1. Wonder ind: De herhaling van de
onderkind:
onder
geschiedenis
Opa Roberts plan, deel 2
Door ISims2SNFKGGH

2. De vorige keer
In de vorige update...
- Kreeg Noah zijn eerste flesjes magische drank
- Kwam Evi logeren bij haar Sophie, René en Noah
- Maakte René promotie
- Wilde opa Robert gaan kijken of de flesjes invloed hebben gehad
op Noah
Weten jullie het weer? Mooi, dan gaan we nu verder waar we
gebleven waren: namelijk bij opa Roberts plan (deel 2)!

3. 'Jaa!' kraaide Noah weer.

4. 'Ani boeni askasoeni, aska naska do,' zei opa Robert.

5. Noah keek zijn opa even met verwonderde blik aan, maar zei de zin toen zonder enige
moeite na.

6. Opa Robert wilde net met de tweede zin beginnen, toen hij schrok van voetstappen op de trap.
Snel hield hij op met de zinnetjes, maar hield het bij makkelijke woorden als "bal", die Noah
ook zonder moeite herhaalde.

7. Nog steeds nietsvermoedend kwam Sophie de trap weer af. Ze hoorde haar vader die lief
voor opa zat te spelen, door zijn kleinzoontje woordjes te leren, wat zo te horen aardig
lukte.

8. Sophie liep op haar zoontje en haar vader af.
'Zo, dat gaat goed pa,' zei Sophie complimenterend.

9. 'Ja, het gaat zeker goed, hè Noah?' zei opa Robert en klopte Noah bemoedigend op zijn
hoofdje.

10. 'Goed pa, bedankt voor het oppassen dan maar,' zei Sophie. 'Ik snap dat hij al kan
praten, maar hij moet ook nog leren lopen. En als je het niet erg vindt, wil ik hem dat
zelf leren,' lachte Sophie.
Gelukkig had opa Robert daar vrede mee.

11. 'Nou, dan stap ik maar weer eens op.. Ik moet nog even wat dingen doen thuis. En nu
ik vrij heb vandaag, heb ik daar net mooi de tijd voor.'

12. 'Goed dan. Ik ga dadelijk eventjes Noah in bed doen, en dan ga ik alvast koken,'
vertelde Sophie.

13. 'Goed zo. Nou, dag hè,' zei opa Robert. Hij gaf zijn dochter een kus op haar wang.

14. Opa Robert liep de deur uit, gevolgd door Sophie die Noah op haar arm meedroeg. Ze
zwaaiden hem samen uit.
'Nog bedankt hè, pa!' riep Sophie hem na.
'Graag gedaan!' Hoorde ze als antwoord.

15. Sophie liep naar boven en kleedde Noah om.

16. 'Slapetijd Noah, welterusten,' zei Sophie.
'Welletrusten,' zei Noah zachtjes.

17. Sophie liep trots de trap af. Haar vaders oefening had toch echt effect op hem gehad.
Hoe deed hij dat toch?

18. Sophie liep door naar de keuken om iets uit de koelkast te halen. Ze bleef
abrupt staan.
'Huh? Hoe kan dát nou?' zei ze hardop, starend naar de flessenhouder. 'Hij is
weer vol!'

19. Ze keek naar de houder.
'Hij was toch leeg?' Dacht ze hardop. 'Oh, wacht! Pa moet hem gevuld hebben,
natuurlijk.'

20. Nu ze wist wie het gedaan had, was ze er gerust op en ging ze er niet verder op in.
Want anders was ze vast en zeker tot de conclusie gekomen dat het nooit had gekund
in zo'n korte tijd. Maar nee, ze stond gewoon te koken.

21. Sophie stond zich te verheugen op dat René zo al thuis kwam. Niets laat eten! Eindelijk
weer op tijd.

22. En inderdaad, om zes uur kwam René thuis. Dit was de laatste keer, helaas. Want hij
had weer promotie gemaakt en moest nu van drie uur 's middags tot elf uur 's avonds
werken.

23. René liep naar binnen om het nieuws te vertellen. Sophie was net klaar met tafel
dekken toen hij binnenkwam.
'Hé schat, hoe was het op je werk?' vroeg ze meteen, aaiend met haar hand over zijn
wang.

24. René pakte Sophie haar handen.
'Schat, ik heb goed nieuws en slecht nieuws,' begon hij.

25. 'O?' Sophie keek René onderzoekend aan. 'Nou, vertel maar.'

26. 'Maar dat is toch niet zo'n ramp? Dan ben je in ieder geval 's nachts thuis.' zei Sophie.
'Maar goed, dan moeten we dit eten wel snel opeten, want het is dan onze laatste
gezamenlijke maaltijd voor een tijdje.'
Sophie knikte met haar hoofd naar achter, waar ze de tafel gedekt had.

27. 'Ik ben blij dat je het zo positief opvat. Ik ben er ook niet super blij mee, maar opslag
betekend wel weer meer geld in het laatje.'

28. 'Ja, dat is waar. Maar ach, laten we de anderen maar bellen,' lachte Sophie. 'Ga jij je
ondertussen maar even douchen dan.'

29. René ging onder de douche terwijl Sophie naar boven ging om Noah uit bed te halen.
Iedereen zou zo komen. En nu hun kleine manneke toch wakker was kon hij net zo
goed een flesje meedrinken.

30. Sophie deed Noah weer zijn blauwe streepjes T-shirtje aan, met alleen een luiertje
eronder en sokjes aan.

31. 'En wie is er morgen jarig?' zei Sophie blij toen ze Noah had omgekleed.
'Jij, ja jíj!' riep ze uit.
Hij begon te lachen.

32. Sophie zette Noah in de kamer op de grond. Als hij zijn flesje op had kon hij lekker
spelen.

33. Noah dronk zijn flesje leeg en gooide hem op de grond.

34. De hele familie zat rondom de tafel te eten, behalve opa Robert.

35. Die was zo moe geweest wegens het harde werken, dat hij alvast naar bed was gegaan.
Niemand wist exact wat hij zijn hele dag had gevuld nadat hij weer naar huis was
gegaan. En dat mócht ook niemand weten.

36. Natuurlijk was er niemand die eraan dacht. Alleen kleine Noah had er een klein beetje
mee te maken. Hij leerde hard voor zijn puntjes en verdiende ze zowel dubbelop als hij
zijn best goed deed.

37. Maar ja, wie kon er nu zeggen van een driejarige peuter dat hij slim was? Dat hij slim
was, begreep Noah zelf nog niet eens.

38. Aan tafel was iedereen klaar met eten en René deed even vlug de afwas. Het liep tegen
bedtijd aan, hij moest er morgen op tijd uit om nog eens flink te trainen. Anders hield
hij die surveillanceavond helemaal niet vol.

39. ‘Sims, als jullie het niet erg vinden: ik ga naar bed,' kondigde René aan.

40. Rosalinde en Evi stonden ook op.
'Kom Han, wij gaan ook. Het is allang bedtijd geweest voor Evi. En wij moeten thuis ook
nog wat dingen doen, dus het is laat zat dacht ik zo,' zei Rosalinde.

41. Han, Rosalinde en Evi namen afscheid en gingen naar huis. Het liep al tegen negenen.

42. René en Sophie praatten nog even na aan tafel over morgen, de dag dat Noah zou
opgroeien.
'Dus jij vindt dat geen geschikt cadeau? Ik vind van wel, juist! Daar kan hij van leren.'

43. 'Oké, dan doe je dat toch,' zei Sophie. 'Dan neem ik het wel mee vanuit mijn werk. Ik
kom toch langs die winkel.'

44. 'Dat zou mooi zijn. Dan denkt Noah dat jij gewoon werken bent, wat natuurlijk ook zo
is, dan lijkt het niet zo verdacht. Trouwens, als ik morgen toch vrij ben dan kan ik hem
nog wel eventjes met zijn stapjes helpen.'

45. 'Goed, dan doen we dat zo. Maarehm, nu ga ik boven nog even op de hometrainer
zitten. Ik moet in conditie blijven. En jij was moe, dus ga jij maar lekker slapen!' zei
Sophie plagerig tegen René.

46. Sophie en René gingen naar boven. Sophie kleedde zich om en ging op de hometrainer
zitten.
'Nou, welterusten dan maar, hè?' zei René en gaf zijn vrouw een zoen.
'Tot morgen.'

47. Rene ging naar de slaapkamer en kleedde zich ook om.
'Hmm, heerlijk, zo'n verschoond bedje,' zei hij verheerlijkt.

48. René viel al snel in slaap. Of het nou kwam door het verschoonde bed, of doordat hij zo
naar morgen toeleefde omdat zijn zoontje dan op zou groeien, hij wist het niet. Maar hij
had in ieder geval erg zin in morgen, omdat hij dan ook nog eens een keertje vrij was.
Daar had hij gewoon mazzel mee gehad.

49. Ondertussen stapte Sophie half slapend van de hometrainer af. Ze was zo moe, dit had
geen zin meer.

50. Sophie sprong onder de douche en waste zich uitbundig.

51. Na het douchen deed Sophie alleen ondergoed aan. Ze had het veel te warm van het
sporten en van het douchen om in een nachtjapon in bed te gaan liggen. Tot slot deed ze
haar haar in een knot en was zo klaar voor de nacht. Het enige wat haar nog restte te
doen was Noah naar bed brengen. Ze liep de trap af.

52. Sophie vond Noah in de badkamer.
'Grote jongen. Wat dacht je? Ik ga zelf maar even een plasje doen? Nou, gelijk heb je
hoor,' zei Sophie trots.

53. Boven kleedde Sophie haar zoontje om. 'Zo, nou ben jij ook klaar voor de nacht,' zei ze
tegen Noah.

54. Ze stopte Noah in zijn bedje, die meteen als een blok in slaap viel.

55. Maar goed dat Sophie nu zelf ook mocht gaan slapen, want anders was zij ook als een
blok in slaap gevallen. En dan wel terplekke in Noahs kamertje.

56. Maar Sophie mocht als een blok in slaap vallen in haar eigen bed.

57. Iedereen sliep, op opa Robert na. Hij was allang wakker, al vanaf drie uur. Nu zat hij
daar te schaken, in de vroege ochtend.

58. Maar ach, anderhalf uur later was hij de enige niet meer. Het was al zeven uur en dus
tijd voor Han, Rosalinde en Sophie om naar het werk te gaan.

59. René was ondertussen ook wakker geworden en zat vol smacht naar Noah te kijken.
Eindelijk werd hij wakker.

60. 'Goedemorgen Noah! Er is er een jarig, hoera, hoera. Dat kun je wel zien dat ben jij!'
riep René vrolijk uit.

61. Noah keek zijn vader vol bewondering aan.
'Jarig?' vroeg hij.
'Já!' antwoordde René enthousiast.

62. Na het omkleden kreeg Noah zijn flesje.
'Alsjeblieft jochie. Lekker drinken. En ga daarna maar eventjes op het potje en ga dan
maar lekker spelen. Papa is nog wel even bezig met het ontbijt.'

63. En zo gezegd, zo gedaan..

64. Na het eten wist René niet hoe snel hij moest afwassen, zo'n zin had hij om Noah te leren
lopen.

65. Intussen was Noah bezig met zijn laatste hand te leggen aan het beoefenen van zijn creativiteit.

66. René besloot nog maar eventjes te wachten en een telefoontje te plegen met een kennis
van hem.

67. Toen Noah opeens genoeg kreeg van dat getingel, hing René direct op. Hij wilde meteen
beginnen met het lopen en voorzichtig trok hij zijn zoontje overeind.

68. Langzaam liet hij Noah los.
'Kom maar jochie, kom maar naar papa,' zei René.
Angstvallig keek Noah naar de afstand tussen hem en zijn vader.

69. Vlug liet hij zich op zijn billetjes ploffen en René lachte.
'Nee, je moet naar mij toe lopen, Noah.'

70. 'Kom maar, we proberen het gewoon nog een keer.'

71. Dit keer liep René wat verder van Noah vandaan, die hem met schuin hoofd nakeek.

72. Noah snapte de boodschap eindelijk. Hij kwam op zijn vader af, maar niet lopend.
Wederom lachte René.

73. Hij probeerde het nogmaals. Noah wreef zijn oogjes uit. Was hij moe?

74. Weer kwam de boodschap over, maar net niet goed genoeg. Weer kwam Noah
kruipend.

75. 'Goed jochie, nu moet je echt naar me toe lópen,' gebood René.

76. Weer zakte Noah door zijn beentjes. René zuchtte ontmoedigd.

77. Hij probeerde het nu met een klein stukje, zodat Noah maar twee of drie stapjes zou
moeten zetten. En eindelijk, het lukte.

78. Onhandig viel Noa tegen zijn vaders knie aan, die hem opving.
'Goed zo!'

79. 'Grote jongen, gróte jongen!' riep Rene blij. 'Ik wist wel dat je het kon!'

80. René wilde de langere stukken ook nog proberen, maar Noah niet. Hij viel bijna op de
grond in slaap.
'Nou, als je wakker bent gaan we verder, hoor!' zei René hoopvol.

81. ‘Welletruste,' zei Noah.
'Welterusten,' lachte René.

82. René liep terug naar beneden om een boterhammetje met ham te maken. Het was
middag en hij begon nu ook best wel honger te krijgen.

83. Hij roosterde de boterham op het fornuis en deed er ketchup tussen.
'Hmm, tosti. Lang niet meer gehad,' zei René tegen zichzelf met volle mond.

84. Sophie zou zo thuis komen en René waste nog even vlug af.

85. René hoorde gestommel door de babyfoon, die op het aanrecht lag. Hij liep de trap op en
zag dat Noah wakker was.

86. Hij haalde hem uit zijn bedje en kleedde hem om. Nu moesten ze snel wezen, want er
was niet veel tijd meer.

87. René liep de trap af en keek naar de kinderstoel.

88. Vlug maakte René een flesje klaar. Terwijl Noah die gulzig leegdronk bleef René voor de
kinderstoel staan.

89. Hij ging direct aan de slag toen Noah uitgedronken was. En dat laatste stapje was ook
net genoeg. Hij kon nu echt lopen!

90. René gooide Noah blij in de lucht. Daarna ruimde hij het flesje op.

91. René plofte op de bank om televisie te kijken. Nu mocht hij rustig aan doen, het was
alleen nog wachten op Sophie.

92. Noah daarentegen was alweer druk aan het spelen met zijn leerzame speeltjes.

93. En eindelijk, daar kwam Sophie. Precies om zeven uur.

94. Sophie keek naar beneden en zag Noah spelen.

95. 'Ha, René,' zei Sophie.
'Ben je daar eindelijk. Ik was al aan het wachten. Roos belde nog: het eten staat klaar.
Ga je mee?'

96. 'Dat is goed. Ik ga wel eerst even douchen, als je het niet erg vindt,' zei Sophie.
René schudde zijn hoofd.

97. Om zeven uur bracht Sophie Noah naar bed.
'Lekker dromen. Morgen moet je fit zijn, want dan ga je opgroeien!'

98. Sophie liep naar het huis van haar zusje en zwager. Eindelijk kon het diner beginnen. Er
werd druk aan tafel gepraat over morgen.

99. Na het eten ging iedereen direct naar bed. Allemaal wilden ze fit zijn voor
morgen vroeg. Want dan zou Noah opgroeien.

100. Wonderkind: De herhaling van de geschiedenis
k
Dat was hem dan alweer, update 3!
Hopelijk vonden jullie het een leuke update, zie ik jullie de volgende
keer weer!
Bedankt voor het lezen, en jullie weten het:
Reacties kan ik waarderen!
Xx
Isims2SNFKGGH