จัดทำโดย นายธีรพงษ์ นันเขียว เลขที่ 7 นางสาวญาณิศา กุ้ยอ่อน เลขที่ 9 นางสาวธันยพร ปัจศรี เลขที่ 10 นางสาววิริญญา เพชรบูรณกาญจน์ เลขที่ 11 นางสาวกนกพร บุญคุ้ม เลขที่ 13

1. โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
ฟังก์ชันในภาษา C
สาหรับเนื้อหาในบทนี้จะกล่าวถึงฟังก์ชันในภาษา C โดยจะประกอบไปด้วยเ
นื้อหาหลัก
ๆ คือ เรื่องที่หนึ่ง ฟังก์ชันมาตรฐาน เป็นฟังก์ชันที่บริษัทที่ผลิตภาษา C ไ
ด้เขียนขึ้นและเก็บไว้ใน header file ภาษา C คือเก็บไว้ในแฟ้มที่มีนามส
กุล *.h ต่าง
ๆ ส่วนเรื่องที่สอง เป็นฟังก์ชันที่เขียนขึ้นหรือเรียกอีกอย่างว่าโปรแกรมย่อย
ที่ผู้เขียนโปรแกรมเขียนขึ้นมาใช้งานอย่างใดอย่างหนึ่งตามความต้องการของ
งานนั้นๆ โดยรายละเอียดของแต่ละฟังก์ชันมีดังต่อไปนี้
ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard functions)
เป็นฟังก์ชันที่บริษัทที่ผลิตภาษา C ได้เขียนขึ้นและเก็บไว้ใน header file
ภาษา C คือเก็บไว้ในแฟ้มที่มีนามสกุล *.h ต่าง
ๆ เมื่อต้องการใช้ฟังก์ชันใด จะต้องรู้ว่าฟังก์ชันนั้นอยู่ใน header file ใดจ
ากนั้นจึงค่อยใช้คาสั่ง #include<header file.h> เข้ามาในส่วนตอนต้นข
องโปรแกรม จึงจะสามารถใช้ฟังก์ชันที่ต้องการได้ ซึ่งฟังก์ชันมาตรฐานเป็น
ฟังก์ชันที่บริษัทผู้ผลิต C compiler เขียนขึ้นเพื่อให้ผู้ใช้นาไปช่วยในการเ
ขียนโปรแกรมทาให้การเขียนโปรแกรมสะดวกและง่ายขึ้น บางครั้งเราอาจจะ
เรียกฟังก์ชันมาตรฐานว่า ”ไลบรารีฟังก์ชัน” (library functions)
ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์ (mathematic functions)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้สาหรับการคานวณทางคณิตศาสตร์ และก่อนที่จะใช้
ฟังก์ชันประเภทนี้ จะต้องใช้คาสั่ง #include <math.h> แทรกอยู่ตอนต้
นของโปรแกรม และตัวแปรที่จะใช้ฟังก์ชันประเภทนี้จะต้องมีชนิด (type) เ
ป็น double เนื่องจากผลลัพธ์ที่ได้จากฟังก์ชันประเภทนี้จะได้ค่าส่งกลับของ
ข้อมูลเป็น double เช่นกัน
ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์ที่ควรทราบ มีดังนี้
acos(x) asin(x) atan(x)
sin(x) cos(x) tan(x)
sqrt(x) exp(x) pow(x,y)

2. log(x) log10(x) ceil(x)
floor(x) fabs(x)
1) ฟังก์ชัน acos(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า arc cosine ของ x โดยที่ x เป็
นค่ามุมในหน่วยเรเดียน (radian)
รูปแบบ acos(x);
2) ฟังก์ชัน asin(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า arc sine ของ x โดยที่ x เป็นค่า
มุมในหน่วยเรเดียน
รูปแบบ asin(x);
3) ฟังก์ชัน atan(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า arc tan ของ x โดยที่ x เป็นค่า
มุมในหน่วยเรเดียน
รูปแบบ atan(x);
4) ฟังก์ชัน sin(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า sine ของ x โดยที่ x เป็นค่ามุมใน
หน่วยเรเดียน
รูปแบบ sin(x);
5) ฟังก์ชัน cos(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า cosine ของ x โดยที่ x เป็นค่ามุม
ในหน่วย
เรเดียน
รูปแบบ cos(x);
6) ฟังก์ชัน tan(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า tan ของ x โดยที่ x เป็นค่ามุมในหน่วยเรเ
ดียน
โปรแกรมตัวอย่างที่ 7.1 แสดงการใช้งานฟังก์ชัน acos(x), asin(x),
atan(x), sin(x), cos(x) และ tan(x)

3. /* math1.c */
#include<stdio.h>
/* บรรทัดที่ 1 */
#include<math.h>
/* บรรทัดที่ 2 */
#include<conio.h>
/* บรรทัดที่ 3 */
void
main(void) /*
บรรทัดที่ 4 */
{ /
* บรรทัดที่ 5 */
double r, pi =
3.141592654; /* บรรทัดที่ 6 */
r =
pi/180; /* บรรทัดที่
7 */
clrscr(); /*
บรรทัดที่ 8 */
printf("%fn",asin(r)); /*
บรรทัดที่ 9 */
printf("%fn",acos(r)); /*
บรรทัดที่ 10 */
printf("%fn",atan(r)); /*
บรรทัดที่ 11 */
printf("%fn",sin(r)); /*
บรรทัดที่ 12 */
printf("%fn",cos(r)); /*
บรรทัดที่ 13 */
printf("%fn",tan(r)); /*
บรรทัดที่ 14 */
printf("nPress any key back to program ...");

4. /* บรรทัดที่ 15 */
getch(); /*
บรรทัดที่ 16 */
} /* บ
รรทัที่ 17 */
ผลลัพธ์ที่ได้จากโปรแกรม
คาอธิบายโปรแกรม
จากโปรแกรมตัวอย่างที่ 7.1 สามารถอธิบายการทางานของโปรแก
รมที่สาคัญ ๆ ได้ดังนี้
บรรทัดที่ 9 คาสั่ง printf("%fn",asin(r)); ฟังก์ชันคานวณหาค่า arc
sin ของตัวแปร r
โดย r เป็นมุมในหน่วยเรเดียน และแสดงผลลัพธ์ที่ได้ออกจอภาพ
บรรทัดที่ 10 คาสั่ง printf("%fn",acos(r)); ฟังก์ชันคานวณหาค่า arc
cosine ของตัวแปร r
โดย r เป็นมุมในหน่วยเรเดียน และแสดงผลลัพธ์ที่ได้ออกจอภาพ
บรรทัดที่ 11 คาสั่ง printf("%fn",atan(r)); ฟังก์ชันคานวณหาค่า arc
tan ของตัวแปร r
โดย r เป็นมุมในหน่วยเรเดียน และแสดงผลลัพธ์ที่ได้ออกจอภาพ
บรรทัดที่ 12 คาสั่ง printf("%fn",sin(r));
ฟังก์ชันคานวณหาค่า sine ของตัวแปร r
โดย r เป็นมุมในหน่วยเรเดียน และแสดงผลลัพธ์ที่ได้ออกจอภาพ
บรรทัดที่ 13 คาสั่ง printf("%fn",cos(r)); ฟังก์ชันคานวณหาค่า cosin

5. e ของตัวแปร r
โดย r เป็นมุมในหน่วยเรเดียน และแสดงผลลัพธ์ที่ได้ออกจอภาพ
บรรทัดที่ 14 คาสั่ง printf("%fn",tan(r)); ฟังก์ชันคานวณหาค่า tan ขอ
งตัวแปร r
โดย r เป็นมุมในหน่วยเรเดียน และแสดงผลลัพธ์ที่ได้ออกจอภาพ
บรรทัดที่ 15 และ 16 พิมพ์ข้อความให้กดคีย์ใด ๆ
เพื่อกลับสู่โปรแกรม และหยุดรอรับค่าใดๆ เช่น กด enter จะกลับเข้าสู่โป
รแกรม
7) ฟังก์ชัน sqrt(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่ารากที่ 2 (square
root) ของค่าคงที่หรือตัวแปร x โดยที่ x จะต้องเป็นค่าคงที่ชนิดตัวเลขหรื
อตัวแปรที่มีค่าไม่ติดลบ
รูปแบบ sqrt(x);
8) ฟังก์ชัน exp(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า ex โดยที่ x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่จะใช้เ
ป็นค่ายกกาลังของ e โดยที่ e มีค่าประมาณ 2.718282
รูปแบบ exp(x);
9) ฟังก์ชัน pow(x,y)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า xy
โดยที
x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่ใช้เป็นตัวฐานซึ่งจะต้องมีค่ามากกว่าศูนย์
y เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่ใช้เป็นค่ายกกาลัง
รูปแบบ pow(x, y);
โปรแกรมตัวอย่างที่ 7.2 แสดงการใช้งานฟังก์ชัน sqrt(x),
exp(x) และ pow(x, y)
/* math2.c */
#include<stdio.h>
/* บรรทัดที่ 1 */

6. #include<math.h>
/* บรรทัดที่ 2 */
#include<conio.h>
/* บรรทัดที่ 3 */
void
main(void) /*
บรรทัดที่ 4 */
{
/* บรรทัดที่ 5 */
double x = 2.5, y = 7.0, z =
21.5; /* บรรทัดที่ 6 */
clrscr(
); /* บรรทัดที่ 7
*/
printf("%.4fn",pow(x,y)); /*
บรรทัดที่ 8 */
printf("%.4fn",sqrt(z)); /*
บรรทัดที่ 9 */
printf("%.4fn",exp(y)); /*
บรรทัดที่ 10 */
printf("nPress any key back to program ...");
/* บรรทัดที่ 11 */
getch(); /*
บรรทัดที่ 12 */
} /*
บรรทัดที่ 13 */
คาอธิบายโปรแกรม
จากโปรแกรมตัวอย่างที่ 7.2 สามารถอธิบายการทางานของโปรแก
รมที่สาคัญ ๆ ได้ดังนี้
บรรทัดที่ 8 คาสั่ง printf("%.4fn",pow(x,y)); ฟังก์ชันคานวณหาค่า
xy โดยที่ x
เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่ใช้ตัวฐานซึ่งจะต้องมีค่ามากกว่าศูนย์ และ

7. y เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่ใช้เป็นค่ายกกาลัง และแสดงผลที่ได้ออกจอภาพ
บรรทัดที่ 9 คาสั่ง printf("%.4fn",sqrt(z)); ฟังก์ชันคานวณหาค่ารากที่ส
อง (square root)
ของค่าคงที่หรือตัวแปร z โดยที่ z จะต้องเป็นค่าคงที่ชนิดตัวเลขหรือตัวแป
รที่มีค่าไม่ติดลบ และแสดงผลที่ได้ออกจอภาพ
บรรทัดที่ 10 คาสั่ง printf("%.4fn",exp(y)); ฟังก์ชันคานวณหาค่า ey
โดยที่ y
เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่จะใช้เป็นค่ายกกาลังของ e โดยที่ e มีค่าประมาณ
2.718282 และแสดงผลที่ได้ออกจอภาพ
บรรทัดที่ 11 และ 12 พิมพ์ข้อความให้กดคีย์ใด ๆ
เพื่อกลับสู่โปรแกรม และหยุดรอรับค่าใด
ๆ เช่น กด enter จะกลับเข้าสู่โปรแกรม
10) ฟังก์ชัน log(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า log ฐาน n (natural
logarithm) ของค่าคงที่หรือตัวแปร x โดยที่ x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่มี
ค่าเป็นลบไม่ได้
รูปแบบ log(x);
11) ฟังก์ชัน log10(x)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า log ฐาน 10 ของค่าคงที่หรือตัวแปร x โด
ยที่ x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่มีค่าเป็นลบไม่ได้
รูปแบบ log10(x);
โปรแกรมตัวอย่างที่ 7.3 แสดงการใช้งานฟังก์ชัน log(x) และ log10(x)
/* math3.c */
#include<stdio.h>
/* บรรทัดที่ 1 */
#include<math.h>
/* บรรทัดที่ 2 */
#include<conio.h>
/* บรรทัดที่ 3 */
void

8. main(void) /*
บรรทัดที่ 4 */
{ /*
บรรทัดที่ 5 */
double m = 10.0, n =
3.0; /* บรรทัดที่ 6 */
clrscr(
); /* บรรทัดที่ 7
*/
printf("%.4fn",log(n)); /*
บรรทัดที่ 8 */
printf("%.4fn",log10(m)); /* บ
รรทัดที่ 9 */
printf("nPress any key back to program ...");
/* บรรทัดที่ 10 */
getch(); /*
บรรทัดที่ 11 */
} /*
บรรทัดที่ 12 */
ผลลัพธ์ที่ได้จากโปรแกรม

9. โปรแกรมย่อย Procedure และฟังก์ชัน (Function)
วัตถุประสงค์ของการสร้างโปรแกรมย่อย
1. เป็นส่วนโปรแกรมที่ใช้ซ้ากันในหลาย ๆ แห่ง
และจะแยกออกมาทาเป็นโปรแกรมย่อย
2. เป็นคาที่สร้างขึ้นใหม่ เพื่อเก็บไว้ใช้ต่อไป
3. เมื่อต้องการเขียนโปรแกรมเป็ น Module
จุดประสงค์ของการเขียนโปรแกรมเป็น Module ก็เพื่อตรวจหาที่ผิดได้ง่าย
ดังนั้น โปรแกรมย่อยหนึ่ง ๆ ก็คือ Module ๆ หนึ่ง
4. เพื่อสนองความต้องการของการเขียนโปรแกรมจากบนลงล่าง
การสร้างและการใช้งานโปรแกรมย่อย
โปรแกรมย่อย (Procedure) เป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรม
มีหน้าที่เฉพาะในแต่ละตัว โดยแยกการทางาน
ออกจากโปรแกรมหลักอย่างอิสระ การแยกโปรแกรมออกเป็ นส่วนย่อยๆ
นี้มีข้อดีคือ
ลดความซ้าซ้อนในการเขียนโปรแกรมในส่วนที่ทางานอย่างเดียวกัน
ถ้านาโปรแกรมส่วนที่ต้องใช้ซ้าๆ
มาทาเป็นโปรแกรมย่อยจะทาให้โปรแกรมมีขนาดเล็กลง
ช่วยให้ทาความเข้าใจโปรแกรมได้ง่าย เพราะมีการแบ่งเป็นส่วนย่อยๆ
ทาให้สามารถแก้ไขและเพิ่มเติมการทางานของโปรแกรมได้ง่ายขึ้น
ช่วยให้นาโปรแกรมที่สร้างไปใช้งานในโปรแกรมอื่นได้ถ้าในโปรแกรมนั้นต้อ
งการฟังก์ชันในการทางานที่เหมือนกัน
โปรแกรมย่อยที่ใช้งานอยู่ใน VB.NET มีอยู่ 2 ประเภทคือ

10. * โปรแกรมย่อย Sub มาจากคาว่า Subroutine – ซับรูทีน
เป็นโปรแกรมย่อยที่เมื่อทางานอย่างหนึ่งเสร็จแล้วจะไม่มีการส่งผลการท
างานกลับไปยังโปรแกรมที่เรียกใช้งานซับรูทีนนี้
* โปรแกรมย่อย Function เป็นโปรแกรมย่อยที่เมื่อท
างานเสร็จแล้วจะคืนผลลัพธ์ที่ได้จากการทางานกลับไปยังโปรแกรมที่เรียกใช้ง
านฟังก์ชันนี้
ในบางครั้งโปรแกรมหลักจะมีการส่งข้อมูลไปทางานในโปรแกรมย่อยด้วย
โดยข้อมูลนั้นจะเก็บอยู่ในตัวแปรพิเศษที่เรียกว่า “พารามิเตอร์”
(Parameter)
โปรแกรมย่อยชนิด Sub
Sub เป็นโปรแกรมที่เขียนขึ้นมาเพื่อการทางานอย่างใดอย่างหนึ่ง
โดยที่ไม่มีการรับพารามิเตอร์หรืออาจจะมีการรับพารามิเตอร์มาทางานก็ได้
แต่ไม่มีการส่งผลการทางานกลับไปยังโปรแกรมที่เรียกซับรูทีนนี้ใช้งาน
มีรูปแบบการเขียน Sub ดังนี้
ตัวอย่างการใช้งาน Subroutine :
ตัวอย่างนี้จะสร้างแอพพลิเคชันแบบระบบลงทะเบียนซึ่งจะมีการใช้งาน
Subroutine ที่เราเขียนขึ้นมา
1. ออกแบบหน้าตาแอพพลิเคชัน และตั้งชื่อคอนโทรลต่างๆ ดังนี้

11. 2. ดับเบิลคลิกที่ฟอร์มเพื่อเขียนโค้ดใน Even Load
โดยจะเริ่มแนะนาให้ผู้ใช้งานทราบวิธีการทางานโดยจะเรียก Sub ที่ชื่อว่า
InformUser
3. ให้หน้าต่างโค้ดของ Sub InformUser โดยเขียนต่อท้ายไปได้เลย
4. ดับเบิลคลิกที่ปุ่ม ลงทะเบียน
แล้วเขียนโค้ดเพื่อตรวจสอบความครวถ้วนถูกต้องของข้อมูลที่ป้อนเข้าไป
ถ้าเรียบร้อยถือว่าลงทะเบียนได้ แต่ถ้าไม่เรียนร้อยแจ้งให่ผู้ใช้ทราบ

12. 5 . สาหรับ Sub CheckPassword
นั้นมีหลักการตรวจสอบความถูกต้องอยู่ 3 ข้อ
ดังรายละเอียดที่แสดดงในโค้ดต่อไปนี้
6 . ดับเบิลคลิกปุ่ม เคลียร์ แล้วเขียนโค้ดเพื่อเคลียร์ค่าข้อมูลใน TexBox
ต่างๆ ดังนี้

13. 7 . กดปุ่ม F5 เพื่อทดสอบการทางานของแอพพลิเคชัน ได้ผลดังนี้
โปรแกรมย่อยชนิด Function
Function
เป็นโปรแกรมย่อยที่เขียนขึ้นมาเพื่อการทางานอย่างใดอย่างหนึ่ง
โดยที่ไม่มีการรับพารามิเตอร์หรืออาจจะมีการรับพารามิเตอร์มาทางานก็ได้

14. เมื่อทางานเสร็จแล้วจะมีการส่งผลการทางานกลับมายังโปรแกรมที่เรียกฟังก์ชั
นนั้นใช้งาน มีรูปในการเขียนฟังก์ชัน ดังนี้
ตัวอย่างการใช้งาน Function :
ตัวอย่างนี้จะสร้างแอพพลิเคชันที่คานวณผลตอบแทนจากการฝากเงินซึ่งผู้ใช้จ
ะต้องกรอกเงินต้น อัตราดอกเบี้ย และจานวนปีที่ฝาก
1. ออกแบบหน้าตาแอพพลิเคชัน
และตั้งชื่อคอนโทรลต่างๆ ดังนี้
2. ดับเบิลคลิกที่ปุ่ม คานวณ
เพื่อคานวณผลตอบแทนซึ่งจะมีการเรีกฟังก์ชัน CheckInput
เพื่อตรวจสอบว่าข้อมูลที่กรอกเข้ามาเหมาะสมหรือไม่
ถ้าเหมาะสมจานามาคานวณโดยเรียกใช้ ClacSaving

15. 3. สาหรับฟังก์ชัน CheckInput จาทาหน้าที่ตรวจสอบว่า
ข้อมูลที่ผู้ใช้งานกรอกมาเหมาะสมหรือไม่โดยต้องเป็นตัวเลขที่มากกว่า 0
ทุกตัว และถ้าเป็น ดอกเบี้ยให้มีค่าระหว่าง 0 ถึง 100
โดยฟังก์ชันนี้จะรีเทิร์นค่าเป็น True หรือ False
4. สาหรับฟังก์ชัน CalaSaving จจะทาหน้าที่คานวณผลตอบแทนเงินฝาก
โดยจะคานวณให้เห็นในระยะเวลาตั้งแต่ปีที่ 1 ถึงปีที่กาหนดไว้
นั้นยอดเงินฝากเป็นเท่าใด

16. 5. . ดับเบิลคลิกปุ่ม เคลียร์ แล้วเขียนโค้ดเพื่อเคลียร์ค่าข้อมูลใน TexBox
ต่างๆ ดังนี้
6. ทดสอบการทางานของแอพพลิเคชัน ได้ผลดังนี้
ฟังก์ชันมาตรฐาน (Standard
Function)
ฟังก์ชันมาตรฐาน คือ
ฟังก์ชันที่ผู้ใช้สามารถเรียกใช้งานจากไลบรารี่ของภาษาซีได้ทันที เช่น
ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์ ฟังก์ชันเกี่ยวกับสตริง
ฟังก์ชันเกี่ยวกับการเปรียบเทียบ ฟังก์ชันเกี่ยวกับการแสดงผล
และฟังก์ชันเกี่ยวกับวันเวลา เป็นต้น
โดยจะเรียกไลบรารี่ผ่านคาสั่ง #include แล้วตามด้วยชื่อของไลบรารี่นั้น ๆ
ในส่วนของ header directive ซึ่งมีรายละเอียดดังนี้
ไลบรารี่ (library) stdio.h เกี่ยวกับการแสดงผลทางจอภาพ
มีฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้
- ฟังก์ชัน printf() ใช้ในการแสดงผลข้อมูล
- ฟังก์ชัน Scanf() ใช้ในการรับข้อมูล
ไลบรารี่ (library) conio.h เกี่ยวกับการแสดงผลทางจอภาพ
มีฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้

17. - ฟังก์ชัน getchar() ใช้ในการรับข้อมูล 1 อักขระ
โดยการกด Enter
- ฟังก์ชัน getche() ใช้ในการรับข้อมูล 1 อักขระ
โดยไม่ต้องกด Enter
-
ฟังก์ชัน getch() ใช้ในการรับข้อมูล 1 อักขระไม่ปรากฏให้เห็น
ในการรับข้อมูล
-
ฟังก์ชัน putchar() ใช้ในการรับข้อมูล 1 อักขระออกทางจอภา
พ
- ฟังก์ชัน clrscr() ใช้ในการลบจอภาพ
ไลบรารี่ (library) string.h เกี่ยวกับข้อความ มีฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้
-
ฟังก์ชัน strlen() ใช้ในการนับความยาวของอักขระที่รับเข้ามา
-
ฟังก์ชัน strcpy() ใช้ในการทาสาเนาข้อความจากข้อความหนึ่ง
ไปยังอีกข้อความหนึ่ง
- ฟังก์ชัน strcmp
() ใช้ในการเปรียบเทียบข้อความ 2 ข้อความ
-
ฟังก์ชัน strcal() ใช้ในการเชื่อมตั้งแต่ 2 ข้อความเข้าด้วยกัน
ไลบรารี่ (library)marth.h เกี่ยวกับทางคณิตศาสตร์ มีฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้
- ฟังก์ชัน sqrt() ใช้ในการหาราก
(root) ที่สองของเลขจานวนเต็ม
- ฟังก์ชัน exp(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า ex
(Exponential)
- ฟังก์ชัน pow(x,y) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า xy

18. - ฟังก์ชัน sin(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า sine ของ x
- ฟังก์ชัน cos(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า cosine ของ x
- ฟังก์ชัน tan(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า tan ของ x
- ฟังก์ชัน log(n) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า log ฐาน n
- ฟังก์ชัน log10(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า log ฐาน 10
-
ฟังก์ชัน ceil(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าปัดเศษทศนิยมของตัวแป
ร x
-
ฟังก์ชัน floor(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าตัดเศษทศนิยมทิ้งของตั
ว แปร x
- ฟังก์ชัน fabs(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าสมบูรณ์
(absolute value) x
ไลบรารี่ (library) ctype.h เกี่ยวกับตัวอักษร มีฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้
-
ฟังก์ชัน isalnum(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่อยู่ใ
นตัวแปรมีค่าเป็น ตัวอักษรหรือตัวเลข
-
ฟังก์ชัน isalpha(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่อยู่ใ
นตัวแปรมีค่าเป็นตัวอักษรหรือไม่
-
ฟังก์ชัน isdigit(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่อยู่ใน
ตัวแปรเป็นตัวเลข 0 ถึง 9 หรือไม่
-
ฟังก์ชัน islower(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่อยู่ใ
นตัวแปรเป็นตัวเล็กหรือไม่

19. -
ฟังก์ชัน isupper(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่อยู่
ในตัวแปรเป็นตัวใหญ่หรือไม่
-
ฟังก์ชัน tolowre(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการเปลี่ยนตัวอักษร
ตัวใหญ่ให้เป็นตัวเล็ก
-
ฟังก์ชัน toupper(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการเปลี่ยนตัวอักษร
ตัวเล็กให้เป็นตัวใหญ่
ไลบรารี่ (library) stdlib.h เกี่ยวกับการแปลงค่า string มีฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้
- ฟังก์ชัน atoi(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการแปลงค่า ข้อความ
(string) เป็นตัวเลขจานวนเต็ม (integer)
- ฟังก์ชัน atof(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการแปลงค่า ข้อความ
(string) เป็นตัวเลขจานวนทศนิยม( flot)
- ฟังก์ชัน atol(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการแปลงค่า ข้อความ
(string) เป็นตัวเลขจานวนเต็ม (integer) ชนิด long integer
ไลบรารี่ (library) dos.h เกี่ยวกับการติดต่อระบบปฏิบัติการ
มีฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้
-
ฟังก์ชัน gettime() เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการติดต่อเวลาของระบ
บปฏิบัติการ
-
ฟังก์ชัน getdate() เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการติดต่อวันที่ของระบ
บปฏิบัติการ
ซึ่งฟังก์ชันมาตรฐานยังมีอีกเป็นจานวนมาก
ผู้ศึกษาสามารถลองศึกษาได้จากการใช้ Help เพื่อเป็นแนวทางในการเขียนแ
ละพัฒนาโปรแกรมด้วยภาษาซีขั้นสูงต่อไปในภายหลังได้

20. อ้างอิง
ที่มา
: http://www.tice.ac.th/division/website_c/about/page8.htm
https://nemo2475.wordpress.com/jiooj-j-k/