3. Vida
• Naceu en Santiago de Compostela,
no barrio de Vista Alegre, o 31 de
Xullo de 1950, o mesmo ano que
morre Castelao en Bos Aires.
• Dende ben mozo comeza a traballar
e metese nas Xuventudes Obreiras
Cristiás.
• En 1965 con só 15 anos estrea a súa
primeira obra teatral.
• Traballa en cousas dispares, pero
sentía con forza a necesidade de
formación e enriquecemento
artístico e cultural.
• Fixo o bacharelato nocturno no
instituto Xelmirez para poder entrar
na Escola Oficial de Cine de Madrid
pero cando estaba preparado para
entrar, pechou.
4. • Decidiu adquirir formación pola
súa conta vendo moito e bo cine.
• Desexa ser director de cine pero
non hai industria audiovisual nin
campo cinematográfico
normalizado.
• En 1971 entra en contacto co
Equipo Lupa que só dura tres anos
pero que lle permite adquirir un
gran coñecemento da cultura
popular galega e das súas
representación parateatrais.
• Tamén lle sirve para entrar en
contacto con Bertolt Becht por
quen sinte unha admiración
especial e con Meyerhold esencial
para a súa relación co cine e o
teatro contamporaneo.
• En 1974 crea con Xaquín García
Marcos o grupo de teatro
Antroido. Comeza a traballar nun
banco.
5. • En 1975 dirixe e participa
como actor en «Amor e
crimes de Xan o Panteira»
de Blanco Amor.
• En 1977 despídeno do
banco e comeza a dedicarse
con intensidade o teatro.
• En 1983 regresa a unha
actividade dramatúrxica
recorrente sobre textos
doutros autores da
Literatura Galega.
• En 1984 participa
activamente na creación do
Centro Dramático Galego.
• Foi vetado polo poder
político e non recibiu o
apoio e a solidariedade dos
compañeiros de profesión.
6. • Traballa en proxectos audiovisuais.
• En 1985 nace a Televisión de Galiza
e empezan a xerminar as primeiras
industrias audiovisuais entre elas a
de dobraxe de películas. Bolaño
participa como actor director de
sala e artístico da produtora CTV-
galaxia.
• Contribúe a activar a industria da
dobraxe en Galiza.
• En 1992 casa por 2ª vez con Belén
Quintáns, actriz, e forman o grupo
teatral Teatro de Aquí.
• Morre 11 de setembro de 2002
debido a un cancro de pulmón.
7. Obra
• Roberto Vidal Bolaño aínda que
morreu moi novo deixounos
moitísimas obras sobre todo de
teatro, e ten a produción máis
importante de teatro galego
contemporáneo (estreou moito
e publicou menos)
• A súa primeira obra foi «O
xogadeiro» escribiuna con tan so
15 anos e estreouna no colexio
Placeres de Marín durante a
celebración do día do
Aprendiz, programada polas
XOC.
• Dentro da súa obra de teatro
podemos destacar os seguintes
títulos:
8. Laudamuco, señor de ningures (1976)
• Nesta obra tenta analizar as
estruturas do poder dende o
punto de vista que o ostenta e
dende o punto de vista do que
o sostén.
• Explica como inflúen no poder
os valores morais (mítico-
relixiosos como a
fidelidade, espírito de
servizo, servilismo, ...) que fan
posible a súa existencia.
• A relación servo - señor xa non
ten sentido pero o rei
destronado e condenado a
morte segue tendo un servo
fiel que a pesar de todo o
segue considerando o rei.
10. Días sen gloria (1993)
• Relato do Camiño Francés: un
territorio no que o paradigma
amor-morte se revela en
atmosfera inquietante,
compañeiro inseparable de
quen peregrina disposto a
arriscalo todo. Este é a vimbio
central co que Vidal Bolaño
construíu esta maneira de
road movie que conclúe no
final dun oeste europeo, ao pé
de Compostela. Namentres, a
aventura, o espírito do camiño
alagándoo todo, envolvido de
violencia e de tenrura, de
derrota e vellas fraternidades.
12. A opera de a patacón (1994)
• Esta baseada na Ópera do mendiño, un
libreto de Jhon Gay con música de Johann
Christoph Pepuch.
• Fixéronse innumerables versións dela pero
tivo especial relevancia a de Bertolt Brecht.
• A versión que Teatro do Aquí tentou por en
pé, da autoría de Roberto Vidal Bolaño,
toma libremente elementos de uns e outros
ilustres antecesores, moi en especial da
extraordinaria novela de Brecht, A novela
de catro cartos, sen máis ánimo que o de
contar, en clave de comedia musical ou de
"ópera para mendiños", como o propio
Brecht gostaba de lle chamar á súa, as
verídicas e turbias andainas dun feixe de
homes e mulleres "honorables", tentando
facer posible que aqueles valores que
fixeron capitais no teatro do seu tempo
tanto a un coma a outro modelo, cobren
vida sobre os escenarios.
13. As actas escuras (1997)
• Don Mauro debe redactar un informe
co resultado das súas pesquisas, que
será enviado a Roma para ser
ratificado polo Supremo Pontífice o
Papa León XIII. Para esta tarefa, Don
Mauro viaxa acompañado do seu
sobriño Casiano, mozo librepensador,
licenciado en Xeografía e Historia, que
no seu afán da busca da verdade
dende postulados científicos, causará
certas reticencias tanto nos
numerosos cóengos da catedral como
noutros representantes da curia
eclesiástica, incluído o propio cardeal.
• A ocultación da verdade e a
manipulación, así como o posible
sentido ético e a punibilidade destas
condutas son algún dos temas
abordados nesta peza que remata
nunha sorprendente aposta pola
defensa da razón, da verdade e da
beleza mundana e vital.
14. Doentes (1998)
• Doentes conta a historia de Valeriano e Cañete,
dous personaxes que se complementan e
retroalimentan nun escenario único, a
Compostela da década de 1950, nun momento
concreto, cando Francisco Franco decide
construír un novo hospital e desmantelar o vello
Hospital Real para transformalo nun hotel de
luxo (o actual Hostal dos Reis Católicos) co que
poder agasallar, cunhas instalacións
deslumbrantes, aos visitantes estranxeiros,
concretamente ao presidente Eisenhower, quen
visitaría a cidade pouco despois.
• A historia narra os avatares dos dous personaxes,
que percorren a cidade entre as sete da tarde e
as sete da mañá, nunha Compostela trepidante,
chea de sorpresas, verdades inconfesábles,
enfermos, peregrinos perpetuos e pobres.
Ocorre que a noite é negra, como o futuro, como
o corazón dos homes, como o país, e faise moi
longa. Así, unha noite de apacible vagabundeo
convértese nunha louca carreira pola
supervivencia de dos estraños amigados pola dor
que, non podendo cambiar o mundo, por moito
que o intentan, loitan, polo menos, e con todas
as súas forzas, por chegar a velo, outra vez,
mañá.
15. Criaturas (1999)
• Esta baseada no
Frankenstein de Mary
Shelley.
• Cóntanos a reacción que
vai ter a xente cando a
criatura creada polo
doutor Frankenstein nos
visita por derradeira vez
antes de illarse da
civilización e perderse nas
inmensidades polares.
17. Obra audiovisual
• 1987- Novo de Parmulde
• 1989- Os outros feirantes
• 1989- Sempre Xonxa
• 1990- Morosos
• 1991- O resplandor da morte
• 1991- Memorias dun parado
• 1992- Un café de ollos verdes
• 1997- A noiva de medianoite
• 1999- A lingua das
Bolboretas
• 1999- Amor serrano
• 2000- Un mundo de historias
18. Conclusión
• Roberto Vidal Bolaño ten a produción mais importante de
teatro galego contemporáneo.
• A súa paixón foi o cine e nada do seu teatro se entendería
sen o seu amor polo cine, pero a súa obra teatral non é a
consecuencia da súa frustación co cine senón como algo
que el vai usar para realizar as súas necesidades vitais e
como superación das marxes que a realidade lle impuña.
• As características do teatro de Bolaño son un forte
simbolismo, a combinación de elementos da tradición
popular galega e os elementos tirados da realidade
sociocultural do momento. Critica a realidade que vive de
forma amarga e sombría e tratando de disimulalo un pouco
con un ton de farsa.