1. Η ταινία “the artist”
Το στοιχείο που ανατρέπει τα δεδομένα δεν είναι απλώς το
εύρημα της σιωπής, της παντελούς έλλειψης διαλόγων, αλλά ο
τρόπος με τον οποίο ο Γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος το
αξιοποιεί προκειμένου να πειραματιστεί τόσο με το ίδιο το μέσο
όσο και με τα κινηματογραφικά είδη. Από τεχνικής άποψης, το
«The Artist» υιοθετεί τετράγωνο κάδρο (1,33:1), η φωτογραφία
είναι λεπτομερώς προσεγμένη, έτσι ώστε να εντείνει την
ψευδαίσθηση του θεατή ότι ταξιδεύει πίσω στα χρόνια του βωβού
κινηματογράφου.
Το «The Artist» είναι ένα ασταμάτητο πείραγμα και κλείσιμο του
ματιού τόσο προς το θεατή, όσο και προς την ίδια την εξέλιξη της
κινηματογραφικής ιστορίας. Ακόμα και ο ήχος, για χάρη του
οποίου γίνονται σχεδόν όλα, παρεισφρύει στην ταινία με τρόπο
αναπάντεχο και ιδιοφυή.
Αν όμως δούμε βαθύτερα, θα αντιληφθούμε πως ο Hazanavicius ανοίγει διάλογο με το ίδιο το
κινηματογραφικό μέσο και με τη μακρόχρονη εξέλιξή του. Καθόλου τυχαία, διηγείται μία ιστορία
τοποθετημένη σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο, εκείνο της μετάβασης από το "βωβό" στον "ήχο", τη
στιγμή που επιλέγει να γυρίσει τη συγκεκριμένη ταινία εν μέσω μίας ακόμα τεχνολογικής
μετάβασης, όπου το σινεμά στρέφεται ολοένα και πιο δυναμικά προς το digital και το 3D.
Απο cinema news
Συμπεράσματα
Οι μαθητές θεώρησαν οτι αν η ταινια ηταν εγχρωμη δεν θα διεφερε απο καποια αλλη
ρομαντικη ιστορια. Αυτα που την εκαναν να ξεχωριζει ηταν το ασπρομαυρο και η ελλειψη
ηχου.
Επιλεχθηκε η χρονια 1929 εξαιτιας του οικονομικου κραχ.
Εντοπιστηκαν διαφορες στον τροπο που επαιζαν οι ηθοποιοι σε μια βωβη ταινια. Ηταν πιο
εκφραστικοι και χρησιμοποιουσαν περισσοτερο τη γλωσσα του σωματος.
Τα παιδια ειπαν πως δε θα προτειναν την ταινια σε συνομηλικους τους. Θα την προτειναν
στους γονεις τους ή σε μεγαλύτερους φιλους.
Σημ.
Επεξεργασου το οπως νομιζεις.
Η ταινια ειναι ετοιμη θα τη φερω αυριο.
Τους ειχα δωσει και σημειωσεις για την ιστορια του κινηματογραφου απο καποια βιβλια
που εχω και τους ζητησα να υπογραμμισουν τα πιο σημαντικα.