1. Música: Gluck.Música: Gluck. Orfeo e Eurídice.Danzae Eurídice.Danza
Presentación:B.Areskurrinaga HCPresentación:B.Areskurrinaga HC
Euskaraz:D.AmundarainEuskaraz:D.Amundarain
16 de novembro de 2014
33º Tempo ordinario(A)
Mateu 25, 14 - 30
Red evanxelizadora BUENAS NOTICIAS
Difunde a chamada de Xesús á creatividade.
Pásao.
José Antonio Pagola
BUSCA
CREATIV
A
2. A pesar da súa
aparente inocencia,
a parábola dos
talentos encerra
unha carga
explosiva.
Sorprendentemente,
o “terceiro servo”
é condenado sen
ter cometido
ningunha acción
mala.
O seu único erro
consiste en
“non facer nada”:
non arrisca o seu
talento, non o fai
frutificar,
consérvao intacto
nun lugar seguro.
3. A mensaxe de Xesús é clara.A mensaxe de Xesús é clara.
Non ao conservadorismo, si á creatividade.Non ao conservadorismo, si á creatividade.
Non a unha vida estéril,Non a unha vida estéril,
si á resposta activa a Deus.si á resposta activa a Deus.
No á obsesión pola seguridade,No á obsesión pola seguridade,
si ao esforzo arriscado por transformar o mundo.si ao esforzo arriscado por transformar o mundo.
Non á fe enterrada baixo o conformismo,Non á fe enterrada baixo o conformismo,
si ao traballo comprometido en abrir camiñossi ao traballo comprometido en abrir camiños
ao reino de Deus.ao reino de Deus.
4. O gran pecado dos
seguidores de Xesús
pode ser sempre o non
arriscarnos a seguilo
de maneira creativa.
É significativo observar a linguaxe que se empregou entre osÉ significativo observar a linguaxe que se empregou entre os
cristiáns ao longo dos anos para ver en que temos centradocristiáns ao longo dos anos para ver en que temos centrado
con frecuencia a atención:con frecuencia a atención:
conservar o depósito da fe;conservar o depósito da fe;
conservar a tradición;conservar a tradición;
conservar os bos costumes;conservar os bos costumes;
conservar a graza;conservar a graza;
conservar a vocación...conservar a vocación...
5. Esta tentación de conservadorismo é máis forte
en tempos de crise relixiosa.
É fácil entón invocar a necesidade de controlar a
ortodoxia, reforzar a disciplina e a normativa; asegurar
a pertenza á Igrexa...
6. Todo pode ser explicable,
pero, non é con
frecuencia unha maneira
de desvirtuar o evanxeo e
conxelar a creatividade
do Espírito?
7. Para os dirixentesPara os dirixentes
relixiosos e osrelixiosos e os
responsables dasresponsables das
comunidades cristiáscomunidades cristiás
pode ser máispode ser máis
cómodo “repetir” decómodo “repetir” de
maneira monótona osmaneira monótona os
camiños herdados docamiños herdados do
pasado, ignorando ospasado, ignorando os
interrogantes, asinterrogantes, as
contradicións e oscontradicións e os
planeamentos doplaneamentos do
home moderno,home moderno,
8. …pero, de que serve todo isto se non somos
capaces de transmitir luz e esperanza aos
problemas e sufrimentos que sacoden os
homes e mulleres dos nosos días?
9. As actitudes
que temos que
coidar hoxe no
interior da
Igrexa non se
chaman
“prudencia”,
“fidelidade ao
pasado”,
“resignación”..
.
10. Levan máis ben outro nome:
“busca creativa”, “audacia”, “capacidade de
risco”, “escoita ao Espírito”
que todo o fai novo.
11. O máis grave pode
ser que, o mesmo que
lle sucedeu ao
terceiro servo da
parábola, tamén nós
creamos que estamos
respondendo
fielmente a Deus coa
nosa actitude
conservadora, cando
estamos defraudando
as súas expectativas.
12. O principalO principal
quefacer da Igrexaquefacer da Igrexa
hoxe non pode ser conservarhoxe non pode ser conservar
o pasado, senón aprender ao pasado, senón aprender a
comunicar a Boa Nova de Xesúscomunicar a Boa Nova de Xesús
nunha sociedade sacudida pornunha sociedade sacudida por
cambios socioculturaiscambios socioculturais
sen precedentes.sen precedentes.
13. BUSCA CREATIVA
A pesar da súa aparente inocencia, a parábola dos talentos encerra unha carga explosiva.
Sorprendentemente, o “terceiro servo” é condenado sen ter cometido ningunha acción mala. O seu único erro
consiste en “non facer nada”: non arrisca o seu talento, non o fai frutificar, consérvao intacto nun lugar seguro.
A mensaxe de Xesús é clara. Non ao conservadorismo, si á creatividade. Non a unha vida estéril, si á
resposta activa a Deus. Non á obsesión pola seguridade, si ao esforzo arriscado por transformar o mundo. Non á
fe enterrada baixo o conformismo, si ao traballo comprometido en abrir camiños ao reino de Deus.
O gran pecado dos seguidores de Xesús pode ser sempre o non arriscarnos a seguilo de maneira
creativa. É significativo observar a linguaxe que se empregou entre os cristiáns ao longo dos anos para ver en
que temos centrado con frecuencia a atención: conservar o depósito da fe; conservar a tradición; conservar os
bos costumes; conservar a graza; conservar a vocación...
Esta tentación de conservadorismo é máis forte en tempos de crise relixiosa. É fácil entón invocar a
necesidade de controlar a ortodoxia, reforzar a disciplina e a normativa; asegurar a pertenza á Igrexa... Todo
pode ser explicable, pero, non é con frecuencia unha maneira de desvirtuar o evanxeo e congelar a creatividade
do Espírito?
Para os dirixentes relixiosos e os responsables das comunidades cristiás pode ser máis cómodo
“repetir” de maneira monótona os camiños herdados do pasado, ignorando os interrogantes, as contradicións e
os planeamentos do home moderno, pero, de que serve todo isto se non somos capaces de transmitir luz e
esperanza aos problemas e sufrimentos que sacoden os homes e mulleres dos nosos días?
As actitudes que temos que coidar hoxe no interior da Igrexa non se chaman “prudencia”,
“fidelidade ao pasado”, “resignación”... Levan máis ben outro nome: “busca creativa”, “audacia”, “capacidade
de risco”, “escoita ao Espírito” que todo o fai novo.
O máis grave pode ser que, o mesmo que lle sucedeu ao terceiro servo da parábola, tamén nós
creamos que estamos respondendo fielmente a Deus coa nosa actitude conservadora, cando estamos
defraudando as súas expectativas. O principal quefacer da Igrexa hoxe non pode ser conservar o pasado, senón
aprender a comunicar a Boa Nova de Xesús nunha sociedade sacudida por cambios socioculturais sen
precedentes.
José Antonio Pagola