Some aspects of creating a magazine

1. Magazine

2. Magazines worden in het algemeen gemaakt voor
bepaalde doelgroepen (bij voorbeeld royalisten) of
besteden bij herhaling aandacht aan één specifiek
onderwerp, dat grote groepen mensen interesseert
(bijvoorbeeld mode).
De levenscyclus van een tijdschrift is natuurlijk langer
dan van een krant, maar kortstondiger dan van een
boek, tenzij een of meer afleveringen bewaard
worden...
Magazines worden zelden van begin tot einde gelezen.
‘Zappen’, ‘hoppen’, ‘surfen’ zijn hedendaagse
begrippen die besloten liggen in het aloude ‘bladeren’.

3. Concept

7. Plan

8. ⁄

11. ¤

12. ClientProjectCodeDateDoc
TOTALDESIGNTOTALIDENTITYTBIzoneTBIH50KU031128•topvel
Artikelenplan B Zone 4 De toekomst van bouw- en techniekbedrijven
·
1II 2 3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26 27 28 29
30 31 32 33 34 35 36 III IV I
Inhoud
Essay
Ethicus van
kaliber
Ten geleide
Terugblik Terugblik Terugblik
Terugblik Terugblik
Terugblik Terugblik
Terugblik
Terugblik
Terugblik Terugblik
Toekomst
Toekomst
Toekomst Toekomst Toekomst
Toekomst Toekomst
Toekomst Toekomst Toekomst Toekomst
Toekomst Toekomst Toekomst
Toekomst Terugblik ToekomstToekomstToekomst ToekomstToekomst
Toekomst
Toekomst Toekomst Toekomst
Toekomst
Het speelveld Op de werkvloer
TBI-code in de
praktijk
Interview
Voorzitter
Regieraad bouw
KRANT artikel
voorpagina
Naschrift
dat artikel in
perspectief
plaatst
KRANT artikel
voorpagina
Naschrift
dat artikel in
perspectief
plaatst
KRANT artikel
voorpagina
Naschrift
dat artikel in
perspectief
plaatst
KRANT artikel
voorpagina
KRANT artikel
voorpagina
Naschrift
dat artikel in
perspectief
plaatst
Terugblik Terugblik
KRANT artikel
voorpagina
Naschrift
dat artikel in
perspectief
plaatst
Naschrift
dat artikel in
perspectief
plaatst
Vervolg Vervolg Column
Marijke Vos
ex-voorzitter
VervolgNoodzaak
RvB TBI vv ?
Vervolg Vervolg
1
Tien jaar later
Lessen voor
de toekomst
2
Ruime fotografie
3
Ruime fotografie
4
Ruime fotografie
Column
Jan Nikken?
Etalage
Externe
communicatie
Analyse 1
Corporate
Governance
(Jaarverslagen)
Drie
Drie andere
bedrijfscodes
in gebruik
Vervolg AdressenBarometer
Feiten en getallen
in grafieken
Analyse 2
Het Engelse
model
Peiling
Topvabo GA
De mening van
TBI-managers
Typografisch
omslag
Gedragscode
TBI
Zoek op
Verklarende
woordenlijst
(waaronder
voortrein)

13. ClientProjectCodeDateDoc
TOTALDESIGNTOTALIDENTITYTBIMagazineTBIH64KU040428•pp05
Concept artikelenplan
·
I + IV
Omslag, zie schetsen
1 Ten geleide
2 Het speelveld
De heer Woudenberg, voorzitter van de RvB, belicht de
voortrekkersrol van TBI.
+ Actuele berichten over de bouwaffaire
3 Op de werkvloer
Drie korte interviews met medewerkers van TBI-bedrijven.
Hoe werkt de gedragscode in de praktijk?
4, 7, 8 [+] Interview
Jan Hovers, Regieraad Bouw, de voormalig topman van
Océ moet de branche weer toekomst geven, een nieuw
gezicht. Hij kijkt niet alleen naar de bouw die moet
veranderen, ook de opdrachtgever. ‘Alles werd bepaald
op prijs’
9 Column
Marijke Vos, voorzitter enquêtecommissie Bouwnijverheid,
spreekt over de toekomst van de wereld van bouw en
techniek.
10, 13 Essay
Henk van Luijk, filosoof en oud-hoogleraar bedrijfsethiek
aan de universiteit van Nijenrode schreef onder meer
‘Integer en verantwoord in beroep en bedrijf’ en nam in
1987 initiatief tot de oprichting van EBEN, European
Business Ethics Network, waaruit in 1994 het European
Institute for Business Ethics ontstond.
14-16 Noodzaak
Rondetafelgesprek waarin een lid van de Raad van
Bestuur van TBI die, aan de hand van stellingen, de
discussie aangaat met een criticaster van de bouwwereld.
Centraal onderwerp: TBI neemt de juiste en verantwoorde
stappen om de toekomst met vertrouwen tegemoet te
zien.
19 Drie
Gedragscodes van uiteenlopende bedrijven en organisaties
in beeld. Bijvoorbeeld:
• Unilever
• Greenpeace
• KNVB
20, 21, 22, 25 Tien jaar later
Vier projecten waar vermoedens zijn van prijsafspraken en
vooroverleg verschijnen in beeld. Het NMa geeft bij elk
project aan welke lessen hieruit moeten worden geleerd.
• Gelredome
• Leidsche Rijn
• Afvalwaterzuivering van het Zuiveringsschap Hollandse
Eilanden en Waarden
• Zuidtangent
26 Etalage
Communicatie-expert geeft adviezen hoe bouwbedrijven
beter moeten communiceren met hun stakeholders. Van
reactief naar proactief. Een communicatiewetenschapper
(UVA) geeft advies.
27 Column
Jan Nikken (Voormolen), blikt vooruit. Wat heeft zijn
bedrijf veranderd? Hoe doet Voormolen zaken?
28, 31 Analyse
Wat zijn de gevolgen van corporate governance voor de
verslaglegging? Leidt het tot meer transparantie?
Wat is de waarde van het zogenoemde Engelse model?
Jan Steinhauser (Total Identity), expert op het gebied van
financiële verslaglegging, legt uit.
32-33 Barometer
PSC Bouwcentrum (Arcadis) maakt de internationale
vergelijking. Is de Nederlandse burger duurder uit met zijn
woning?
34 Peiling
Gerard Anneveldt vraagt aan Topvabo-studenten wat zij
willen veranderen in de wereld van bouw en techniek. De
beste voorstellen worden gepubliceerd in deze rubriek.
IV Zoek op reserve
Verklarende woordenlijst
+ Zes omstekers
De zes belangrijkste voorpagina-artikelen van landelijke
dagbladen, over de bouwfraude met (achterop) feitelijke
verklaringen, die het betreffende artikel in perspectief
plaatsen. Op krantepapier. Zone wordt met vier pagina’s
uitgebreid. De omvang is 4 + 36 pagina’sI + IV

14. ClientProjectCodeDateDoc
TOTALDESIGNTOTALIDENTITYTBIzoneTBIH50KU031128•topvel
Artikelenplan B Zone 4 De toekomst van bouw- en techniekbedrijven
·
1II 2 3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26 27 28 29
30 31 32 III IV I
Noot bij omslag
Inhoud Ten geleide
Terugblik Toekomst Toekomst Toekomst Toekomst Toekomst Toekomst Toekomst Toekomst
ToekomstToekomst Toekomst
Toekomst Toekomst Toekomst Toekomst Toekomst Toekomst Toekomst ToekomstToekomst Toekomst
Toekomst Toekomst Toekomst ToekomstToekomst Toekomst
TerugblikTerugblik Terugblik Terugblik Terugblik Terugblik Terugblik
Het speelveld Op de werkvloer
TBI-code
Interview
Voorzitter
Regieraad Bouw
Vervolg Vervolg Column
Marijke Vos
Essay
Ethicus
Vervolg
Peiling
Topvabo GA
De mening van
TBI-managers
Drie
Drie andere
bedrijfscodes
in beeld
Noodzaak
Raad van Bestuur
vv ?
Vervolg Vervolg
1
Tien jaar later
Lessen voor
de toekomst
Barometer
Feiten en getallen
in grafieken
Vervolg
2 3 4 Etalage
Externe
communicatie
Column
Jan Nikken?
Analyse 1
Corporate
Governance
(Jaarverslagen)
Analyse 2
Het Engelse
model
Adressen Zoek op
Verklarende
woordenlijst
(waaronder
voortrein)
Typografisch
omslag
TBI gedragscode
Bouwaffaire
1991-2004
Epiloog

15. ClientProjectCodeDateDoc
TOTALDESIGNTOTALIDENTITYTBIMagazineTBIH64KU040428•pp08
Concept artikelenplan
·
I + IV
Omslag, zie schetsen
1 Ten geleide
2 Het speelveld
De heer Woudenberg, voorzitter van de RvB, belicht de
voortrekkersrol van TBI.
+ Actuele berichten over de bouwaffaire
3 Op de werkvloer (voorheen Op straat)
Drie korte interviews met medewerkers van TBI-bedrijven.
Hoe werkt de gedragscode in de praktijk?
4-6 Interview
Jan Hovers, Regieraad Bouw, de voormalig topman van
Océ moet de branche weer toekomst geven, een nieuw
gezicht. Hij kijkt niet alleen naar de bouw die moet
veranderen, ook de opdrachtgever. ‘Alles werd bepaald
op prijs’
7 Column
Marijke Vos, voorzitter enquêtecommissie Bouwnijverheid,
spreekt over de toekomst van de wereld van bouw en
techniek.
8-9 Essay
Henk van Luijk, filosoof en oud-hoogleraar bedrijfsethiek
aan de universiteit van Nijenrode schreef onder meer
‘Integer en verantwoord in beroep en bedrijf’ en nam in
1987 initiatief tot de oprichting van EBEN, European
Business Ethics Network, waaruit in 1994 het European
Institute for Business Ethics ontstond.
10-12 Noodzaak
Rondetafelgesprek waarin een lid van de Raad van
Bestuur van TBI die, aan de hand van stellingen, de
discussie aangaat met een criticaster van de bouwwereld.
Centraal onderwerp: TBI neemt de juiste en verantwoorde
stappen om de toekomst met vertrouwen tegemoet te
zien.
13-20 Alles over... (maar geen ‘uitklapper’)
Onderzoeksjournalist (wie?) vat samen wat er is gebeurd.
De afgelopen jaren in de bouwwereld: mechanismen,
structuren en gevolgen. Geen afbeeldingen, een boekje in
een tijdschrift.
21 Drie
Gedragscodes van uiteenlopende bedrijven en organisaties
in beeld. Bijvoorbeeld:
• Unilever
• Greenpeace
• KNVB
22-25 Tien jaar later
Vier projecten waar vermoedens zijn van prijsafspraken en
vooroverleg verschijnen in beeld. Het NMa geeft bij elk
project aan welke lessen hieruit moeten worden geleerd.
• Gelredome
• Leidsche Rijn
• Afvalwaterzuivering van het Zuiveringsschap Hollandse
Eilanden en Waarden
• Zuidtangent
26 Etalage
Communicatie-expert geeft adviezen hoe bouwbedrijven
beter moeten communiceren met hun stakeholders. Van
reactief naar proactief. Een communicatiewetenschapper
(UVA) geeft advies.
27 Column
Jan Nikken (Voormolen), blikt vooruit. Wat heeft zijn
bedrijf veranderd? Hoe doet Voormolen zaken?
28, 29 Analyse
Wat zijn de gevolgen van corporate governance voor de
verslaglegging? Leidt het tot meer transparantie?
Wat is de waarde van het zogenoemde Engelse model?
Jan Steinhauser (Total Identity), expert op het gebied van
financiële verslaglegging, legt uit.
30-31 Barometer
PSC Bouwcentrum (Arcadis) maakt de internationale
vergelijking. Is de Nederlandse burger duurder uit met zijn
woning?
32 Peiling
Gerard Anneveldt vraagt aan Topvabo-studenten wat zij
willen veranderen in de wereld van bouw en techniek. De
beste voorstellen worden gepubliceerd in deze rubriek.
III Adressen
IV Zoek op reserve
Verklarende woordenlijst
I + IV
Omslag, zie schetsen
1 Ten geleide

16. Presentation

17. ⁄

20. ¤

24. Dialogue

25. ⁄

27. ¤

31. Assignment

32. ⁄

36. ¤

40. Sequence

41. ⁄

44. ¤

49. Door Joshua Key / Lawrence Hill
Ene Taylor, een sergeant die met een an-
der peloton van onze compagnie werk-
te, was in een Humvee op patrouille door
Ramadi toen er een bom onder zijn voer-
tuig explodeerde. Mijn teamgenoten en
ik, die op dat moment de wacht hielden
bij een bank, kregen bevel onmiddellijk
in ons pantservoertuig te springen en te
gaan helpen. We troffen sergeant Taylor
– die eigenlijk allang in de Verenigde
Staten terug had moeten zijn – zwaarge-
wond aan: een van zijn ogen hing uit de
kas en zijn hele lijf zat onder de scherf-
wonden. Hij werd afgevoerd voor medische behan-
deling en voor zover ik weet is hij blijven leven. De
avond daarop kregen we bevel een aantal huizen bin-
nen te vallen in de buurt van de plek waar het incident
zich had afgespeeld, bij wijze van represaillemaatre-
gel voor de aanslag op de Humvee. Een van onze ser-
geants zei: ‘Vanavond nemen we wraak op Ramadi.’
We bleven doorgaan met onze invallen in huizen,
met plunderen en met iedere man arresteren die we
maar konden vinden.
Een paar dagen later maakte sergeant Padilla ons
om een uur of één ’s nachts wakker met de medede-
ling dat we ons moesten klaarmaken voor actie. Ons
peloton was aangewezen als snelle-reactiemacht en
we moesten ons haasten om Amerikaanse soldaten
van de 124ste Infanteriedivisie bij te staan die in een
vuurgevecht met honderden Irakezen verwikkeld
zouden zijn. Ik geloofde het verhaal niet. Ik had nog
nooit ook maar één Irakese militant aan het relschop-
pen of schieten gezien en het leek me dan ook niet erg
waarschijnlijk dat we er nu honderden zouden zien
die dat wel deden.
Mijn zes maten en ik sprongen in ons pantservoer-
tuig en ik nam mijn gebruikelijke positie linksboven
weer in, mijn machinegeweer op de daken gericht.
Samen met de twee andere
(apc’s) van ons pelo-
ton gingen we in formatie op weg.
Fadinetz en Padilla zaten bij mij bo-
ven in de apc. Beneden zaten Mason, die
reed, en Jones, Sykora en Lewis. Sergeant
Jones riep dat we op weg waren naar een
confrontatie met honderden opstandi-
ge Irakezen, ergens in een achterstraat-
je. Fadinetz en ik knipoogden naar el-
kaar; we vonden het allebei een uiterst
onwaarschijnlijk verhaal. Een minuut of
tien lang reden we in een traag tempo
richting de Eufraat, over een smalle weg
die we ‘de rode route’ noemden. In de verte hoorde ik
geluiden die op een vuurgevecht leken.
Het was ongeveer twee uur ’s nachts, maar dankzij
de straatlantaarns langs de weg en de Amerikaanse
lichtspoormunitie die de hemel ’s nachts verlichtte,
kon ik goed zien.
Plotseling keek ik naar links en zag daar de lijken
van vier onthoofde Irakezen in bebloede witte gewa-
den liggen; een paar meter verderop stond een met
kogels doorzeefde pick-up aan de kant. Omdat ik links
boven in het pantservoertuig zat en de lijken aan de
linkerkant van de weg lagen, had ik er goed zicht op.
Het leek me dat iemand heel wat geweervuur had ge-
bruikt om ze te onthoofden.
‘Shit,’ zei ik.
Een paar seconden later kwam onze langzaam rij-
dende apc tot stilstand. Van de drie groepen soldaten
in ons konvooi was ik de enige die bevel kreeg meteen
naar buiten te gaan. Toen ik me naar beneden liet glij-
den en door het luik naar buiten stapte, zei sergeant
Jones dat ik moest letten op koperen patroonhulzen;
die zouden er namelijk op wijzen dat Irakese strijders
met AK-47’s in deze buurt aan het schieten waren ge-
weest op Amerikaanse soldaten.
Van patroonhulzen was geen spoor te bekennen,
56
DE VERHALEN
DE OPPERBEVELHEBBER VERSUS SOLDAAT KEY
maar ik zag wel een Amerikaanse militair die keihard
stond te schreeuwen, terwijl twee anderen stilletjes
naast hem stonden.
‘We wisten godverdomme niet meer wat we deden,
godverdomme, we wisten gewoon niet meer wat we
deden,’ schreeuwde de soldaat. Hij was compleet over
zijn toeren, terwijl de militairen naast hem niet re-
ageerden. De gestreste man stond ongeveer twintig
meter van me vandaan en op een meter of veertig af-
stand van de onthoofde lijken.
Twee andere soldaten schopten lachend tegen de af-
geschoten hoofden. Die vonden het kennelijk nogal
vermakelijk. Dit was hun zieke potje voetbal.
Ik verstijfde; ik kon mijn ogen niet geloven. Maar ik
wist wat ik had gezien en ik walgde er zo van dat ik me
niets aantrok van het bevel van sergeant Jones en ons
pantservoertuig weer inklom.
‘Daar wil ik niets mee te maken hebben,’ zei ik. Ik
vroeg me af wie die militairen in ’s hemelsnaam wa-
ren, wat hun rang was en wie hun commandant was.
Maar in de korte tijd dat ik buiten was geweest had ik
dat soort details niet opgemerkt.
Jones keek me aan alsof hij me voor krankzinnig
hield dat ik zijn orders negeerde. Ik wist niet zeker of
hij had gezien wat ik had gezien. Ik betwijfelde het. Hij
zat immers onder in het pantservoertuig en vandaar-
uit had je geen zicht op de hoofden waar de soldaten
tegenaan hadden geschopt.
Via de radio vroeg luitenant Joyce – die in een van
de andere voertuigen meereed – aan sergeant Padilla
waarom ik weer was ingestapt, maar ik was te ge-
schokt om antwoord te kunnen geven. Ik kon alleen
maar naar mijn plekje boven in het voertuig terug-
klimmen en net als mijn maten de andere kant uit-
kijken dan die waar zich de lijken en hoofden bevon-
den.
Omdat het nog steeds de bedoeling was dat we
Amerikaanse infanteristen beschermden tegen aan-
vallen, bleven we nog een minuut of dertig, veertig in
positie op die plek staan, tegenover een steegje, klaar
voor de toegezegde uitval van muitende Irakezen. Die
is er nooit gekomen. Voor zover ik het kon beoorde-
len waren de enige gewapende mannen in de buurt
Amerikaanse soldaten van de 124e Infanteriedivisie en
van mijn eigen compagnie. Uiteindelijk maakten we
een draai van 180 graden om naar de compound terug
te gaan. Toen we in beweging kwamen kon ik de vier
onthoofde lichamen weer zien, evenals de kapot ge-
schoten truck, maar de hoofden zag ik niet meer.
Onze apc maakte langzaam vaart. Plotseling maak-
te hij zo’n scherpe zwenking dat ik bijna mijn even-
wicht verloor. Ik had geen idee waarom Mason, die als
chauffeur fungeerde, zo plotseling opzij ging. Later
vroeg ik Sykora of die hetzelfde had gezien als ik. Hij
zei niets maar keek dwars door me heen met een niets
ziende blik, in een soort trance alsof hij in de ruimte
staarde.
Terug in de compound leek me dat een nog onveiliger
plek dan daarvoor. Zoals de meeste andere militaire
gebouwen en paleizen was het complex gebombar-
deerd geweest voor wij arriveerden. Je kon er niet sla-
pen of doorheen lopen of er vielen stukken beton en
cementstof op je hoofd. Ik draaide een paar uur wacht
en toen mijn dienst erop zat ging ik naar de wc om te
plassen. Daar trof ik Mason, onze apc-chauffeur, die op
het punt stond wachtdienst te gaan verrichten.
‘Hé joh, ik viel bijna van die apc af,’ zei ik. ‘Waarom
ging je zo plotseling opzij?’
‘Ik probeerde over een van die hoofden te rijden,’
zei hij.
‘Je bent hartstikke gek,’ antwoordde ik.
Mason wierp me een woedende blik toe en ons ge-
sprek stokte.
Ik was geschokt. Dus Mason had ook willen mee-
doen aan de verminking van de hoofden. Het doden
van de vier Irakezen, het feit dat Amerikaanse militai-
ren met die hoofden voetbalden, het zwijgen van
59
VRIJ NEDERLAND
10 MAART 2007

50. Production