2. Polecana miejscowość HEL
• miasto w województwie pomorskim, w powiecie
puckim, położone na cyplu Mierzei Helskiej nad
Morzem Bałtyckim
• Ośrodek turystyczny i kąpielisko nadmorskie,
ośrodek rybołówstwa, garnizon Marynarki
Wojennej z portem wojennym. Port morski Hel
ma przystań rybacką, jachtową i żeglugi
pasażerskiej.
• Według danych z 31 grudnia 2015 r. miasto miało
3480 mieszkańców
WSB
4. Jak dojechać?
Najszybszym i najlepszym
środkiem transportu na
Hel z Dąbrowy Górniczej
jest samochód. Dzięki
wybudowanej w Łodzi
obwodnicy, trasa skraca
się do około 6 godzin a
podróż trwa sprawnie bez
większych korków.
WSB
5. Lista zabytków w mieście:
1. kościół poewangelicki pw.
św. Piotra i Pawła z XV w. –
obecnie siedziba Muzeum
Rybołówstwa
2. latarnia morska z 1942 r.
3. ryglowe domki rybackie z
przełomu XVIII/XIX w.
4. kościół pw. Bożego Ciała z
1931-1932
5. zespół obiektów
fortyfikacji rejonu umocnień
„Hel” z 1931-1941
Ciekawe miejsca:
1. Fokarium
2. Port morski
3. Plaża
4. Muzeum Obrony
Wybrzeża
5. Park Wydmowy
6. Wieża Kierowania
Ogniem
WSB
7. Nazwa
Pochodzenie nazwy miasta nie zostało dotąd jednoznacznie wyjaśnione. W języku
staropolskim nazwa Hel oznacza „wydmę, pustkowie, cypel”, od której oprócz Helu
miała się wywodzić również wcześniejsza nazwa Elbląga – „Helbląg”.
Część badaczy wskazuje na jej źródło w językach germańskich. Na holenderskiej mapie
z XVII w. cała mierzeja nazywana jest Heel. Nazwę swoją zawdzięcza
najprawdopodobniej żeglarzom – kupcom dążącym tutejszymi szlakami na tereny Prus
(do Truso). Anton Englert – archeolog z Muzeum Łodzi Wikingów w Roskilde (Dania),
wyjaśnia pochodzenie nazwy uwarunkowaniami geograficznymi. W języku duńskim
bowiem hæl oznacza obcas buta (ang. heel), zaś tradycyjne duńskie nazewnictwo
żeglugowe często posługiwało się odniesieniami do części ciała – np. næs – nos, hoved
– głowa, albue – łokieć[potrzebny przypis].
Według innej teorii nazwa wywodzi się od imienia nordyckiej bogini zaświatów Hel,
której miejsce kultowe znajdowało się zapewne na Mierzei Helskiej, bądź od
starogermańskiego określenia piekła (heel, kraj bogini Hel), kojarzonego w germańskiej
mitologii z zimnem. Uzasadniane jest to panującym na mierzei klimatem, zimniejszym
niż choćby na położonej bardziej na północ Gotlandii.
WSB
8. Położenie
Miasto otacza Morze Bałtyckie, a
od północnego zachodu na
długości ok. 0,9 km sąsiaduje z
miastem Jastarnia (jej częścią
Juratą).
Według danych z 1 stycznia 2011 r.
powierzchnia miasta wynosiła
21,72 km², co stanowi 3,7%
powierzchni powiatu. Użytki leśne
zajmują 87% powierzchni miasta.
W latach 1975–1998 miasto
administracyjnie należało do
województwa gdańskiego. WSB
9. Ile miasto liczyło mieszkańców pod
koniec 2015 r.?
a)2058
b)3480
c)5821
WSB
10. Legenda o Helu
Na początku XIII wieku Eryk IV, młodszy syn Waldemara II
"Zdobywcy", wojownika, który pokonał słowiańskie
Pomorze, zdobył Rugię, Gdańsk, Prusy, Estonię, Dorpat,
studiując nauki za granicą, jak twierdzi podanie - w
Paryżu, poznał się i zaprzyjaźnił z Synobaldem Fiesco,
magnatem genueńskim, znakomitym prawnikiem
noszącym zaszczytne miano pater et organum veritatis,
który z czasem pod imieniem Innocentego IV zasiadł na
tronie papieskim. Na prośbę Eryka IV o wszczęcie śledztwa
przeciwko dwu duńskim biskupom papież posłał do Danii
legata w osobie minoryty, nazwiskiem Sedensa, z darem
składającym się ze szczątków Krzyża świętego, z czaszki
świętej Barbary umieszczonej w srebrnej szkatule i
wizerunkiem malowanym tej świętej. Legat, przybywszy
do Danii, zastał tam srogie wojny między królem Erykiem i
starszym jego bratem, Abelem ze Szlezwigu. Nadto mór
pustoszył tę krainę tak dalece, iż król Eryk schronił się na
jedną z wysp odległych. Legat podążył za królem. Lecz
straszna burza poczęła nosić jego statek w północnym
morzu, a wreszcie wyrzuciła go na wybrzeże jakiejś ziemi,
którą kronika nazywa insula Helae. Czatujący na tym
miejscu rozbójnicy obdarli ze wszelkiego mienia
rozbitków, uwięzili legata i zrabowali dary papieża dla
króla Eryka. Tak to cudne oblicze wielkiej męczennicy
egipskiej, dziewicze lica świętej panny, Barbary, która
przeniosła śmierć z ręki ojca ponad złamanie wiary
świętości swego serca, zajaśniało w blasku płonących
ognisk przed oczyma zbójów Północy.
Głowa jej dostała się w ręce tych barbarzyńców. Nie
wiedząc, co począć z nieznanymi im skarbami, ponieśli je
księciu swemu Swątopełkowi, który gdańskie ziemie i
pomorskie niże wydzierał z rąk polskich i z objęć
krzyżackich. Swątopełk ocenił dobrze dary papieża.
Zagarnął świętą głowę dziewicy Barbary i przeniósł ją do
najobronniejszego ze swych zamków, do Sartawic.
Krzyżacy pod dowództwem Teodoryka von Bernheim, we
czterech rycerzy i pięćdziesięciu żołnierza rzucają się na
Sartawice i wyrąbawszy załogę, porywają tajemniczą
szkatułę. Z wielką pieczołowitością przenoszą ją do
Chełmna. Na spotkanie relikwii, jak stwierdzają
krzyżackie kroniki, wyszło duchowieństwo i cały lud, aby
z wielką czcią zanieść ją do najbliższego kościoła. Odtąd
święta Barbara stała się patronką Wisły. Oblicze jej
jaśnieje nad falami w wielu nadwiślańskich kościołach, a
pracowity oryl ciągnąc ku Gdańskowi wypatruje oblicza
patronki odwracającej pioruny i burze. Pomorski lew
Swątopełk pięć razy z rzędu łamał przysięgi i deptał
umowy. Pięć razy z rzędu podmawiał zdeptane ludy Prus,
ogniem i mieczem przez krzyżackiego najeźdźcę tępione,
do wiecznego wiarołomstwa i wiecznej walki z Zakonem.
A każdorazowo jego wiarołomstwo i każda rzeź miała za
hasło - zwrócenie mu syna Mestwina w zakład danego i
zwrócenie głowy świętej Barbary.
WSB