Traballo en forma de presentación para a asignatura de cultura clásica sobre o indoeuropeo e os seus derivados.

1. O Grego e o Latín Borja Yebra Verdes, Nº-18, 4ºB (ESO) Presentación Cultura Clásica

2. O Indoeuropeo O Latín Linguas románicas Latín e grego linguas flexivas Herdanza da Cultura Clásica

3. Lingua falada por un grupo de tribos, que ó redor do III milenio a.C. desenvolveron unha gran cultura comprendida entre o centro de Europa e as estepas siberianas. Máis tarde, esta cultura desintegrouse porque os indoeuropeos marcharon cara a distintos puntos de Europa. Co tempo e a causa das migracións, a sua lingua fragmentouse e evolucionou a outras linguas antigas, como o sánscrito, o latín, o grego, etc. Algunhas destas linguas desapareceron totalmente (como o hitita); pero a mairía deu paso a diferentes linguas modernas. O Indoeuropeo Descripción Familias de linguas derivadas Latína

4. Lingua pertencente á familia lingüística indoeuropea; fálase actualmente en grecia. Na antigüidade, o seu ámbito xeográfico foi moito maior, devido á acción expansiva dos antigos gregos tanto en Occidente coma en Oriente, especialmente tras a creación do inmenso Imperio de Alexandre Magno . - O grego clásico (S V-IV a.C.): Cando falamos de “grego clásico” estámonos a referir ó dialecto xónico-ático. Este é o grego que se estuda actualmente nos nosos centros de ensino. - A koiné (finais S IV a.C.): Tras a constitución do imperio de Alexandre Magno, impúxose nos territorios conquistados unha lingua común grega ou koiné, resultado da aglutinación de varios dialectos. Esta lingua comberteuse nunha especie de idioma universal no campo da cultura e do comercio. - O grego moderno: É o resultado da evolución experimentada pola koiné nos territorios dominados polo Imperio Bizantino. Mapa de expansión O Grego Descripción Etapas históricas da lingua

5. O latín deriva do indoeuropeo. Apareceu como dialecto falado polas tribos indoeuropeas que colonizaron, ó redor do 1000 a.C., unha rexión do centro de Italia chamada Lacio, a cal deu o nome a estas tribos, os latini, e a sua lingua, a lingua latina. Entre os séculos III a.C. E II d.C., o latín comberteuse na lingua da maior parte dos povos mediterráneos. Na idade media foi a lingua habitual da Europa occidental, sobre todo das clases cultas. - Latín arcaico (ss. VI-IIa.C.): Comeza coa aparición dos primeiros textos escritos. Constitúe o periodo de consolidación e formación da lingua latina. - Latín clásico (s. I a.C.): É a idade de ouro do latín, na que este se fala e se escribe seguindo unhas normas gramaticais. - Latín postclásico (ss. I-II d.C.): Neste período continúa a brillantez anterior, pero con indicios de decadencia. - Latín tardío ou baixo latín (ss. III-VII d.C.): Corresponde a etapa de degradación desta lingua. Mapa de expansión O Latín Orixe Expansión Etapas

8. Son as linguas derivadas do latín falado ou vulgar que apareceron nos seus respectivos territorios ao redor do século X. A variedade lingüística ibérica actual é froito da reconquista por parte dos reinos cristiáns do norte do territorio da península. Como o proceso da reconquista se desembolveu de norte a sur, as grandes areas lingüísticas van tamén de norte a sur. Linguas románicas Galego Catalán Castelán Portugué s

9. Son aquelas que teñen a capacidade de variar a forma de determinadas clases de palabras para expresar as distintas categorías gramaticáis que teña ese tipo de palabra nesa lingua concreta. A declinación está formada por casos. O caso, que se coñece pola terminación da palabra, indica a función que desempeña a palabra na oración. En galego e outras linguas romances desapareceron os casos. É unha lingua na que as palabras se forman unindo monemas independentes É unha lingua na que existe unha tendencia a que las palabras sexan monoformáticas e non existan procedementos derivativos ou flexivos, polo que as palabras complexas son case sempre o resultado de composición. Linguas flexivas Declinación ou flexión nominal Linguas aillantes Linguas aglutinantes

10. Palabras novas creadas para nomear conceptos ou descubrimentos novos. As linguas que utilizamos para a creación de tecnicismos son o Latín e o Grego Clásico. Son aquela palabras que unha lingua recibe da sua lingua nai, e polo tanto sofren todolos cambios fonéticos que lles corresponden. Ex: lat. Lectum > gal. leito Palabras gregas ou latinas introducidas nas linguas románicas por escritores para encher baleiros léxicos. Ex: lat. Examen > gal. exame. Unha palabra latina, as veces, ten dúas derivadas na lingua románica: unha que seguiu o camiño natural do latín vulgar e outra que foi introducida como cultismo en época posterior. Ex: lat. calidu(m) > gal. caldo (patrimonial) e cálido (cultismo) Combinacións fixas de palabras que reproducen unha estructura sintáctica latina e que teñen un significado unitario. Ex: currículum vitae (relación de méritos) Tecnicismos Pares Léxicos Palabras patrimoniais Cultismos Latinismos Pares Léxicos