2. Yana & Florence
Yana kwam eindelijk bij Florence thuis aan, deze keer als studente. Ze keek
enorm uit naar het studentenleven, hoe dat allemaal in elkaar zou zitten.
3. Yana was geen seconde binnen of iemand pakte al haar meteen vast.
“Flor!” riep ze verrast uit, “ik verschoot me als een bult!”
4. Florence nam even adem. “En dan? Ik heb je gemist.” Daarna pakte hij Yana
meteen weer vast en zoende haar hevig. Yana genoot lekker mee…
5. Florence droeg Yana de trappen op en liet haar op het bed ploffen. Daarna
kwam hij zelf op het bed en zette ‘het gesprek’ van daarnet meteen voort.
6. Kledingstukken werd door heel de kamer gegooid en vanaf dat ze in hun
ondergoed op bed lagen, trok Yana zich terug… of dat zo bleef.
“Ik weet niet of ik dat wil.”
Florence streelde door haar haren naar haar wang. “Ik doe je geen
pijn, liefste. Je zult zien, het gaat leuk zijn!”
7. Toch had Yana er mee ingestemd. Zo werd ze de volgende ochtend wakker
in Florence zijn armen. Zo wou ze elke ochtend wel wakker worden en het
zag er naar uit dat het ook zo zou zijn.
“Goedemorgen. Heeft mijn schoonheid goed geslapen?” fluisterde hij.
“En of ik goed geslapen heb.” grinnikte ze zachtjes en leunde zich goed
tegen zijn lijf aan.
8. “Ik ben God dankbaar, dat ik jou nu heb. Ik was echt bang-”
“Ja, het is goed.” legde Yana een vinger op zijn lippen, “je was bang dat ik je
zou laten stikken.”
Florence grijnsde en drukte een zoen op haar voorhoofd,
“ik ga een specialisatie zoeken en mijn spullen inladen.”
9. Blijkbaar wou Florence dat nog niet. “Komaan. Blijf je gewoon niet bij mij
liggen? Of doen we ons avontuurtje van gisteren eens over?”
Yana lachte. “Graag. Maar ik heb gisteren al overgeslagen en nu moet alles
zeker vandaag af zijn.”
10. Yana wou er graag mee beginnen. Maar iets hield haar tegen; ze rende naar
het toilet, zo snel als ze kon en hing boven de wc. Yana begreep niet wat er
met haar was, gisteren voelde ze zich kiplekker en nu zo ziek als een hond!
11. Daarna ging het dan wel weer met Yana. Via de officiële website van de
universiteit, koos ze haar ideale specialisatie: toneel.
12. Yana begon meteen aan haar paper. Ineens hoorde ze voetstappen op de
trap maar dat zou Florence zijn. Florence kwam meteen een balk aan de
muur tegen die hem niet zo bekend voorkwam.
“Schat, wat is die balk die aan de muur hangt?”
13. “Jezus. Dat is geen balk, dat is een barré.” corrigeerde Yana hem op een
geërgerde toon.
“Oké, wat voor een naam die ook heeft. Wat is daar de bedoeling van? Als
decoratie?” Florence kwam bij Yana staan en deed zijn armen rond Yana
haar nek.
“Nee, ik doe ballet. Als ik me wil bezighouden, oefen ik.”
14. “Komaan, dat is toch niet nodig. Als je je wil bezighouden, dan sta ik toch
voor je klaar. Oh ja, je hebt dan nog die stomme paper van de docenten.”
Yana grijnsde. “Als ik geen werk te doen heb, hè. Daarbij, ik doe ballet sinds
ik klein was en het is nogal belangrijk voor me, snap je?”
15. “Uw wens, mijn bevel!” Florence haalde een fles bier van in de keuken en
plofte daarna neer op de bank.
“Zeg euh… ik ruik het van de badkamer. Heb je gekotst ofzo?” klonk hij
aarzelend.
“Euh ja, ik voel me eigenlijk niet zo kiplekker.”
16. “Oei, dan-”
Yana onderbrak hem onmiddellijk. “Nee, het is niet jouw schuld. Je moet
niet alles zwart zien, lieverd.”
“Haha, ik dacht al. Maar als je verzorging nodig hebt…” Florence dronk uit
zijn fles bier.
“Ja, jouw verzorging ken ik.” fluisterde Yana gniffelend.
17. “Als jij dat maar weet.” Florence stak speels zijn tong naar Yana uit. Toch had
ze het al gezien en stond – gespeeld – kwaad achter hem.
“Hou je stoute streken maar voor jezelf hè. Ik moet naar mijn college.”
“Oké!” Yana gaf hem een zoen, “en blijf niet te lang weg.”
Giechelend liep Yana de deur uit.
18. Snel kroop Florence achter de computer en maakte zelf zijn eigen paper af.
Eén ding wist hij zeker: hij was dolgelukkig met Yana. Sinds hun eerste
ontmoeting was Yana nooit uit zijn gedachten geweest, zelfs niet voor één
seconde, hij had er alles voor gevreesd. Nu woonden ze al zelfs samen…
19. Florence moest om één uur vertrekken naar zijn college en net op dat uur
was Yana al thuis. Het was al één groot hel geweest, ze kon haar hoofd niet
bij houden omdat ze zich misselijk voelde. Met dik tegen haar zin werkte ze
haar paper af.
20. Nadat ze klaar was met haar paper, ging haar mobieltje af. “Wie kan dat nu
weer zijn?” dacht ze en nam het toch op.
“Met Yana.”
Aan de lijn hoorde ze meteen dat het Grietje was.
21. “Ja, alles oké hoor! Alhoewel, ik ben wel wat misselijk tegenwoordig.”
vertelde Yana. In haar zicht zag ze Florence meteen. Met een blos op haar
wangen glimlachte ze naar hem.
“Oei. Dan moet je naar een dokter gaan, Yana.”
“Als ik tijd voor heb. Ik heb bomvol werk te doen.”
22. “Bel je achter mijn rug naar andere mannen?” grapte Florence. Yana waaide
met haar handen als gebaar dat het niet waar was.
“Nee, met mijn zus … Sorry Grietje, het was mijn vriend.”
“Haha, blijkbaar de plezantste thuis?” hoorde ze Grietje aan de lijn lachen.
“Ja. Maar ik moet ophangen nu.”
23. “Oké. Tot later.” Samen namen ze afscheid en Yana legde haar mobieltje
neer. Vervolgens stapte ze op Florence af en zoende hem.
“Je moet me niet storen als ik aan het bellen ben.”
“Zeg, dat was wel een grap.”
24. “Ja, jouw grappen ken ik nu al maar te goed.” Langzaam liet ze hem los en
maakte afstand. Ze voelde een enorme misselijkheidsgolf.
“Gaat het, schat?” was hij meteen bezorgd.
“Euh, ja hoor…”
25. Zo ging het zo’n paar dagen verder, tot de examens voor de deur stonden.
Gelukkig voor Florence en Yana dat ze allebei een behoorlijk resultaat
hadden gehaald.
“Ik ben echt blij voor je!” klonk het.
26. Ze stopten ineens met enthousiast juichen. Yana voelde een schop in haar
buik. Wanneer ze ernaar keek, kon ze het haast niet geloven:
zwanger, zwanger op de universiteit. Florence keek het ook en kon wel
neervallen van de schok.
“Yana, het is toch niet…”
27. “Toch wel.” Yana hapte naar adem, zo nerveus dat ze was op Florence zijn
reactie. Misschien kon hij haar wel neerslaan, kon hij haar verlaten, “ik ben
zwanger. Van jou.”
Ze kon ineens haar tranen niet meer bedwingen en liet ze dus de vrije loop.
Florence nam haar meteen in zijn armen.
“Het komt wel goed, we gaan erdoor.”
28. Yoran
Yoran had echte liefde te pakken deze keer. Het was gisteren zo gezellig en
geweldig in Het Brandpunt, samen met Jaqueline. Nu wist hij zeker dat hij
zijn toekomst met die vrouw wou delen!
29. Yoran wist dat Yana ‘s anderendaags hier kwam studeren. Via de telefoon
hadden ze een afspraak gemaakt om elkaar eens te zien, alhoewel Yana heel
aarzelend klonk. Yoran wou meteen weten wat ze op haar hart had en hij
wist meteen als hij haar aan de deur zag. Haar buik waar ze haar handen op
legde…
30. “Het is zover, hè?” Yoran was hiermee in ieder geval niet blij, “het is van die
tirannetje van jou, zeker?”
“De enige die tirannie uithaalt, dat ben jij wel.” beet Yana toe, wel op een
kalme toon, “en daarbij, wie zegt dat Florence en ik geen kinderen willen?
Het is wel onverwacht maar…”
31. “Hij heeft zeker een klap in jouw gezicht geven, toen hij hoorde dat hij de
vader was?”
Yana had nooit verwacht dat haar broer zoiets zou zeggen. Dat hij haar niet
vertrouwde.
“Zie je dan een schram of een blauwe plek in mijn gezicht? Je ziet misschien
tranen maar dat heeft niets met Florence te maken, hoe hij mij behandeld.”
32. “Hoe behandelt hij je dan?” Yoran kwam vlak naast Yana staan.
“Als een prinses op het paleis.” fluisterde Yana stilletjes en bleef naar haar
buik kijken. Het was inderdaad onverwacht maar ze keek er stiekem naar
uit, het kindje van haar en Florence.
“Ja, dat zal wel zijn. En jouw carrière dan? Jouw talent?”
33. “Gast, je moet mijn tekening niet maken! Je bent mijn broer maar niet mijn
vader!” In een ruk hief Yana haar stem op, “ik regel jouw zaken ook toch
niet zelf, niet?”
Yoran werd er meteen stil van. “Sorry Yana. Maar je bent echt niet zo
verstandig, zwanger op de universiteit, waar ga je nu naartoe?”
34. “Aan mijn eigen familie heb ik echt niets meer. Echt waar, stop gewoon mijn
leven te regelen want ik word er serieus ziek van!” siste Yana kwaad en
verliet waggelend het pand.
35. Snel nodigde Yoran zijn vriendinnetje uit, hij moest nu iemand hebben om
zijn verhaal tegen kwijt te kunnen.
“En nu is ze zwanger van die zieke gast.” eindigde Yoran het verhaaltje.
Jaqueline had het verhaal van A tot Z gehoord.
36. “Zieke gast, zieke gast. Schat, je zegt het zelf dat je hem nooit gesproken
hebt en je kent hem niet. Toch haat je hem.”
Yoran zuchtte geërgerd. “En dan nog? Hij gaat mijn zus kwetsen, ik weet dat
gewoon zeker.”
37. “Komaan, Yoran.” Jacueline streelde over zijn wang, “en trek niet zo’n
gezicht. Daar krijg je rimpels van.”
Ze giechelde zachtjes maar hij daarentegen kon hiermee niet mee lachen.
“Is het weer grappig, ja?”
“Ik heb dit ook meegemaakt, met mijn zus.”
38. “Oké, dan zitten we allebei in hetzelfde schuitje.” mopperde Yoran.
“Och, sukkel, luister nou toch eens!” keek Jaqueline hem streng aan en dat
schrok hem af, “ze zat op de universiteit en op een moment was ze
verkracht en vergat zo’n pil te nemen. Daardoor is ze zwanger geraakt. Ik
heb haar gesteund, van het eerste tot laatste en kijk, toch met haar kindje
erbij heeft ze haar studies afgemaakt.
39. Alleen sterk blijven en volhouden volstaat niet. Je zus heeft steun nodig, van
haar vrienden en familie, en zeker op dit moment. Accepteer dat ze nu
eenmaal zwanger is, dit heeft ze echt niet gepland. Ik weet zeker dat dit
heel goed gaat aflopen.”
“Jaqueline, je vergeet wel één ding.” onderbrak Yoran haar, “en wat met die
eikel van een vriend van haar?
40. Ze leerden elkaar kennen en begonnen een relatie toen Yana een tiener
was. Hij was toen meerderjarig, zij nog niet.”
“Aangezien je zo koppig bent…” Jaqueline wreef in haar handen, “als ik eens
naar jouw zus en haar vriend zal gaan? Om te praten? Ik laat je weten hoe
betrouwbaar hij er uit ziet.”
41. Yoran sloeg zijn arm rond Jaqueline’s nek en trok haar dichter bij hem.
“Ach, waarom ook niet? Ik kan dit niet echt weigeren.”
Jaqueline drukte haar lippen op de zijne. “Je bent echt wel een
steenezel, de grootste die ik ken, maar wel MIJN steenezel!”
42. De enige wat Yoran toch nodig had, was frisse lucht in de natuur. Met
Jaqueline praten was toch geen spetterend succes, nou ja, ze stond
neutraal. Wat moest Yoran dan anders doen? In de natuur, aan niets
denken!
43. Maar eventjes verderop zag hij een bekend iemand, die bij het meertje
rustte.
“Maar die gast ken ik.” mompelde Yoran tegen zichzelf, “dat is die vriend van
Yana. Die ga ik een schoon bezoekje bij brengen.”
44. Zonder gêne ging Yoran naast Florence zitten. Florence keek de student met
zwart haar raar aan.
“Moest je niet vragen of je naast mij mocht komen zitten?”
“Ik moet een aardig woordje met je klappen. Florence.”
45. “Ik denk het ook, ja.” Alhoewel Florence was geschrokken, bleef hij op
dezelfde positie zitten.
“Hoe weet ik dat je mijn zus niet gaat kwetsen?”
Florence fronste zijn wenkbrauwen van onbegrip. “Je zus?”
“Ik bedoel Yana. Ik heb jullie lang geleden gezien in een bubbelbad. Ze was
nog een klein tienertje.
46. En nu is ze zwanger. Van jou.”
Florence kwam eindelijk wat rechter. “Ah zo, daarom dat Yana daarstraks
huilend thuis kwam. Schoonbroertje, ik zou maar oppassen als ik jou was
want ik denk dat diegene die haar zal kwetsen, dat jij diegene bent.”
47. “Laat me niet lachen, joh.” lachte Yoran cynisch, “Yana kan je zoveel
wijsmaken maar ik ben niet achterlijk, ik weet heus dat je haar gebruikt.”
“Weet je dat nu echt zeker? Oké, we begonnen met iets toen ze minderjarig
was. Op die tijd in het bubbelbad hadden we gezoend en geknuffeld, daar
was het ook bij gebleven dus geen probleem, toch?”
48. “Geen probleem? Hoe komt het dan dat ze zwanger is?” wou Yoran het
weten.
“Oh, dat. Toen ze pas haar eerste stapjes in deze universiteitswereld had
gezet en bij mij thuis kwam, waren we dolenthousiast dat we elkaar zagen
en dat we elkaar onafgebroken konden zien. Natuurlijk op die avond waren
we samen in bed gekropen.”
49. Yoran zijn ogen werden groot.
“En nu ga je nog zo’n zware fail meemaken. Ik beken dat ik wel meerdere
stukgelopen relaties achter de rug heb gehad maar wat ik voor Yana nu
voel, heb ik in mijn leven nooit gevoeld, het was puur liefde op het eerste
gezicht. Haar zwangerschap is onverwacht maar daarom wil ik haar niet
laten stikken, we proberen gewoon daar het beste van te maken.
50. Ik blijf bij haar omdat ik van haar hou, omdat ik haar wil steunen. Ze is niet
de enige die het nu moeilijk mee heeft, ik zit er ook mee. Kerel, snap dat nu
toch eens. Ik snap wel dat je geschrokken bent toen je ons zag en dat de
leeftijdsverschil niet normaal is. Onze liefde is onbeschrijfbaar. Ik hou van
haar, zoals zij van mij.”
Yoran voelde dat hij zwaar op zijn bek was gegaan.
51. “Oké.” Yoran stond onmiddellijk op, “ik denk dat ik alles weet. Sorry dat ik
jouw tijd heb verspild.”
“Ik heb mijn tijd niet verspild.” ging Florence daar tegen in, “beter dat je het
nu weet.”
52. Eén dag later stonden de examens – voor de zoveelste keer – voor de deur
en haalde Yoran weer het maximum van de cijfers.
“Nog één semester en ik ben een derdejaar. Woehoe!” dacht hij.
55. En tenslotte zijn schoonmaker nog en dat bestuurde hij samen met zijn
vriendinnetje Jaqueline.
56. Fiona, Diana, Grietje &
Otis
Zoals gewoonlijk checkte Fiona dagelijks haar e-mail. Een glimlachje
verscheen toen ze de naam ‘Yana’ opstond, tot ze de mail zelf las ging het
glimlachje snel vandoor.
57.
58. “Dat kan niet.” fluisterde Fiona vol ongeloof. Yana zat pas op het unief of ze
was al meteen zwanger. Natuurlijk moest Fiona blij zijn; wie weet was de
baby een meisje en kreeg de familie meteen een nieuwe stamhoudster.
Maar toch, het was veel te vroeg.
59. “Yana meteen bellen…” Fiona greep in een snelheid de hoorn vast en
toetste het nummer van Yana in.
60. Natuurlijk was het altijd hetzelfde: “Hallo, dit is de voicemail van Yana
Cameron. Ik ben er niet. Spreek een bericht in na de biep.”
Echt pech had Fiona dat ze geen nummer van Florence had, anders had ze
ook meteen naar hem gebeld, om te vragen wat de bedoeling hiervan was.
61. * Toen kreeg het huis een complete make-over *
Tegen de middag kwam Grietje weer thuis van school, met huiswerk zoals
iedere leerling. Zoals er te zien was, zag Grietje niet meer uit als een braaf
meisje.
62. Ook haar kamer was even rebels als Grietje zelf geworden.
Maar zo rebels was Grietje ook weer niet, ze was steeds hetzelfde meisje
die altijd aan haar schoolwerk werkte.
63. Diana was met een extra goed humeur thuis gekomen en waarom? Het was
logisch, ze kreeg promotie!
64. Nadat Grietje haar huiswerk had afgewerkt, rende ze meteen naar de
computer om een tienerjob aan te nemen. Ze had van de eerste keer haar
droomjob gevonden: platenzaakbediende in carrière muziek.
65. Sinds Yoran en Yana naar de universiteit waren vertrokken, was aan tafel
tijdens het eten ook niet meer zo levendig. Dat voelden de overbleven
familieleden nu.
“Konden ze nu al terugkomen…” hoopte Grietje.
66. “Wie weet, vliegt de tijd in een ruk voorbij. Yoran gaat een huisje kopen met
zijn vriendin waar ze gaan samenwonen.” vertelde Diana, “en als Yana
afgestudeerd is, moet ze hier sowieso wonen omdat ze een stamhoudster
is.”
67. “Verwacht niet dat Yana hier alleen komt.” kwam Fiona tussenbeide. Grietje
slaakte een ‘ah’-geluid.
“Ah ja, met haar vriendje!”
Diana knikte maar Fiona schudde alsnog haar hoofd.
“Ja, hij waarschijnlijk ook.
68. Maar… Yana is zwanger.”
Grietje slikte in haar hap kalkoen, Diana liet haar vork per ongeluk
vallen, dat allemaal door pure schok. Grietje was enthousiast.
“Echt? Dat is geweldig! Dan word ik tante!”
69. “Wat is daar geweldig aan als je zwanger bent en als je studeert? Nu je nog
in verwachting bent, gaat dat nog maar wat als het kindje er is? Waar is de
tijd dat je voor het kindje kan zorgen?”
Iedereen werd al meteen stil.
“Ach, schat. Yana kan haar boontjes doppen, maak je geen zorgen.”
70. “Maar nee. Ik ben blij dat ik oma word en als het kindje een meisje is, dat er
een nieuwe stamhoudster is. Maar toch, ik vind het nog veel te vroeg. Ik
voel dat ze het niet gaat volhouden.” Fiona deed alle moeite om haar tranen
in te houden, het was nu niet het moment om te gaan huilen.
“Yana redt zich echt wel. Ze is niet alleen, ze heeft haar vriendje en wie zegt
dat ze met zijn allen tegelijk naar hun college moeten?
71. Ik denk dat jij haar vriend nog niet vertrouwt. Wat denk je van een groot
familiefeest? Wij drie, Yoran met zijn vriendin en Yana met haar vriend.”
Fiona zuchtte diep. Dat was een mooi voorstel van Grietje maar toch, daar
had ze de fut niet voor.
“Ach, het is lief maar… nee, bedankt.”
72. Na het eten was iedereen vrij in wat ze wouden doen en tegen half tien ‘s
avonds moest iedereen in hun bed liggen. Grietje maakte zich alvast klaar
om onder de lakens te kruipen en naar dromenland te vertrekken.
Ze was echt zeker van dat Yana sterk was… wat bazelde Fiona allemaal dan?
73. Zoals elke ochtend speelde Grietje op haar keyboard voor ze naar school
zou vertrekken. Dat gaf haar een extra boost.
74. Enkele uurtjes later had ze al haar eerste werkdag achter de rug, de eerste
werkdag waarop ze al meteen promotie had gekregen. Petje af, Grietje!
75. “Ik ben goed bezig.” dacht Grietje de hele tijd bij zichzelf en eens in de
woonkamer pakte ze een boek over techniek uit de kast, vevolgens plofte ze
neer op de bank,
“maar ik zal nog beter zijn!”
76. In de loop van de dagen werd het steeds beter met Diana en haar werk. Ze
sleep nog een promotie en een bonus in de wacht!
77. Ook met de jongste van de familie – Grietje – ging het van goed naar beter:
ze kreeg opnieuw een promotie en een bonus. Plus, ze had de top van haar
carrière bereikt.
