1. Ik blijf altijd bij je! Deel 1

2. 12 jaar later Met een voldane blik kijk ik naar het boek op de tafel. Eindelijk heb ik de laatste foto’s ingeplakt. Onze bruiloft is nu een half jaar geleden, maar ik heb niet eerder tijd gehad om de foto’s in het fotoalbum te plakken.

3. Ik sla het boek open op een willekeurige pagina en bekijk elke foto aandachtig. Bij elke blik voel ik me weer gloeien vanbinnen. Ik pak wat te drinken en plof met het album op de bank.

4. Ik bekijk de eerste drie pagina’s en staar dan even voor me uit. Het was echt de mooiste dag van mijn leven. Alles was perfect geregeld en er kon niets fout gaan. Ik had een prachtige witte jurk en overal waren bloemen.

5. Ik kijk weer in het album en strijk met mijn vinger of een foto van Kevin. Met open mond staart hij voor zich uit. Dat was het moment dat hij mij zag in mijn prachtige witte jurk. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht.

6. Er valt een lok voor mijn oog en ik strijk hem weg. Wanneer ik opkijk zie ik Kevin die door de tuin loopt. Kevin. Bij de gedachte aan zijn naam bekruipt me een warm gevoel. Hij is gewoon de man van mijn dromen. Zonder hem is mijn leven niet compleet.

7. Ik denk terug aan een zonnige dag, een jaar geleden. Het was een koude winter geweest en de lente was net begonnen. Het was de eerste dag van het jaar dat je zonder jas naar buiten kon en Kevin en ik waren samen in het park.

8. De zon scheen zwak, maar het was warm genoeg voor ons. We liepen naast elkaar en we waren druk in gesprek. Terwijl Kevin druk vertelde bekeek ik zijn gezicht, zijn lippen, zijn neus en zijn prachtige ogen. Elke keer als ik in zijn ogen keek dacht ik dat ik zou verdrinken in zijn blauwe ogen.

9. Ik schudde me wakker uit mijn gedachte en probeerde het verhaal van Kevin weer te volgen. Ik liet alle woorden goed op me in werken en ik begreep dat hij het had over ons uitje van vorige week. We vierden dat we elkaar al 2 jaar, 2 maanden en 2 dagen kennen.

10. Samen liepen we verder en na een kwartiertje wandelen, ploften we op een bankje. Ik had het niet koud, maar toch kroop ik dicht tegen Kevin aan. Hij sloeg zijn arm om mijn schouder en ik voelde me meteen helemaal veilig.

11. Een tijdje zaten we zwijgend naast elkaar. We zeiden niets en keken voor ons uit. Ik voelde me intens gelukkig en ik wilde dat we zo eeuwig konden blijven zitten. Ik keek naar de mensen die voorbij liepen.

12. Ik heb geen idee meer hoe lang we daar samen zaten, maar we genoten allebei van dat moment. Ik kroop nog wat dichter tegen Kevin aan en hij hield me nog steeds stevig vast, alsof hij bang was dat ik anders weg zou lopen.

13. Pas toen het wat begon te schemeren stond Kevin op en trok me op mijn benen. ‘Kom we gaan naar huis, het begint al donker te worden.’ Ik knikte en liet me door hem mee voeren terwijl ik mijn gedachte de vrije loop liet.

14. ‘Weet je nog die keer dat we samen uit eten waren en die ober mijn salade over jou hoofd liet vallen?’ lachte ik. ‘Jouw hoofd was echt geweldig op dat moment. Echt jammer dat we daar geen foto van gemaakt hebben. Dan had ik hem boven ons bed gehangen.’

15. Kevin keek me even heel serieus aan. ‘Dus dat vond jij grappig?’ vroeg op ijzige toon. Ik had moeite om mijn lach in te houden. Ik knikte snel en hoopte dat ik niet in lachen uit zal barsten.

16. ‘Nou, ik niet. Daarom zal ik je moeten straffen.’ zei Kevin op een serieuze toon. Hij pakte me vast en begon me overal te kietelen. Ik gilde het uit en begon te kronkelen in de hoop dat het zo minder erg werd. Kevin begon me alleen maar meer te kietelen.

17. ‘Stop! Je weet dat ik daar niet tegen kan!’ gilde ik. ‘Eerst moet je smeken en sorry zeggen.’ zei Kevin die er duidelijk veel plezier in had. ‘Oké, oké!’ gilde ik. ‘Het spijt me als ik je beledigd heb.’

18. ‘Dát je me beledigd hebt.’ riep hij. ‘Oké dat je me beledigd hebt, maar je moet nu wel stoppen met kietelen.’ zei ik terwijl ik probeerden om niet te lachen, ik wist dat het niets hielp. ‘Eerst moet je op je knieën en smeken.’

19. Ik keek hem even raar aan en liet me toen met veel moeite op mijn knieën zakken. ‘Lieve Kevin, kun je het me vergeven dat ik je beledigd heb. En kun je nu alsjeblieft stoppen met kietelen.’ zei ik zo serieus mogelijk terwijl ik probeerden om zo lief mogelijk te kijken.

20. ‘Oké ik vergeef het je.’ zei Kevin en hij trok me overeind. Zodra ik weer rechtop stond keek ik hem diep in zijn ogen. Het waren de mooiste ogen die ik ooit gezien had en ik wilde er elk moment van de dag naar kijken. ‘Nu ik.’

21. Ik keek Kevin raar aan en keek hoe hij op zijn knieën viel. ‘Je hoeft niet zo raar te kijken, hoor.’ zei hij en een lach verscheen weer op mijn gezicht. Hij keek me even aan en begon toen langzaam en rustig te praten.

22. ‘Lieve Iris, je weet dat ik heel veel van je houdt en dat ik elke dag, elk uur en elke minuut aan je denk en bij je wil zijn. Onze liefde zal nooit kapot gaan en ik zal altijd van je blijven houden. Jij maakt van mij de gelukkigste man op aarde. Daarom wil ik je vragen, lieve Iris, wil je met me trouwen?’

23. Hij haalde een klein doosje uit zijn zak en hield het voor mijn gezicht. Ik keek hem met grote ogen aan. Even dacht ik dat mijn hart zou stoppen met kloppen. Kevin de geweldigste man van de wereld vroeg mij, Iris Doornzon ten huwelijk.

24. ‘Je mag wel wat zeggen.’ De stem van Kevin deed met opschrikken. ‘ja, ja natuurlijk wil ik met je trouwen.’ gilde ik. Ik weet zeker dat de mensen om ons heen onze kant op keken, maar dat maakte me niets uit. Kevin wilde met me trouwen en dat was alles dat telde. Dolblij vloog ik hem om de hals.

25. Kevin hield me stevig vast en na een paar seconde zette hij me weer op de grond. ‘Je weet niet half hoe gelukkig je me hier mee maakt.’ zei ik. Kevin lachte breed naar me en gaf me een zoen. ‘Ik hoop net zo gelukkig als jij mij gelukkig maakt door ja te zeggen.’

26. Samen liepen we naar huis om het te vieren. Toen ik langs de vijver liep zag ik door het riet 2 witte eenden dicht tegen elkaar zitten. Het leek of ze samen zaten te knuffelen, twee verliefde eenden. Ik dacht weer aan Kevin, mijn toekomstige man met wie ik heel gelukkig oud zou worden.

27. De stem van Kevin zorgt ervoor dat ik weer in het heden beland. ‘Hallo schoonheid, wat ben je aan het doen?’ Zijn warme stem zorgt dat ik begin te gloeien vanbinnen. ‘Ik bekijk de foto’s van de bruiloft.’ zeg ik en even houdt ik het zware boek omhoog.

28. Kevin ploft naast me in de bank en kijkt over mijn schouder mee terwijl ik alle foto’s zorgvuldig bekijk. ‘Het was echt een geweldige dag.’ zeg ik bijna fluisterend en in mijn ooghoek zie ik Kevin zachtjes knikken.

29. Wanneer we samen alle foto’s bekeken hebben sla ik met een zucht het boek dicht. ‘Net zo geweldig als jij.’ zegt Kevin en ik voel mijn gezicht rood worden. Kevin schuift wat dichter naar me toe en begint me hartstochtelijk te zoenen. Snel leg ik het boek op de grond en begin terug te zoenen.

30. Kevin beëindigd de kus en trekt zijn lippen van de mijne. We kijken elkaar even aan en dan beginnen de lippen van Kevin te bewegen. ‘Misschien moeten we ons klaar maken voor het etentje vanavond, bij je zus.’ Ik knik en Kevin trekt me mee naar boven.

31. In de slaapkamer trek ik de kast open en begon al mijn kleding goed te inspecteren. Kevin daarentegen pakt het eerste shirt dat hij tegen komt en begint zich te verkleden. Ik kijk even opzij naar Kevin die in zijn ondergoed staat.

32. Dan pak ik uiteindelijk toch een setje uit de kast. Kevin is al klaar en gaat op de bank in de hoek van de kamer zitten. Hij lacht even naar me en begint dan zijn veters te strikken. Ik kleed me snel om en ik loop dan naar de spiegel om mijn make-up bij te werken.

33. Als ik klaar ben, ga ik naast hem op de bank zitten. Hij slaat zijn arm om me heen en ik kruip op zijn schoot. ‘Je bent prachtig.’ zegt hij en ik voel dat ik voor de tweede keer die dag zit te blozen. Snel sla ik mijn ogen naar en kijk naar mijn handen.

34. Kevin pakt mijn kin voorzichtig vast en ik voel hoe zijn warme handen mijn hoofd omhoog duwen zodat ik hem weer recht in de ogen kijk. ‘Ik meen het.’ zegt hij. ‘Je ben echt prachtig, de mooiste vrouw op aard. Mijn mooiste vrouw.’

35. Ik weet zeker dat mijn hoofd intussen net zo rood is als een tomaat. Toch sla ik mijn ogen dit keer niet neer, maar ik kijk Kevin diep in zijn ogen en ik zie dat hij het meent. Zijn ogen stralen als 2 prachtige sterren aan de hemel en ik voel een geweldig gevoel door mijn aderen stromen.

36. Ik zie hoe Kevins blik op de wekker valt en ook ik kijk om naar het kleine klokje. De wijzertjes geven half 6 aan en ik weet dat we nu toch echt moeten gaan. Ik zou graag nog even zo blijven zitten, maar ik weer dat ik Annette niet kan laten wachten.

37. Het appartement van Sjors en Annette is op loopafstand van ons huis en na een kwartiertje wandelen, staan Kevin en ik voor het gebouw. Ik hoop maar dat de liften werken, want ik heb geen zin om weer al die trappen op te lopen.

38. Gelukkig werken de liften en even later staan Kevin en ik naast elkaar te wachten tot we op de bovenste verdieping zijn. ‘Heb jij eigenlijk honger?’ vraagt Kevin. Ik schud mijn hoofd. ‘Maar van die geur in de keuken van Annette krijg ik meestal wel honger.’ Kevin lacht even. ‘Ja, Annette kan goed koken, net als jij trouwens.’

39. Nu lach ik ook. ‘Dan hebben we misschien toch nog iets gemeen.’ hoor ik mezelf zeggen. Annette is niet mijn biologische zus. Na de dood van mijn ouders werd ik in een pleeggezin geplaatst. Ik had verder geen familie meer. Hoewel Annette en ik geen familie zijn, voelt het toch of we zusjes zijn.

40. De liftdeuren gaan open en Kevin en ik stappen samen naar buiten. We komen in een gang en lopen richting de vertrouwde deur van het appartement. Kevin belt aan en pakt mijn hand vast. Ik kijk hem aan en een lach verschijnt bijna automatisch op mijn gezicht.

41. Het duurt even, maar dan wordt de deur geopend en een vrouw met rood haar verschijnt in de deuropening. ‘Zusje!’ roept ze vrolijk en ze omhelst me hartelijk. Annette is drie jaar ouder en hoe vaak ik haar ook vraag om het niet te doen, ze blijft me altijd haar ‘kleine zusje’ noemen.

42. Annette laat ons binnen en ook Sjors begroet ons hartelijk. Annette loopt naar de keuken en roert een paar keer door wat pannen. Sjors en Kevin beginnen meteen druk tegen elkaar te praten. Ik hoor een baby huilen en roep meteen: ‘Ik ga wel.’ Annette knikt me dankbaar toe.

43. Ik ken de weg in het appartement en al sta ik in een kleine kamer met vrolijk, gekleurd behang. Ik loop naar het wiegje en zie mijn kleine nichtje liggen. ‘Stil maar, Femke.’ Zeg ik en ik wrijf zachtjes of haar buikje. Ik til haar op en begin met haar door de kamer te lopen. Ondertussen denk ik weer terug aan vorig jaar.

44. Het was een week nadat Kevin mij ten huwelijk had gevraagd. We stonden net als vandaag voor het appartement en ook toen belde Kevin aan. We hadden nog niemand verteld over onze verloving. We hebben er eerst samen van genoten en vanavond zouden we het aan Sjors en Annette gaan vertellen.

45. Ook toen verscheen Annette in de deuropening. Ze had een grote lach op haar gezicht en ze liet ons binnen. Sjors zat op de bank en keek tv. Annette ging naast hem zitten en Kevin en ik ploften in de andere bank.

46. Kevin keek me aan en gaf me een bemoedigend duwtje ten teken dat ik het moest zeggen. Ik wachtte even en begon toen toch te praten. ‘We moeten jullie wat vertellen en ook wat vragen.’ zei ik. ‘Dat komt goed uit, wij ook.’ hoorde ik Annette zeggen.

47. Ik keek Annette met open mond aan. Wat zouden ze willen zeggen? Dat was de enige vraag die door mijn hoofd spookten. ‘Jij eerst.’ zei ik. Annette schudde haar hoofd. ‘Jij kwam er het eerst mee.’ Ik had moeite om mijn nieuwsgierigheid te bedwingen.

48. Ik haalde diep adem en zei toen: ‘Kevin heeft me ten huwelijk gevraagd en ik heb ja gezegd.’ Ik voelde dat de lach op mijn gezicht met elk woord groter werd. Kevin sloeg zijn arm om me heen en ik zag ook op zijn gezicht een grote glimlach.

49. Nu keek Annette mij met open mond aan. Toen sprong ze op van de bank en sloeg haar armen om me heen. ‘Gefeliciteerd, zusje!’ riep ze. Ook Sjors stond op en feliciteerde Kevin. ‘Wanneer is de grote dag?’ ‘We willen voor het eind van de zomer trouwen.’ zei Kevin.

50. ‘Jammer dan kan de baby er net niet bij zijn.’ hoorde ik Annette zeggen. Verbaasd keek ik haar aan. ‘Baby? Bedoel je dat je..?’ Ik kon mijn zin niet afmaken. ‘Ja ik ben zwanger.’ zei Annette. Nu viel ik Annette om de hals. ‘Gefeliciteerd!’ riep ik en ook Kevin feliciteerde Sjors.

51. ‘Wanneer komt de kleine?’ vroeg ik aan mijn zus. ‘Begin november.’ zei ze stralend. Ik omhelde haar nogmaals en even later gingen we allemaal weer op de bank zitten. Ik voel me weer heel gelukkig. Ik ga trouwen met een geweldige man en ik word de trotse tante van een klein wondertje.

52. ‘Wat wilden jullie eigenlijk vragen?’ Door al de vrolijke mededelingen was ik het bijna vergeten. Ik merkte aan Kevin dat hij er ook niet meer aan gedacht had. We keken elkaar even kort aan en hij knikte kort naar me.

53. ‘Nou, we wilden jullie vragen’ Ik wachtte even en haal diep adem. ‘willen jullie onze getuigen zijn?’ Annettes ogen beginnen te stralen en ook bij Sjors verschijnt een grote lach op zijn gezicht. ‘Natuurlijk.’ zeiden ze allebei tegelijk.

54. De rest van de avond raakten we niet meer uitgepraat over de bruiloft en het kleine wondertje. Mijn gedachte komen weer terug in het heden en ik merk dat Femke in mijn armen in slaap is gevallen. Snel leg ik haar in haar wiegje en loop dan terug naar de woonkamer.

55. Ik zie dat Kevin en Sjors nog in gesprek zijn en ik loop richting de keuken om Annette te helpen met het eten. ‘Ze slaapt weer.’ ‘Oké, dankjewel.’ zegt Annette dankbaar tegen me. ‘Zullen we aan tafel gaan? Het eten is klaar.’

56. Samen hebben we een gezellige avond. Het eten was heerlijk en er is zeker geen tekort aan gespreksstof. Even na middernacht nemen Kevin en ik afscheid van Sjors en Annette. Ik geef mijn zus een zoen op haar wang en bedank haar voor de fijne avond.

57. Zwijgend lopen Kevin en ik naar huis. Ze staren voor ons uit en ik ben blij dat ik niet alleen over straat hoef. Kevin pakt mijn hand en ik weet dat me niets zal gebeuren. Zijn warme hand knijpt zachtjes in die van mij en ik kijk hem aan.

58. We zijn inmiddels bijna thuis. Kevin heeft mijn hand nog steeds stevig vast en het voelt alsof hij hem voorlopig nog niet los zal laten. We staan nu bij de voordeur en Kevin steekt de sleutel in het slot. Hij laat me voorgaan en ik stap de keuken in.

59. Kevin sluit de deur en draait hem weer op slot. Dan loopt hij naar mij toe. Hij slaat zijn arm om me heen en ik kijk hem verlegen aan. ‘Zullen we naar bed gaan?’ vraagt hij en ik zie een twinkeling in zijn ogen. Ik knik en ik laat me mee naar boven voeren.

60. Als we op onze slaapkamer staan, kijkt Kevin me even aan. ‘Volgens mij wordt je met de minuut mooier.’ Ik lach en ik zoen hem op zijn zachte lippen. Kevin trekt me mee naar het bed en we kleden elkaar uit.

61. Een uurtje later vallen we uitgeput tegen elkaar aan in slaap. Ik voel me intens gelukkig. Ik voel het warme lichaam van Kevin tegen me aan en ik weet dat hij me altijd zal beschermen. Wat er ook gebeurd, wij blijven altijd samen. Altijd.

62. Dit was het eerste deel van Ik blijf altijd bij je en er staat nog veel te gebeuren. Ik hoop je snel weer te zien bij de volgende update. X Sandra