1. Evolucioni nje perralle
Personi që paraqiti atë që njihet si teoria e evolucionit ishte një natyralist
amator anglez, Çarls Robert Darvin. Darvini kurrë nuk pati rastin të
merrte një edukim shkollor në biologji. Ai kishte vetëm një interes amator
për natyrën dhe gjallesat. Interesi i tij e nxiti të merrte pjesë në një
ekspeditë me anijen Bigëll që u nis nga Anglia në 1832 dhe udhëtoi në
rajone të ndryshme të botës për 5 vjet.
Gjatë udhëtimit të tij në ishujt e Galapogos u mahnit dhe filloj të mendoi
se ndryshimi i sqepave të shpendeve ishte shkaktuar nga nevoja e tyre për
t'u përshtatur me kushtet e jetesës.
Sipas Darvinit, njeriu ishte hallka më e zhvilluar e zinxhirit të këtij
mekanizmi.
Darvini e quajti këtë proces "evolucioni nëpërmjet seleksionimit natyror".
Ai mendoi se kishte zbuluar origjinën e llojeve: Origjina e një lloji ishte një
lloj tjetër. Ai i publikoi këto pikëpamje në librin e tij "Origjina e llojeve me anë
të seleksionimit natyror" në 1859.

2. Përralla e kalimit nga uji në tokë
Evolucionistët pretendojnë se jovertebrorët që gjenden në shtresën e Kambrianit
evoluan në peshq në dhjetra miliona vjet.
Jovertebrorët e kanë skeletin të jashtëm, ndërsa peshqit janë vertebrorë që kanë
skelet të brendshëm. Qe te ndodh kjo duhet të pasqyrohen në miliona forma
kalimtare që duhet t'i kenë pasur ato, por askush nuk ka gjetur qoftë edhe një
formë të ndërmjetme midis tyre.
Peshku i quajtur Kolekanth, që është vlerësuar të jetë 410 milionë vjeçar, është
konsideruar si një formë kalimtare me mushkëri primitive, tru të zhvilluar, me
sistem qarkullimi dhe tretjeje gati për të funksionuar në tokë. Bile edhe me një
mekanizëm primitiv ecjeje.
Kolekanthi është në të vërtetë një peshk që jeton në thellësi të oqeanit dhe që kurrë
nuk ngjitet në thellësi më të vogla se 180 metra nga sipërfaqja.

3. Antilopa me deshire kalon ne gjirafe
Sipas Lamarkut gjallesat i kalonin veçoritë e fituara gjatë jetës së tyre nga një
gjeneratë në tjetrën e kështu evoluan. P.sh. gjirafat evoluan nga antilopat, si kafshë
që shtrinin qafën e tyre gjithmonë e më tepër nga gjenerata në gjeneratë, duke u
përpjekur të arrinin degët më të larta të pemëve. Kështu Darvini e përdori "tezën e
kalimit të veçorive të fituara" të propozuar nga Lamarku, si faktorin bazë që i bëri
gjallesat të evoluojnë.

4. Ndërsa ndjehej jehona e librit të Darvinit, një botanist austriak me emrin
Gregor Mendel zbuloi ligjet e trashëgimisë në 1865.

5. Ligjet e trashigimise te grupet e gjakut
Landsteineri i zbuloi grupet humane të gjakut A, B, dhe O në vitin
1900,
Antigjenet e ABO sistemit të grupeve të gjakut janë prezente në eritrocite
dhe në lëngjet tjera trupore(sekrecionet). Prezenca e anigjeneve eritrocitare
A,B,O varet nga gjenet ABO që ndodhen në lokusin e kromozomit të nëntë.

6. "Edhe sikur Ne t'u hapnim atyre një derë në qiell dhe të ngjiteshin
vazhdimisht në të, ata vetëm do të thonin: "Sytë tanë po na
mashtrojnë. Jo, ne jemi magjepsur." (El-Hixhr: 14-15)
"Edhe sikur t'u zbrisnim atyre engjëjt, apo t'u flisnin të vdekurit, apo
të mblidhnim para syve të tyre çdo gjë, ata nuk kishin për të besuar
vetëm nëse do të dëshironte Allahu, por shumica e tyre injorojnë (të
vërtetën)." (El-En'am: 111)

7. Mrekullia e qelizës dhe fundi i evolucionit
Qeliza është kaq komplekse sa bile edhe niveli i lartë teknologjik i arritur sot nga
njeriu nuk mund të prodhojë një qelizë të vetme.
Matematicienti dhe astronomi anglez Fred Hoyle megjithese evolucionis thote :
Eshtë e pamundur për një qelizë të vijë në ekzistencë rastësisht dhe për këtë arsye
ajo duhet patjetër të jetë "e krijuar".
Proteinat janë elementet më vitale për qeniet e gjalla. Një proteinë mesatare
përbëhet nga 288 aminoacide të 20 llojeve të ndryshme. Këto mund të
kombinohen në 10300 mënyra të ndryshme. Mundësia që ky "1" të formohet
praktikisht është zero. (Në matematikë probabilitetet më të vogla se 1 në 1050 janë
pranuar si "probabilitet zero").
Te aminoacidet kemi forma e djathte dhe e majte, per formimin e proteinave ekziston
vetem forma e majte
Përveç proteinave, qeliza gjithashtu ka acide nukleikeADN dhe ARN, karbohidrate,
lyra, vitamina dhe shumë kimikate të tjera si elektrolitë të rregulluar me harmoni me
një sasi, strukturë dhe funksion të caktuar.

8. Molekula e mrekullueshme: ADN-ja
Në vitin 1955, puna e dy shkencëtarëve, James Watson dhe Francis Crick, mbi
ADN-në hapi një faqe të re në biologji. . Informacioni që ka të bëjë me të gjitha
karakteristikat e një personi, që nga pamja e jashtme deri në strukturën e
organeve të brendshme, është i regjistruar në ADN me anë të një sistemi të
veçantë kodimi.
Kjo është pak a shumë si një kasafortë të dhënash e përbërë prej 4 shkronjash.
Përveç karakteristikave si gjatësia, sytë, flokët dhe ngjyra e lëkurës, ADN-ja e një
qelize gjithashtu përmban dize- njimin e 206 kockave, 600 muskujve, një rrjeti
me 10.000 muskuj dëgjimi, një rrjeti tjetër me 2 milionë nerva optikë, 100
bilionë qeliza nervore, 130 bilionë metra enësh gjaku dhe me 100 trilionë qeliza.

9. A mundet që ADN-ja të vijë në ekzistencë rastësisht?
Në këtë pikë, jemi para një detaji të rëndësishëm që meriton t’i kush- tohet
vëmendje. Një gabim në sekuencën e nukleotideve që ndërtojnë gjenin, e bën
gjenin plotësisht të padobishëm. Kur merret në konsideratë se ka 200.000 gjene në
trupin e njeriut, bëhet akoma më shumë e qartë se sa e pamundur është për miliona
nukleotide që përbëjnë gjenet të formohen rastësisht në sekuencat e duhura.