33. 1 Mozes was gewoon de schapen en
geiten van zijn schoonvader Jetro, de
Midjanitische priester, te weiden. Eens
dreef hij de kudde tot voorbij het
steppeland, en zo kwam hij bij de
Horeb, de berg van God. 2 Daar
verscheen de engel van de HEER aan
hem in een vuur dat uit een
doornstruik opvlamde. Mozes zag dat
de struik in brand
34. stond en toch niet door het vuur werd
verteerd. 3 Hoe kan het dat die struik
niet verbrandt? dacht hij. Ik ga dat
wonderlijke verschijnsel eens van
dichtbij bekijken. 4 Maar toen de HEER
zag dat Mozes dat ging doen, riep hij
hem vanuit de struik: ‘Mozes! Mozes!’
‘Ik luister,’ antwoordde Mozes. 5 ‘Kom
niet dichterbij,’
35. waarschuwde de HEER, ‘en trek je sandalen
uit, want de grond waarop je staat, is heilig.
6 Ik ben de God van je vader, de God van
Abraham, de God van Isaak en de God van
Jakob.’ Mozes bedekte zijn gezicht, want hij
durfde niet naar God te kijken.
7 De HEER zei: ‘Ik heb gezien hoe ellendig
mijn volk er in Egypte aan toe is,
36. ik heb hun jammerklachten over hun
onderdrukkers gehoord, ik weet hoe ze
lijden. 8 Daarom ben ik afgedaald om
hen uit de macht van de Egyptenaren
te bevrijden, en om hen uit Egypte
naar een mooi en uitgestrekt land te
brengen, een land dat overvloeit van
melk en honing, het gebied van de
Kanaänieten, de Hethieten, Amorieten,
Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten.
37. 9 De jammerklacht van de Israëlieten is
tot mij doorgedrongen en ik heb
gezien hoe wreed de Egyptenaren hen
onderdrukken. 10 Daarom stuur ik jou
nu naar de farao: jij moet mijn volk, de
Israëlieten, uit Egypte wegleiden.’
11 Mozes zei: ‘Maar wie ben ik dat ik
naar de farao zou gaan en de
Israëlieten uit Egypte zou leiden?’
38. 12 God antwoordde: ‘Ik zal bij je zijn.
En dit zal voor jou het teken zijn dat ik
je heb gestuurd: als je het volk uit
Egypte hebt weggeleid, zullen jullie
God bij deze berg vereren.’
40. 1 Op de derde dag was er een bruiloft
in Kana, in Galilea. De moeder van
Jezus was er, 2 en ook Jezus en zijn
leerlingen waren op de bruiloft
uitgenodigd. 3 Toen de wijn bijna op
was, zei de moeder van Jezus tegen
hem: ‘Ze hebben geen wijn meer.’ 4
‘Wat wilt u van me?’ zei Jezus. ‘Mijn
tijd is nog niet gekomen.’ 5 Daarop
sprak zijn moeder de bedienden aan
41. ‘Doe maar wat hij jullie zegt, wat het
ook is.’ 6 Nu stonden daar voor het
Joodse reinigingsritueel zes stenen
watervaten, elk met een inhoud van
twee à drie metrete. 7 Jezus zei tegen
de bedienden: ‘Vul de vaten met water.’
Ze vulden ze tot de rand. 8 Toen zei hij:
‘Schep er nu wat uit, en breng dat naar
de ceremoniemeester.’ Dat deden ze.
42. 9 En toen de ceremoniemeester het
water dat wijn geworden was, proefde
– hij wist niet waar die vandaan kwam,
maar de bedienden die het water
geschept hadden wisten het wel – riep
hij de bruidegom 10 en zei tegen hem:
‘Iedereen zet zijn gasten eerst de
goede wijn voor en als ze dronken zijn
de minder goede.
43. Maar u hebt de beste wijn tot nu
bewaard!’ 11 Dit heeft Jezus in Kana, in
Galilea, gedaan als eerste
wonderteken; hij toonde zo zijn
grootheid en zijn leerlingen geloofden
in hem.
51. 1 Hoort, Jezus noodt u:
komt tot het feest,
komt, alle dingen zijn gereed.
Voor arm en rijk is er plaats bereid,
trek aan thans het bruiloftskleed.
52. Elk die wil mag komen,
gaat in de Koningszaal.
O, zwakken en vermoeiden,
daar 's plaats aan't Bruiloftsmaal.
53. 2 Hoort, Jezus noodt u:
komt tot het feest,
kom, o mijn vriend nog is het tijd,
ga binnen blijf toch niet buiten staan,
voor u is ook plaats bereid.
54. Elk die wil mag komen,
gaat in de Koningszaal.
O, zwakken en vermoeiden,
daar 's plaats aan't Bruiloftsmaal.
55. 4 Hoort. Jezus noodt u:
komt tot het feest, kom, arme zondaar
stel niet uit,
de Vader roept u een welkom toe,
kom, neem nu een vast besluit.
56. Elk die wil mag komen,
gaat in de Koningszaal.
O, zwakken en vermoeiden,
daar 's plaats aan't Bruiloftsmaal.