6. "Dat willen we niet het liefje?" Ze werpt me een boze blik toe. "Ik zal hem meteen voor je inpakken." Ik zucht en stap naast mijn zusje in de taxi.
7. "Dat willen we niet het liefje?" Ze werpt me een boze blik toe. "Ik zal hem meteen voor je inpakken." Ik zucht en stap naast mijn zusje in de taxi.
8. 4 uur later stap ik uit. Hier moet het zijn... Jeetje wat een bekakt appartement! Nouja... nieuw huis, nieuwe start! Hopelijk maak ik nu wel vrienden...
28. "Ga maar lekker naar beneden, je vader wil je spreken." vervolgt ze.
29. "Tuurlijk joh." spot ik, en loop langs haar. hoewel ik in mijn hoofd bedenk wat mijn vader te vertellen heeft...
30. Beneden ga ik op de bank liggen. Ik heb even geen zin in meer gezeur. Maar helaas.....
31. "Schoenen van de bank!" brult mijn vader. "O, trouwens, morgen heb je je eerste ballet les."
32. Kijk zoiets haat ik nou, mijn zusje is gek op ballet, ik vind tekenen leuker, maar ja dat kan ik niet...."Ah, nee he! Daar ga ik echt niet heen!!" zeg ik zachtjes.
50. "Oke!" Zeg ik zo zelfverzekerd mogelijk. Terwijl in mijn hoofd al weer hoor dat ik dat beter niet had kunnen zeggen. Dat ik beter had kunnen zeggen dat iedereen al wel gehoord had hoe ik heette. Maarja... zulke dingen bedenk je altijd pas achteraf...
91. Maar George is niet zo blij..."Waar was je nou?! Je hebt niet eens iets gezegd!""Ik dacht dat we vriendinnen waren! Maar kennelijk dus niet." Schreeuwt ze.
92. "Het spijt me..." mompel ik zachtjes. Zucht... nu heb ik het al op de eerste dag verpest....
93. "Ach joh. maakt niet niet uit! Maar voortaan wel ff zeggen als je gaat he?"Pfiew gelukkig...
94. Na een gezellig middagje nemen we afscheid, "Tot morgen he?" zeg ik.
95. Maar ik twijfel toch of ik niet beter eerder naar huis moet zijn gegaan... of weet je wat... ik ga helemaal niet naar huis!
96. De volgende dag belt mijn vader de politie op."Ja, onze dochter blijft een beetje lang weg van school"..."Ja inderdaad Kiara Bordeux..."..."Nee hoor natuurlijk maak ik me geen zorgen dit doet ze wel vaker hoor."zegt hij kalm.
131. Mijn happy -yesikhebeenstrike- stemming slaat helemaal om als ik mijn zusje hoor..."Hihihi jaa, en toen waren mijn ouders zo boos op haar joh! Ze is echt gek....wegelopen... "
132. Even moet ik me inhouden om de bowlingbal in mijn hand niet naar haar toe te gooien...
133. George hoort me mompelen en zegt: "Niet op letten joh, negeer haar en heb een leuke avond."
134. Maar ik kan me niet meer inhouden.... Dit doet ze altijd...*pets* toch iets van mijn vader geleerd bedenk ik me grijnzend."Je denkt zeker dat ik doof ben he? Maar ik hoor je heel, heel goed! Dat leer je wel in een familie waar iedereen over je roddelt." Een stroom van woorden vliegt zonder na te denken uit mijn mond.
177. En loop daarna naar het gemeentehuis. Ik moet weten of de familie Bordeux echt de familie is waar ik naar terug moet keren. En als dat zo is, dan is dat zo en zal ik dat ook zo doen.
179. en ga op de bank zitten wachten tot mijn nummertje word omgeroepen. 267 ook zo'n rot nummer....
180. Na 67 nummers hoor ik eindelijk: "Nummer 267, nummer 267. U kunt naar balie 12 komen."
181. "Waar is het archief?" vraag ik"Op de tweede verdieping mevrouw, maar bent u niet wat jong om dat soort zaken te regelen?" antwoord de jongen achter de balie."Ja, eigenlijk wel ja." antwoord ik rustig.
182. Boven pak ik een dik stoffig boek van de plank waar 'Bordeux' op staat.
185. En als je dat al raar vind moet je de text eens lezen...
186. 10-6-1998Floor geboren. Schattig klein rose kindje.25-7-19984 jarige Kiara uit kindertehuis wenswijk geadopteerd. Lijkt wel een aardig kind. Omgeving rommelig.
211. "Ok" zeg ik. Ik loop naar een spiegel in een badkamertje en haal mijn eigen haar terug. Dit ben ik. Ik zie dat de vrouw achter me is komen staan.
212. Ze loopt naar me toe omhelst me en zegt: "Ik ben je moeder Kiara Knightly, ik ben Jane." "De Bordeux wouden jou adopteren, en we hadden het geld zo nodig... het spijt me zo Kiara, dat hadden nooit moeten doen.""Het geeft niet" zeg ik. "Ik ben al blij genoeg dat ik terug ben."
213. "Ik ben zo blij dat je terug bent." zegt de vrouw dolgelukkig.
214. Jane loopt met me mee naar de tafel en zegt: "Tadaa! Dit is Kiara Knightly!"
215. "Ik ben Floris, je vader." ook de man neemt me blij in zijn armen.
217. "Ik ben altijd je beste vriendin geweest, ik ben Chris eigenlijk Christine maar dat boeit niet." Ik glimlach. Nu heb ik twee afkorting vriendinnen.
227. Mijn stiefmoeder neemt op."Hallootjes! Ik ga eventjes vertellen wat ik allemaal mee heb gemaakt. Ik heb in de wildernis gewoont, ik ben naar het stadhuis geweest, ik heb ontdekt dat ik geadopteerd ben en ik woon nu bij mijn echte ouders."
228. ...."Ja ik dacht al dat je dat leuk zou vinden..."...."Ja ik ook."...."Nopezz ik blijf hier lekker wonen."...."Jaa, doeeggg!" ~-~
229. Wie had gedacht dat dit verhaal zou eindigen met vrienden en familie? Oud en nieuw.