2. Gdyby nasi przodkowie 96 lat temu nie odzyskali
niepodległości, Polacy byliby nadal jak drzewa, które
wyrwano z ukochanej ziemi.
3. LEGENDARNY POCZĄTEK
Legenda(krótsza
wersja):
Trzej bracia Lech, Czech i Rus
przedzierali się przez puszczę
szukając miejsca, gdzie mogliby
się osiedlić. Nagle zobaczyli
wzgórze, na którym, na starym
samotnym dębie w gnieździe
siedział orzeł. Wtedy Lech
powiedział: „Tego orła białego
przyjmuję za godło ludu swego, a
wokół dębu zbuduję gród swój i
od orlego gniazda Gnieznem go
nazwę”.
Pozostali bracia poszli dalej
szukać miejsca dla swoich
poddanych. Czech podążył na
południe, a Rus na wschód.
4. Lech i Biały Orzeł,
dzieło autorstwa
Walerego Eljasza-
Radzikowskiego.
W wierzeniach
pogańskich Słowian
orzeł był ptakiem
poświęconym bogom
niebiańskim.
Natomiast w
ochrzczonej Polsce
stanowił symbol
władzy książęcej i
królewskiej.
5. PAŃSTWO GNIEŹNIEŃSKIE
Kraj, który Mieszko I
utworzył po przyjęciu
chrześcijaństwa w 966 roku
nosił nazwę Państwo
Gnieźnieńskie.
Stolicą było widoczne na
obrazku Gniezno, gród
założony według legendy
przez Lecha.
Według legendy książę Lech
rozkazał aby
biały orzeł stał się godłem
jego rodu. Po chrzcie
Mieszka orzeł stał się
godłem całego narodu
polskiego.
6. Według legendy
książę Lech
rozkazał aby
biały orzeł stał się
godłem jego rodu.
Po chrzcie Mieszka
orzeł stał się
godłem całego
narodu polskiego.
13. Nadzieje polaków związane z
Napoleonem Bonaparte
Pierwsza nadzieja na
odzyskanie niepodległości
pojawiła się w czasach
napoleońskich.
W 1806 roku Napoleon
rozgromił wojska pruskie
pod Jeną i Auerstaedt.
Na mocy traktatów
pokojowych zawartych 7 i
9 lipca 1807 roku w Tylży
Ziemia Lubawska weszła
w skład nowo
utworzonego Księstwa
Warszawskiego.
14. Wojska Napoleona okradły mieszkańców
Ziemi Lubawskiej
Józef Śliwiński przytacza ciekawy opis pobytu Francuzów na Ziemi
Lubawskiej:
„Podczas wojny prusko – francuskiej w roku 1807 w miesiącu lutym
stanął w Lubawie marszałek francuski Bernadotte, późniejszy król
szwedzki, z czterdziestotysięczną armią. W mieście mieli obywatele
po 60 żołnierzy na kwaterze, co się nie zmieściło, to stanęło w obozie
wkoło miasta. Z domów pozabierali wszystkie garnki, grapki, rundle,
miski i różne naczynia do obozu. Pozwolony był rabunek trzydniowy
dla szukania żywności, ale przy tej sposobności brali wszystko, co
miało jaką taką wartość: pieniądze, bieliznę, garderobę, buty na
ulicach ściągali z ludzi. Klasztor i kościół oo. Bernardynów ze szczętem
zrabowali, zabrali monstrancje, kielichy, sukienki z ołtarzów, kapy,
którymi się okrywali jak płaszczami. Wszystkie płoty, wrota i szczyty
od stodół i dachy słomiane popalone w obozie (…)”.
Powyższy cytat pokazuje jak bardzo Polacy zawiedli się na Napoleonie i
jego armii.
15. Żołnierza Napoleona
zgwałcili dziewczęta z
Pietrzwałdu
(gmina Ostróda)
We wsi Pietrzwałd
żołnierze napoleońscy,
w 1807 roku dokonali
gwałtu na okolicznych
dziewczętach.
Mieszkańcy wsi w
ramach zemsty zabili 18
żołnierzy, a ich zwłoki
zatopili w okolicznym
jeziorze.
To tragiczne wydarzenie
sprawiło, że jezioro, w
którym znaleziono
zwłoki żołnierzy
nazwano Jeziorem
Francuskim prędzej
nazywano je Jeziorem
Sauk.
16. Po klęsce Napoleona
Klęska Francji w wojnie z
Rosją w 1812 roku
spowodowała inwazję
rosyjską i upadek Księstwa
Warszawskiego. W 1815
roku Kongres Wiedeński
ustanowił nowy ład w
Europie.
Warszawa znalazła się w
granicach zaboru
rosyjskiego jako stolica
nowo utworzonego
Królestwa Polskiego.
Natomiast Ziemia
Lubawska pozostała pod
pruskim panowaniem.
17. Powstanie listopadowe
(1830-1831).
Powstanie styczniowe
(1863-1864).
Postępująca rusyfikacja w
zaborze rosyjskim i
narastające napięcia
społeczne doprowadziły do
wybuchu powstania
styczniowego, które trwało
od 22 stycznia 1863 do
jesieni 1864 roku. Walki
toczyły się na terenie
Królestwa Polskiego,
daleko od Ziemi
Lubawskiej, co nie zmienia
faktu, że wielu lokalnych
patriotów ruszyło z
pomocą rodakom
walczącym w sąsiednim
zaborze.
18. Czwarta Kompania
Lubawska walcząca w
powstaniu styczniowym.
Jan Fryderyk Wandel
oficer o pseudonimie
Ewald stanął na czele
Czwartej Kompanii
Lubawskiej składającej się
z lokalnych patriotów,
mieszkających na Ziemi
Lubawskiej i Mazurach.
Kompania dowodzona
przez Ewalda składała się z
ok. 400 ludzi wśród których
byli strzelcy, kosynierzy i
kilkudziesięciu jeźdźców.
20. Polacy podczas I wojny światowej często
byli zmuszani do bratobójczej walki
21. Ofiary poniesione podczas I wojny światowej (1914-1918) nie
poszły na marne. Koniec wojny dla Nas oznaczał początek
odrodzonej Ojczyzny.
Zdjęcie z 1931 roku
22. 11 LISTOPADA 1918 R.
Tego dnia podpisano rozejm w
lasku Compiégne pod
Paryżem, który zakończył I
wojnę światową. Polska
ponownie pojawiła się na
mapach świata. Dzień ten jest
Naszym Świętem
Niepodległości.
23. JÓZEF PIŁSUDSKI
Dnia 10 listopada do Polski powrócił
wypuszczony z niemieckiej niewoli Józef
Piłsudski. Wieść o jego powrocie rozniosła się
po odradzającym się kraju lotem błyskawicy. 11
listopada Ignacy Daszyński wraz z całym
rządem przyjechał do Warszawy. Tego samego
dnia Józef Piłsudski otrzymał z rąk Rady
Regencyjnej władzę wojskową i rozpoczął
konsultacje z przedstawicielami stronnictw
politycznych w sprawie utworzenia
koalicyjnego rządu.
Dania 14 listopada 1918 r., nowym dekretem
Rada Regencyjna postanowiła się rozwiązać i
całą władze w państwie przekazała
Piłsudskiemu, ustanawiając urząd naczelnika
państwa.
24. POWITANIE PIŁSUDSKIEGO,
10 LISTOPAD 1918 R.
Dworzec kolejowy w Warszawie dzień 11 listopada 1918 r. Uroczyste powitanie, powracającego z
więzienia w Magdeburgu, Józefa Piłsudskiego. Po prawej Komendanta stoi L. Piskor po lewej S.
Głuchowski. Wśród tłumu, obok oficerów legionowych i publiczności cywilnej, widać uwijających się
oficerów i żołnierzy niemieckich i austriackich w pełnym uzbrojeniu.
29. A jak było na Ziemi Lubawskiej naszej Małej Ojczyźnie?
30. Ziemia Lubawska
powróciła w granice Polski
dopiero w 1920 roku
W 1920 roku, kiedy uprawomocniły się
decyzje traktatu wersalskiego nasza
Mała Ojczyzna w końcu znalazła się w
granicach odrodzonej po 123 latach
zaborów II Rzeczypospolitej.
Na zdjęciu żołnierze (stworzonej dzięki
Romanowi Dmowskiemu) Błękitnej
Armii dowodzonej przez gen. Józefa
Hallera. Dzień wejścia żołnierzy do
każdej miejscowości oznaczał początek
polskiej władzy i koniec władzy
niemieckiej.
Ulicę, którą 19 stycznia 1920 roku
wkroczyli do Nowego Miasta
Lubawskiego żołnierze Błękitnej Armii
nazwano ul. 19 stycznia.
Na zdjęciu: ul. 19 stycznia w NML.
Okres międzywojenny.