For English version go to: http://www.slideshare.net/mw28/congregation-of-the-mission-part-1-evangelization-of-the-poor

1. Formacja
Kleru

2. Problemy
duchowieństwa w
Czasach Wincentego
Większość duchownych
nie była odpowiednio
przygotowana do
swojego urzędu.
W niektórych
przypadkach nie dawali
dobrego świadectwa
swojej trzodzie.
Problemem była nie tyle
korupcja co ignorancja.

3. Problemy
duchowieństwa w
Czasach Wincentego
Opiekę nad wieśniakami
pozostawiono księżom.
Jednak księża często
uważali, że wystarczająco
dużo robią wypełniając
swoje obowiązki
parafialne. Praktycznie
żaden z nich nie miał
kwalifikacji do głoszenia
kazań.

4. Problemy
duchowieństwa w
Czasach Wincentego
W konfesjonale,
niektórzy wiejscy księża
nie znali nawet formuły
rozgrzeszenia.
Sakramenty były
udzielane w sposób,
który można jedynie
opisać jako
indywidualistyczny.

5. Innowacje Wincentego
Wincenty doszedł do wniosku, że
aby podnieść poziom duchowości
ludności wiejskiej najpierw należy
odnowić duchowieństwo.
Stolica Apostolska nie była
nieświadoma tej potrzeby.
Sobór Trydencki wezwał do
zakładania seminariów.
Niemniej jednak niewiele zostało
zrobione w kwestii reformy.

6. Rekolekcje w
seminariach
Wincenty stał na czele
zakłdając seminarium w
College des Bons
Enfants (Kolegium
Dobrych Dzieci)
Zorganizował głoszenie
rekolekcji dla młodych
ludzi, którzy mieli
przyjąć święcenia.

7. Początkowa niechęć,
Konflikt
Wincenty zaakceptował te
działania z pewną niechęcią,
nalegając, że zadaniem
Zgromadzenia Misji jest
kaznodziejstwo w regionach
wiejskich i nie może sobie
pozwolić na rozpraszanie
skromnych środków .
Później wyznał, że „na
początku w ogóle nie
rozważaliśmy posługi
duchownym; myśląc po
prostu o sobie i ubogich."

8. Podwójny cel
Jednakże po
przemyśleniu projektu
Wincenty doszedł do
wniosku, że robiąc coś
dla kleru, można coś
również zrobić dla
ubogich.

9. zaufanie Opatrzności
Nie wiedząc skąd wziąć pieniadze na
rekolekcje dla duchownych Wincenty
kontynuował je ślepo ufając Bożej
Opatrzności.
To zaufanie zostało nagrodzone, gdy
jeden z bogatych doboroczyńców
wyszedł z ofertą pokrycia kosztów na
pierwsze pięć lat. Następnie Anna
Austriaczka zgodziła się zabezpieczyć
wydatki na następne pięć lat, po
których obowiązek przejęły Panie
Miłosierdzia!

10. Konferencje wtorkowe
Sukces rekolekcji dla
duchownych był taki, że
Wincenty powiększył ich
zakres organizując
Konferencje Wtorkowe.
Trwały tylko jeden dzień,
nie kosztowały dużo i
prawdopodobnie uczyniły
więcej dobrego niż
tygodniowe rekolekcje dla
ordynandów.

11. tworzenie sieci &
formacja
Przy pomocy tych
Konferencji Wincenty
utrzymywał kontakt z
księżmi, którzy utworzyli
pewnego rodzaju gildię.
W czasie Konferencji
dyskutowano, w duchu
pokory i prostoty, o
cnotach chrześcijańskich w
szególności tych, które sa
potrzebne w kapłaństwie.

12. Pokora
Zniechęcano do
jakiejkolwiek
oratorskiej elokwencji,
mimo, że wśród
uczestników i
zabierających niekiedy
głos było wielu
uczonych znanych jako
krasomówcy.

13. Pokora
Z powodu pokory
Wincenty chciał
uniknąć udziału w
dowolnej części zajęć.
Lecz kiedy poddał się
prośbom, każdy z
obecnych był świadom
tego, że ten skromny
ksiądz jest duszą
zebrania.

14. Mała Metoda
Kiedy Wincenty posługiwał
Madame de Gondi wyraźnie
zauważył, że jeżeli chce
dotrzeć do serc i umysłów
swoich wiejskich słuchaczy
będzie musiał zwracać się do
nich najprościej i najbardziej
bezpośrednio. Swój sposób.
nazwał „Małą Metodą”.

15. „Mała Metoda”
Wincenty nalegał, aby
jego Księża, używając
Małej Metody, nie
przemawiali do ludzi
stojąc na ich poziomie,
lecz aby stali trzy, pięć
centymetrów ponad ich
głowami przez co
słuchacze zmuszeni byli
stać wyprostowani.

16. Prostota
Wincenty deklarował
że, Księża Misjonarze
„będą mówić by
nawracać a nie by być
cenionymi; a jeśli ludzie
mają byc nawróceni
muszą rozumieć co się
mówi.”

17. Wincenty - inicjator
Wincenty był wielkim
inicjatorem formacji
duchowieństwa, szeroko
do niego docierając i
wdrażając wiele
innowacji.

18. Przypis
Teksty do prezentacji zostały oparte na fragmentach
książki Theodore’a Maynard’a Apostle of charity:
the life of St. Vincent de Paul.
(tłumaczenie i opracowanie wersji polskiej famvin.org.pl)