1. MANS DE DEUS
José Antonio Pagola
NAS
Rede
evanxelizadora BUENAS NOTICIAS
Difunde a confianza en Deus, noso Salvador.
Pásao.
2 de novembro de 2014
Conmemoración dos Defuntos
Marcos 5, 33-39; 16,1-6
Música:Cerca de Ti,Señor;Present:;B. Areskurrinaga HC;Euskaraz:D.Amundarain
2. Os homes de hoxe
non sabemos que
facer coa morte.
Ás veces, o único
que se nos ocorre
é ignorala e non
falar dela.
Esquecer canto
antes ese triste
suceso, cumprir
os trámites
relixiosos ou civís
necesarios e
volver de novo á
nosa vida cotidiá.
3. Pero tarde o cedo, a morte
vai visitando os nosos
fogares arrancándonos os
nosos seres máis queridos.
10. Non nos resulta fácil crer, pero
é difícil non crer.
Vivimos cheos de dúbidas e incertezas, mais
non sabemos encontrar unha esperanza.
11. Ás veces, aaddooiittoo iinnvviittaarr aaooss
qquuee aassiisstteenn aa uunn ffuunneerraall aa
ffaacceerr aallggoo qquuee ttooddooss
ppooddeemmooss ffaacceerr,, ccaaddaa uunn
ddeessddee aa ssúúaa ppeeqquueennaa ffee..
DDiicciirrllllee ddeessddee ddeennttrroo aaoo
nnoossoo sseerr qquueerriiddoo uunnhhaass
ppaallaabbrraass qquuee eexxpprreesseenn oo
nnoossoo aammoorr aa eell ee aa nnoossaa
iinnvvooccaacciióónn hhuummiillddee aa DDeeuuss::
12. “Seguímoste
querendo, pero xa non
sabemos como
encontrarnos contigo
nin que facer por ti.
A nosa fe é débil e non
sabemos rezar ben.
Pero confiámoste ao
amor de Deus,
deixámoste nas súas
mans.
13. EEssee aammoorr ddee Deus é hoxe para ti un lugar
mmááiiss sseegguurroo qquuee todo o que nós che podemos
ofrecer.
Goza da vida plena.
Deus quérete como nós non
te soubemos querer.
Un día volverémonos ver”.
14. NAS MANS DE DEUS
O homes de hoxe non sabemos que facer coa morte. Ás veces, o único que se nos ocorre é ignorala
e non falar dela. Esquecer canto antes ese triste suceso, cumprir os trámites relixiosos ou civís necesarios e
volver de novo á nosa vida cotidiá.
Pero tarde o cedo, a morte vai visitando os nosos fogares arrancándonos os nosos seres máis
queridos. Como reaccionar daquela ante esa morte que nos arrebata para sempre a nosa nai? Que actitude
adoptar ante o esposo querido que nos di o seu último adeus? Que facer ante o baleiro que van deixando na nosa
vida tantos amigos e amigas?
A morte é unha porta que traspasa cada persoa en solitario. Unha vez pechada a porta, o morto
ocúltasenos para sempre. Non sabemos que foi del. Ese ser tan querido e achegado pérdesenos agora no
misterio insondable de Deus. Como relacionarnos con el?
Os seguidores de Xesús non nos limitamos a asistir pasivamente ao feito da morte. Confiando en
Cristo resucitado, acompañámolos con amor e coa nosa pregaria nese misterioso encontro con Deus. Na liturxia
cristiá polos defuntos non hai desolación, rebelión ou desesperanza. No seu centro só unha oración de
confianza: “Nas túas mans, Pai de bondade, confiamos a vida do noso ser querido”.
Que sentido poden ter hoxe entre nós eses funerais nos que nos reunimos personas de diferente
sensibilidade ante o misterio da morte? Que podemos facer xuntos: crentes, menos crentes, pouco crentes e
tamén increntes?
Ao longo destes anos, cambiamos moito por dentro. Fixémonos máis críticos, pero tamén máis
fráxiles e vulnerables; somos máis incrédulos, pero tamén máis inseguros. Non nos resulta fácil crer, pero é
difícil non crer. Vivimos cheos de dúbidas e incertezas, pero non sabemos encontrar unha esperanza.
Ás veces, adoito invitar aos que asisten a un funeral a facer algo que todos podemos facer, cada un
desde a súa pequena fe. Dicirlle desde dentro ao noso ser querido unhas palabras que expresen o noso amor a
el e a nosa invocación humilde a Deus:
“Seguímoste querendo, pero xa non sabemos como encontrarnos contigo nin que facer por ti. A
nosa fe é débil e non sabemos rezar ben. Pero confiámoste ao amor de Deus, deixámoste nas súas mans. Ese
amor de Deus é hoxe para ti un lugar máis seguro que todo o que nós che podemos ofrecer. Goza da vida plena.
Deus quérete como nós non te soubemos querer. Un día volverémonos ver”.
José Antonio Pagola
