2. Chloé
Nadat Mike weg is, stort Chloé in. Het leven drukt te zwaar op haar
schouders met alle taken die ze ineens op zich krijgt. Ze moet leren, want ze
zit in haar examenjaar, maar er is niemand die haar aanmoedigt. Ze moet
Avril opvoeden, maar er is niemand die haar ermee kan helpen. Chloé laat
haar hoofd in haar handen vallen. Ze kan niet meer, ze is echt kapot. De bel
gaat. Chloé gromt en trekt zich op aan de bank.
3. Als ze de deur open maakt staan daar Liam en Jess. Liam glimlacht naar haar.
‘Heeft er iemand twee paar extra handen nodig?’ Chloé haalt haar
schouders op. Liam knikt. ‘Aha, dat zie ik dan als een, “Oh Jess en Liam, wat
gezellig dat jullie er zijn, wat fijn dat jullie komen helpen, kom vooral binnen
en doe je jas uit!” goed?’ Hij trekt Jess mee naar binnen.
4. Jess gaat ongemakkelijk op de rand van de bank zitten. ‘En wat doet zij
hier?’ snauwt Chloé. Liam fronst zijn wenkbrauwen. ‘Kom op Klo, Jess is hier
ook gewoon om te helpen.’ ‘Ik wil niet dat ze me helpt, ik kan het best zelf.’
Liam schudt zijn hoofd. ‘Goed, ik ga wat soep voor jullie maken, gaan jullie
het maar uitpraten in de slaapkamer ofzo, ik hoef het niet te horen.’
5. Chloé staat op en loopt richting de slaapkamer. Jess volgt haar en Chloé blijft
stilstaan. ‘En wat nou als ik niet wil praten?’ Jess rolt met haar ogen. ‘Kom
op, doe even volwassen.’ ‘Pfft.’ Jess pakt haar arm vast en trekt haar mee
naar de slaapkamer.
6. ‘Waarom haat je me toch zo?’ Chloé slaat haar armen over elkaar. ‘Gewoon.’
Jess rolt met haar ogen. ‘Kom op, er is overal een reden voor, het leek de
vorige keer dat we elkaar zagen toch goed te gaan?’ ‘Dat heb jij dan
misschien gezien, maar ik niet hoor.’ ‘My god, wat ben je toch altijd een
bitch tegen mij, doe ik iets fout ofzo?’
7. Chloé springt gestoken van het bed af. ‘Sórry?’ Jess staat ook op. ‘Ja, ik vind
dat ik het nu wel lang genoeg verdragen heb. Ik ben het zát, helemaal zat. Ik
doe mijn best om aardig te zijn, maar toch vind je niets goed, wat is jouw
probleem?’
8. ‘Weet je wat mijn probleem is? Dat een of andere hoer mijn familie binnen
valt en mijn broer in beslag neemt, dat is mijn probleem!’ Jess slaat haar
armen over elkaar. ‘Wat zijn we weer egoïstisch, het is niet alsof je voor
eeuwig Liam kunt claimen hoor, hij heeft ook een leven.’ ‘Ik had hem
gewoon liever met iemand anders gezien.’ ‘Oh, dus ik ben niet goed
genoeg?’
9. ‘Nee, ik zie niet hoe jullie elkaar goed genoeg hebben kunnen kennen om
elkaar in het echt te ontmoeten. En iemand die zomaar uit de kleren gaat
voor de webcam is helemaal niet goed genoeg.’ ‘We waren jong en hij deed
het zelf ook hoor, dus kijk maar niet zo naar me.’ ‘LIAM?!’
10. ‘Is dat waar?’ Liam blijft ongemakkelijk voor zich uit staren. ‘Wat, ik weet
niet waar jullie het net over hadden?’ ‘Oh Liam, doe niet alsof je ons niet
aan het afluisteren was, ik ken je te goed.’ Liam bloost. ‘Oke-uh, ja. Maar het
was Jess’ voorstel!’ Jess werpt hem een boze blik toe. ‘En bedankt Liam.’
Liam kijkt haar wanhopig aan. ‘Ik ben nog niet klaar om te sterven.’
11. Dan, tot ieders verbazing, valt Chloé huilend op bed. ‘Uh, Klo?’ ‘Ik kan dit
niet meer, ik kan niet meer, ik- zo- ik- geen-’ Jess gaat voorzichtig naast haar
zitten. ‘Is het door wat ik gezegd heb, want dan, echt sorry.’ Chloé schudt
haar hoofd. ‘Nee, ik ben gewoon zo- zo moe. Ik kan dit niet allemaal aan.’
Haar stem haalt uit. ‘Ik mis Mike zo.’
12. Jess zucht en klopt ongemakkelijk op haar rug. ‘Weetje, ik heb het ook
moeilijk gehad. Ik weet dat het nu niets meer zegt, want het is het verleden,
maar ik heb er zo veel van geleerd. Weetje waarom dat met de webcam is
gebeurd?’ Chloé haalde onverschillig haar schouders op. ‘Nou?’
13. ‘Toen ik tiener was, was ik super populair. Ik had een vriendje en iedereen
keek naar me op. Ik- ik had met mijn vriendje afgesproken dat we onze
eerste keer samen gingen hebben.’ Liam’s blik betrekt. ‘Toen kende ik jou
nog niet! In elk geval, toen ik eenmaal mijn kleren uithad, lachte hij me uit.
Hij lachte me recht in mijn gezicht uit en nam foto’s van me, die hij door de
hele klas stuurde.’
14. ‘Ik kon niet meer normaal naar school, want iedereen lachte me uit. Ik was
enorm onzeker en zat echt in een dip. Toen zijn we verhuisd en werd alles
anders. Niemand kende me daar, niemand wist wat er op mijn vorige school
gebeurd was. Ik hield me een beetje op de achtergrond en toen ontmoette
ik Liam. Ik vond hem meteen zo leuk. Daarom ging ik meteen naakt staan, ik
was zo bang dat ik hem kwijt zou raken. Het klinkt echt heel dom en het is
geen reden, dat weet ik ook wel, maar ik was gewoon zo bang en naïef
toen.’
15. Ze veegt een traan van haar wang weg. ‘Oh mijn god, ik ben ook zo
emotioneel. Sorry hoor. Ik vind het niet raar als jullie me nu helemaal gek
vinden.’ Even is het stil. Chloé schud langzaam haar hoofd. ‘Nee, ik sorry. Dat
wist ik niet.’ Jess haalt haar schouders op. ‘Niemand weet het, behalve de
mensen van mijn oude school.’ ‘En die zijn het vast al lang vergeten,’ troost
Chloé haar.
16. ‘Weetje, ik was gewoon zo bang dat ik mijn broer kwijt raakte, het is
natuurlijk onzin, want ik ben hem nu nog steeds niet kwijt.’ Jess knikte. ‘Ik
snap het wel.’ Ze lacht. ‘Kijk nou naar ons, allebei aan het huilen en waarom
nou helemaal?’ Liam grijnst. ‘Allemaal om mij. Geen ruzie dames, er is
genoeg Liam voor iedereen.’
17. Chloé negeert hem en knuffelt Jess. ‘Laten we geen ruzie meer maken,
goed?’ Jess glimlacht. ‘Nee, zeker niet nu we familie worden.’ Liam ploft
naast ze neer en slaat zijn armen om hen heen. ‘Dat zijn mijn meisjes.’ Er
klinkt gehuil uit de woonkamer. ‘Ik geloof dat Avril aandacht wil, Klo. Het is
tenslotte haar verjaardag.’ Chloé werpt een snelle blik op haar horloge. ‘Oh
crap, het is al bijna zes uur, laten we de taart maar klaarzetten.’
18. Ze zetten de taart neer en lopen er met Avril naartoe. Chloé lacht naar haar
dochtertje en grinnikt als die vrolijk terug lacht. Avril word nu al peuter en ze
is zelf nog niet eens afgestudeerd… Maar wat maakt het ook uit, als ze zo
dat vrolijke gezichtje ziet, zou ze nooit anders willen. Ze blaast de kaarsjes
voor haar uit en gooit haar de lucht in.
19. Die avond zitten ze samen een tijd voor de tv. Eigenlijk is Avril de enige die
naar de programma’s kijkt, want Chloé kan niet stoppen met naar haar
dochtertje staren. Ze had zichzelf nooit als moeder voorgesteld, maar nu het
er eenmaal was… Ze hield heel veel van haar.
20. Zo zitten ze een tijdje op de bank, tot Avril in slaapt valt. Chloé knuffelt haar
en valt langzaam ook in slaap. Ze gaan het samen wel redden.
