27. Powszechnie uważa się, że małżeństwo i szczęśliwe życie rodzinne stanowią dla przeciętnej kobiety najwyższą wartość. Tę wątpliwą prawdę często przywołuje się jako uzasadnienie poglądu, wedle którego kobiety powinny zajmować się prowadzeniem domu i wychowywaniem dzieci, gdyż jest to ich naturalna rola, zgodna ponadto z wyznawanym przez nie systemem wartości. POZYCJA KOBIETY W RODZINIE I MAŁŻEŃSTWIE
74. 4. ORGANIZACJE MIĘDZYNARODOWE ZAJMUJĄCE SIĘ OCHRONĄ PRAW KOBIET 1. Unia Europejska 2. Rada Europy 3. Rzecznik Praw Obywatelskich 4. ONZ 5. Komisja Wspólnot Europejskich
75. Unia Europejska Równe traktowanie kobiet i mężczyzn Już w 1957r. traktaty EWG wprowadziły zasadę, że kobiety i mężczyźni powinni otrzymywać równą płacę za równą pracę. Od 1975r. seria dyrektyw rozszerzyła tę zasadę na kwestie związane z dostępem do pracy, szkoleń, rozwoju kariery i warunków pracy. Celem tego ustawodawstwa jest eliminacja wszelkich form dyskryminacji w pracy. Następnym etapem było włączenie do kwestii równego traktowania zagadnień bezpieczeństwa socjalnego. W art. 141 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską stwierdza się, że każde państwo członkowskie zagwarantuje stosowanie zasady równego wynagradzania pracujących kobiet i mężczyzn. Od 1980r. Unia tworzy wieloletnie programy, które mają na celu realizację zasady równości kobiet i mężczyzn. Na podstawie decyzji 82/43/EWG ustanowiony został doradczy komitet równych szans kobiet i mężczyzn. Ponadto Rada wydała szereg rezolucji i zaleceń, dotyczących zwłaszcza wyrównywania szans kobiet poprzez - między innymi - akcje pozytywne. Na szczególną uwagę zasługuje wprowadzony decyzją 95/593/WE "Program działania na lata 1996-2000 na rzecz równości szans kobiet i mężczyzn".
95. W 1995r. z inspiracji Holenderskiej Fundacji Przeciwko Handlowi Kobietami (STV) powstał pierwszy w Europie Środkowej i Wschodniej program prewencji handlu kobietami La Strada . Był to jednoroczny projekt ( wrzesień 1995-wrzesień 1996 ) prowadzony jednocześnie w Polsce, Republice Czeskiej i Holandii przez trzy partnerskie organizacje: wyżej wymienioną STV, Polską YWCA i Środkowoeuropejskie Centrum Konsultacyjne Projektów Kobiecych ProFem z Republiki Czeskiej. Poprzez lobbing La Strada starała się wywrzeć wpływ na autorytety społeczne i przedstawicieli różnych instytucji publicznych (parlamentarzystów, członków partii politycznych, przedstawicieli kościołów, służb granicznych, agencji pracy, agencji artystycznych, ambasad, ministerstw, organizacji pozarządowych, służby zdrowia i pomocy społecznej, organów sprawiedliwości oraz policji) by podjęli działania mające na celu zwalczanie handlu kobietami. Starałyśmy się pozyskać ważne osobistości życia publicznego w Polsce, by zostały społecznymi rzecznikami ofiar handlu kobietami. Nawiązałyśmy także wiele kontaktów międzynarodowych. Działalność ta zaowocowała pierwszym w Polsce Seminarium Ekspertów: Spotkanie Wschodu z Zachodem, dotyczącego handlu kobietami, które odbyło się w maju 1996r. Program zakończyło przedstawienie raportu o handlu ludźmi w Polsce.
96. Kampania edukacyjna skupiła się na młodych kobietach i dziewczynach. Przygotowane zostały specjalne ulotki , które były rozpowszechniane w szkołach, kościołach, biurach pośrednictwa pracy, ambasadach, oraz innych placówkach. Przedstawicielki La Strady wygłaszały pogadanki prewencyjne w szkołach. W trakcie funkcjonowania programu powstał telefon zaufania La Strady ( grudzień 1995 ). W telefonie zaufania doradzałyśmy m.in., jak bezpiecznie wyjechać zagranicę i jak rozpoznać dobrą ofertę pracy. Kampania pomocy ofiarom skoncentrowała się na osobach, które powróciły do Polski. Zespół wolontariuszy, w którego skład weszli ludzie różnych zawodów służył nieodpłatną pomocą prawną, lekarską, psychologiczną i praktyczną ofiarom , a także czynnie wspierał kobiety w decyzji ujawnienia sprawców. Przez rok funkcjonowania projektu zespół La Strady zgromadził dane o rozmiarach, formach i zakresie handlu kobietami w Polsce. Zgromadzone informacje pozwoliły na stworzenie diagnozy - okazało się, że Polska staje się obok kraju pochodzenia kobiet-ofiar handlu, także krajem tranzytu, przez który przewożone są kobiety w drodze do krajów Europy Zachodniej i miejscem docelowym dla kobiet - ofiar handlu z krajów Europy Środkowej i Wschodniej, tj. Bułgaria, Rumunia, Ukraina i Mołdawia.
97. Wysiłki La Strady w Polsce zaowocowały ustanowieniem w lutym 1996r. polskiej Fundacji Przeciwko Handlowi Kobietami La Strada . Pracownice La Strady to sześć osób zatrudnionych na pół lub ćwierć etatu i wspomaganych przez trzy stażystki. Programy Fundacji La Strada realizowane są także dzięki sieci przeszkolonych wolontariuszek tzw. Żon Zaufania, które działają na terenie całej Polski, jak również dzięki licznemu gronu współpracowników, ekspertów i konsultantów. W związku z faktem pojawiania się w Polsce coraz większej liczby cudzoziemek- ofiar handlu ludźmi w 1997r. został uruchomiony telefon zaufania w języku rosyjskim. Od tego czasu udzielamy pomocy także pokrzywdzonym kobietom, które nie są obywatelkami polskimi. Innym ważnym dla nas wydarzeniem jest mająca wkrótce nastąpić ratyfikacja Protokołu o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu handlu ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi, uzupełniającego Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej z 2000r. (w 1999r. La Strada monitorowała powstawanie tych aktów prawnych).
98. W działalności wydawniczej skupia się przede wszystkim na prewencji handlu ludźmi. W 1998r. została wydana Wkładka paszportowa La Strady - poradnik dla kobiet o prawach dotyczących cudzoziemców w sześciu krajach Unii Europejskiej. W trakcie siedmiu lat nieprzerwanej działalności zespół La Strady przeszkolił i uzbroił w niezbędną wiedzę na temat handlu kobietami wielu profesjonalistów, tj. policjantów, Straż Graniczną, pedagogów, pracowników socjalnych i przedstawicieli innych polskich organizacji pozarządowych. Obecnie, po siedmiu latach, fundacja jest częścią składową międzynarodowej sieci: La Strada Program Prewencji Handlu Kobietami z Europy Środkowej i Wschodniej, który działa w dziewięciu krajach, takich jak: Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Holandia, Macedonia, Mołdawia, Polska, Republika Czeska i Ukraina. Wszystkie organizacje współpracują ze sobą dzieląc się doświadczeniami i najlepszymi praktykami, wykorzystując swoje materiały i publikacje, a także metody i techniki pracy prewencyjnej. Współpracują również przy konkretnych przypadkach powrotu i reintegracji ofiar handlu kobietami.
102. Stowarzyszenie zarejestrowano 11 października 1999 w Sądzie Okręgowym w Poznaniu, ale jego założycielki (Izabela Kowalczyk, Marta Maciejewska, Justyna Magdziarz, Klaudia Snochowska-Gonzales, Katarzyna Spychalska) działały jako grupa nieformalna już od 1997r. Jej podstawowym celem jest przeciwdziałanie dyskryminacji i przemocy wobec kobiet, w tym kobiet homo- i biseksualnych. Zajmujemy się organizowaniem konferencji, warsztatów, wydajemy publikacje, organizujemy akcje uliczne i informacyjne. Jej najważniejsze dokonania to: • zorganizowanie 10 ogólnopolskich konferencji, • publikacja 4 książek, • 2 wydania informatora „Pomoc kobietom – ofiarom przemocy. Przewodnik po instytucjach Poznania i okolic”, • założenie czytelni Gender studies, która działa przy Wydziale WNS UAM, • zorganizowanie 2 rocznych cykli wykładów „Wprowadzenie do Gender Studies”, • zorganizowanie grupy wsparcia dla kobiet o orientacji homo- i biseksualnej, • zorganizowanie 2 cykli warsztatów Lesbian Empowerment, • organizowanie warsztatów antydyskryminacyjnych, • organizowanie warsztatów WenDo-Samoobrona i Asertywność dla Kobiet i Dziewcząt, • udział w Kampanii 16 Dni Przeciwdziałania Przemocy wobec Kobiet, • organizacja Manif 8 marca, • realizacja projektu „Nikt nie rodzi się z uprzedzeniami – przeciwdziałanie uprzedzeniom i dyskryminacji w działalności edukacyjnej i szkoleniowej”, • współorganizacja Objazdowego Festiwalu Filmowego „Prawa Człowieka w Filmie”.
105. 6. CO TO JEST PRZEMOC DOMOWA? Przemoc domowa, zwana tez przemocą w rodzinie, to zamierzone i wykorzystujące przewagę sił działanie skierowane przeciw członkowi rodziny, które narusza prawa i dobra osobiste powodując cierpienie i szkody.
106.
107.
108.
109.
110.
111.
112.
113.
114.
115.
116.
117.
118.
119. 7. CO TO JEST DYSKRYMINACJA? Jest to nierówne traktowanie osób, grup, państw. Najczęściej ma podłoże rasowe, etniczne, religijne, społeczne. Praktyki dyskryminacyjne są niezgodne z prawami człowieka, porozumieniami międzynarodowymi, zakazane przez prawo wewnętrzne państw demokratycznych.
