2. De dagen na het vertrek van Mirthe verlopen snel. Haar kamer
word leeg gehaald en er worden wat overgebleven rollen behang,
koffers en andere spullen achter haar aan gestuurd. De gene
waar voor haar vertrek het zwaarst valt is Justin. Verdrietig pakt
hij een foto uit de koffer en wrijft er afwezig met zijn vinger wat
stof af.
3. Hij ploft op de bank. “Justin, Monique! Gaan jullie je
aankleden? Anders missen jullie de bus.” Justin zucht diep.
School.... voor hem had het niet gehoeven. Zeker de laatste
tijd. Geschrokken kijkt hij op als hij iets zacht langs zijn hand
voelt. Bounty kijkt hem met grote ogen aan. Lachend aait hij
over haar kleine kopje.
4. 15:00. Justin stapt uit de bus. Samen met het huiswerk van vandaag
een een briefje aan zijn ouders over zijn slechte cijfer voor
aardrijkskunde. Even leest hij het briefje door waarna hij het zuchtend
diep in zijn zak weg propt; Dat hoeven zijn ouders niet te weten.
5. Iets later rijdt de auto van Peter de straat in. Zodra hij thuis komt
word hij omhelsd door Justin. Grinnikend vraagt Peter daarna:
“Wat moet ik je nu weer overhoren?” ondschuldig kijkt Justin hem
aan. “Gewoon.... even een beetje spelling.” Hoofdschuddend
loopt hij met Justin mee gisteren moest hij Monique ook al even
helpen met haar Frans. Maar hij heeft het graag voor zijn
kinderen over.
6. Even later. “Dus ijs is niet eis met een korte ei maar ijs met een lange
ij.” verwonderd kijkt Justin Peter aan alsof hij het nu pas voor het
eerst hoort. “Ga jij nog maar even terug naar je boek, dan overhoor ik
je nog eens als je het kent.” lacht Peter, en hij loopt de kamer uit.
Justin vind het daarentegen niet zo grappig, nog 1 zo'n slecht cijfer
en zijn ouders zullen waarschijnlijk bij de juf moeten komen. Met
dichtgeknepen ogen stelt hij het zich voor: Maar mevrouw, we
hebben heus niets over cijfers gehoord! Ik heb hem anders behoorlijk
vaak met een briefje weggestuurd... Hij zucht en loopt naar de
telefoon. Misschien kan Mirthe hem opvrolijken.
7. “Hoi Mirthe.”
“... ....?”
“Ja, nee... Ik heb niet echt veel cijfers terug...”
“...?”
Justin bijt op zijn lip en meld alle goede cijfers. Hij haat het om
tegen haar te liegen, maar dit moet even.
“...!”
“Ja dat lijkt me hartstikke leuk! Ik ga het gelijk aan mama
vragen, vind ze vast goed.”
“...”
“Doeeei”
8. Enthousiast rent hij naar zijn moeder die tv zit te kijken en springt
voor het beeld. “Mama, Mirthe vroeg of ik een nachtje kom
logeren!” Eline glimlacht “Leuk Justin, ga je tas maar pakken, dan
breng ik je zo weg.” Ze vond haar zoon de laatste tijd zo sip, dit is
leuk voor hem.
9. Vrolijk grijpt Justin een koffer en een plastic tas uit de gangkast
en rent naar zijn kamer. Pyama, boeken, toiletspullen..... Wat
nog meer? Oh ja, zijn nieuwe rakketje, die wil Mirthe vast wel
zien. Op het zelfde moment is Monique jaloers. “Mam, waarom
mag hij wel en ik niet? Ik ben haar tweelingzus!!” “Je weet toch
dat hij zo terneergeslagen is? Ik zag hem gewoon opklaren.” Dit
verzacht haar pijn wel een beetje.
10. Universiteit de Keizer.
“Heeey Justin!” al zwaaiend vliegen broer en zus elkaar in de
armen. Ze is gegroeid, merkt Justin op. Hij moet op zijn tenen
staan om erbij te kunnen. “Heb je er zin in?” Jusin maakt zich los
uit haar omhelzing en knikt heftig.
11. Justin neemt de nieuwe Mirthe in zich op. Ze heeft een nieuwe
bril, een kleurig sjaaltje, nieuwe kleren en natuurlijk niet te
vergeten ze is gegroeid, misschien wel net zo groot als Eline.
13. Pas als de zon ondergaat en het avondeten op is worden beide
toch moe. “Zullen we naar boven gaan?” vraagt Mirthe.
14. Boven ploffen ze tussen Mirthe's boeken op de grond en kletsen
een tijdje over koetjes en kalfjes tot het toch weer terugvalt op het
onderwerp, school. “En hoe vind je het in je nieuwe klas?” vraagt
Mirthe.
15. Justin gaat verzitten en kijkt zenuwachtig naar zijn schoenen. Hij bijt op
zijn lip tot hij bloed proeft en barst dan in tranen uit. Snikkend begraaft hij
zijn hoofd in zijn handen en maakt zich klein. Mirthe neemt hem in zijn
armen en sust hem. “Je hoeft het niet te vertellen als je dat niet wilt
hoor.”
16. Maar Justin vertelt het wel. Hortend en stotend komt het hele
verhaal eruit en Mirthe onderbreekt hem niet een keer. Als Mirthe
dit geweten had, was ze misschien nooit begonnen over school.
17. Tot de volgende keer!
Niemand heeft zoveel plezier in haar werk als Eline, dit
was vandaag, en ze had niet eens promotie :P.
