Conto versionado por nenas e nenos de infantil dun orixinal de "Con sabor a mar" de Miriam Udi

1. “CON SABOR A MONTE”
Este conto que che vou contar, sucedeu Xusto na entrada do monte, cando o sol xa ía a
decansar.
Un ourizo cacho un pouco vello, camiñaba cara atrás. De repente unhas pinguiñas
empezárono a mollar. Pensou que serían as nubes que tiñan ganas de xogar.
Levantuo a súa cariña e … Vaia! Que desilusión!..
Eran bágoas de tristura, desas que saen do corazón.
Leo, un neno pequeno, coma ti, choraba abrazado ao seu peto e unha e outra vez repetía:
Qué lles vou regalar estas pouquiñas moedas para nada me van alcanzar.
Foi entón cando o vello ourizo cacho comprendeu a razón de tanta desilusión….Leo estaba
moi triste porque, cos seus aforros non pode mercar regalos para a súa familia. Don ourizo
cacho moi astuto, métese no bosque e pide unha audiencia coa raíña do lugar. A fada Dana,
a dona das Terras Verdes. escóitao atento e convoca a tódolos animaliños da fraga: haberá
unha grande reunión.
Precisamos atopar, con urxencia, unha solución!
Todos se poñen en marcha. Esta noite hai que traballar!
As arañas de oito brazos tecen e tecen sen parar. Con fíos de seda un vestido precioso van
confeccionar.
Na xoiaría da fraga non se pode molestar: os corzos e a serpe confecionarán coas preciosas
pedriñas do camiño unha pulseira e un colar, mentres o esquío agarda pois co seu rabo
peludo pulirao ata facelo brilar.
Todas as formigas, en roda, póñense a apañar unha mazá e outra mazá para a cesta de
froitas do papá.
Os raposiños cargan tódolos agasallos que na orela da fraga van deixando con moito
coidadiño.
Leo quedara durmido. Espertouno o canto dos paxaros e cando abre os olliños, atopa as
sorpresas sobre a herba: unha pulseira e un colar de pedras preciosas para mamá, a cesta de
mazás para papá, un vestido de seda para Aniña a súa irmanciña, e feita pola mariquiña,
unha coroa de follas…. Unha coroa? Que fai ahí tan soa?.
Leo cóllea nas mans e apoiándoa na súa cabeciña prepárase para soñar… A coroa que era
máxica e moi sabia, fálalle con doce voz:
Todos estes agasallos fixéronse con moito amor, os teus amigos da fraga traballaron pensando no teu
corazón. Pero non valen nada se non van acompañados da túa calor: a calor do teu abrazo a papá, a calor dos
teus bicos a mamá, a calor das túas manciñas cando acariñas o pelo da túa irmanciña…. Así que, agora,
corre á casa a levarlles os agasallos, que o sol está asomando na fraga e o día está por empezar. Ah! E non
esquezas levarme, pois eu tamén quero disfrutar e quedar ao teu lado; así, sempre poderás lembrar,
apoiándome na cabeciña, aos teus amigos da fraga.
E remata este conto, este conto que é un invento e que a mín me gustou inventar. Por iso te
invito a que volvas empezar, pero esta vez non será no monte, pode ser noutro lugar, no
campo, no mar ou tal vez na cidade, …. Quen serán agora os que a Leo teñen que axudar?.
(Adaptación dun texto de Miriam Udi feita polas nen@s de Infantil do colexio do Incio)

2. vestido de seda de
araña.
mencía 5 anos
eu son a raña que fixo o
vestido con moita maña.
(mencía 5 anos)

3. eu son o esquío
pulidor.
(emeli 3 anos)
eu son o corzo xoieiro.
(aldara 4 anos)
eu son a serpe que fixo o
colar.
(noa 5 anos)
un colar e unha pulseira de
fermosas pedras preciosas para
mamá. (noa e aldara)

4. nos somos as formigas
que as mazás apañan.
(tiago 3 anos)
unha cesta de mazás para papá
(tiago 3 anos)
eu son o raposo que
carretou todo
(xian 2,5 anos)
eu son a xoaniña que fixo a
coroa de paus e folliñas.
(sara 5anos)