2. Op zaterdagvoormiddag verliet alles zoals gewoonlijk: aan tafel van mijn koffie genieten. Natuurlijk kwam David er weer bij zitten.“Zo mag het elke dag zijn, hè?” zuchtte hij tevreden.
3. “Dat klopt.” knikte ik en genoot verder van mijn koffie.Ondertussen stak David zijn sigaret op. “Och, niet weer.” lispelde ik.David keek me verafschuwd aan. “Ga je weer beginnen?” bitste hij.
4. “Laat het zijn.” zuchtte ik, “of anders gaat hier echt een bom ontploffen.”Onze conversatie werd onderbroken door de telefoon, die aan het rinkelen was.“Neem jij maar op.” geeuwde David.Wat een luiwammes…
5. Blijkbaar belde er iemand met minder goed nieuws, met zeer slecht nieuws zelfs dat ik ontgoocheld werd.“Dat meen je niet!” schreeuwde ik. Helaas meende die iemand wel…“Oké, dan komen we eraan! Tot straks!”
6. Nadat ik de telefoon had neergelegd, begon ik aan David zijn arm te trekken.“Hup, luiwammes!” commandeerde ik hem,“we moeten op het politiekantoor zijn!”Ondanks dat ik alles probeerde om hem op weg te krijgen, deed hij lastig.“Waarom? We hebben toch vakantie?”
7. Ik vertelde alles, over het telefoontje en waarom we per sé op ons werk moesten zijn. Zo kreeg ik David weer op dreef en hij twijfelde geen enkele seconde om te vertrekken.“Wauw, wat gaan we nog allemaal meemaken?” zuchtte ik…
8. Wanneer we in de politiekantoor zijn, bleek het dat we allemaal werden opgeroepen omdat er een moord in de buurt was plaatsgevonden.“Even zien.” bladerde EmelinaGonzales, onze collega, door de bladen terwijl ze op tafel zat, “een tienermeisje is gewurgd tijdens haar geslachtsgemeenschap. Waarschijnlijk door haar vriend of zo.”
9. “Gewurgd?” herhaalde ik geschokt het woordje.“Ja, Nicole. Gewurgd, tijdens seks met haar vriend.” verduidelijkte Emelina, “en nog iets… dat meisje is maar veertien jaar. Wel ja, was. Ze is trouwens dood.”Wat eigenaardig… het gewurgde meisje was maar veertien jaar, tijdens een geslachtsgemeenschap dan nog wel. Het moest gedwongen seks zijn, vond ik. Anders was dat meisje aan seks begonnen als ze iets ouder was.
10. “Oké.” kuchte David het gesprek tussenin, “dat is wat eens anders. Na al die inbraken en bookmakers de laatste tijd.” Vervolgens keek hij ons glimlachend toe.
11. “Stomme malloot. Vind jij dat grappig?” beet ik hem kwaad toe, “we spreken hier wel over een moord. Over een meisje van veertien jaar, die gewurgd is en niet zomaar gewurgd, hoor.”
12. “Nicole heeft gelijk.” sprak Emelina opnieuw, “dit is een ernstige zaak, David. We weten niet alles, wel dat het meisje van veertien gewurgd is. Als we meer informatie willen om deze zaak echt op te lossen, moeten we naar de plaats gaan waar de moord is gebeurd.”
13. “Zeg dames, dramatiseer niet zo! Natuurlijk neem ik deze zaak zeer ernstig.” keek David ons ontgoocheld aan.Waarbij ik opgelucht zuchtte. “Goed. Dan kunnen we naar de plaats van de gebeurtenis gaan.”
