1. UNHA MONTAÑA DE ESCOMBROS
Andrea Brage, Sergio García, Víctor Gómez e Carlos Otero
Educación para a Cidadanía (2º ESO
CPI Virxe da Cela. Maio 2015

2. Dende a vivencia
En primeiro lugar gustaríame felicitarvos polo traballo que estades a facer.
Paréceme algo interesante e moi produtivo. Non quero estenderme moito, pois o tema é
amplo e gustaríame centrarme no se refire ao tema da montaña que é o que máis
coñezo.
Por un lado, gustaríame empezar dicindo que hai moitas clases de montañas e
as de Nepal en concreto son montañas altas ou moi altas. Existen montañas de 5000,
6000, 7000 e 8000 metros. Nepal ten vales enteiros de montañas aínda por de
descubrir e por ser ascendidas. As máis altas son as máis cobizadas pola gran maioría;
esquecendo, deixando de lado montañas tecnicamente atraentes, máis remotas e
descoñecidas, pero de menor altitude. Na nosa sociedade o que tomou importancia é a
altura das montañas e canto máis altas sexan estas, parece que o mérito sexa maior.
Montañas que nunha época eran inalcanzables para a maioría, hoxe en día teñen
docilitado por axencias, que facilitan aos montañeiros e aos non tan montañeiros,
mediante osixeno artificial, instalación de cordas fixas... a ascensión a estas.
Todo isto fixo que esta clase de montañas, maiormente os 8000-é véxanse
masificados cada tempada. De entre todos os 8000-é o Everest ao ser o máis alto, é o
máis solicitado. Todo montañeiro que se prece parece que ten que subir o Everest, sexa
como sexa. Dá igual o estilo, dá igual os restos que deixemos... se se fai o cumio, parece
que todo vale. A montaña non quedou libre dos nosos valores occidentais nos que os
nosos egos están por enriba de calquera cousa.
A consecuencia de todo isto, montañas como o Everest quedan cada tempada
cheas de lixo, como ben indicades no voso traballo. É verdade que se paga por cada
quilo de lixo que non se baixa, ou que se organizaron expedicións para limpar toda a
zona, pero o problema é real. Todo isto é un reflexo da sociedade actual: Masificamos,
ensuciamos, devastamos, contaminamos, tallamos... sen decatarnos das consecuencias.
Xiramos a cabeza e miramos cara a outro lado.
Ao mesmo tempo, a montaña e os montañeiros, son unha inxección de capital
moi importante para o pobo Nepali. Os permisos que se han de pagar por cada montaña
que se queira subir son elevados e isto achega moito diñeiro cada tempada ao goberno
de Nepal. Os carrexadores e sherpas de altura traballan durante toda a tempada e con
este diñeiro fan unha base para pasar mellor todo o ano...

3. Hai xente que se implica de xeito desinteresado formando fundacións, escolas...
Exemplos como Felix Iñurrategi Fundazioa (Caracorum, Pakistan), Fundación Iñaki
Ochoa de Olza ou a mesma Edurne Pasaban, son exemplos de que o mundo da
montaña tamén se molla.
Temos que dar conta de que a masificación trouxo a Nepal cousas boas e non
tan boas. Dende que empezaron as primeiras expedicións alá polo 1900, máis menos,
ata os nosos días, as cousas, as sociedades, costumes e demais cambiaron e Nepal non é
unha excepción. Nepal necesita os montañeiros, pois o turismo de montaña é a
principal fonte de ingresos e agora máis que nunca necesita que a xente siga subindo
montañas. O que non quere dicir que todos teñamos que ir a esta. Se se tomarían
medidas como regular o uso do osíxeno, o non fixar cordas... seguro que as cousas
cambiarían. Tamén teño que dicir que a maioría dos montañeiros estamos bastante
sensibilizados e intentamos que o impacto que poidamos producir sexa o menor posible.
A masificación e o negocio que se dá no Everest, non é o máis habitual, pero como
antes comentei, o problema existe.
Andrea, non sei se te van servir de algo as miñas reflexións pero o que acontece
no Everest e nos seus arredores é o que está a acontecer en xeral por todo o planeta.
Para calquera cousa que necesites, xa sabes onde encontrarme. Un forte abrazo e
saúdos a toda a familia.
Iban Silvar.

4. PRÓLOGO
Fai uns meses, cando nos explicaron o que era o proxecto, e que iamos realizar;
todo estaba orientado á basura, ao desperdicios. Agora, todo cambiou, a desgraza xa non
está centrada no lixo, senón nas vidas e nos escombros; pois os días: 25 de abril (de
magnitude entre 7.8 e 8.1) e o 12 de maio (de magnitude de 7.3) todo acabou para
moitos nepalíes: máis de 10.000 persoas morreron, e outros miles están á súa sorte sen
casa, sen comida, en resumo; sen nada.
Só hai que imaxinarse estar sen casa e sen saber que será de ti mañá, dos teus
fillos, do teu pobo, de todo o teu mundo. Aínda que as organizacións e ONG´s fan o que
poden non é suficiente.
No noso grupo decidimos non alargar máis este prólogo, só explicar que tivemos
que darlle un xiro a este traballo para intentar que se adapte á situación tan desastrosa
que están vivindo nestes momentos e, ao mellor, xa non queda ningún lugar onde
realizar o proxecto.
Coma unha imaxe vale máis que mil palabra, aquí deixamos algunhas delas:

5. INTRODUCIÓN
Ben, todo o mundo sabe que é o Himalaya, donde está Nepal, e o bonito que é na
televisión. Tamén o arriscado que parece para os valentes alpinistas que xogan alí a
súa vida, pero, eles o fan porque queren.
A donde queremos chegar con isto? Pois ben, despois de mencionar as preciosas
cousas do Himalaya, vamos falar das que ninguén sabe, ou que, polo menos, queren
ocultar. Referímonos ás persoas que van alí e ás que viven alí. Comezaremos coa
explicación:
As persoas que van alí, o fan por voluntade, por diversión…E claro, só pensan
en que todo está moi limpo, que todo é precioso! Isto é o que eles ven, pero non ven
o que deixan ás súas espaldas. O que deixan é efectivamente unha montaña de lixo,
como o nome do proxecto indica.
Ás veces, non só é culpa da persoa que deixa alí envases, bolsas e outros
desperdicios. Tamén é culpa das persoas que o ocultan, que buscan as partes limpas
para amosar á xente, facendo que non existe este segredo a berros. Así, a persoa que
vai alí pensa: Por unha cousa non vai pasar nada, así persoas tras persoa.
Ben, agora falaremos das persoas que viven alí. O primeiro ñe explicar que os
poboados non os podemos imaxinar coma as casiñas de aquí, que moitas veces estas
persoas viven en condicións nas que calquera de nós non duraría nin dous días.
Por outra parte, vamos falar en referencia ao primeiro parágrafo, falaremos de
“arriscar a vida”, os alpinistas e outros escaladores afeccionados poden non ir (tendo
en conta que é unha actividade totalmente válida), pero as persoas que habitan estas
montañas non teñen outra elección; todos os días arriscan a vida ao mellor por só
conseguir un pouco de comida, de auga, andar co gando…
Coma resumo de esta introducción, digamos que nós, coma bos habitantes,
deberiamos axudar a estas persoas: Evitar deixar lixo no Himalaya, e o que hai,
reutilizalo para poder facilitar un pouco máis a vida destas persoas.
Andrea Brage,
Coordinadora do proxecto.

6. PROXECTO “UNHA MONTAÑA DE LIXO”
NOME DA ORGANIZACIÓN: LOM (Limpando O Mundo).
LOM
LOCALIZACIÓN DO PROXECTO:
 Coordenadas, altitude (en metros): Lukia, Khumbu, monte Mera, Himalaya.
Coor. 61º 31´ 44´´. Altitude 6.461m.

7.  Paisaxe, accidentes xeográficos, flora e fauna: Paisaxes desérticos, con
grandes barrancos e temperaturas baixas. Bosques de llanuras, cinturón de Terai,
bosques montanos, arbustos e prados alpinos. A principal fauna é o Yak de
Nepal.
 Actividades humanas: agricultura, gandería, comercio, industria: Dedícanse
á extracción de sal rosa e comercia con ela. Teñen Yaks, dos cales aliméntanse e
quéntanse co seu pelo.
 Nº de nenos/as, adultos/as, anciáns:
 Nº de familias e casas:
0 20 40 60 80 100 120
Nenos
Adultos
Anciáns
0 5 10 15 20 25 30 35
Familias
Casas

8.  Densidade de poboación:
 Infraestruturas: Non teñen vías de comunicación, a electricidade chega a
menos da metade das casas é so durante unhas horas, o punto de auga potable
está a 2 km., carecen de de teléfono, internet, hospitais, escolas e transporte
público. As casas son de madeira e tellados de palla, non son seguras.
0 20 40 60 80 100 120 140 160 180
Densidade da poboación Lukia
Densidade da poboación Europa

9. XUSTIFICACION DO PROXECTO
 Conseguir que pobos con pouco desenvolvemento situados en espazos naturaIs
podan loitar contra a contaminación.
 Obter novos produtos vitais para mellorar a forma de vida.
 Conservar o espazo natural.
 Outros beneficios para a comunidade: No noso proxecto, aparte da tarefa de
limpeza e reciclaxe, aportará outros beneficios. Ensinaremos aos fillos dos
habitantes a leer e escrbir, e aos adultos, datos de cultura xeneral que lles son
necesarios a calquera adulto. Ensinarémoslles como mellorar os seus fogares e
algunha técnica para reter a calor, xa que na súa aldea, Lukia, a temperatura
habitual é moi baixa. E tamén como protexerse do sol, xa que a aldea esta a
moita altitude.
 Recursos humanos: No noso proxecto trataremos de contar con:
-1 médico: Con coñecementos básicos de medicina.
-1 alpinista: Que coñeza a ruta.
-6 voluntarios.
-2 científicos: Con coñecementos de ecoloxismo.
-Características xenerais: bo estado físico e de saúde.
 Recursos materiais: Equipos de alpinismo básicos, roupa de abrgo para todos
os compoñentes do equipo, tendas de campaña pra o camiño (antes de chegar ao
pobo), conxunto de ferramentas básicas portátil.
 Temporalización do proxecto:
1º paso: Chegada ao lugar, familiarización coas persoas do pobo. (2 días)
2º paso: Xornada de rastreo para ver a contaminación do lugar. (3 días)
3º paso: Nº de persoas que levemos, pedir axuda dos habitantes e recolección
de obxectos (3 días)
4º paso: Xornadas de construción e de reutilización dos materiais. (4 días)

10. 5º paso: Entrega dos materiais e despedida. (2 días)
6º paso: Saída da ruta do Himalaya, incorporación ás carreteras e chegada ao ao
aeroporto. (2 días)
 Dotación económica necesaria e vías para o financiamento do proxecto:
CUSTO GANANCIAS
 Campaña de donativos que durará dúas
semanas, realizándoa dous meses antes da
expedición:
 Campañas de venta de produtos co eslogan
“unha montaña de lixo” , libretas, bolígrafos
e camisetas.
 Localización en centros comerciais: Marineda
City, Espacio Coruña, Odeón, Cuatro
Caminos e as Termas.
500 euros 1000 euros
 Subencións do goberno para ONG's: A Xunta
de Galicia
- 2000 euros.
 Axudas de outras ONG's: Entreculturas,
cunha doazón de. Voluntariado Galego,
- 300 euros
200 euros.
 Dotación para o equipo grazas á promoción:
Compra do equipo nas tendas Decatlhon
- Aforro 300
euros
 Comida, aloxamento - Ningún custo
(garantido polas
familias da
aldea)
NOTA: Necesitaremos 3200 euros dos sobrantes para os billetes de ida e de volta, xa
que os voluntarios (médicos, alpinistas...), van por propia voluntade e pagarán os seus
billetes. Os 500 euros sobrantes utilizaranse para gastos imprevistos.

11. IDEAS PARA A REUTILIZACIÓN DO LIXO DAS MONTAÑAS
Obxectos de refugallo: Papel e cartón, restos metálicos, bombonas de osíxeno,
plásticos, cordas e ganchos metálicos, botellas de auga, envases de comida...
Papel e cartón: cadernos para os nenos
Restos metálicos: Esquís
Bombonas de osíxeno: Estantes, recipientes...

12. Plásticos: Tapiar buracos, facer cortinas, protectores para o sol
Cordas e ganchos metálicos: Facer tendedeiros, estantes...
Botellas de auga: Facer xoguetes para os nenos
Envases de comida: Reutilizalos para gardar comida

13.  Que se vai facer cos obxectos reutilizados: Todos serán de uso para a
comunidade excepto os envases de comida (que se poderán vender nun posto
ambulante cun beneficio de 100 euros) e os plásticos (que tamén se venderán
nun mercado cun beneficio de 300 euros). Todo o gañado será para o pobo, co
que poderán mercar alimentos.
 Plano imaxinario da aldea con zonas de traballo e tras o resultado da nosa
intervención:
CONCLUSIÓN FINAL
En fin, despois de todo isto, a conclusión é darse de conta de todo o que se pode
facer, de poñerse na pel de outros, de poder cambiar o mundo.Grazas a isto, tamén
podemos apreciar un pouco mais a natureza e a fermosura do noso mundo.
“Comezamos polo Himalaya, pero aínda nos queda o resto do mundo”

14. ACTA I . INFORME DE SEGUEMENTO
PROXECTO “UNHA MONTAÑA DE LIXO”
Coma a coordinadora do meu grupo, mando a información e organización que
realizamos na clase do mércores:
1. Escollemos o nome do noso grupo, LOM (limpando o mundo) e comezamos
cunha chuvia de ideas das que escollemos as que podían saír a diante.
2. Verifiquei a contribución do meu primo (alpinista) para proporcionarnos
información sobre a súa vivenza no Himalaya e axuda na localización de pobos
que posteriormente serán escollidos polo grupo por votación.
3. Definimos a rexión na que iamos traballar (Nepal), pero non o pobo.
4. Finalmente distribuímos as diferentes actividades que realizaremos de forma
individual e posteriormente realizarase unha posta en común e montaxe do
traballo. Tamén decidimos realizar unha parte en conxunto para non perder a
comunicación e evitar o“ir ao teu aire”.
Eu penso que un dos meus traballos coma coordinadora é tratar de que todo o
mundo vaia ao mesmo ritmo, así que todas as sesións mirarei o traballo que leva cada
un, intentando non aburrir ao adiantado e meter as pilas ao máis folgazán. Outra das
miñas funcións creo que é o feito de realizar cambios puntuais na organización para
poder chegar ao punto de maior rendemento tendo en conta as calidades de cada
integrante do grupo.
Monfero, a 19 de novembro de 2014.
Andrea Brage Amado.
Coordinadora do proxecto

15. ACTA II . INFORME DE SEGUEMENTO
PROXECTO “UNHA MONTAÑA DE LIXO”
Coma a coordinadora do meu grupo, mando a información e organización que
realizamos na clase do mércores (3 de decembro, 19.55):
1. Repartín un documento, ao chamamos “Proxecto físico” aclaramos de que
partes estaba formado.
2. Traballamos individualmente cos portátiles.
3. Fixemos unha posta en común e aclaramos dúbidas sobre a información
acadada.
4. Recollín os papeis e revisei de que os correos estiveran postos.
Na clase de hoxe avanzamos moito, cada un estivo traballando pola súa conta e cun
bo ritmo. Atopamos webs, recompilamos información... En resume, foi unha clase moi
produtiva.
Monfero, a 3 de decembro de 2014.
Andrea Brage Amado.
Coordinadora do proxecto

16. ACTA III . INFORME DE SEGUEMENTO
PROXECTO “UNHA MONTAÑA DE LIXO”
Coma a coordinadora do meu grupo, mando a información e organización que
realizamos na clase do mércores (10 de decembro, 10.35):
1. Repartín un documento, ao chamamos “Proxecto físico”.
2. Traballamos individualmente cos portátiles.
3. Fixemos unha posta en común e aclaramos dúbidas sobre a información
acadada.
4. Recollín os papeis e aclarei dúbidas.
Nesta clase xa acabamos puntos e saíron novas ideas. Respecto a Víctor, estou
conseguindo que leve as cousas ao día e, de momento, vai ben. Carlos, ten un dos
puntos máis complicados, e vai moi ben. Sergio non pode realizar moito, xa que a súa
parte vai ligada á de Carlos, pero está pasando todo a ordenador. Eu, avanzo na miña
materia e axudo ao resto.
Monfero, a 10 de decembro de 2014.
Andrea Brage Amado.
Coordinadora do proxecto

17. ACTA IV. INFORME DE SEGUEMENTO
PROXECTO “UNHA MONTAÑA DE LIXO”
Coma a coordinadora do meu grupo, mando a información e organización que
realizamos na clase do mércores (14 de xaneiro, 10.35):
1. Repartín un documento, ao que chamamos “Proxecto físico”.
2. Traballamos individualmente cos portátiles.
3. Consultamos dúbidas entre uns e outros.
4. Modificamos un pouco quen realizaba cada cousa.
Nesta sesión acabamos por completo case todos os puntos, só queda acabar dous
punto e darlle o repaso final. Adxunto o documento case acabado.
Monfero, a 14 de xaneiro de 2014.
Andrea Brage Amado.
Coordinadora do proxecto