2. HISTORIA: COMO SE FIXO O CONCELLO ? No siglo XII, o arcebispo Santiago Xelmírez e o reiAlfonso VII de Castillaintercambiaron entre sí as terras de Tabeirós, Tabeirolos e o Castro do Faro. Dende o séculoXII estas terras, que hoxe comprenden o municipio da Estrada, estaban políticamente divididas en "coutosouxurisdiccións”, nas que mandaba un señor ou ben eran propiedade da Mitra Compostelana.
3. O 1 de xaneiro de 1837, fíxose a unión dos coutos, e foi o 23 de xaneiro de 1841 cando aprobouse para o Concello o nome de “A Estrada”.
4. Etimoloxía O nome de “A Estrada” procede da voz latina “strata”, co significado de terra pisada, por onde se anda, camiño. De feito, os camiños se cruzaban napraza principal: do sur ao norte subía un camiño costa, por onde os arrieiros e peregrinos ían a Santiago de Compostela.
5. Festividades e lendas É famosa a Festa do Salmón así como o é a chamada A Rapa das Bestas. Esta última, foi declarada de interés turístico internacional pola Unesco. Ten as súasoríxesnaantiga tradición de baixar os cabalossalvaxes do monte.
6. A orixedesta tradición atópase, segundo a crenza dos veciños de Sabucedo, nunha grande peste que estaba a devastar a bisbarra aló pola segunda metade do século XVI. Nesta situación ocórreselles a dúas irmás que vivían no pobo ofrecerlleaoSanto, San Lourenzo, patrono da parroquia, dúas bestas da súapropiedade, se este as defendía da devandita peste, como así foi. Estas, aosentirse salvadas, cumpriron a súa promesa entregándolleunha parella de bestas ó párroco, que as ceibóu no monte e co paso do tempo fóronse multiplicando.
7.
8. O día de San XoAn Esta noite máxica desde os tempos máis remotos, e que coincide coacelebración do solstício de verán (a noite máis curta do ano), ten na nosa terra unhas características moi especiais. É a noite do lume, das lumeiradas, fogueiras, cachelas ou cacharelas; da auga, reviven as propiedades das fontes santas e milagreiras. Esta noite as plantas acadana mellor das súaspropiedades curativas e máxicas. Por iso na zona de A Estrada, as mozasrecóllenas para poñelasnun caldeiro conauga. Alíteñen que quedar ó orballo da noite e polamañántódolos membros da casa, en especial os nenos, lávansecon esta auga milagreira.
9. Tamén esa noite había que evitar deixar o carro fora, pois os mozos viñan, levábano e deixábanolonxenoutrasleiras de veciños.
