บทที่ 8 คุณสมบัติก

การสืบทอดคุณสมบัติของคลาส
Inheritance
วัตถุประสงค
♦ เพื่อใหมีความรูความเขาใจคุณสมบัติการสืบทอดของการเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุ
♦ เพื่อใหมีความรูความเขาใจในการทํางานของคําสั่งการสืบทอดในภาษาจาวา
♦ เพื่อสามารถนําหลักการสืบทอดไปเขียนโปรแกรมประยุกตใชกับงานจริงได
บทที่
8

บทที่ 8 การสืบทอดคุณสมบัติของคลาส หนาที่ 182
เอกสารประกอบการสอน 305272 การเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอรขั้นสูง
อ.สุรางคนา ระวังยศ
เนื้อหาบทเรียน
♦ การสืบสกุล(Inheritance)
♦ คียเวิรด This
♦ คียเวิรด Super
♦ คียเวิรด Instanceof
♦ การสืบทอดคุณสมบัติของคลาสที่มากกวา 2 ขั้น

Parent
Son
Super Class
Sub Class
A
B C
Method B Method C
Method A
การสืบทอด(Inheritance)
เราสามารถสรางคลาสใหมโดยอาศัยคลาสที่มีอยูแลวเปนตนแบบ เราเรียกคลาสใหมวา สับคลาส
(sub class) ของคลาสเกา และเรียกคลาสเกาวา ซูปเปอรคลาส(Supper class) ของคลาสใหม ตัวแปร
คลาสและ method จะไดรับการสืบทอดไปยังสับคลาสโดยอัตโนมัติ เหมือนกับการสืบทอดลักษณะทาง
พันธุกรรมจากพอไปสูลูก
ในภาษาจาวาจะยอมใหซับคลาสสืบทอด(inherited)คุณสมบัติไดจากซุปเปอรคลาสไดเพียงคลาส
เดียวเทานั้น ซึ่งไมเหมือนกับภาษา C++ ที่ซับคลาสสามารถสืบทอดคุณสมบัติไดจากหลายซุปเปอร
คลาส
กลาวไดวาคุณสมบัติการสืบทอด(Inheritance) คือการที่ Class หนึ่งๆสามารถสืบทอดคุณสมบัติ
บางประการจาก Class อื่น แลวเพิ่มคุณสมบัติเฉพาะของ Class นั้นเขาไป Class ที่ไดรับการสืบทอด
คุณสมบัติเรียกวา Subclasses สวน Class ที่เปนตนแบบเรียกวา Superclass ประโยชนของคุณสมบัติการ
สืบทอดคือ เปนการชวยใหไมตองออกแบบ พัฒนา สวนที่ซ้ําหลายๆรอบ(reusable) Class หนึ่งๆจะมี
Superclass ไดเพียง Class เดียวเทานั้น (Single Inheritance) ดังรูป
รูปแบบของการประกาศการสืบทอดคุณสมบัติของคลาส
class subclass_name extends superclass_name{
[member;]
}

ตัวอยาง โปรแกรมที่มีคุณสมบัติการสืบทอด
class A{
void printA(){
System.out.println("A");
}
}
class B extends A{
void printB(){
System.out.println("B");
}
}
class TestInherit1{
public static void main(String args[]){
A x = new A();
x.printA();
B y = new B();
y.printA();
y.printB();
}
}
ผลลัพธที่ได
A
A
B
ตัวอยาง โปรแกรมที่มีคุณสมบัติการสืบทอด
class AA{
int i,j;
void printA() {
System.out.println(" i = " + i + " : j = " + j);
}}

class BB extends AA{
int k;
void printB(){
System.out.println(" k = " + k);
}
void sum( ) {
System.out.println("i+j+k="+(i+j+k));
}
}
class TestInherit2{
AA superClass = new AA();
BB subClass = new BB();
System.out.println("print from superclass");
superClass.i = 10;
superClass.j = 20;
superClass.printA();
System.out.println();
System.out.println("print from subclass");
subClass.i = 3;
subClass.j = 4;
subClass.k = 5;
subClass.printA();
subClass.printB();
subClass.sum();
}
}
ผลลัพธที่ไดคือ
print from superclass
i = 10 : j = 20
print from subclass
i = 3 : j = 4
k = 5
i+j+k=12

ตัวอยาง โปรแกรมที่มีการเรียกใชคลาสที่มีการสืบทอด
class TestInherit3{
static void methodA(A a){
a.printA();
}
static void methodB(B b){
b.printB();
}
A x = new A();
methodA(x);
B y = new B();
methodA(y);
methodB(y);
A z = new B(); // super : sub
z.printA();
//z.printB();
}
}
/*method ที่รับ instance ของคลาสแมเปนพารามิเตอรจะสามารถรับ instance ของ class ลูกเปน
parameter ไดดวย*/
A
A
B
A
หมายเหตุ : หากตองการปองกันการเขาถึงdata member(attribute และ method)ของ super class ใหใส
สวนขยายหนา data member ดวยคําวา private
ตามนิยามของ Sun แบง ความสัมพันธระหวาง Classes เปนสองลักษณะคือ
– IS-A เปนความสัมพันธที่ Class หนึ่งเปน Subclass ของอีก Class หนึ่ง
– HAS-A เปนความสัมพันธที่ Class หนึ่งเปนสวนประกอบ ของอีก Class หนึ่ง

ตัวอยางการนําคุณสมบัติการสืบทอดมาประยุกตใชในการเขียนโปรแกรม เชน คลาส Vehicle
นิยามสิ่งที่ใชตัดสินวาวัตถุที่จัดวาเปนรถยนตตองมีคุณสมบัติและพฤติกรรมอะไรบาง คราวนี้ถาเรา
ตองการสรางนิยามที่มีความเฉพาะเจาะจงมากขึ้น เชนนิยามของรถบรรทุก นิยามของรถเกง เราอาจสราง
คลาสใหมชื่อ Truck กับ PrivateCar ซึ่งนิยามคุณสมบัติและพฤติกรรมที่มีเฉพาะแตในรถบรรทุก
และรถเกง มีความสัมพันธกันดังรูป
แทนที่เราจะสรางคลาสทั้งสองขึ้นมาใหมตั้งแตตน เราอาจใชคลาส Vehicle เปนตนแบบเพราะ
ทั้งรถบรรทุก และรถเกงยอมตองมีลอ มีเครื่อง และวิ่งได จากนั้นคอยเติมคุณสมบัติและพฤติกรรมอื่นๆ ที่
มีเฉพาะในรถบรรทุก หรือรถเกงเขาไป เราทําเชนนี้ไดโดยการสรางสับคลาสของซูปเปอรคลาส Vehicle
สองตัวชื่อ Truck และ PrivateCar ดังตัวอยางตอไปนี้
vehicle
Truck PrivateCar
class Vehicle {
int numberOfWheels;
boolean hasEngine;
void run(){
System.out.println("I am running.");
}
}
class Truck extends Vehicle { // (1)
float maximumLoad; // (2)
void load(float weight) { // (3)
if (weight <= maximumLoad)
System.out.println("I am carrying a " + weight + "-pound load.");
}
}
}

ในบรรทัด (1),(4) เราประกาศคลาสใหมชื่อ Truck และ PrivateCar ซึ่งเปนสับคลาสของคลาส
Vehicle ที่มีอยูแลว โดยเราใชคําสั่ง extends ตามดวยชื่อซูปเปอรคลาส สิ่งที่ไดมาโดยอัตโนมัติคือทั้ง
คลาส Truck และ PrivateCar จะมีตัวแปรชื่อ noOfWheels, hasEngine และมีmethodชื่อ run() พวงมาดวย
ทันทีจากนั้นเราสามารถสรางตัวแปรคลาสและmethodเพิ่มเติมได เพื่อใชเปนสิ่งที่บอกลักษณะที่มีเฉพาะ
แตในรถบรรทุกหรือรถเกง ในบรรทัด(2)เราสรางตัวแปร maximumLoad ใหคลาส Truck เพื่อใชในระบุ
น้ําหนักบรรทุกสูงสุดของรถบรรทุก และสรางmethod load() ในบรรทัด (3) เพราะสิ่งที่รถบรรทุกตองทํา
ไดคือการบรรทุกของในบรรทัด (5) เราสรางตัวแปร numberOfPassengers ใหคลาส PrivateCar เพื่อใช
ระบุจํานวนผูนั่ง รถเกงควรมีเครื่องเลนซีดีดวย เพื่อใหเกิดความแตกตางกับรถบรรทุก ดังนั้นเราจึงสราง
method playCD() ในบรรทัด (6)
คําสั่งในmethod main() เปนการสรางอินสแตนทใหกับคลาส Truck และ PrivateCar อยางละ
หนึ่งอินสแตนท สังเกตวาอินสแตนททั้งสองมีตัวแปร numberOfWheels และmethod run()ทั้งที่ไมได
class PrivateCar extends Vehicle { // (4)
int numberOfPassengers; // (5)
void playCD() { // (6)
System.out.println("CD is playing.");
}
}
public class BuildACar4 {
public static void main(String[] args) {
Truck isuzu = new Truck();
PrivateCar toyota = new PrivateCar();
isuzu.numberOfWheels = 6;
toyota.numberOfWheels = 4;
isuzu.maximumLoad = 1500.00F;
toyota.numberOfPassengers = 5;
isuzu.load(700.0F);
isuzu.run();
toyota.playCD();
toyota.run();
}
}
ผลลัพธคือ
I am carrying a 700.0-pound load.
I am running.
CD is playing.
I am running.

สรางไวในคลาส ที่เปนเชนนี้เพราะคลาสทั้งสองสืบทอดคุณลักษณะของคลาส Vehicle ผลการรัน
โปรแกรมขางตนจะเปนดังผลลัพธที่แสดง
เราสามารถสรางสับคลาสของสับคลาสไดดวย ดังนั้นคุณลักษณะของคลาสสามารถสืบทอดตอ
กันไปไดเรื่อยๆ ไมมีที่สิ้นสุด คลาสคลาสหนึ่งมีไดหลายสับคลาสเชนในกรณีของคลาส Vehicle มีสอง
สับคลาสคือ Truck และ PrivateCar แตคลาสคลาสหนึ่งในภาษาจาวามีได แคซุปเปอรคลาสเดียว
กลาวคือเมื่อ Truck สืบทอดคุณลักษณะจากซุปเปอรคลาส Vehicle แลว คลาส Truck ไมสามารถสืบทอด
คุณลักษณะจากคลาสอื่นไดอีก คําสั่ง extends จึงตามดวยชื่อซุปเปอรคลาสไดแคซุปเปอรคลาสเดียว
เทานั้น
Key word : this
ในการเขียนโปรแกรมเพื่อสราง class บางครั้งอาจเกิดปญหาตัวแปรคลาส กับ ตัวแปรทองถิ่นใน
method ในคลาสเดียวกัน สามารถมีชื่อซ้ํากันได เพราะตัวแปรคลาสเกิดขึ้นเมื่อมีการสราง instance แตตัว
แปรทองถิ่นเกิดขึ้นเมื่อมีการเรียกใช method และตายไปทันทีที่ method รันเสร็จ จาวาจึงแยกแยะความ
แตกตางระหวางตัวแปรทั้งสองตัวไดแตบางครั้งก็เกิดการสับสน คําสั่ง this จึงมีไวแยกแยะความแตกตาง
ใหชัดเจนไปเลย ตัวอยางเชน
class TestThis1 {
int a; // (1)
float b; // (2)
char c; // (3)
void x(int a, float b,char i){ // (4)
char c; // (5)
this.a = a; // (6)
c = i; // (7)
this.y(); // (8)
y(); // (9)
}
void y() { // (10)
System.out.println("Hello World");
}
}

คลาสนี้มีตัวแปรคลาสสามตัวไดแก a , b และ c ในบรรทัด (1)(2)(3) method x() มีการสงผาน
ตัวแปรที่มีชื่อเหมือนตัวแปรคลาส a และ b ในบรรทัด (4) อีกทั้งยังประกาศตัวแปรภายในmethod ชื่อ c
ซึ่งซ้ํากับตัวแปรคลาสอีก ในบรรทัด (5) คําสั่งในบรรทัด (6) ใชคําสั่ง this ตามดวยจุดนําหนา a เปนการ
ชี้เฉพาะเจาะจงลงไปวา หมายถึงตัวแปรคลาส a ที่ประกาศไวในบรรทัด (1) คําสั่งนี้เปนการกําหนดคาตัว
แปรคลาส a ใหมีคาเทากับตัวแปรสงผาน a ซึ่งอยูหลังเครื่องหมายเทากับ ตัวแปรสงผานไมมีคําวา this
นําหนาคําสั่งในบรรทัด (7) เปนการอางถึงตัวแปร c ที่ประกาศไวในบรรทัด (5) เพราะไมมี this นําหนา
สรุปก็คือ ถามีการใชชื่อซ้ํากัน การใชชื่อตัวแปรเฉยๆ จะถือวาเปนตัวแปรภายใน method ถาตองการอาง
ถึงตัวแปรคลาสตองระบุ this ดวยเสมอ แตถาไมมีการใชชื่อซ้ํากัน ไมตองระบุ this ก็ไดเหมือนกันที่เรา
เคยเขียนกัน คําสั่ง this ใชระบุเฉพาะเจาะจงไดดวยวาหมายถึง method ในคลาสเดียวกันดังที่ใชใน
บรรทัด (8) แตเนื่องจากไมมีความสับสนในกรณีของ method อยูแลว (เพราะไมมี method ทองถิ่น) การ
ระบุ this จึงไมจําเปนสําหรับการเรียก method บรรทัด (8) กับ บรรทัด(9) จึงมีความหมายเหมือนกัน
ตัวอยาง การใช keyword this
แตถาเอาเครื่องหมาย // บรรทัดที่ (1) ออกแลวใสเครื่องหมาย // หนาบรรทัดที่(2) แทน ผลลัพธ
จะกลายเปน Pokemon แทน
class TestThis2 {
String name = "Pokemon";
TestThis2(String name){
//name = name; // (1)
this.name = name ;//(2)
}
void print(){
System.out.println(name);
}
TestThis2 t = new TestThis2("Sompong");
t.print();
}
}
Sompong

ตัวอยาง การใช keyword this
คลาส TestThis3 ในตัวอยางนี้มี field r และ i และมี constructor รับพารามิเตอรที่ชื่อ r และ i
เขามา เพื่อกําหนดคาใหแก fields ที่มีชื่อเหมือนกัน ถาหากเขียนประโยคกําหนดคาเปน r = r และ i=i ก็
จะเปนการกําหนดคาใหแกตัวเองไมวาชื่อที่อางถึงนี้จะหมายถึงชื่อใด ซึ่งไมใชสิ่งที่ตองการ เราจึงตอง
ใช this ชวยในการระบุวา this.r หมายถึง r ตัวที่เปนสมาชิกในคลาส สวน r เพียงตัวเดียวนั้นคือ ตัวที่
เปนพารามิเตอร สังเกตวาชื่อพารามิเตอรจะบังชื่อที่อยูขางนอก method และในทํานองเดียวกัน this.i
กับ i หากใน method นั้นไมมีพารามิเตอรที่มีชื่อเหมือนกับ field ของคลาสอยางเชน add() และ print( )
ในตัวอยางนี้ การอางถึง r หรือ i จะหมายถึงตัวที่เปน field ของคลาส
นอกจากนั้นภาษาจาวา ยังมีการใช this ในอีกความหมายหนึ่งคือ ใช this ในการเรียก method
จะหมายถึงการเรียก constructor ของคลาสนั้น ดังตัวอยาง
this( )
class TestThis3 {
double r, ;
TestThis3(double r, double i ){
this.r = r ;
this.i = i;}
public void add(TestThis3 t){
r+= t.r ;
i += t.i;
}
void print(){
System.out.println(r + " + i " + i );
}
}

คงจําไดวาถาไมมีการกําหนดคาเริ่มตนของตัวแปรคลาสไว เวลาสรางอินสแตนท จาวาเวอรชัวน
แมทชีน จะกําหนดคาปกติให การกําหนดคาเริ่มตนทําไดดวยการกําหนดเขาไปเลยตอนนิยามคลาส จา
วามี method พิเศษชนิดหนึ่งชื่อวา คอนสตรัคเตอร ซึ่งเปน method ที่มีไวสําหรับการกําหนดคาเริ่มตน
ใหกับอินสแตนทโดยเฉพาะ คอนสตรัคเตอรเปนทางเลือกอีกทางหนึ่งของการกําหนดคาใหตัวแปรคลาส
ลองพิจารณาการกําหนดคาเริ่มตนใหตัวแปรคลาสดวยการใชคอนสตรัคเตอรดังตัวอยางขางลางนี้
ตัวอยาง การใชงาน constructor
Method constructor คือ method ในบรรทัด (1) method constructor ตองมีชื่อเหมือนชื่อคลาส
เสมอ แตตามดวย () เพื่อใหรูวาเปน method และตองไมมีคําวา void หรือชื่อชนิดของตัวแปรใดๆ
class Vehicle {
int numberOfWheels;
boolean hasEngine;
Vehicle() { // (1)
numberOfWheels = 6;
hasEngine = true;
}
void run(){
System.out.println("I am running");
}
}
public static void main (String[] args) {
Vehicle myCar = new Vehicle();
System.out.println("My car has " + myCar.numberOfWheels + "wheels.");
System.out.println("That my car has an engine is " +myCar.hasEngine + ".");
}
}
My car has 6wheels.
That my car has an engine is true.

นําหนาชื่อคอนสตรัคเตอร ภายในบลอคปกกาของคอนสตรัสเตอรเราใสคําสั่งกําหนดคาของตัวแปร
อินสแตนทลงไปเมื่อไรก็ตามที่มีการสรางอินสแตนทใหมของคลาส Vehicle ดวยคําสั่ง
Vehicle myCar = new Vehicle(); คําสั่งกําหนดคาตัวแปรอินสแตนทที่อยูในคอนสตรัคเตอรจะ
ทํางานทันที อันที่จริงคอนสตรัคเตอรก็เหมือนกับ method ทั่วไป คําสั่งที่อยูในบลอคปกกาไมจําเปนตอง
เปนคําสั่งกําหนดคาตัวแปรคลาสเสมอไป จะเปนคําสั่งอยางอื่นก็ได คําสั่งเหลานี้จะทํางานทุกครั้งที่มีการ
สรางอินสแตนทใหมใหคลาส ตัวอยางเชน
จากตัวอยางในบรรทัด (1) เราเติมคําสั่งใหโปรแกรมแสดงผลออกนอกจอวา A car has been
built ดังนั้นคําสั่งนี้จะถูกใชงานเมื่อมีการสราง instance myCar ขึ้น ซึ่งเกิดขึ้นกอนการแสดงจํานวนลอ
class Vehicle {
int numberOfWheels;
boolean hasEngine;
Vehicle() {
numberOfWheels = 6;
hasEngine = true;
System.out.println("A car has been built."); //(1)
}
void run(){
}
}
Vehicle myCar = new Vehicle();
System.out.println("That my car has an engine is " + myCar.hasEngine + ".");
}
}
A car has been built.
My car has 6wheels.

คอนสตรัคเตอรเปนmethod ดังนั้นคอนสตรัคเตอรสามารถสงผานตัวแปรไดดวย เชน
class Vehicle {
int numberOfWheels;
boolean hasEngine;
Vehicle() {
numberOfWheels = 6;
hasEngine = true;
System.out.println("A car has been built.");
}
Vehicle(int number, boolean engine) { // (1)
numberOfWheels = number;
hasEngine = engine;
System.out. println("A car has been built.");
}
void run(){
}
}
Vehicle myCar = new Vehicle(4,true); //(2)
System.out.println("That my car has an engine is " + myCar.hasEngine + ".");
}
}
A car has been built.
My car has 4wheels.

ในตัวอยางนี้เราเพิ่มคอนสตรัคเตอรที่มีการสงผานตัวแปรในบรรทัด (1) ซึ่งเปนการโอเวอร
โหลดคอนสตรัสเตอรที่มีอยูเดิมในบรรทัด (2) เราสรางอินสแตนทโดยใชคอนสตรัคเตอรตัวใหม ซึ่งมี
การสงผานตัวแปรดวย ผลที่ไดก็คือตัวแปรอินสแตนททั้งสองจะมีคาเหมือนกับตัวแปรที่เราสงผาน
รถยนตมี 4 ลอแทนที่จะมี 6 ลอ เราเรียกคอนสตรัคเตอรที่ไมมีการสงผานตัวแปรใดๆ วา คอน
สตรัสเตอรปกติ และเรียกคอนสตรัคเตอรที่มีการสงผานตัวแปรวา คอนสตรัคเตอรโอเวอรโหลด
This() กับ constructor
ภายในคอนสตรัคเตอรเราสามารถเรียกคอนสตรัคเตอรตัวอื่นในคลาสเดียวกันไดดวยการใช
คําสั่ง this() ดังตัวอยางตอไปนี้
class A {
int a; // (1)
A() {
a = 0;
System.out.println("Default Constructor");
}
A(int i) { // (2)
this();
a = i;
System.out.println("Constructor 1");
}
A(int i,int j) { // (3)
this(i+j);
System.out.println("Constructor 2");
}
}
public class TestThis4 {
System.out.println("Instantiate x");
A x = new A();
System.out.println("variable a is " + x.a);
System.out.println("Instantiate y");
A y = new A(5);
System.out.println("variable a is " + y.a);
System.out.println("Instantiate z");
A z = new A(5,6);
System.out.println("variable a is " + z.a);
}
}

จากตัวอยางและผลลัพธที่ได คลาส A มีสามคอนสตรัคเตอร คอนสตรัสเตอรแรกเปนคอน
สตรัสเตอรปกติในบรรทัด (1) กําหนดคาใหตัวแปรคลาส a เปนศูนย คอนสตรัคเตอรที่หนึ่งในบรรทัด
(2) มีการรับตัว แปร i และ มีการเรียกคอนสตรัคเตอรปกติดวยคําสั่ง this() กอนที่จะเปลี่ยนคาตั้งตนของa
ใหเทากับตัวแปร i สวนคอนสตรัคเตอรตัวสุดทายคือคอนสตรัคเตอรที่สองในบรรทัด (3) มีการเรียกคอน
สตรัสเตอรที่หนึ่งดวยคําสั่ง this(i+j) มันจะสงผานคา i+j ไปให a และเนื่องจากมันเรียกคอนสตรัคเตอรที่
หนึ่งซึ่งเรียกคอนสตรัคเตอรปกติ คอนสตรัคเตอร ปกติจึงถูกเรียกไปดวย
***คําสั่ง this() ใชไดภายในคอนสตรัคเตอรเทานั้นและตองเปนคําสั่งแรกสุดเสมอ***
ตัวอยาง การใชงาน this กับ constructor
class TestThis5 {
double r , i;
TestThis5(){ //(1)
this (0.0 , 0.0);
}
TestThis5(double r , double i){//(2)
this.r = r ;
this.i = i;
}
TestThis5(TestThis5 t) {//(3)
this(t.r,t.i);
}
Instantiate x
Default Constructor
variable a is 0
Instantiate y
Default Constructor
Constructor 1
variable a is 5
Instantiate z
Default Constructor
Constructor 1
Constructor 2
variable a is 11

คลาส TestThis5 ในตัวอยางนี้มี constructor อยู 3 ตัว โดยมีเพียงตัวที่สองเทานั้นที่รับ
พารามิเตอรเขามาและทําการกําหนดคาใหแก fields จริงๆ สวน constructor ตัวแรกและตัวที่สามมีการ
เรียก this() ในลักษณะเปน method พรอมกับสง arguments เปนคาสองคาให การใช this ในลักษณะนี้
คือการเรียก constructor ของคลาสที่มีพารามิเตอรตรงกับ arguments จาก constructors อื่นในคลาสนั้น
คอมไพเลอรจะเปนผูเลือกวามี constructor ใดมีพารามิเตอรตรงกับ arguments ที่สงใหในการเรียก this()
สําหรับในตัวอยางนี้ constructor ตัวที่ถูกเลือกคือ ตัวที่สอง แสดงวา constructor ตัวแรกและตัวที่สาม
เรียก constructor ตัวที่สองพรอมกับสงคาใหนั่นเอง
ตัวอยางแสดง การใชงาน this() ที่ทําใหเกิด error
void add(TestThis4 t){
r+=t.r ;
i += t.i;
}
void print(){
System.out.println(r + " + i " + i);
}
}
public class Flower {
int petalCount = 0;
String s = new String("null");
Flower(int petals) {
petalCount = petals;
System.out.println("Constructor w/ int arg only, petalCount= " +
petalCount);
}
Flower(String ss) {
System.out.println("Constructor w/ String arg only, s=" + ss);
s = ss;
}
Flower(String s, int petals) {
this(petals);
//! this(s); // Can't call two! ( 1 )
this.s = s; // Another use of "this" (2)
System.out.println("String & int args");
}

เราสามารถเรียก constructor ใน constructor โดยใช this () ไดเพียงครั้งเดียว ไมสามารถเรียกใช
งานครั้งที่สองได ดังเชนใน บรรทัดที่ (1) หากเอาเครื่องหมาย // ออก จะทําใหเกิด error
จากตัวอยางประกาศตัวแปร s ใน constructor Flower(String s, int petals) ซึ่งอาจทําให
compiler สับสนได จึงจําเปนตองใช this.s เพื่ออางถึง data member ใน class Flower และ s แทนชื่อตัว
แปรของ argument ดังในบรรทัดที่ (2)
ใน method print() เราไมสามารถเรียก ใชงาน constructor จาก method อื่นๆ ได ดังในหมายเลข
(3) หากนําเครื่องหมาย // ออกจะทําใหเกิด error
Super
เมื่อตองการเรียกคอนสตรัคเตอรของซุปเปอรคลาสใหทํางาน สามารถทําไดโดยใชคียเวิรด
super โดยมีขอกําหนดวา การเรียกใชงานคอนสตรัคเตอรของซุปเปอรคลาสจะตองทําการเรียกที่บรรทัด
แรกสุดของคอนสตรัคเตอรนั้นๆ เทานั้น
Flower() {
this("hi", 47);
System.out.println("default constructor (no args)");
}
void print() {
//! this(11); // Not inside non-constructor! (3)
System.out.println("petalCount = " + petalCount + " s = "+ s);
}
Flower x = new Flower();
x.print();
}
}
Constructor w/ int arg only, petalCount= 47
String & int args
default constructor (no args)
petalCount = 47 s = hi

ตัวอยาง โปรแกรมการใชงานคียเวิรด this และ super
class A{
int i;
A( ){System.out.println("constructor A");}
}
class B extends A{
int i;
B(){
super();//default เรียกใช constructor ของ super
System.out.println("constructor B()");
}
B(int a,int b){
super.i = a;
this.i = b;
System.out.println("constructor B(int a, int b)");
}
void printB(){
System.out.println(" super = " + super.i);
System.out.println(" sub = " + this.i);
}
}
public class testSuper{
B subB = new B(9,10);
subB.printB();
}
}
constructor A
constructor B(int a,int b)
super = 9
sub = 10

● ใน constructor ทุกตัวนั้นที่ Statement แรกจะตองระบุ constructor อื่นๆ ที่อยูใน class หรือ
superclass เสมอ หากไมระบุ compiler จะใส empty constructor ของ superclass ใหโดย
อัตโนมัติ
โปรแกรมที่สราง compiler สรางให
● ถา superclass ไมมี empty constructor แลว หากใน subclass ทําการเรียก super(); จะเกิด compile
error
โปรแกรมที่สราง compiler สรางให
public class A {
public A(int i){
}
}
class B extends A {
public B(){
}
}
public class A {
public A(int i){
}
}
class B extends A {
public B(){
super(); //Compiler จัดให
// Compile error
// แกโดย super(13);
}
}
=
public class A {
public A( ){
}
}
class B extends A {
public B( ){
}
}
public class A {
public A(){
}
}
class B extends A {
public B(){
super(); //Compiler จัดให
}
}
=

เมธอด instanceof
ใชสําหรับเปรียบเทียบวา Object นั้นๆสืบทอดมาจาก Class นั้นๆหรือไม
ตัวอยาง การใชงานเมธอด instanceof กับ คลาสที่มีการสืบทอด
class A { }
class B extends A { }
class Test{
public static void main (String [] args) {
A a = new B();
B b = new B();
A c = new A();
//B c = new A(); error
System.out.println("a is instance of A = " + (a instanceof A));
System.out.println("a is instance of B = " + (a instanceof B));
System.out.println("b is instance of A = " + (b instanceof A));
System.out.println("b is instance of B = " + (b instanceof B));
System.out.println("c is instance of A = " + (c instanceof A));
System.out.println("c is instance of B = " + (c instanceof B));
}
}
a is instance of A = true
a is instance of B = true
b is instance of A = true
b is instance of B = true
c is instance of A = true
c is instance of B = false

• นอกจากการสืบทอดแลว instance ยังใชกับการ implement ไดอีกดวย
ตัวอยาง การใชงานเมธอด instanceof กับ interface ซึ่งจะกลาวในหัวขอถัดไป
interface Foo { }
class Bar implements Foo { }
class TestBar {
public static void main (String [] args) {
Bar b = new Bar();
if ( b instanceof Bar) {
System.out.println("b is a Bar");
}
if (b instanceof Foo) {
System.out.println("b is a Foo");
}
}
}
b is a Bar
b is a Foo
การสืบทอดคุณสมบัติของคลาสที่มีมากกวา 2 ระดับ
Class A
Class B
Class C

ตัวอยาง โปรแกรมที่ไดจากรูปคือ
class A{
A(){
System.out.println("Print from A");
}
}
class B extends A{
B(){
System.out.println("Print from B");
}
}
class C extends B{
C(){
System.out.println("Print from C");
}
}
class testInherit5{
C subC = new C();
}
}
Print from A
Print from B
Print from C

แบบฝกหัด
1. ถากําหนดใหคลาส Dog มีโครงสรางดังนี้
class Dog {
Dog(String name) { }
}
แลวคลาส Beagle สืบทอด(inherited)คุณสมบัติจากคลาส Beagle มีเพียง หนึ่ง constructor ตอไปนี้ที่
สามารถเปน constructor ในคลาส Beagle คือขอใด เพราะเหตุใด
A. Beagle() { }
B. Beagle() { super(); }
C. Beagle() { super("fido"); }
D. No constructor, allow the default constructor
2. จากคลาส Foo ที่กําหนดใหตอไปนี้
class Foo {
String doStuff(int x) { return "hello"; }
}
ขอใดตอไปนี้ไมสามารถเปน subclass ของ class Foo ได พรอมแสดงเหตุผลทุกขอ
A. String doStuff(int x) { return "hello"; }
B. int doStuff(int x) { return 42; }
C. public String doStuff(int x) { return "Hello"; }
D. protected String doStuff(int x) { return "Hello"; }
E. String doStuff(String s) { return "Hello"; }
F. int doStuff(String s) { return 42; }
3. แสดงผลลัพธที่ไดจากโปรแกรมนี้เมื่อไมเกิด error หรือหากเกิด error ใหแสดงเหตุผลที่เกิด
ขอผิดพลาดดังกลาวพรอมวิธีการแกปญหา
class ParentClass {
public int doStuff(int x) {
return x * 2;
}
}

public class ChildClass extends ParentClass {
public static void main(String [] args ) {
ChildClass cc = new ChildClass();
long x = cc.doStuff(7);
System.out.println("x = " + x);
}
public long doStuff(int x) {
return x * 3;
}
}
4. ผลลัพธที่ไดจากการรันโปรแกรมนี้คือ
class A {
public void baz() {
System.out.println("A");
}
}
public class B extends A {
public static void main(String [] args) {
A a = new B();
a.baz();
}
public void baz() {
System.out.println("B");
}
}
5. จากโปรแกรมที่ใหตอไปนี้ใหแสดงผลลัพธที่ไดจากการรัน
public class TestPoly {
public static void main(String [] args ){
Parent p = new Child();
}
}

class Parent {
public Parent() {
super();
System.out.println("instantiate a parent");
}
}
class Child extends Parent {
public Child() {
System.out.println("instantiate a child");
}
}
6. จากโปรแกรมตอไปนี้ผลลัพธที่ไดคือ
public class ThreeConst {
public static void main(String [] args) {
new ThreeConst(4L);
}
public ThreeConst(int x) {
this();
System.out.print(" " + (x * 2));
}
public ThreeConst(long x) {
this((int) x);
System.out.print(" " + x);
}
public ThreeConst() {
System.out.print("no-arg ");
}
}

7. จากโปรแกรมตอไปนี้ผลลัพธที่ไดคือ
class Super {
public Integer getLenght() { return new Integer(4); }
}
public class Sub extends Super {
public Long GetLenght() { return new Long(5); }
Super sooper = new Super();
Sub sub = new Sub();
System.out.println(sooper.getLenght().toString() + “,” + sub.getLenght().toString() );
}
}
8. ใหนิสิตทําการเขียนโปรแกรมดังตอไปนี้ แลวหาผลลัพธที่ไดพรอมอธิบายที่มาของผลลัพธดังกลาว
class Person {
protected String name;
public Person() { }
public Person(String n) { this.setName(n); }
public void setName(String n) { name = n; }
public String getName() { return name; }
public void printDetails() {
System.out.println("n** Details of a Person **");
System.out.println("name :: "+this.getName());
}
}
class Employee extends Person {
protected double salary;
public Employee(String n, double s) {
super(n);
this.setSalary(s);
}

public void setSalary(double s) { salary = s; }
public String getSalary() {
Double d = new Double(salary);
String str = d.toString();
return str;
}
public void printDetails() {
super.printDetails();
System.out.println("salary :: "+this.getSalary());
}
}
class TestInheritance {
Person jenny = new Person("Jennifer");
Employee joey = new Employee("Joey", 200.0);
Employee judy = new Employee("Judith", 550.0);
System.out.println("*************************");
jenny.printDetails();
joey.printDetails();
judy.printDetails();
System.out.println("*************************");
}
}

บทที่ 8 คุณสมบัติก

Empfohlen

Empfohlen

Weitere ähnliche Inhalte

Mehr von Theeravaj Tum

Mehr von Theeravaj Tum (20)

บทที่ 8 คุณสมบัติก