La construcción de las vías y su imprtancia en la romanización

1. “Non é posible concibirhoxe desde o punto de vista racional unha civilización como a romana e un imperio de semellantesproporciónssen a arma estratéxica que supuxeron as calzadas.” Isaac Moreno Gallo. Vías romanas. Ingeniería y técnicas constructivas Camiños de latinidade Vias e pontes: unha rede de poder José M. Otero Música: The Doors

3. viae consulares:comunicacións e comercio.

4. viaevicinales: calzadas secundarias.Restos Via XVIII no Xurés

5. Rede de camiños As calzadas , viae, comunicaban entre si as cidades romanas. A economía do Imperio Romano e o seupoder civilizador dependían directamente das calzadas.

6. Todos os camiños levan a Roma A Roma chegaban un total de 372 vías, articuladas a partir de 20 calzadas principais.

7. Vias de Hispania Itinerario de Antonino

8. Via de Italia aHispania Vía Atlántica As principais vías romanas en Hispania seguiron os fértiles vales do Ebro, Douro, Taxo, Guadiana e Guadalquivir, a costa atlántica e a ruta da costa oriental comercialmente moi rica desde antigo. Vía da Plata Via Augusta

9. Vías romanas en Gallaecia A Vía XVII, iniciada en torno ósprimeiros anos da e.c. comprendía, segundo o Itinerario de Antonino, as ”mansiones” de Salacia, Praesidium, Caladunum, Ad Aquas, Pinetum, Reboretum, Compleutica, Veniatia, Paetavonium, Argentiolum e Asturica Augusta. 400 km.

10. Vía XIX , inaugurada no ano 11 da e.c., e entre as súas “mansiones” máis importantes estaban AquisCelenis (Caldas de Reis), IriaFlavia (Padrón), LucusAugusti (Lugo) e BergidumFlavium (Cacabelos). A máis longa de todas as do noroeste, 500 km. Unía as capitais dos tres conventos: Bracara, Lucus, Asturica

11. Via XVIII Comunicaba directamente os dous núcleos sociaismáis importantes na España Citerior: Bracara e Asturica. Miliario XXXIV (Portela do Homem)

12. A Via XVIII polo Xurés

13. Campamento romano de AQVIS QVERQVENNIS, na via XVIII, perto de Bande. HORREA

15. Fábrica de sillares moi elaborados case sempre almofadillados.

16. Calzada de máis de 5 m. de ancho, de trazo horizontal ou lixeiramente inclinada "pouco alombada".

18. Ponte romana sobre o río Bibei Na vía xVIII (Póboa de trives)

20. Ponte romana da vía XVII no río Támega Chaves (Portugal)

21. Construcción dunha vía 1º: Cavar regueiros, borrar os sendeirosantigos e afondar retirando a terra. 2º: Reencher de novo o oco excavado e preparar un boapoio para a parte superior, a fin de que non ceda o chan e as pedras apretadas non teñanunha base falsa e insegura. 3º. Trabar o piso da vía, engadindo por ambos lados bordos e bloques punteiros… Estacio, Silvas, 4, 3, 40-55

22. Trazado das calzadas : o agrimensor debuxaba o rigor , unhalíña sobre o chan .

23. Coa groma , unha cruz de madeira con plomadas e un anel móvil, fixábanse os ángulos mortos.

24. Seguidamente engadíansepelouros con arxilaouarea, rudus, logo grava ,nucleus , e, para rematar, o pavimento de lousas, pavimentum,con forma de diamante para que se afianzasen na grava e non se desprazasen.

25. Pavimento Enlousado da vía xVIII Excavábaseunhatrincheira e enchíase con unha capa de grava con morteiro, statumen.

27. Podían durar unha media dunséculosennecesidade de reparacións.

28. En terreos pantanosos Cando a calzada atravesaba unha zona pantanosa os enxeñeiros fabricaban un marco continuo de madeiros entrecruzados, afianzados con pilas fincadas naterra.

29. Sobre este marco colocábanselousas cimentadas con arxilas e rematábasecunha capa de grava e canto rodado.

30. A vía Apia Para a construcióndesta ruta, Appio Claudio tivo que resolver varias dificultades, comezando polos Pantanos Pontinos, que tiña que cruzar para chegar a Terracina, como primeira etapa.

31. Vía Appia (Regina viarum): 4.50 m. ancho. A máisantiga vía militar (312 a.e.c.), fermosa e ilustre. 540 km.

32. Debe o seunome á palabra latina que designa o “sal”, xa que era a ruta utilizada polos sabinos para transportar o sal ata o Tiber. Via Salaria 7.50 m. de ancho

33. A Vía Popilia atravesaba un lamazal de 160 km.

34. No año 20 a.e.c.ergueuse en Roma o miliariumaureum,miliario de ouro, onde estaban marcadas as principaiscidades do Imperio e as súas respectivas distancias.

35. O transporte máis común era a raeda, un carro de luxo; o currus era un vehículo de dúas rodas que se conducía a pé, o monachus de dúas rodas usado polas mulleres, o carpentum carro pesado arrastrado por mulas e cuberto.

36. Ascauponaeeran establecementosfrecuentados por prostitutas, gandeiros e borrachos.

37. As mansiones eran pousadas reservadas a persoascun salvoconducto especial (Cada 44-60 km).Eran unha parada na vía, normalmente establecida a unha distancia conveniente da anterior e con frecuencia poseedora de atractivos tales como paisaxe excelente, aguas termais, coincidindocun núcleo habitado importante.

38. As mutationeseran as pousadasonde se podían cambiar os cabalos, mulas oubois,establecida normalmente cada catroou cinco millas (milla romana = 1480 m.), polo que non contaba máis que con un cortello e a rústica morada dos seuscoidadores.

39. ItinerariumProvinciarum Antonini , Itinerario de Antonio, é un mapa de estradas, que Diocleciano no 290 e. c. ordenou realizar, inclúe bastantes calzadas desde o punto de partida ata a súachegada, identificaba as mansiones e a distancia en milliapassum.

40. Fin dos camiños

41. A OBRA PÚBLICA ROMANA As vías romanas son unha mostra máis da romanización do imperio. Roma imponse non só pola forza, senón tamén pola civilización cuxo signo máis visible é a cidade, co seu plano urbanístico particular e a súa arquitectura específica. Esta urbanización e a construcción das calzadas non son máis que un dos moitos aspectos significativos do proceso de romanización. As conquistas romanas van acompañadas dunha gran obra pública que transforma os territorios anexionados ó imperio, extendéndose por toda a paisaxe, nivelando terras, construindo calzadas, tendendo pontes e sobre todo acueductos, necesarios para a vida urbana, a industria e o rego dos campos. Este dominio do home sobre a natureza necesitou de grandes obras de desecación de pantanos, drenaxe das terras húmedas, así como da utilización dos ríos para a navegación e a creación de portos marítimos seguros, con molles, almacéns e cisternas para as flotas de comercio e de guerra. MansioAquaeQuerquennae