1. Música: Mahler. Sinfonía nª 5. Adagietto.
Presentación:B.Areskurrinaga HC
Euskara:D.Amundarain
José Antonio PagolaJosé Antonio Pagola
8 febreiro 2015
5º Tempo Ordinario
Marcos 1, 29 - 39

2. No medio da súa intensa actividade de profetaNo medio da súa intensa actividade de profeta
itinerante, Xesús coidou sempre a súaitinerante, Xesús coidou sempre a súa
comunicación con Deus no silencio e na soidade.comunicación con Deus no silencio e na soidade.
Os evanxelios conservaron o recordo dun costumeOs evanxelios conservaron o recordo dun costume
seu que causou fonda impresión:seu que causou fonda impresión:
Xesús soía retirarse de noite a orar.Xesús soía retirarse de noite a orar.

3. O episodio que narra Marcos
axúdanos a coñecer o que
significaba a oración para
Xesús.
A véspera fora unha xornada
dura. Xesús
««curara moitoscurara moitos
enfermosenfermos».».

4. O éxito fora moi grande.O éxito fora moi grande.
Cafarnaum estaba conmocionada:Cafarnaum estaba conmocionada:
««A poboación enteira apiñábaseA poboación enteira apiñábase»»
a carón de Xesús.
Todo o mundo falaba del.

5. Esa mesma noite, «de madrugada», entre as tres eEsa mesma noite, «de madrugada», entre as tres e
as seis da mañá, Xesús érguese e, sen avisar osas seis da mañá, Xesús érguese e, sen avisar os
seus discípulos, retírase ao descampado.seus discípulos, retírase ao descampado.
«Alí púxose a orar».

6. Necesita estar a soas co seu Pai.
Non quere deixarse aturdir polo éxito.
Só busca a vontade do Pai: coñecer ben o
camiño que ha de percorrer.

7. Sorprendidos pola súa ausencia, Simón
e os seus compañeiros corren a
buscalo.
Non dubidan en interromper o seu
diálogo con Deus. Só queren retelo:
««Todo o mundo te buscaTodo o mundo te busca».».

8. Pero Xesús non se deixaPero Xesús non se deixa
programar desde fóra. Sóprogramar desde fóra. Só
pensa no proxecto de seupensa no proxecto de seu
Pai.Pai.
Nada nin ninguén oNada nin ninguén o
apartará do seu camiño.apartará do seu camiño.

9. Non ten ningún intereseNon ten ningún interese
en quedar a gozaren quedar a gozar
do seu éxito en Cafarnaum.do seu éxito en Cafarnaum.
Non cederá ante o entusiasmo popular.Non cederá ante o entusiasmo popular.
Hai aldeas que aínda non escoitaron aHai aldeas que aínda non escoitaron a
Boa Nova de Deus:Boa Nova de Deus:
««Vamos… para predicar tamén alíVamos… para predicar tamén alí».».

10. Un dos trazos máisUn dos trazos máis
positivos nopositivos no
cristianismocristianismo
contemporáneo é vercontemporáneo é ver
como se vaicomo se vai
espertando aespertando a
necesidade de coidarnecesidade de coidar
máis a comunicaciónmáis a comunicación
con Deus, o silencio econ Deus, o silencio e
a meditación.a meditación.
Os cristiáns máisOs cristiáns máis
lúcidos e responsableslúcidos e responsables
queren arrastrar aqueren arrastrar a
Igrexa de hoxe a vivirIgrexa de hoxe a vivir
de manera máisde manera máis
contemplativa.contemplativa.

11. É urxente. Os cristiáns, polo xeral, xa non sabemos
estar a soas co Pai.
Os teólogos, predicadores e catequistas falamos
moito de Deus, pero falamos pouco con El.

12. O costume de Xesús esqueceuse hai moito tempo.O costume de Xesús esqueceuse hai moito tempo.
Nas parroquias fanse moitas reunións de traballo,Nas parroquias fanse moitas reunións de traballo,
pero non sabemos retirarnos para descansar
na presenza de Deus e enchernos da súa paz.

13. Cada vez somos menos para facerCada vez somos menos para facer
máis cousas.máis cousas.
O noso risco é caer no activismo, oO noso risco é caer no activismo, o
desgaste e o baleiro interior.desgaste e o baleiro interior.
Con todo, o noso problema non é terCon todo, o noso problema non é ter
moitos problemas, senón non ter a forzamoitos problemas, senón non ter a forza
espiritual necesaria para enfrontarnos aespiritual necesaria para enfrontarnos a
eles.eles.

14. 8 febreiro 2015
5º Tempo Ordinario
Marcos 1, 29 - 39
RETIRARSE A ORAR
No medio da súa intensa actividade de profeta itinerante, Xesús coidou sempre a súa
comunicación con Deus no silencio e a soidade. Os evanxeos conservaron o recordo dun costume
seu que causou fonda impresión: Xesús soía retirarse de noite a orar.
O episodio que narra Marcos axúdanos a coñecer o que significaba a oración para Xesús.
A véspera fora unha xornada dura. Xesús «curara moitos enfermos». O éxito fora moi grande.
Cafarnaum estaba conmocionada: «A poboación enteira apiñábase» a carón de Xesús. Todo o
mundo falaba del.
Esa mesma noite, «de madrugada», entre as tres e as seis da mañá, Xesús érguese e, sen
avisar os ses discípulos, retírase ao descampado. «Alí púxose a orar». Necesita estar a soas co seu
Pai. Non quere deixarse aturdir polo éxito. Só busca a vontade do Pai: coñecer ben o camiño que ha
de percorrer.
Sorprendidos pola súaa ausencia, Simón e os seus compañeiros corren a buscalo. Non
dubidan en interromper o seu diálogo con Deus. Só queren retelo: «Todo o mundo te busca». Pero
Xesús non se deja programar desde fóra. Só pensa no proxecto de seu Pai. Nada nin ninguén o
apartará do seu camiño.
Non ten ningún interese en quedar a gozar do seu éxito en Cafarnaum. Non cederá ante o
entusiasmo popular. Hai aldeas que aínda non escoitaron a Boa Nova de Deus: «Vamos… para
predicar tamén allí».
Un dos trazos máis positivos no cristianismo contemporáneo é ver como se vai
espertando a necesidade de coidar máis a comunicación con Deus, o silencio e a meditación. Os
cristiáns máis lúcidos e responsables queren arrastrar a Igrexa de hoxe a vivir de maneira máis
contemplativa.
É urxente. Os cristiáns, polo xeral, xa non sabemos estar a soas co Pai. Os teólogos,
predicadores e catequistas falamos moito de Deus, pero falamos pouco con El. O costume de Xesús
esqueceuse hai moito tiempo. Nas parroquias fanse moitas reunións de traballo, pero non sabemos
retirarnos para descansar na presenza de Deus e enchernos da súa paz.
Cada vez somos menos para facer máis cousas. O noso risco é caer no activismo, o
desgaste e o baleiro interior. Con todo, o noso problema non é ter moitos problemas, senón nom ter
a forza espiritual necesaria para enfrontarnos a eles.
José Antoniio Pagola