Domingo 16 - Tempo Ordinario ciclo B 2018 Bene Pagola

1. Presentación: B. Areskurrinaga HC
Euskaraz: D. Amundarain.
Música: Andrés Tejero.
22 xullo 2018
16º Tempo Ordinario
Marcos 6, 30-3
José Antonio Pagola

2. Os discípulos,Os discípulos,
enviados porenviados por
XesúsXesús
para anunciarpara anunciar
o seuo seu
Evanxeo,Evanxeo,
volvenvolven
entusiasmadoentusiasmado
s.s.
FáltallesFáltalles
tempo paratempo para
contar a seucontar a seu
Mestre todo oMestre todo o

3. Ao parecer, Xesús quere escoitalos conAo parecer, Xesús quere escoitalos con
calma e invítaos a retirarsecalma e invítaos a retirarse ««eles sós aeles sós a
un sitio tranquilo a descansar unun sitio tranquilo a descansar un
poucopouco»»..

4. A xente estrágalles todo o seu plan.A xente estrágalles todo o seu plan.
De todas as aldeas corren a buscalos.De todas as aldeas corren a buscalos.
Xa non é posible aquela reuniónXa non é posible aquela reunión
tranquila que proxectara Xesús a soastranquila que proxectara Xesús a soas
cos seus discípulos máis achegados.cos seus discípulos máis achegados.

5. Para cando chegan ao lugar, aPara cando chegan ao lugar, a
multitude invadiuno todo.multitude invadiuno todo.
Como reaccionará Xesús?Como reaccionará Xesús?

6. O evanxelista describe con detalle a súaO evanxelista describe con detalle a súa
actitude. A Xesús nunca lle estorba aactitude. A Xesús nunca lle estorba a
xente.xente.
Fixa a súa ollada na multitude.Fixa a súa ollada na multitude.
Sabe ollar, non só as persoas concretas eSabe ollar, non só as persoas concretas e
próximas, senón tamén a esa masa depróximas, senón tamén a esa masa de
xente formada por homes e mulleres senxente formada por homes e mulleres sen
voz, sen rostro e sen importanciavoz, sen rostro e sen importancia

7. Decontado espértase nel aDecontado espértase nel a
compaixón. Non o pode evitar.compaixón. Non o pode evitar.
««Sentiu compaixón por elesSentiu compaixón por eles ».».
Lévaos a todos moi dentro doLévaos a todos moi dentro do
seu corazón.seu corazón.

8. Nunca osNunca os
abandonará.abandonará.
««óllaos comoóllaos como
ovellas senovellas sen
pastorpastor»:»:
xentes sen guíasxentes sen guías
para descubrir opara descubrir o
camiño, sencamiño, sen
profetas paraprofetas para
escoitar a voz deescoitar a voz de
Deus.Deus.
Por iso,Por iso,
««púxose apúxose a
ensinalosensinalos
con calmcon calma»,a»,
dedicándollesdedicándolles

9. Un día teremos que revisar ante Xesús,Un día teremos que revisar ante Xesús,
noso único Señor, como ollamos enoso único Señor, como ollamos e
tratamos a esas multitudes que se nostratamos a esas multitudes que se nos
están marchando pouco a pouco daestán marchando pouco a pouco da
Igrexa, tal vez porque non escoitanIgrexa, tal vez porque non escoitan
entre nós o seu Evanxeo e porque xaentre nós o seu Evanxeo e porque xa
non lles din nada os nosos discursos,non lles din nada os nosos discursos,
comunicados e declaracións.comunicados e declaracións.

10. Persoas sinxelas e boas ás quePersoas sinxelas e boas ás que
estamos decepcionando porqueestamos decepcionando porque
non ven en nós a compaixón denon ven en nós a compaixón de
Xesús.Xesús.

11. Crentes que non saben
a quen acudir nin que
camiños seguir para
encontrarse cun Deus
máis humano que o
que perciben entre
nós.
Cristiáns que se
calan porque saben
que a súa palabra non
será tida en conta por
ninguén importante na
Igrexa.

12. Un día o rostro desta Igrexa cambiará.
Aprenderá a actuar con máis
compaixón; esquecerase dos seus
propios discursos e poñerase a
escoitar o sufrimento da xente. Xesús
ten forza para transformar os nosos

13. COMO OVELLAS SEN PASTOR
Os discípulos, enviados por Xesús para anunciar o seu Evanxeo, volven
entusiasmados. Fáltalles tempo para contar a seu Mestre todo o que fixeron e
ensinaron. Ao parecer, Xesús quere escoitalos con calma e invítaos a retirarse « eles
sós a un sitio tranquilo a descansar un pouco».
A xente estrágalles todo o seu plan. De todas as aldeas corren a buscalos.
Xa non é posible aquela reunión tranquila que proxectara Xesús a soas cos seus
discípulos máis achegados. Para cando chegan ao lugar, a multitude invadiuno todo.
Como reaccionará Xesús?
O evanxelista describe con detalle a súa actitud. A Xesús nunca lle estorba
a xente. Fixa a súa ollada na multitude. Sabe ollar, non só as persoas concretas e
próximas, senón tamén a esa masa de xente formada por homes e mulleres sen voz,
sen rostro e sen importancia especial. Decontado espértase nel a compaixón. Non o
pode evitar. «Sentiu compaixón por eles». Lévaos a todos moi dentro do seu corazón.
Nunca os abandonará. «Óllaos como ovellas sen pastor»: xentes sen guías
para descubrir o camiño, sen profetas para escoitar a voz de Deus. Por iso, « púxose a
ensinalos con calma», dedicándolles tempo e atención para alimentalos coa súa
Palabra curadora.
Un día teremos que revisar ante Xesús, noso único Señor, como ollamos e
tratamos esas multitudes que se nos están marchando pouco a pouco da Igrexa, tal
vez porque non escoitan entre nós o seu Evanxeo e porque xa non lles din nada os
nosos discursos, comunicados e declaracións.
Persoas sinxelas e boas ás que estamos decepcionando porque non ven en
nós a compaixón de Xesús. Crentes que non saben a quen acudir nin que camiños
seguir para encontrarse cun Deus máis humano que o que perciben entre nós.
Cristiáns que se calan porque saben que a súa palabra non será tida en conta por
ninguén importante na Igrexa.
Un día o rostro desta Igrexa cambiará. Aprenderá a actuar con máis
compaixón; esquecerase dos seus propios discursos e poñerase a escoitar o
sufrimento da xente. Xesús ten forza para transformar os nosos corazóns e renovar as
nosas comunidades.
José Antonio Pagola