันเปนทางใตลม และสาม...ขามธารขึ้นหุบทางดานขวามือทางดานเหนือลม แตผม อยากจะเชื่อวาถามันจะออกจากปาหนามนี่ มันควรออกทางดานตามลมมากกวา คือทางซายมือออก ทุงแฝก เมื่อมาถึงบริเวณปาหนาม หกคนของเราจะแบงออกเปนสองพวก สามคนบุกเขาไปทางดาน ซาย อีกสามคนแยกเขาไปทางดานหนา ปลอยทางดานขวาอันเปนทางขึ้นหุบทิ้งไว” “ผม แงซาย ไชยยันต พวกหนึ่ง คุณ นอย กับ เกิด อีกพวกหนึ่ง!” หัวหนาคณะเดินทางกําหนดให พรานใหญผงกหัวรับอยางงายๆ ทุกครั้งของการกําหนดแบงพวก เชษฐาจะตองสงนองสาวคนสวยอันเปนภาระหนักที่สุด ในคณะ ใหมาอยูในความรับผิดชอบของจอมพรานเสมอ นั่นแปลวาเชษฐามองไมเห็นใครจะทํา หนาที่นี้ไดดีไปกวาเขา แมกระทั่งตัวเอง ในภาวะเสี่ยงอันตราย ซึ่งทุกคนเขาใจดี