1. Hs. 16

2. Rijksweg 3 Vincent en Marsha zijn nog steeds dol op elkaar, en natuurlijk ook op hun kleine Milo.

3. Lang kunnen ze nooit van elkaar afblijven, en daarom zijn er de laatste tijd wat vaker “knusse onder onsjes”.

4. Toch blijft er ook nog genoeg tijd over om Milo uit zijn bed te halen, en vandaag is het de beurt aan Marsha.

5. Natuurlijk moet Milo ook de nodige dingen leren, en dus word hij elke ochtend als eerste op zijn potje gezet, iets wat steeds beter gaat.

6. Zodra Milo vrolijk aan het spelen is, heeft Marsha de tijd om snel naar de WC te rennen. Misselijk gaat ze er boven hangen.

7. Walgend kijkt ze naar haar overgeefsel, waar duidelijk een paar macaroni stukjes van gister tussen zit. Snel begint ze de WC te schobben, ze had al zo haar twijfels bij de ham van gister.

8. Even later zijn haar gedachtes alweer helemaal afgedwaald van bedorven ham, en loopt ze vrolijk de woonkamer door op weg naar haar carpool. ‘Tot vanmiddag.’ Zegt ze haar twee favoriete mannen gedag.

9. Die avond staat ze vermoeid van haar werkdag op Milo’s kamertje terwijl Milo zelf vrolijk op zijn potje zit.

10. Opeens krijgt ze een raar gevoel in haar buik, en met een schok word ze uit haar gedachten gehaald.

11. ‘Dat verklaart een hoop.’ Mompelt ze zachtjes terwijl ze haar dikke buik bestudeert. ‘Mama?’ Vraagt Milo lief terwijl hij zijn armpjes uitstrekt.

12. Nadat ze hem lachend in zijn wiegje heeft gelegd, en hem een nachtkusje heeft gegeven, gaat ze naar beneden om nog wat pannekoeken van vanmorgen te voorschijn te halen.

13. Maar na haar eerste bordje heeft ze nog trek, en dus schuift ze al snel met een tweede bordje aan. “En nu hoeft alleen Vincent het nog te weten..”

14. Helaas voor haar is Vincent de volgende morgen al vroeg naar zijn werk, en nadat ze er zeker van is dat Milo zichzelf vermaakt, gaat ze naar beneden.

15. Moe stapt ze in haar bed, en nu maar hopen dat Vincent terug zou zijn als ze wakker werd.

16. Als ze wakker word en zich heeft aangekleed, staat Vincent inderdaad naast haar, en snel omhelst ze hem. ‘Ik heb goed nieuws.’ Fluistert ze in zijn oor.

17. Lachend laat Vincent haar los. ‘Je bent wel wat aangekomen hé?’ Vraagt hij plagend. ‘Hé!’ Roept ze quasi verontwaardigt. ‘Zo praat je niet tegen een zwangere vrouw.’

18. Dan steekt ze trots haar buik naar voren, en voorzichtig legt Vincent zijn handen op haar buik.

19. Na een raar gevoel in haar buik, en een veel te hoge gil van Vincent – ‘Oeh! De baby schopte!’ – beseft het koppel hoe moe ze allebei eigenlijk zijn en dus stappen ze al snel hun bed in.

20. De volgende morgen – 12 uur dus – is het druk in de keuken. Marsha staat in haar pyama een ontbijtje voor Milo te maken, terwijl hij rustig in zijn stoel wacht.

21. ‘Kijk is.’ Zegt ze terwijl ze Milo een in stukjes gesneden pannekoek voor schoteld. Meteen pakt hij gretig twee stukjes, en probeert ze tegelijk in zijn mondje te stoppen.

22. Tegen de avond voelt Marsha het kindje weer flink tekeer gaan in haar buik, en tegelijkertijd groeit haar buik een flink stuk.

23. ‘Ons kindje groeit als kool.’ Meld ze aan Vincent, die een ontspannend bad neemt na een lange dag achter boeven aan zitten.

24. Na zijn bad heeft hij echter de energie bij elkaar gevonden om nog wat met zijn zoontje te spelen.

25. Maar natuurlijk is er niet alleen tijd om te spelen, een grote jongen als Milo moet ook zelfstandig op zijn potje kunnen.

26. Die middag, als ze ontwaakt uit haar middag dutje, waggelt Marsha snel naar de kledingkast toe om een handdoek te pakken.

27. Even later laat ze haar dikke buik even rusten tijdens een ontspannen bad. Ze weet dat het niet lang meer gaat duren voor het kindje komt.

28. Na haar bad gaat ze snel Milo uit bed halen. Voor hem is het namelijk een spannende dag.

29. ‘Hier zijn we al.’ Zegt ze wanneer ze met Milo op haar armen de woonkamer doorloopt op weg naar de keuken.

30. ‘Kom op Milo! Je kan het.’ Roept Vincent enthousiast terwijl hij met een ratel zwaait als Marsha voor de taart staat.

31. ‘Nou jochie, volgens mij kan je vader niet meer wachten.’ Zegt ze lachend tegen Milo.

32. En dus buigen ze zich allebei over de taart en blazen samen de kaarsjes uit.

33. Vervolgens zet Marsha hem op de grond, omdat hij het vanaf nu helemaal zelf moet doen.

34. Verbaasd kijkt Milo van zijn vader naar zijn moeder, maar dan krijgt hij plots de drang te gaan staan en begint het gekriebel in zijn teentjes.

35. ‘Véééééééét!!!’ Roept Milo als eerst wanneer hij weer neer komt. ‘Alles is zo groot.’ Zegt hij verbaasd terwijl hij zijn handen en voeten bestudeert.

36. ‘Dit is echt te gek!’ Zegt hij met nog een laatste blik op zijn vingers.

37. ‘En nu taart!’ Zegt hij lachend terwijl hij meteen een stuk pakt. ‘Boven kun je je cadeau vinden.’ Zegt Vincent met een knipoog.

38. Zodra hij zijn stuk taart op heeft rent hij naar boven, waar hij eerst zijn nieuwe kleren vind, en vervolgens zijn heringerichte kamer.

39. Hij heeft zijn eigen bureau, waarschijnlijk om huiswerk aan te maken, en een leuk schapje aan de muur.

40. Maar zijn nieuwe bed vind hij toch wel het gaafst, eindelijk is hij niet meer klein!

41. Na alles bekeken en aangeraakt te hebben gaat hij naar beneden om vast wat te proberen lezen.

42. Na een tijdje besluit hij dat hij het morgen op school wel zal zien, en dus gaat hij naar boven om zijn pyama aan te trekken en in bed te kruipen.

43. En met dromen over school en zijn nieuwe broertje of zusje, valt hij in slaap.

44. Rijksweg 1 Rick is elke dag druk bezig met zijn vaardigheden, om hogerop te komen in de politiek.

45. Toch zoekt hij nog elke dag naar zijn droombaan in de Sport, maar telkens word hij weer teleurgesteld.

46. Daarom hangt hij ook vaak aan de telefoon, om met zijn vrienden te praten en nieuwe contacten voor promoties te leggen.

47. Ondertussen gaat Carlijn nog steeds met plezier naar haar eigen werk, terwijl ze steeds harder op weg is naar haar levenswens.

48. “Als ik nog één vriend kan maken vandaag heb ik eindelijk genoeg contacten om zelf weer is promotie te maken.” En dus kletst hij vrolijk verder.

50. Hoewel alle vrienden van Rick haar ook helpen met promoties, moet ze zelf toch ook nog steeds haar vaardigheden bij krikken.

51. Die avond wil Rick een lekker feestmaal maken vanwege Carlijn’s promotie, maar dat loopt anders af dan geplant.

52. Geschrokken kijkt hij om zich heen, maar er is geen mogelijkheid om bij de brandblusser te komen.

53. Gelukkig is de brandweer al snel ter plekke, en is het vuur na een tijdje onder controle.

54. ‘Heel erg bedankt.’ Zegt Rick schor. Hij had in een angstig moment gedacht dat zijn laatste loodje had geslagen.

55. Trillend maakt hij de oven open, en hoestend wuift hij de rook weg die eruit komt.

56. ‘Gadver.’ Mompelt hij balend.

57. Om alles snel te kunnen vergeten gaat hij maar een video spelletje spelen.

58. Gezien het salaris dat Carlijn en Rick samen binnen krijgen is er zat geld om hulp in de tuin in te huren, die ze ook goed kunnen gebruiken.

59. Ook dient de kamer van Boomer nu als een skill-kamer, waar de boksbal van Carlijn en het podium van Rick ingeplaatst zijn.

60. Die dag krijgt hij eindelijk een meevaller, er is een baantje in de Sport. En dus vertrekt hij even later zenuwachtig naar zijn nieuwe baan.

61. Academie de Keizer; Yara, Joan en Jade Op de universiteit zijn de drie studentes ondertussen druk met leren voor hun laatste examen van jaar twee.

62. Naast papers en opdrachten moeten ze nog steeds naat college, en dat vergt bijna al hun tijd.

63. Toch zijn er ook wat vrije momentje, zo ook vandaag. ‘Dus je wil wel aspirant lid worden?’ Vraagt Joan met een grote lach op haar gezicht. ‘Tuurlijk.’ Roept Jaap gedempt door zijn lama pak.

64. ‘Dan kan ik nog vaker bij jou zijn.’ Zegt hij terwijl hij haar in zijn armen neemt. ‘Uhm, Jaap.’ ‘Ja?’ ‘Je pak kriebelt heel erg.’ Zegt Joan giegelend.

65. ‘Sorry.’ Fluistert hij, maar terwijl hij haar loslaat pakt hij haar hand nog vast.

66. ‘Ik vind je echt heel leuk Joan.’ Hoewel Joan zijn gezicht niet kan zien, wat in dit geval in zijn voordeel werkt, weet ze dat hij een rood hoofd moet hebben.

67. ‘Ik jou ook. Hoewel het leuk zou zijn als je je pak wat vaker uit zou hebben.’ Zegt ze met een knipoog.

68. Vervolgens kijkt ze verschrikt op de klok. ‘En ik ben al bijna te laat voor college.’ Zegt ze terwijl ze zich snel omdraait.

69. Laat in de avond staat Jade op en loopt richting de badkamer. “Nu Yara en Joan slapen kan ik eindelijk mijn gang gaan.”

70. Snel neemt ze een douche, zodat ze er fris uitziet als hij komt.

71. ‘Je bent er.’ Zegt ze opgewonden, maar zachtjes. ‘Tuurlijk, voor jou kom ik altijd.’ Zegt haar proffesor, of zoals zij hem mag noemen, Constantijn.

72. ‘Het is alleen dat ik je liever wat vaker zie.’ Zegt hij lichtjes blozend.

73. ‘Ik jou ook.’ Zegt ze voor het eerst echt verlegen. ‘Maar mijn zusje en nichtje zullen het ben ik bang niet zo snel accepteren.’ Zegt ze sip.

74. ‘Maar dat betekent niet dat ik je niet meer wil zien.’ Zegt ze als ze zijn verdrietige gezicht ziet. ‘In tegendeel..’ Fluistert ze terwijl ze iets dichterbij hem gaat staan.

75. En dan krijgt ze haar eerste échte kus. En ja, dat voelt goed.

76. ‘Ik moet nu gaan.’ Zegt Constantijn terwijl hij haar in zijn armen neemt. ‘Het is al laat, probeer nog wat te slapen.’

77. ‘Zal ik doen.’ Zegt ze terwijl ze hem nog een zoen op zijn mond drukt.

78. Joan is de volgende morgen al vroeg op en hangt met Jaap aan de telefoon. ‘Dus je komt zo?’ Vraagt ze vrolijk. ‘Verassing?’ Vraagt ze nadat ze even geluisterd heeft.

79. ‘Je ziet er super uit!’ Zegt ze even later als Jaap voor haar neus staat. ‘Veel beter dan het lama pak?’ Vraagt hij lachend.

80. ‘Zeker weten!’ Zegt ze terwijl ze bij hem in de armen springt.

81. ‘Maar mij gaat het gewoon om de jongen ín het lama pak hoor.’ Zegt ze terwijl ze hem weer los laat.

82. ‘Hoewel het zo wel makkelijker omhelsen is.’ Geeft ze lachend toe. ‘En nu kan ik ook..’ Zegt ze zachtjes terwijl ze zich naar hem toe buigt.

83. Verdere uitleg is niet nodig als ze steeds dichterbij hem komt, en uiteindelijk haar lippen op die van Jaap drukt.

84. Het moment lijkt wel uren te duren, maar uiteindelijk maken ze er toch een einde aan.

85. ‘Dat.. Was wel leuk.’ Zegt Jaap met een stijf knikje. ‘Wel leuk?’ Vraagt Joan terwijl ze doet of ze beledigt is. Meteen begint ze hem te kietelen.

86. ‘Oké, heel le..’ Maar verder komt hij niet als Joan haar lippen weer op die van hem drukt.

87. Die avond zit Jaap, in zijn lama pak, aan de pokertafel met Yara en de cheerleader. ‘Weetje, volgens mij zit je proefperiode er al op.’ Zegt Yara met een knipoog naar Jaap, die dankbaar knikt.

88. De volgende morgen komt Joan in haar pyama naar beneden, maar als ze Jaap ziet staan rent ze naar hem toe en springt hem in de armen.

89. ‘Wat doe jij hier al?’ Vraagt ze verbaasd terwijl ze hem haast fijn knijpt. ‘Mijn proefperiode zit erop.’ Antwoord hij simpel.

90. Lachend kijkt Yara vanaf een afstandje toe. Ze vind het fijn voor Joan dat ze haar zielsverwant heeft gevonden.

91. Ondertussen heeft Jaap Joan weer neergezet en kijken ze elkaar alleen maar lachend aan.

92. ‘En juist vandaag heb ik examen.’ Mompelt Joan nors. Lachend trekt Jaap haar naar zich toe en geeft haar een zoen.

93. ‘Je gaat het halen. En als je terugkomt zal ik hier op je wachten.’

94. Jade zit in de keuken in haar eentje aan de tafel.

95. Ze vind het fijn voor Joan dat ze gelukkig is, maar aan de andere kant is ze jaloers.

96. Dan haalt ze zichzelf uit haar gedachten. Het is tijd voor hun examen.

97. Joan loopt helemaal in de wolken naar het examen gebouw. Opeens komt Yara voorbij gerent. ‘We zijn bijna te laat!’ Roept ze hijgend. ‘Yaar, je hebt je pyama nog aan.’ Zegt Joan proestend.

98. Maar Yara hoort het al niet meer en opeens hoort Joan ook achter zich geren. ‘Jij ook al?’ Vraagt ze met haar eeuwige glimlach op haar gezicht.

99. ‘Hé, we hebben niet allemaal vliegkrachten die ons naar het examen toe vliegen.’ Roept Jade plagend terwijl ze voorbij rent.

100. Die middag staat Joan ongelovig voor zich uit te staren. ‘We zijn gewoon over de helft.’ Mompelt ze ongelovig. ‘Mét een 10.’ Voegt Yara eraan toe.

101. ‘Nouja.’ Zegt Joan terwijl ze naar haar zus toeloopt en haar knuffelt. ‘Een 8,5 is niks voor jou.’ Fluistert ze in Jade’s oor, zodat Yara het niet hoort.

102. ‘Ik was ergens anders met mijn gedachten.’ Antwoord Jade eerlijk.

103. ‘Genoeg geknuffelt, tijd voor een feestje!’ Onderbreekt Yara hun knuffel lachend.

104. Zodra alle gasten zijn uitgenodigt zet ze de muziek aan en trekt haar gebruikelijke ‘toga’ weer aan.

105. Niet veel later komen alle gasten eraan gelopen, stuk voor stuk gehuld in een toga.

106. ‘Johan!’ Roept Yara vrolijk, en een beetje verlegen, terwijl ze hem onhandig op zijn rug klopt.

107. ‘Leuk je weer te zien.’ Antwoord Johan, die niks van haar zenuwen merkt, vrolijk.

108. ‘Vind ik ook.’ Mompelt Yara terwijl ze hem knuffelt.

109. ‘Emh, Johan ikke..’ Zegt ze terwijl haar hoofd wel erg dicht bij dat van hem is. ‘Ik ben niet goed in dit soort dingen.’ Zegt ze dan geïrriteert.

110. Ze kijkt hem zenuwachtig aan, maar als ze zijn blik ziet drukt ze toch haar lippen op die van hem.

111. Ze is zo verdiept in haar zoen dat ze niet merkt dat één van haar vriendinnen vrolijk toe staat te kijken. ‘Yara, we vroegen ons af of je meedeed met pokeren.’

112. ‘Nee bedankt.’ Mompelt Yara waarneer ze eindelijk weer de adem heeft om te praten. En dus gaat Yuma met ingehouden lach het studentenhuis binnen.

113. ‘Dat verklaarde veel.’ Zegt Johan lachend terwijl hij haar handen vastpakt.

114. ‘En ja, ik vind jou ook leuk.’ Zegt hij terwijl hij haar op tilt en naar binnen draagt.

115. ‘Weetje Jaap, ik had er vanmorgen eigenlijk helemaal geen tijd meer voor, maar zou je hier willen komen wonen?’ Vraagt Joan binnen aan Jaap.

116. ‘Tuurlijk wil ik dat!’ Roept hij meteen enthousiast terwijl hij haar omhelst.

117. ‘Mooi, want ik heb nog wel wat leuke ideetjes met jou.’ Zegt Joan geheimzinnig terwijl ze hem nog wat steviger vastpakt.

118. Vervolgens drukt ze haar lippen enthousiast op die van hem. ‘Slaapkamers zijn boven hoor.’ Roept ze koemascotte walgend.

119. Boven ligt Jade in haar bed, ze wil even alleen zijn, en feestjes zijn nooit haar ding geweest.

120. Yara en Johan zijn gezellig aan het dansen op een liedje van Shakira, en even besteeds Yara geen aandacht aan haar vriendinnen.

121. Jaap en Joan zijn ondertussen naar boven verdwenen, naar Joan (en nu ook Jaap) haar kamer.

122. Als het donker word, en alle gasten allang naar huis zijn, is het nog steeds erg druk daar.

123. En pas laat in de avond word het ook weer rustig.

124. Brechtje Vermoeid stapt Brechtje haar bed in. Ze is eindelijk aangekomen in haar appartement, en heeft nu behoefte aan heel veel slaap.

125. De volgende morgen wil ze de krant ophalen als ze opeens een bekend gezicht ziet.

126. ‘Zo, dus je bent terug.’ Zegt Jesse vrolijk als hij haar opmerkt. ‘Jup, de enige echte.’ Zegt Brechtje lachend.

127. ‘Ik bedacht me dat jij míjn naam wel weet, maar ik die van jou niet.’ Gaat hij verder. ‘Ow, mijn naam is..’ Begint Brechtje, maar Jesse steekt zijn hand op.

128. ‘Je mag je naam vertellen tijdens een gezellige lunch, met mij. ‘Is dit een bevel, of een date?’ Vraagt Brechtje lachend terwijl ze even naar haar handen kijkt, die nu in die van Jesse liggen.

129. ‘Als jij het wil is het een date.’ Zegt Jesse met een knipoog terwijl hij haar loslaat.

130. ‘Oké, laten we gaan.’ Zegt Brechtje vrolijk terwijl ze hem aan zijn hand mee trekt.

131. ‘Een tafel van twee graag.’ Zegt ze tegen de gastheer als ze in het restaurant zijn aangekomen.

132. ‘Dus je bent echt de hele wereld over gegaan?’ Vraagt Jesse even later verbaasd, nadat Brechtje haar verhaal heeft gedaan. ‘Inderdaad.’ Antwoord ze simpel.

133. ‘Ik begin je steeds leuker te vinden.’ Zegt hij zonder ook maar één keer te knipperen. Vervolgens legt hij zijn hand op de tafel.

134. Even kijkt ze hem onzeker aan, maar dan legt ze haar hand op die van hem. ‘Ik vind jou ook heel leuk hoor.’ Zegt ze lachend.

135. ‘Daar proosten we op.’ Zegt Jesse terwijl hij zijn glas opheft. ‘Hm, op de toekomst.’ Zegt Brechtje terwijl ze dat van haar ook pakt.

136. Zodra de menukaarten zijn gegeven, gaat Jesse naast Brechtje zitten en vertellen ze nog wat meer over zichzelf.

137. ‘Dus, je hebt nooit meer iets van je moeder gehoord?’ Vraagt Brechtje ongelovig nadat ze het verhaal van Jesse heeft aangehoord.

138. ‘Maar we hebben ons er over gezet.’ Zegt hij terwijl hij zijn glas naar zijn lippen brengt. ‘We?’ Vraagt Brechtje nieuwsgierig. ‘Mijn broers, en zussen.’ Antwoord Jesse terwijl hij zijn glas weer neerzet.

139. Zodra ze allebei hun tosti op hebben is het bijna half twee en gaan ze weer op weg naar het appartementen complex.

140. Terug in het appartementencomplex pakt Brechtje Jesse zijn handen. ‘Ik vond het echt heel gezellig vanmiddag.’

141. ‘Dat is wederzijds.’ Zegt Jesse terwijl hij zachtjes haar wang streelt. ‘Uhm, wil je mijn appartement zien?’ Vraagt ze terwijl ze de deur al heeft open gemaakt.

142. Gewillig loopt Jesse achter haar aan. ‘Ziet er mooi uit, je keuken.’ Zegt hij wijzend. ‘Er is een kamer die je misschien meer bevalt.’ Zegt ze op een mysterieuze fluister toon.

143. Even later liggen ze met zijn tweeën in Brechtje haar slaapkamer op het bed. ‘Je had gelijk, ik vind het hier inderdaad erg leuk.’ Zegt Jesse lachend.

144. ‘Vooral met jou erbij.’ Zegt hij nog voordat Brechtje hem achterover drukt en begint te zoenen.

145. Maar uiteindelijk kunnen ze geen van beiden de kamer van Brechtje nog bewonderen..

146. ‘Brechtje. Brechtje!’ Fluistert Jesse een paar uur later indringend. ‘Huhm?’ ‘Brechtje, volgens mij is je carpool er.’

147. Meteen staat Brechtje op en trekt Jesse ook uit bed. ‘Ik moet gaan, wacht jij hier op me?’ Vraagt ze terwijl ze hem een kus geeft. ‘Ik zal altijd blijven wachten.’ Zegt Jesse plagend.

148. ‘Zelfs dat staat je super.’ Zegt hij even later als Brechtje haar werkkleding heeft aangetrokken.

149. ‘Lach maar.’ Zegt Brechtje door haar helm heen.

150. Die avond komt ze rond zes uur thuis, en meteen word ze hartelijk verwelkomt door Jesse.

151. ‘Goed, wat vind je hiervan, een huis voor jou en mij.’ Zegt Jesse terwijl hij haar lief aankijkt.

152. ‘Geweldig.’ Zegt Brechtje lachend als ze zijn grote puppy ogen ziet.

153. ‘Mooi, ik heb al een huis gevonden.’ Zegt hij, en voordat Brechtje er tegen in kan gaan zoent hij haar vol op de lippen.

154. ‘Heb je serieus al naar huizen gekeken?’ Vraagt Brechtje als hij eindelijk klaar is. ‘Niet alleen gekeken, ook gekocht. Morgen kunnen we erin.’ Zegt Jesse met een serieus gezicht.

155. ‘Je bent echt gek.’ Zegt Brechtje met open mond. ‘Uhuh. Gek op jou.’ Zegt Jesse met een knikje voordat hij haar weer meetrekt naar de slaapkamer.

156. ‘Ik val in herhaling, maar je bent gek.’ Zegt Brechtje de volgende morgen als zij en Jesse voor hun nieuwe huis staan.

157. ‘Ik bedoel, kunnen wij dit betalen?’ Vraagt Brechtje nog steeds met open mond.

158. ‘Ja, kun je nou eindelijk je mond dicht doen en me gewoon geloven?’ Vraagt Jesse terwijl hij haar in zijn armen neemt.

159. ‘Wow, dit is echt niet normaal.’ Zegt ze nog eens als ze weer naar het huis kijkt. ‘Maar goed, zullen we binnen gaan kijken?’ Vraagt ze terwijl ze hem al meetrekt naar de voordeur.

160. Langzaam loopt Brechtje even later door de gang van het huis, niet zonder elke deur die ze tegenkomt te openen. ‘Het is wel leeg hé?’ Roept ze naar de kamer met de open staande deur.

161. Even later zitten zij en Jesse samen aan tafel met een lichte salade. ‘Tja, de meeste meubels moeten dus nog worden geleverd, maar al het noodzakelijke is er.’ Zlegt hij uit.

162. ‘Ach ja, ik kan wel wachten.’ Zegt ze met een knipoog. Jesse prikt wat sla op zijn vork en brengt hem vervolgens naar haar mond. ‘Proef is.’ Zegt hij terwijl hij voorzichtig de vork in haar mond stopt.

163. ‘Hmm..’ Zegt Brechtje genietend. ‘Lekker.’ Zegt ze met een glimlach. ‘Sterker nog, volgens mij heb je alle lekkere sla voor jezelf gehouden.’ Zegt ze vervolgens plagend.

164. Snel steekt ze haar eigen vork in zijn bergje sla. ‘Dat is niet de bedoeling!’ Roept Jesse lachend, maar hij doet er niks tegen.

165. ‘Hé, het is onbeleefd om al het lekkere voor jezelf te houden.’ Zegt Brechtje terwijl ze probeert zijn laatste stukje tomaat op haar vork te prikken.

166. Zodra ze hem heeft trekt ze haar vork snel terug, voordat Jesse in de tegenaanval kan gaan. Uitdagend steekt ze hem in haar mond.

167. ‘Hmm.. Dit is echt een lekkere tomaat.’ Zegt ze met glinstertjes in haar ogen.

168. ‘Alleen het beste voor jou.’ Zegt Jesse grinnikend terwijl hij haar hand vast pakt.

169. Die avond kruipen ze samen hun nieuwe bed in, op hun mooie nieuwe slaapkamer. ‘Ik zou zo met je trouwen.’ Fluistert Jesse nog voor hij zijn nachtlampje wil uitknippen.

170. ‘Is dat een aanzoek?’ Vraagt Brechtje nieuwsgierig terwijl ze dichter tegen hem aankruipt.

171. ‘Hmm..’ Mompelt Jesse nadenkent. ‘Nou?’ Vraagt ze aandringend. ‘Misschien.’ Zegt hij geheimzinnig terug.

172. ‘Dat is niet eerlijk.’ Zegt ze terwijl ze haar hoofd met een plof op haar kussen laat vallen.

173. Lachend sluit Jesse zijn ogen knipt het nachtlampje uit. ‘Weet ik.’ Fluistert hij plagend voor hij doet of hij in slaap valt.

174. Hoofdhuis Floor zit zoals gewoonlijk in de grote woonkamer in één van haar boeken verdiept.

175. Ze word pas uit haar boek getrokken, door een klagelijke miauw, die van Lulu afkomstig blijkt te komen.

176. Lachend laat ze haar boek op de bank liggen en loopt naar de poes toe. ‘Zo meisje, is het tijd voor je dagelijkse knuffel?’ Vraagt ze terwijl ze haar gezicht in Lulu’s vacht begraaft.

177. Liefhebbend likt Lulu aan Floor’s oor, waardoor ze moet lachen.

178. ‘Wil je me soms iets anders duidelijk maken?’ Vraagt Floor terwijl ze lachend naar Lulu kijkt.

179. Meteen laat Lulu haar klagelijke miauw weer horen. ‘Aha, dus eigenlijk kwam jij hier alleen voor wat eten?’

180. Even later heeft Floor onder toezicht van Lulu een pak kattenbrokken tevoorschijn gehaald, en staat ze de twee bakken te vullen.

181. ‘Jullie eten echt veel te veel met zijn drieën.’ Zegt ze terwijl ze het tweede gevulde bakje voor Lulu neerzet. ‘Eet smakelijk.’

182. De volgende dag hebben Floor en Nout een romantisch dagje in de sneeuw gepland staan. En volgens Nout hoort daar ook wat dansen bij.

183. ‘Jij blijft dat mooie tiener meisje van jaren terug.’ Zegt Nout met een liefdevolle glimlach voor hij haar een kus geeft. ‘Met nadruk op “jaren terug”.’ Merkt Floor lachend op. Dan komt de carpool van Julia aangereden.

185. Zodra Julia is uitgestapt, loopt ze op haar dochter af, die Nout al heeft losgelaten. ‘Het is me gelukt!’ Roept Julia vol van geluk.

186. Floor snapt meteen waar ze het over heeft, en omhelst haar moeder flink. ‘Gefeliciteert mam.’ Zegt ze gemeend. ‘Nu heb ik niks meer om voor te vechten.’ Zegt Julia met een zucht.

187. ‘Geloof me mam, hoelang je nog bij ons bent, maakt niet uit, want we zullen je nooit vergeten.’ Zegt Floor terwijl ze over haar moeders arm wrijft.

188. ‘Laten we er maar vanuit gaan dat het niet lang meer is.’ Fluistert Julia ietwat treurig terug.

189. Die avond stapt ze vroeg in bed, nog nagenietend van het feit dat ze nu haar levenswens heeft gehaald.

190. De volgende dag is Floor vooral druk bezig in de kas, om gewoon even het gepieker om haar moeder van zich af te zetten.

191. Met de blote hand trekt ze al het onkruid bij haar planten weg, wat zelfs in de winter nog door blijft groeien.

192. Daardoor heeft ze niet door dat er binnen een verjaardag heeft plaats gevonden. Frederick is nu een mooie volwassen kat. *V.V.N.A: Frederick, Bennie, Lulu

193. Maar daar komt ze al snel achter als ze gaat lunchen. ‘Wat ben jij een mooie kat geworden.’ Zegt ze terwijl ze Frederick over zijn kop aait.

194. ‘Volgens mij is je vader niet zo geïnteresseert.’ Zegt ze lachend terwijl ze over haar schouder naar Bennie kijkt, die vrolijk de restjes voer van Lulu op vreet.

195. Blijkbaar maakt het Frederick niks uit, want hij gaat ongestoord verder met spinnen en kopjes geven.

196. ‘s Avonds zitten ze ouderwets met zijn drieën een spelletje te spelen. ‘Echt super dat jullie dochters het zo goed doen op de universiteit.’ Babbelt Julia vrolijk.

197. ‘Stil nou mam, je wil gewoon dat ik afgeleid ben.’ Zegt Floor lachend, terwijl ze met haar tong uit haar mond een stokje in haar hand vast houdt.

198. Opeens voelt Julia een koude rilling door zich heen gaan, en zenuwachtig begint ze met haar vingers te tikken.

199. ‘Mam? Mam! Kap daar mee, ik heb hem bijna.’ Roept Floor giebelend. Julia daar in tegen voelt het steeds kouder worden, en begint steeds zenuwachtiger te worden.

200. Opeens ziet ze Floor opkijken, en ze ziet dat zij nu precies hetzelfde denkt.

201. Nout kijkt verbaasd van de een naar de ander, geen idee van waarom ze nou zo geconcentreerd naar elkaar kijken.

202. Ondertussen word het alweer avond. Het is midden winter, en het is zowieso overal koud.

203. Voorzichtig schuift Julia haar stoel naarachter, en ze hoort dat Floor meteen hetzelfde doet, waardoor Nout zijn stokje laat vallen. ‘Hé!’ Roept hij geïrriteert.

204. Maar hij is meteen stil als Floor in huilen uit barst en Julia met een rilling voor zich uit kijkt, waar nu langzaam een enge gedaante verschijnt.

205. Langzaam komt Magere Hein op Julia afgezweeft, met zijn enorme zeis in zijn hand geklemt.

206. ‘Mam!’ Roept Floor als ze haar spraak weer heeft teruggevonden. De tranen stromen over haar wangen terwijl ze angstig van haar moeder naar Magere Hein blijft kijken.

207. Opeens komen Lulu en Frederick er aangetrippelt, alsof ze merken dat er iets mis is.

208. Trillend als een rietje kijkt Julia naar Magere Hein. ‘Zo..’ Begint hij met een bulderende stem. ‘Was het voor jou niet al lang tijd?’

209. Julia knikt voorzichtig. ‘Maar ik kreeg de energie om door te gaan en...’ Gaat ze ertegen in. ‘Stop!’ Roept hij terwijl hij achteloos zijn hand op houdt.

210. ‘Voor Magere Hein kun je niet eeuwig vluchten.’ Zegt hij terwijl hij met zijn gore vinger tegen haar aan port.

211. ‘Goed, even kijken..’ Mompelt hij terwijl hij iets lijkt te zoeken. Gespannen trekt Julia zich een beetje terug. ‘Dames? Waar is dat drankje als ik het nodig heb?’ Vraagt Hein kwaad aan de hoela-meisjes.

212. Opeens verschijnt er een verleidelijk uitzient drankje in zijn handen. ‘Dat is beter.’ Knikt hij goedkeurend.

213. Hij duwt het drankje onder haar neus, en geschrokken kijkt ze ernaar. Het ziet er wel lekker uit..

214. Opeens ploft er vanuit het niets een koffer naast haar neer, en de geur van het drankje lijkt steeds sterker en indringerder te worden.

215. ‘Hoe langer je wacht met drinken, hoe viezer het word.’ Zegt Hein ongeduldig terwijl de hoela-meisjes maar door blijven dansen.

216. Aandringend houdt hij haar het drankje weer voor, en voorzichtig pakt ze het beet.

217. Ze ruikt er even aan, en meteen word de geur weer zoet. Voorzichtig neemt ze een slokje.

218. Floor kan maar niet op houden met huilen, niet te geloven dat het nu uiteindelijk toch is gebeurt.

219. Terwijl Julia steeds meer begint te vervagen, pakt ze snel de koffer. Magere Hein kijkt goedkeurend toe.

220. ‘Vergeet niet hoeveel ik van iedereen houdt.’ Zegt Julia nog voor ze op Magere Hein afloopt.

221. Frederick kan er ook niet meer tegen en zet het op een krijsen, hij snapt niet waar zijn baasje opeens heen is.

222. Magere Hein wijst haar nog even de weg, maar dan is Julia echt helemaal verdwenen in het niets.

223. En dan is er alleen nog een simpele urn over van Julia Verwijk.

224. Meteen pakt Nout Floor stevig vast. Ook voor hem valt het verlies van Julia zwaar, maar voor haar is het erger.

225. Na een tijdje zo gestaan te hebben, laat Floor hem weer los. ‘Morgen regelen we alles wel op de begraafplaats. Maar nu wil ik slapen.’ Zegt ze voordat ze naar boven loopt.

226. De volgende morgen gaan ze allebei al vroeg op weg naar de begraafplaats.

227. Als ze er eenmaal zijn omhelst Nout haar bemoedigend. ‘Ze zullen er zo wel zijn.’

228. Meteen zodra Brechtje in het zicht verschijnt, omhelst Floor haar stevig. ‘Ik heb je zo gemist.’ Zegt ze terwijl ze haar zusje nog even extra knuffelt.

229. ‘En ik heb nu zo’n spijt van mijn wereldreis.’ Zegt Brechtje schuldbewust. ‘Ik heb mam al tijden niet meer gesproken, en nu..’

230. ‘Hé, ik weet zeker dat mam er niks op had tegen gehad.’ Zegt Floor bemoedigend.

231. Op dat moment komt Nout eraan gelopen. ‘Carlijn kan niet komen, maar Jade, Joan en Yara kunnen elk moment aankomen.’ Deelt hij even mee.

232. ‘En je vader en moeder hadden dit vast geweldig gevonden.’ Zegt hij terwijl hij haar weer vastpakt. Maar dan komen net Jade, Joan en Yara aan.

233. Terwijl Floor haar dochters en nichtje omhelst ziet Nout opeens iemand die hij al een hele tijd niet heeft gezien. ‘Jesse?’ Vraagt hij dan ook verbaasd.

234. ‘Wat brengt jou hier?’ Vraagt hij terwijl hij zijn broertje op de rug klopt. ‘Ik ben hier met Brechtje.’ Zegt Jesse trots.

235. Ondertussen kijkt Floor verbaasd naar haar man. Nout had nooit echt gepraat over zijn ouders, laat staan een eventuele broer. ‘Mam?’ Vraagt Joan verbaasd.

236. Nout en Jesse merken opeens dat Floor ze raar staat aan te kijken, dus beginnen ze gewoon wat te babbelen.

237. Even later staat Floor voor de graven van haar beide ouders, te kijken naar haar familieleden, van wie ze zoveel houdt.

238. ‘Leuk om u eindelijk is te ontmoeten tante Brechtje.’ Zegt Joan wat ongemakkelijk, maar vriendelijk tegen haar tante. ‘Insgelijks Joan, ik zie dat je ouders het prima hebben gered zonder mijn hulp.’

239. Even wisselt Joan een blik met haar moeder, en gaat dan verder in gesprek met Brechtje.

240. Maar Floor denkt daar anders over, en kucht even om de aandacht op zich te vestigen. Even sluit ze haar ogen, maar begint dan te praten over hoe geweldig haar moeder was.

241. Op een gegeven moment word het haar even te moeilijk, maar na wat bemoedigende woorden van haar zusje kan ze weer verder.

242. ‘Echt bedankt dat jullie allemaal zijn gekomen.’ Zegt ze als laatste gemeend. En nadat iedereen een knuffel heeft gehad, gaat iedereen weer op huis aan.

243. ‘Je hebt het fantastisch gedaan lieverd.’ Zegt Nout terwijl hij haar weer vast pakt. ‘Dankje.’

244. ‘Maar zullen wij nu ook maar naar huis gaan, we moeten volgens mij even praten.’ Zegt Floor zachtjes. ‘En het is best koud.’ Voegt ze er lacherig aan toe.

245. ~*~ Julia Verwijk 81 simdagen Rijkdomswens ~*~