2. W kórnickim zamku, w sali jadalnej wisi portret Teofili z Działyńskich
Szołdrskiej-Potulickiej. Legenda mówi, że podobno Teofila zwana "Białą
Damą", schodzi nocą z portretu i podtrzymując dłońmi zwiewną białą
szatę udaje się do parku, gdzie czeka na nią jeździec na karym koniu.
Wędrują wspólnie po tonących w mroku alejkach, by zniknąc z pianiem
pierwszego kura.
Nie opodal zamku kórnickiego znajdował się średniowieczny zameczek
myśliwski, w podziemiach którego zostały podobno ukryte ogromne
bogactwa, przez ostatnich jego właścicieli - rodzinę Górków. Skarby te
przejęły we władanie złe duchy, nie pozwalając nikomu do nich dotrzeć.
Znana ze swojej gospodarności i dbałości o okoliczną ludność, Teofila
rozkazała rozebrać ruiny zameczku aż do fundamentów. Mieszkańcy
Kórnika z uzyskanej cegły mogli postawić w swoich domach murowane
kominy, zabezpieczające domostwa przed pożarami. Złe moce zemściły się
za to na Teofili każąc ją, błądzeniem po parku do czasu gdy odkryte
zostaną stare skarby Górków. Wówczas dopiero straci władzę nad Teofilą
moc diabelska.
Zamek w Kórniku

3. Biała Dama Duch Białej Damy

4. Baszta zamku szamotulskiego, zwana Basztą Halszki, była
miejscem dramatu, który stał się tematem legendy o czarnej
księżniczce. W baszcie więziona była przez 14 lat Halszka z
Ostroga. Jej małżonek, wojewoda poznański Łukasz Górka,
kazał nałożyć na jej twarz żelazną maskę, aby nikt nie mógł
podziwiać jego młodej żony. Z czarną maską na twarzy
Halszka mogła podziemnym krużgankiem udawać się z baszty
do kolegiaty, gdzie brała udział w nabożeństwie i pokutowała
za popełnione grzechy.
Jak mówi legenda w pochmurną noc księżycową nie opodal
baszty można spostrzec wolno przesuwającą się postać
kobiecą w pokutniczych szatach. Gdy zniknie w baszcie,
słychać płacz i zawodzenie ducha nieszczęśliwej Halszki z
Ostroga, tłumione przez grube mury baszty.
Zamek w Szamotułach

5. Baszta Halszki Duch Halszki

6. Podobno w lochach niedzickiego zamku był więziony przed
egzekucją słynny rozbójnik Janosik. A i dzisiaj można tam
nocną porą usłyszeć jęki torturowanych przed wiekami
jeńców. Jakby tego było mało, po zamkowych korytarzach tuła
się białe widmo – to duch księżniczki Brunhildy wrzuconej
podczas kłótni do zamkowej studni przez męża, księcia Bolka.
Niedzicki zamek kryje jednak jeszcze jedną tajemnicę. W
1946 roku pod jednym ze stopni prowadzących na zamek
odnaleziono inkaskie pismo węzełkowe, kipu. Być może
zawierało one informacje o miejscu ukrycia legendarnych
skarbów Inków.
Zamek w Niedzicy

8. Zamek w Sandomierzu
Legenda o Halinie Krępiance (spotykana także pisownia Krempianka) –
legenda związana czasami średniowiecznych najazdów tatarskich na
Ziemię Sandomierską
Podczas najazdu z roku 1260 młoda sandomierzanka, Halina, córka
kasztelana sandomierskiego Piotra z Krępy herbu Ostoja,straciła
wszystkich swoich bliskich, w tym ojca będącego dowódcą garnizonu.
Podczas następnego, z roku 1287 straciwszy ponadto męża, postanowiła w
porozumieniu z wójtem Witkonem zemścić się na najeźdźcach. W tym
celu dostała się do obozu wroga. Tam opowiedziała wodzowi, że została
pohańbiona przez mieszkańców. Zaproponowała, że wprowadzi Tatarów
tajnymi podziemnymi korytarzami do miasta. Aby ich upewnić, że nie
kłamie poprowadziła najpierw niewielki oddział zwiadowców. Następnie
ruszyli za nią spokojnie już wszyscy Tatarzy.
Halina długo prowadzała ich w kółko ciemnymi lochami, gdy w tym czasie
wtajemniczeni w podstęp mieszkańcy Sandomierza zasypali wejście do
korytarzy ciężkimi głazami. Zginęli wszyscy Tatarzy, a wraz z nimi także
bohaterska dziewczyna.

10. Koniec
Prezentacja: Piotr Puskarczyk kl. 5a