Xesús naceu en Belén de Xudea en tempos
do rei Herodes.
Daquela, uns magos de Oriente presentáronse en
Xerusalén preguntando:
-« Onde está o Rei dos xudeus que naceu? Porque
vimos saír a súa estrela e
viñemos adoralo.»
Ao informarse o rei Herodes, sobresaltouse, e todo
Xerusalén con el; convocou os sumos sacerdotes e os
escribas do país, e preguntoulles onde tiña que
nacer o Mesías.
Eles contestáronlle:
-«En Belén de Xudea, porque así o escribiu o profeta:
“E ti, Belén, terra de Xudea, non é nin con moito menos
a última das cidades de Xudea, pois de ti sairá un xefe
que será o pastor do meu pobo Israel."»
Entón Herodes chamou en segredo os magos para que
lle precisaran o tempo en que lles aparecer a estrela, e
mandounos a Belén, dicíndolles:
-«Ide e informádevos coidadosamente que hai do
neno e, cando o encontredes, avisádeme, para ir eu
tamén adoralo.»
Eles, despois de oír o rei, puxéronse en camiño, e
de pronto a estrela que viran saír comezou a
guialos ata que veu pararse encima de onde estaba
o neno.
Ao vela estrela, enchéronse de inmensa ledicia
. Entraron na casa, viron o neno con María, súa
nai, e caendo de xeonllos adorárono; despois,
abrindo os seus cofres, ofrecéronlle regalos:
ouro, incenso e mirra.
E tenso recibido en soños un oráculo, para que non
volvesen a Herodes, marcharon á súa terra por
outro camiño.
Epifanía do Señor (B)
Lectura do santo Evanxeo
segundo san Mateo 2, 1-12
clic

06-01-2018
Epifanía do Señor – B
(Mateo 2,1-1)
José Antonio Pagola
Presentación:B.Areskurrinaga HC
Euskaraz: D. Amundarain
Música: Duérmete-Brahms

Non hai técnicas nin métodos que
conduzan de forma automática
cara a Deus.
Pero si hai actitudes e xestos que nos
poden dispoñer ás persoas a
preparararnos ao encontro con El.
Máis aínda.
As palabras máis
belas e os discursos
máis brillantes sobremáis brillantes sobre
Deus son inútiles seDeus son inútiles se
cada un non noscada un non nos
abrimos a El.abrimos a El.
Como?Como?

O máis importante
para orientarnos
cara a Deus é
invocalo desde o
fondo do corazón, a
soas, na intimidade
da propia
conciencia.
É aí onde un se abre
confiadamente ao
misterio de Deus ou
decide vivir só,
de forma atea, sen
Deus.

Pero,
pódese
invocar a Deus
cando un non cre
nel nin está seguro
de nada?
Carlos de Foucauld
e outros non
crentes iniciaron a
súa busca de Deus
con esta
invocación:
«Deus, se existes,«Deus, se existes,
amósame o teuamósame o teu
rostro».rostro».

Esta invocación humilde
e sincera no medio da
escuridade é,
probablemente, un dos
camiños máis puros
para facernos sensibles
ao misterio de Deus.

Para orientarnos cara a Deus tamén é importante
eliminar da propia vida aquilo que nos está impedindo
encontrarnos con El.
Se un, por exemplo, ten a pretensión de sabelo todo e de
ter comprendido xa o misterio último da realidade, do
ser humano, da vida e da morte, é difícil que busque de
verdade a Deus.

Se un vive
encollido por
diferentes
medos ou
afundido na
desesperanza,
como se
abrirá con
confianza a un
Deus
que o ama sen
fin?

Se alguén se pecha no seu propio egoísmo e só
sente desamor e indiferenza cara aos demais,
como poderá abrirse a un Deus que é só Amor?

Para orientarnos cara a Deus é
importante manter o desexo,
perseverar na busca, seguir
invocando, saber esperar.
No hai outra forma de camiñar cara
ao Misterio de quen é a fonte da
vida.

O relato dos magos destaca de
moitas formas a súa actitude
exemplar na busca do Salvador.
Estes homes saben poñerse en
camiño cara ao Misterio.

Saben preguntar
humildemente, superar
momentos de
escuridade, perseverar
na busca e adorar a
Deus encarnado na
fraxilidade dun ser
humano.