Tο σχολείο της χαράς (παραμύθι) Β΄τάξη 2012-13 - 45ο Δημοτικό Πατρών

1. 0

2. 1
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια χώρα συννεφιασμένη, με ανθρώπους στενοχωρημένους, ζούσε ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Ηλιαχτίδα. Η χώρα αυτή δεν ήταν πάντα έτσι. Κάποτε ήταν ένας τόπος όπου όλα κυλούσαν ήρεμα και οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι. Όμως μια κακιά μάγισσα την άλλαξε, την ασχήμυνε.
Πιο πολύ δυσκόλεψε τη ζωή των παιδιών, γιατί μισούσε τα ίδια και το σχολείο. Η παράδοση έλεγε, πως ήταν καλή παλιότερα, όταν ήταν μαθήτρια, αλλά η άσχημη συμπεριφορά των άλλων παιδιών απέναντί της, την έκανε να φύγει από το

3. 2
σχολείο, και να πάει στο κάστρο στην άλλη άκρη της πόλης για να γίνει μάγισσα. Από τότε καταράστηκε το σχολείο. Τα παιδιά έγιναν μελαγχολικά και απομονωμένα το ένα από το άλλο. Δεν υπήρχε φιλία και αγάπη ανάμεσά τους. Έτσι λοιπόν οι μέρες περνούσαν ολοένα και πιο άσχημα . Μια μέρα μετά το σχολείο, η Ηλιαχτίδα γύρισε στο σπίτι της στενοχωρημένη όπως κάθε μέρα. Χωρίς πολύ όρεξη κάθισε στο τραπέζι για το μεσημεριανό φαγητό. Έπειτα πήγε στο δωμάτιό της, ξάπλωσε και άρχισε να διαβάζει τα παραμύθια της με τις αγαπημένες της νεραΐδοϊστορίες, ώσπου αποκοιμήθηκε.
Ξαφνικά και ενώ είχε πέσει σε βαθύ ύπνο, μια λάμψη φώτισε το δωμάτιο. Η Ηλιαχτίδα τρομαγμένη πετάχτηκε απ΄το κρεβάτι της.

4. 3
“Τι συμβαίνει;” αναρωτήθηκε .Tότε ακούστηκε μια γλυκιά φωνή.
-Μη φοβάσαι Ηλιαχτίδα, είμαι η νεράιδα της Χαράς και της Ευτυχίας και ήρθα για να σου φέρω ένα χαρμόσυνο μήνυμα.
-Πες μου γλυκιά μου νεράιδα να χαρώ και εγώ.
-Υπάρχει τρόπος να ξαναγίνουν όλα όπως πριν.
-Πώς, με ποιόν τρόπο μπορεί να γίνει αυτό; Ρώτησε το κορίτσι με απορία.

5. 4
-Το μυστικό είναι να καταφέρουμε να κάνουμε την μάγισσα καλή, όπως ήταν παλιά. Πρέπει να πάμε στο κάστρο της.
-Είναι μακριά το κάστρο της μάγισσας; ξαναρώτησε με αγωνία η Ηλιαχτίδα.
-Ο δρόμος για το κάστρο δεν είναι μακρινός, είναι όμως γεμάτος εμπόδια.
-Πώς θα τα καταφέρουμε να φτάσουμε ως εκεί;
-Με αγάπη και αποφασιστικότητα. Πήγαινε στο σχολείο σου και πες το σε όλα τα παιδιά. Και έφυγε μέσα σε ένα σύννεφο αστερόσκονης.

6. 5
Το άλλο πρωί που ξύπνησε η Ηλιαχτίδα πήγε στο σχολείο της, βρήκε τα άλλα παιδιά και τους διηγήθηκε την ιστορία με την καλή νεράιδα. Μετά το σχόλασμα, μαζεύτηκαν στην κεντρική πλατεία. Τότε εμφανίστηκε η νεράιδα, η οποία με κινήσεις μπαλαρίνας χορεύοντας τραγουδούσε:
Είμαι η νεράιδα της χαράς
και΄χω καλά νέα για σας,
τα όνειρά σας θα εκπληρώσω
την ευτυχία θα σας δώσω
Όλα τα παιδιά αγκαλιασμένα, βρέθηκαν πάνω σε μια μεγάλη πέτρα. Με ένα άγγιγμα της νεράιδας, η πέτρα βρέθηκε στον ουρανό, σαν ένα αερόστατο μαζί με την παρέα του.
Παιδιά και νεράιδα πετούσαν μέσα στο αερόστατο. Όμως ο δυνατός αέρας, τα

7. 6
σύννεφα και οι καταιγίδες δυσκόλευαν κάθε τόσο το ταξίδι του.
Η ελπίδα των παιδιών ότι όλα θα αλλάξουν, έκανε το αερόστατο να προσπερνά όλες τις δυσκολίες και να πλησιάζει όλο και πιο κοντά στο κάστρο της μάγισσας.
Και να η μάγισσα… που τους περίμενε στη πόρτα του κάστρου…
Η νεράιδα και τα παιδιά κατέβηκαν από το αερόστατο και την πλησίασαν…

8. 7
Δεν ήταν και τόσο άσχημη όπως την περίμεναν, τους κοιτούσε όμως αυστηρά και με περιέργεια.
Τα παιδιά έκαναν ένα βήμα μπροστά και με μια φωνή της είπαν:
Έλα μάγισσα κακιά
μη σκορπάς τη δυστυχία,
γίνε καλή όπως παλιά
να μοιράζεις ευτυχία.
Εκείνη απαντώντας βροντοφώναξε:

9. 8
Είμαι η μάγισσα της δυστυχίας
και θέλω μόνο το κακό,
είμαι εχθρός της ευτυχίας
αντίπαλός μου το καλό.
Τα παιδιά όμως επιμένοντας με δάκρυα στα μάτια της αποκρίθηκαν:
Έχουμε λύπη βαθιά μα αγάπη στην καρδιά,
δεν γελάμε όπως παλιά,
βοήθησέ μας σε παρακαλούμε
το χαμόγελο όλοι για να βρούμε.
Τότε ,ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο της μάγισσας, καθώς στα πρόσωπα των λυπημένων παιδιών θυμήθηκε τον εαυτό της όταν ήταν μικρή…
Αγκάλιασε τα παιδιά και συμφιλιώθηκε μαζί τους… δείχνοντάς τους την αγάπη που έκρυβε μέσα της τόσον καιρό.
Εμπρός, πάμε τους λέει… ανεβείτε!!!

10. 9
Ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά τους η μαγική της σκούπα και χωρίς να το πολυσκεφτούν ανέβηκαν όλοι πάνω… ενθουσιασμένοι.
Τώρα η επιστροφή τους στη χώρα ήταν πολύ πιο εύκολη και διασκεδαστική.
Μετά από λίγο προσγειώθηκαν στην αυλή του σχολείου τους, όπου έγινε κάτι μαγικό!!!
Ο ήλιος άρχισε να λάμπει, τα σύννεφα να διαλύονται και το σχολείο τους να

11. 10
φωτίζεται με χρώματα. Παντού ακούγονταν τα γέλια των παιδιών.
Είχαν καταφέρει να φέρουν την χαρά πίσω στην χώρα τους. Όσο για τη μάγισσα, έγινε η καλύτερη δασκάλα. Φρόντιζε πάντα να θυμίζει στα παιδιά ότι η αγάπη όλα τα νικάει!!!

12. 11
Δημιουργοί του παραμυθιού οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί (Νίκος Τοπάλης και Άντζελα Ζερβή) της Β΄τάξης
Αρβανίτης Ιάσωνας, Γιαννακάκη Θεοδώρα, Γιατράς Δημήτριος, Δημακόπουλος Παναγιώτης, Δημητρόπουλος Αλέξιος, Δημητρούκας Παναγιώτης, Δημόπουλος Ιωάννης, Διαμαντόπουλος Αλέξανδρος, Ζήκος Ευάγγελος, Καλλίτσης Κωνσταντίνος, Καννά Μαγδαληνή-Μαρία, Κοκοβίκας Νικόλαος, Κοτσόκολου Παναγιώτα, Κράνος Απόλλων, Κωνσταντινοπούλου Δήμητρα, Φλωροσκούφης Φώτιος, Μακρυπόδης Ανδρέας-Μάριος, Μαυρομμάτης Βασίλειος, Μερκάι Μάριο, Μηλιτσοπούλου Μυρτώ, Πανίτσα Ελένη, Πανίτσας Γεώργιος, Πανίτσας Δημήτριος, Παπαβασιλείου Βασιλική, Παυλάκης Κωνσταντίνος- Δημήτριος, Ποταμιάνος Κωνσταντίνος, Σαματάς Θησέας, Σταμούλης Νικόλαος-Άγγελος,Τοπάλη Μαρία-Ελένη, Χρονοπούλου Μαρία-Γεωργία,Χρυσάφης Ανδρέας.