Mama Luis laat haar eitjes uit.
Het zijn er heel veel.
Voorzichtig legt ze de eitjes op een lekker warme plek
De eitjes worden luisjes,
de luisjes worden luizen.
Die leggen allemaal héél véél eitjes,
in het haar van………
SINTERKLAAS
‘Sinterklaas doet raar vandaag,’’ zegt Snoeppiet.
‘Volgens mij is hij zenuwachtig,’meent Paardenpiet.
‘Hij wordt oud’, mompelt Kale Piet.
Óf gek’, fluistert Regelpiet.
’Ik wordt gek!’’ roept Sinterklaas. ‘Gek van de jeuk!,
‘’Zie je wel,’zegt Regelpiet. ‘Ik heb gelijk.
Sinterklaas wordt gek.
De volgende dag doen alle Pieten gek.
Ze krabben zich een ongeluk.
Het paard schurkt tegen een boom aan.
Zelfs Slinger, de hond van Sinterklaas, doet gekker dan normaal.
‘Luizen!’roept Kale Piet verrast uit.
Een, twee, drie,
…twintig
…honderd
…duizend.
‘Doe ze weg!’smeekt Sinterklaas.
‘Vang ze en laat ze buiten los.’
Het werkt niet.
Alle potten zitten snel vol,
maar de luizen blijven maar komen.
‘Ik houd het niet langer uit!’schreeuwt Sinterklaas.
‘Ik ga in bad!’.
Sinterklaas wast zijn haren wel tien keer.
Meiklokjesschuim.
lavendelzeep.
Babyshampoo…
Niets jaagt de luizen weg.
Slinger, de pieten en het paard doen dapper mee.
Maar geen enkele zeep of shampoo helpt.
De volgende morgen rent Kale Piet naar de apotheek.
‘Luizenshampoo!’hijgt hij buiten adem.
’Een kleine of een grote fles?’vraagt de man.
‘Grote flessen,’zegt Kale Piet snel.
‘Ik neem ze allemaal. De kleine flesjes ook,’
De pieten gaan meteen aan de slag:
wassen, spoelen, kammen,
wassen, spoelen, kammen,
wassen, spoelen, kammen…
De hele dag door.
‘Mmm,’kreunt Sinterklaas.
‘Dit is zalig.
Hij sluit zijn ogen en droomt van zijn verjaardag.
‘Nog twee keer slapen,’ mompelt hij.
Na het drogen is iedereen blij.
Heel even maar.
Opeens krabt Regelpiet in zijn haar.
En Kokpiet ook. En Kapperpiet.
‘O nee!’jammert Sinterklaas. ‘Ze zijn er nog!’
‘Dan zit er maar een ding op,’zucht Kale Piet.
Hij wijst naar zijn eigen glimmende hoofd.
Kapperpiet scheert alle hoofden kaal.
Niemand vindt dit leuk.
Vooral het paard niet.
Sinterklaas is ook zijn mooie lange baard kwijt.
Het is de droevigste 5 december ooit.
‘Niemand zal mij herkennen.’pruilt Sinterklaas.
‘Niemand MAG mij herkennen!’hinnikt het paard boos.
‘Ik heb een idee!’roept Kale Piet
Opgewonden rent hij de speelgoedkamer uit.
De anderen kijken elkaar niet begrijpend aan.
Kale Piet stormt de kamer weer in met wel honderd pruiken en baarden.
Sinterklaas probeert ze allemaal uit.
De pieten ook.
‘Niemand merkt het verschil,’glimlacht Sinterklaas tevreden.
Het paard huppelt vrolijk rond.
‘Te gek!’giechelt hij trots.
‘Iedereen zal vooral naar mij kijken!
