2. De vorige keer…
De vorige update zijn Kelsi en Jason verloofd.
Milan en Roxy zijn ouders geworden van een zoontje, Romeo.
Josef en Lily zijn ouders geworden van een dochter, Ruby.
Cisko heeft Jairo en Tyler eindelijk geaccepteerd.
Britt heeft Tim afgewezen.
Ilse twijfelt over kinderen.
William heeft verkering met Sophie Mikkels.
Ja? Oké, klik maar verder! ->
3. Challengefields 1
“Niet te geloven dat jullie nu ook al bijna naar de universiteit gaan.” zegt Britt met een zucht, terwijl ze
naar het plafond staart.
4. “Ik kan ook niet geloven dat wen nu eindelijk echt mogen gaan.” zegt Lindsay blij.
“Je verheugt je zeker op alles wat je kan leren?” vraagt Britt.
Lindsay knikt. “Ja, op school is alles nu zo saai en simpel, ik heb wel zin in een nieuwe uitdaging.”
5. “Ik ben blij dat ik nog niet hoef, want ik vind de stof op school nog wel lastig.” mompelt Britt.
“Maar dat komt omdat je niet echt oplet.” zegt Tim plagend.
Britt steekt haar tong naar hem uit. Even kijken ze elkaar een beetje ongemakkelijk aan. Dan richt Britt
haar blik snel de andere kant op. “Hebben jullie ook zo‟n zin in de universiteit?”
6. “Eigenlijk wel, ja.” zegt Sophie. “Met een diploma van de universiteit is het veel makkelijker om een
goede baan te vinden.”
“En we gaan ook een hoop nieuwe sims leren kennen.” voegt William eraan toe.
7. “Vergeet je de geweldige feestjes niet?” vraagt Lindsay terwijl ze zich omdraait. “Serieus, hij heeft het
al tijden over al die leuke feestjes die hij gaat geven.”
“Ja, en?” vraagt William. “Ik ga ook leuke feestjes geven.”
8. “Ja, natuurlijk. Met die plannen van jou kan je 1 feestje geven, en dan ben je blut.” zegt Lindsay. De
andere drie lachen om het gekibbel tussen de tweeling.
9. “Ik denk eigenlijk dat hij best goede feestjes kan gaan geven. En als jullie twee een beetje helpen
zodat het niet te gek wordt,” zegt hij met knikje naar Lindsay en Sophie, “dan zal het best gezellig
kunnen worden.”
10. “Weet je, dat is geen eens een gek idee! Met ons drieën moet het inderdaad lukken om geweldige
feestjes te geven, die nog haalbaar zijn ook.” William wordt meteen helemaal enthousiast. “Ik kan
echt niet meer wachten tot we mogen gaan.”
11. “Zolang je maar niet vergeet dat je ook goede cijfers moet halen.” mompelt Lindsay.
“Uhm, oh ja. Ja, dat doe ik ook wel.” zegt William.
Lindsay slaakt een zucht en schudt haar hoofd. “Ik denk dat we hem met meer dan alleen zijn feestjes
moeten helpen.”
12. “Niet te geloven dat de jongste kinderen van Esmay en Kristof morgen al naar de universiteit
vertrekken.” zegt Tamara die avond tijdens het eten.
Luuk krijgt een grote glimlach op zijn gezicht. “En niet te geloven dat onze zoon bijna is afgestudeerd.
En we zijn ook al grootouders!”
13. Britt luistert naar hoe haar ouders over Ruby en meer toekomstige kleinkinderen babbelen. Ze zucht en
rolt met haar ogen. “Zolang jullie maar niet verwachten dat ik jullie kleinkinderen zal geven. Ik vind
kinderen prima, zolang ze maar niet van mezelf zijn.”
14. Tamara glimlacht naar haar dochter. “Dat verwachten we ook niet van je, lieverd. We weten dat jij
geen behoefte hebt aan kinderen en dat respecteren we. Maar we houden even veel van je. Dat
weet je toch wel?”
“Natuurlijk weet ik dat.” zegt Britt nonchalant, maar het lukt haar niet om een lach van haar gezicht te
houden.
15. Challengefields 3
“Ongelofelijk dat jullie nu ook al gaan.” zegt Esmay. “Jullie worden zo snel groot. Het lijkt nog zo kort
geleden dat we jullie voor het eerst in onze armen hadden.”
16. “Hè mam, ga nou niet zo emotioneel lopen doen. We gaan alleen maar studeren, we emigreren niet
naar Twikkii.” zegt William.
“En het duurt niet lang voor Sil en Lonneke zullen afstuderen. Zij zullen jullie wel kleinkinderen geven die
jullie dan weer kunnen vertroetelen.” voegt Lindsay eraan toe.
17. Wanneer ze de taxi horen toeteren, geven Esmay en Kristof hun jongste tweeling nog snel een knuffel.
18. “Letten jullie wel een beetje op elkaar?” vraagt Esmay nog snel.
“Natuurlijk, mam.” zegt William. “Ik zorg dat Lindsay zich niet opsluit in haar kamer om 24/7 te leren, en
zij zorgt ervoor dat ik niet vergeet om mijn opdrachten te maken.” Grijnzend slaat hij zijn arm om
de schouder van zijn zusje en samen lopen ze naar de deur. “Het komt allemaal goed.”
19. Stilletjes kijken Esmay en Kristof de taxi na. “Nu zijn ze echt weg.” mompelt Esmay.
Kristof krijgt een lach op zijn gezicht. “Het heeft ook wel zijn voordelen, weet je, een tijdje zo‟n leeg
huis.”
“O ja?”
20. “Ja, nu is er niemand die hier commentaar op heeft.” zegt Kristof en hij neemt Esmay in zijn armen.
Esmay lacht. “Goed punt.” kan ze nog net zeggen voor Kristof haar de mond snoert.
21. Challengefields 6
Vrolijk brabbelt en giechelt Ruby terwijl ze met de bungelende speeltjes speelt. Ook sabbelt ze rustig op
haar handjes en voetjes.
22. “Zo te zien vind je het wel leuk zo, nietwaar?” vraagt Lily aan Ruby, die natuurlijk geen verstaanbaar
antwoord geeft.
23. Lily vindt het veel minder erg om thuis te blijven nu ze een kleintje heeft om voor te zorgen. Zachtjes
beweegt ze de kleine ufo heen en weer. “Vind je dat leuk?”
24. Ruby brabbelt vrolijk door, ook wanneer haar moeder haar optilt.
“Je bent echt een prachtig meisje.” zegt Lily trots.
25. Challengefields 7
“En, heb je iets leuks gevonden?” vraagt Ilse.
Jasper knikt en loopt naar haar toe. “Ik ben nu stijldanser. Dus dat is niet ver van mijn tweede
levenswens.”
26. “Dat is erg mooi.” zegt Ilse en ze staat op. “Nou, ik ga me maar eens omkleden. De carpool kan hier
ieder moment zijn.”
27. Maar wanneer Ilse haar werkkleding aan heeft, rent ze zo snel mogelijk naar het toilet, waar ze haar
hele ontbijt in het toilet gooit. Een beetje trillend staat ze op, trekt ze door en spoelt ze haar mond
bij de wasbak.
28. “Gaat het wel?” vraagt Jasper wanneer ze de badkamer weer uitkomt.
“Ja, het gaat wel.” zegt Ilse en ze loopt door naar de deur.
29. “Ilse, is het wel verstandig om te gaan werken? Misschien moet je vandaag even je rust houden.”
Ilse zucht geïrriteerd. “Ik zei toch dat het goed gaat? En ik ben de coach, ik kan ook mijn rust houden
door niet met het team mee te gaan rennen.”
Hoofdschuddend kijkt Jasper hoe Ilse naar de carpool loopt.
30. Die middag komt Ilse trots thuis. Haar baas vond haar een geweldig voorbeeld, zoals ze aan het team
liet zien dat ze wel doorzet, maar niet teveel van zichzelf eist. Daarom heeft hij haar beloont met
een promotie, waarmee zij nu ook haar levenswens gehaald heeft.
32. Snel loopt ze naar binnen, waar Jasper zit te lezen. “Hoe ging het? Heb je die promotie binnen?”
vraagt hij zonder op te kijken.
“Ja, die heb ik binnen.” zegt Ilse. “Maar dat is niet het enige wat ik binnen heb.”
Daarop kijkt Jasper wel op. Met grote ogen kijkt hij naar het ronde buikje van zijn vrouw.
33. Met open mond staat Jasper op en hij merkt niet eens dat hij zijn boek op de grond laat vallen.
Voorzichtig legt hij zijn hand op Ilse‟s buik. Dan kijkt hij grijnzend omhoog. “We krijgen een kindje?”
Ilse knikt. “Ja, we worden ouders.”
34. “Dat is geweldig!” roept Jasper en hij knuffelt Ilse. Met tegenzin laat hij haar los als hij de carpool hoort
toeteren. “Ik heb nu helemaal geen zin om te werken.”
Ilse glimlacht. “Dat snap ik. Maar we moeten wel een babykamer aan het huis bouwen, dus misschien
is het toch wel handig.”
Jasper knikt, geeft Ilse een kus en gaat naar zijn werk.
35. Die avond staat Ilse te schilderen als Jim thuiskomt.
“Hallo, Jim.” zegt Ilse vrolijk en ze draait zich naar Jim toe, waardoor zijn blik op haar buik valt.
36. “Je bent zwanger!” roept hij uit en hij tilt Ilse op. “Gefeliciteerd!”
“Jim, pas op voor de baby!” roept Ilse lachend en Jim zet haar snel weer neer.
37. “Sorry, maar het is zulk leuk nieuws.” zegt Jim vrolijk.
“Het geeft niet.” zegt Ilse. “En het is zeker leuk nieuws.”
38. Nu geeft Jim Ilse rustig een knuffel. “Ik weet zeker dat jij en Jasper geweldige ouders zullen zijn.”
“Ik hoop het.” zegt Ilse. “En anders zal jij ons wel helpen, toch?”
Jim knikt. “Daar kan je op rekenen.”
39. Challengefields 1
“Nee, Tim is mijn beste vriend, maar niet mijn vriendje.” zegt Britt tegen Alwin, waarmee ze in de
achtertuin staat te kletsen. “Maar waarom wil je dat weten?”
40. “Jij weet best waarom ik dat vraag.” zegt Alwin. “Ik heb geen zin om jaloerse vriendjes achter me aan
te krijgen.”
“Nee, jaloerse vriendjes heb je al genoeg problemen mee.” lacht Britt en Alwin knikt.
41. “Nou, geen zorgen, bij mij heb je dat soort problemen niet.” zegt Britt en ze stapt wat dichter naar
Alwin toe.
“Dat is een hele geruststelling.”
42. Britt doet nog een stap naar voor en drukt dan een kus op Alwin‟s lippen.
43. Alwin slaat zijn armen om Britt heen en trekt haar stevig tegen zich aan. En Britt vindt dat helemaal niet
erg.
44. Challengefields 8
Net als Lily vindt ook Roxy het veel minder erg om thuis te blijven nu ze een kleintje heeft om voor te
zorgen. Romeo wordt flink vertroeteld door zijn moeder, en wanneer Milan niet werkt, natuurlijk ook
door zijn vader.
45. De babytijd van Romeo vliegt met al die aandacht ook voorbij. “Zo, jongen. Nu is het tijd om een stukje
te groeien.” zegt Milan trots.
46. De beste vrienden van Roxy en Milan, en natuurlijk de grootouders van Romeo, zijn allemaal
langsgekomen om zijn verjaardag te vieren.
47. En onder luid gejuich blaast Milan de kaarsjes voor Romeo uit.
48. Dan gooit Milan, met een grote lach op zijn gezicht, Romeo de lucht in. De kleine lacht en gilt van
plezier.
49. En wanneer Romeo weer neerkomt, heeft Milan opeens een vrolijke peuter in zijn armen.
Roxy loopt meteen naar voren en neemt Romeo van Milan over. “Het is bijna zomer, die kleding kan
dus echt niet.” zegt ze en ze neemt Romeo mee.
50. Milan lacht even en loopt dan naar zijn tweelingzus toe. Grijnzend buigt hij zich naar Ilse‟s buik toe. “Hé,
kleine! Ik ben je oom Milan.”
Ilse krijgt ook een lach op haar gezicht. “En ik hoop dat je niet te veel op je oom gaat lijken.” zegt Ilse
zelf tegen haar buik. “Zijn vrolijkheid, oké, maar liever niet zo druk.”
51. “Ach, als je kind dan druk gaat doen, stuur je het gewoon naar zijn of haar vader.” zegt Milan plagend.
“Dat is een goed idee.” lacht Ilse en ze werpt een blik op haar echtgenoot. “Daar zal Jasper ook heel
blij mee zijn.”
52. “Zo, dat is beter, toch?” vraagt Roxy wanneer ze Romeo heeft omgekleed en zijn kapsel heeft
veranderd.
Romeo kijkt weg van zijn moeder en steekt zijn hand uit naar de deur. “Da!”
“Wil je naar de anderen toe?”
Romeo knikt en zijn blik blijft richting de deur gaan.
53. Roxy zet Romeo in de huiskamer op de grond. Romeo kruipt meteen de kamer door en blijft voor zijn
tante zitten. “Oog, oog!” roept hij naar Ilse. Ilse kijkt hem even verward aan. “Oh, je bedoeld
hoog.” beseft ze dan en ze tilt Romeo op, die meteen begint te stralen.
54. Hij brabbelt enthousiast en snel, zo snel dat Ilse er geen touw aan vast kan knopen. “Nou, 1 ding is
zeker.” zegt ze tegen Romeo. “Jij bent echt een zoon van Milan.”
55. Nadat Ilse hem weer op de grond heeft gezet, gaat Romeo de anderen begroeten. Bij Marnix wordt hij
verrast. In plaats van dat hij wordt opgetild, gaat Marnix bij hem op de grond zitten om kiekeboe
te spelen.
56. “Da! Da!” roept Romeo als Marnix zich achter zijn handen verstopt en hij schatert het uit.
57. “Dat had ik nou nooit verwacht toen we ging studeren, dat jij op een dag met mijn zoontje kiekeboe
zou spelen.” zegt Milan terwijl hij naar de badkamer loopt.
“Wat kan ik zeggen. Ik heb gewoon een hoop ervaring opgedaan met die knullen van mij.” zegt
Marnix met een grijns en hij laat Romeo nog eens schrikken.
58. Universiteit
“Ja, ik vind een bril toch fijner dan lenzen.” zegt Lindsay. “En Kelsi mag niet gaan zeuren, deze bril is al
een stuk beter dan de vorige, toch?”
59. Sophie knikt. “Deze bril staat veel leuker dan je vorige. Je oude bril verstopte je ogen teveel.”
De meiden kijken naar William, maar die steekt zijn handen omhoog. “Hé, ik bemoei me daar niet mee.
Ik vind gewoon dat je moet dragen wat je zelf fijn vindt.”
“En deze bril vind ik dus fijn.”
60. “Hmm, dan hebben we toch iets waar we het over eens zijn.” zegt William en hij leunt tegen de muur
aan. “Al ben ik het deze keer ook eens met de kleuren die je voor je kamer hebt gekozen. Ik vind
dit veel beter dan het roze wat je thuis had.”
Lindsay lacht. “Fijn dat je het hebt goedgekeurd.”
61. Sophie lacht ook. “Dat gebeurt inderdaad niet vaak, dat jullie het zo eens zijn. Hebben jullie toch nog
iets weg van een tweeling.”
62. In het studentenhuis zijn Sophie heel druk met het leren kennen van nieuwe sims en het maken van
vrienden.
63. Lindsay is het liefste bezig met werken. In haar eentje op haar kamer of met een paar studiegenoten in
de woonkamer, dat maakt niet zoveel uit, zolang ze maar bezig is. Maar ze heeft William niet
nodig om niet te vereenzamen, ze vind het zelf soms ook best gezellig om met een paar andere
meiden te kletsen.
64. Studenten-
vereniging
van Velds
Ook brengen die drie eerstejaars veel tijd door in het studentenvereniginghuis, zodat ze er het
volgende semester kunnen gaan wonen. Daar brengt Lindsay ook veel tijd door met studeren.
65. Sophie en William brengen een groot deel van hun tijd in het studentenvereniginghuis samen door.
66. Maar alle drie brengen ze ook genoeg tijd door met de bewoners en bezoekers van het huis.
67. De oudere studenten maken ook veel plezier, maar net als Lindsay zijn Magda en Ruben vooral bezig
met leren en studeren, aangezien ze bijna aan hun laatste examen toe zijn.
68. En laat op een avond is het eindelijk zover. Magda en Ruben omhelzen elkaar met grote glimlachen
op hun gezichten. “We hebben het gehaald.” zegt Magda trots.
“En met geweldige cijfers.” voegt Ruben eraan toe.
69. “We zijn hier eindelijk klaar. Nu gaat ons leven echt beginnen.” zegt Ruben.
“Ons eigen leven, en ons eigen gezinnetje.”
71. Ruben wordt enthousiast begroet door zijn ouders. “We zijn erg blij dat jullie er zijn.” zegt Luuk.
“Wij zijn ook blij dat we er zijn, nietwaar, Magda?”
Magda knikt. “Zeker weten.”
72. Met zijn vieren gaan ze op de banken zitten. “Ik heb eens nagedacht.” zegt Luuk. “En ik denk dat het
misschien tijd is voor een verbouwing.”
Ruben knikt. “Dat denk ik ook. Ik zou het eigenlijk niet fijn vinden om de kamer van oma en opa over te
nemen.”
73. Daar zijn Magda en Tamara het ook mee eens. Wanneer ze beginnen met plannen maken, klinkt het
opeens; “Ruben!”
74. Ruben staat op en wordt om zijn nek gevlogen door Britt. Grijnzend laat ze haar broer na een korte
omhelzing weer los. “Zo, daar ben je eindelijk. Jij laat ook op je wachten, zeg. Wel acht semesters
lang!”
Ruben lacht. “Nou, zo te zien heb je het prima gered zonder mij. Je hebt je woordje aardig klaar
staan.”
“Dat heb ik zeker.” zegt Britt en ze loopt door naar de keuken om wat te eten.
75. Ruben gaat weer naast Magda op de bank zitten. Gezamenlijk overleggen ze wat ze in het nieuwe
huis willen.
“Een binnenzwembad zou wel weer fijn zijn.” zegt Ruben.
76. Luuk knikt. “Dat is inderdaad erg fijn. En hoeveel kinderkamers moeten er ongeveer komen?”
“Een stuk of vier, lijkt me.” zegt Magda. “Zelfs als wij niet zoveel kinderen krijgen, zal het wel handig zijn
voor komende generaties.”
“Tel je daar de babykamer ook bij?” vraagt Tamara.
77. Magda schudt haar hoofd. “Nee, het lijkt me handig om de babykamer op de woonlaag te hebben.
Dan is er sneller bij de kleintjes te komen.”
“Ik vind alles prima, zolang jullie mijn spullen maar niet weg doen!” roept Britt vanuit de keuken.
78. Maar Britt hoeft zich nergens zorgen om te maken. Al haar spulletjes zijn netjes in haar kamer in het
nieuwe huis neergezet.
79. “Zo, klaar. Wat vind je ervan?”
“Ik vind het prachtig. Dank je, Lily.” zegt Magda en ze keert zich met een grote glimlach naar haar
toekomstige schoonzussen.
80. “Ja, je ziet er echt super uit, Magda.” zegt Britt. Dan keert ze zich tot Lily. “En jij bent echt goed. Daar
moet je eigenlijk wat mee doen.”
Lily lacht. “Dat zie ik in de toekomst wel. Ik heb nu een kleintje om voor te zorgen, weet je nog?”
81. “Ja, dat weet ik.” zegt Britt met een zucht. “Maar wij moeten nu naar beneden en op onze plekken
gaan zitten. Blijf je niet te lang hier?”
“Nee hoor, ik blijf niet te lang boven.” zegt Magda. “Maar het klinkt alsof je haast hebt.”
“Nou, ik bekijk het zo.” zegt Britt terwijl ze Lily richting de deur duwt. “Hoe sneller jullie getrouwd zijn, hoe
sneller jullie aan kinderen gaan werken, hoe sneller ik niet meer de jongste van Velds ben.”
82. Terwijl zijn zussen hun plekken innemen, staat Ruben nerveus bij de boog. Hij weet dat alles goed zal
gaan, dat Magda hem niet zal afwijzen. Maar het is toch wel zijn trouwdag. Ongeduldig wipt hij
van zijn ene been naar het andere.
83. Ook de gasten wachten ongeduldig tot de bruid naar buiten komt.
84. Maar lang hoeven ze niet meer te wachten, want Magda loopt met licht trillende handen naar buiten,
naar haar aanstaande toe.
85. Zodra Ruben Magda ziet, begint hij haast te stralen. “Wauw… Je ziet er prachtig uit, Magda.”
“Dank je. Je ziet er zelf ook heel knap uit.”
86. Magda werpt een snelle blik op de gasten. “Je hebt wel een grote familie, nietwaar?”
Ruben knikt. “De jongste twee zijn er niet eens. Maar dit is niet mijn familie. Dit is onze familie. Jij wordt
hier nu ook een deel van.”
87. Dan hebben ze alleen nog maar oog voor elkaar. Voor het oog van de familie vertellen ze elkaar
hoeveel ze van elkaar houden.
89. Verliefd kijken ze elkaar in de ogen. “Dan ben je nu Magda van Velds. Hoe klinkt dat?” vraagt Ruben
terwijl de gasten beginnen te applaudisseren.
90. Met een grote glimlach stapt Magda naar Ruben toe. “Dat klinkt fantastisch. Dat klinkt alsof het altijd al
zo had moeten zijn.”
91. Dan bezegelen ze hun huwelijk met hun eerste kus als man en vrouw.
92. Na het officiële gedeelte gaat het pasgetrouwde koppel naar binnen om de taart aan te snijden.
“Ja gaat zeker een veel te groot stuk in mijn mond schuiven, nietwaar?” vraagt Magda met een zucht.
93. Ruben lacht en voert Magda voorzichtig een stukje taart. “Waarom zou ik dat doen? Je ziet er
prachtig uit, dat wil ik niet veranderen. En daarbuiten, ik denk dat mijn moeder en zussen me
zouden vermoorden als er taart op je jurk zou komen.”
94. “Zien jullie nou wel? Al die zenuwen waren nergens voor nodig.” zegt Britt vrolijk wanneer ze bij Magda
en Ruben aan tafel gaat zitten.
“Dat dacht ik ook.” zegt Magda. “Maar als het om jezelf gaat, voelt het toch heel anders.”
“Blij dat ik dat nooit zal meemaken.”
95. De gasten vermaken zich ook allemaal erg goed. Er wordt veel gekletst en veel van de koppeltjes zijn
door de romantiek die een huwelijk met zich meebrengt niet bij elkaar weg te slaan.
97. Iedereen heeft het zelfs zo naar zijn zin, dat het niet opvalt dat het bruidspaar tegen het einde van het
feest zich heeft teruggetrokken naar het balkon wat aan de eetkamer ligt.
“Dit is zonder twijfel de mooiste dag van mijn leven.” zegt Magda.
“Dat ben ik helemaal met je eens.” zegt Ruben en hij neemt Magda met veel moeite bij hem op
schoot.
98. “Die jurk is mooi, maar niet heel praktisch.” mompelt hij zodra Magda goed zit.
Magda giechelt. “Ik was ook van plan om hem maar 1 keertje te dragen.”
99. Een tijdje zitten ze in stilte en kijken ze elkaar alleen maar aan. Dan mompelt Ruben; “Ik hou echt zo
ongelofelijk veel van jou.”
“Ik hou ook ontzettend veel van jou.” fluistert Magda terug.
100. Verder hebben ze geen woorden meer nodig om elkaar te laten merken wat ze voelen.
101. Zodra de gasten zijn vertrokken, komen Magda en Ruben uit hun „schuilplaats‟ en verplaatsen ze zich
naar de slaapkamer, maar niet zonder om de paar stappen te stoppen en elkaar te zoenen.
“Kom op, even doorlopen, ik wil me omkleden.” zegt Britt wanneer het koppel op de trap gestopt is,
waar ze enorm in de weg staan. Als twee giechelende tieners gaan ze snel de trap op en hun
slaapkamer in.
102. Daar haalt Ruben snel het haar van zijn vrouw los. “Ik vond het er prachtig uitzien, maar ik vind het nu
wel fijn als ik mijn handen erdoorheen kan halen.” mompelt hij tegen Magda‟s lippen aan.
103. “Leuk dat je kon komen, Dirk.” zegt Britt niet veel later tegen haar bezoek.
“Ik vind het leuk dat je me uitnodigt.” zegt Dirk terug. “Hoe was het huwelijk van je broer?”
“Dat was heel gezellig. Ze hebben zich nu opgesloten in hun slaapkamer. Daar zullen ze voorlopig niet
uitkomen. En als ze dat wel willen, lukt het toch niet, want ik heb de deur aan de buitenkant
geblokkeerd.”
104. Dirk schiet in de lach. “Ik had ook niet anders van je verwacht.”
Britt grijnst en pakt de hand van Dirk. “Kom, we hoeven niet langs de weg te blijven staan.”
105. Het is lekker weer en dus gaan Britt en Dirk naar 1 van de balkons. Daar vliegen de flirtende
opmerkingen over en weer. Net als Alwin weet Dirk dat hij niet de enige is en dat het niet serieus
zal worden.
106. En net als Alwin heeft Dirk daar geen problemen mee.
107. Challengefields 4
Diep in de nacht staat Marnix op het balkon. Hij wil graag zijn laatste punten inzicht binnenhalen, want
dan heeft hij al zijn vaardigheden vol en hoeft hij zich daar geen zorgen meer over te maken.
108. Plots schrikt hij op van een blauw licht wat vanuit de lucht op hem neer schijnt. Met samengeknepen
ogen probeert hij te zien wat het is. “Wat is… Nee, dat kan toch niet!?”
109. Marnix is nog verbaasder als hij voelt dat hij omhoog gezogen wordt. Snel grijpt hij zich vast aan de
telescoop, maar lang kan hij het niet volhouden. Zijn vingers glijden weg en Marnix verdwijnt de
donkere nacht in.
110. Die ochtend klopt Jairo op de deur van zijn vader. “Papa, ben je wakker? Papa?” Wanneer hij geen
antwoord krijgt, doet hij zachtjes de deur open.
111. Hij loopt verbaast verder als hij ziet dat zijn vader helemaal niet in bed ligt. Verward draait hij zich om
en loopt hij naar beneden.
112. “En, komt papa naar beneden om het ontbijt te maken?” vraagt Tyler.
“Papa is er niet.” zegt Jairo en hij krabbelt op zijn hoofd.
“Waar is hij dan?”
113. “Weet ik niet.” zegt Jairo en hij gaat bij Tyler zitten. Een tijdje spelen de jongens Maak De Lama Niet
Wakker, maar dan kijken ze op van een vreemd geluid.
“Wat is dat?” vraagt Tyler.
“Geen idee, maar het komt van buiten. Kom we gaan kijken!”
115. Jairo slaat zijn handen over zijn oren om het geluid buiten te sluiten en Tyler doet verschrikt zijn handen
voor zijn ogen.
116. De jongens zijn pas echt verbaast als hun vader uit de ufo wordt gegooid. Marnix staat licht trillend op
en kijkt voorzichtig achterom. Even blijft de ufo hangen, maar dan vertrek hij net zo snel als hij
gekomen is.
117. “Papa, papa!” roepen Jairo en Tyler in koor terwijl ze naar Marnix rennen.
“Is alles goed?” vraagt Jairo.
Marnix kijkt nog even over zijn schouder en knikt dan. “Ja, ik ben in orde.”
De tweeling kijkt erg opgelucht. Dan vraagt Tyler; “Wil je dan nu een ontbijt voor ons maken?”
118. Met een klein glimlachje op zijn gezicht neemt Marnix de jongens mee naar binnen. Terwijl hij de
pannenkoeken maakt, rennen en spelen Jairo en Tyler rond de eetkamertafel, wat de glimlach
van Marnix vergroot.
119. “Oma! Opa! Jullie geloven het nooit!” roept Jairo wanneer zijn grootouders beneden komen voor het
ontbijt. “Papa is ontvoert door aliëns!”
“En vanmorgen is hij teruggebracht door een ufo! Dat was zo cool! Een echte ufo!” voegt Tyler eraan
toe.
120. Met opgetrokken wenkbrauwen kijken Larissa en Cisko naar Marnix. “Wat lees jij die jongens „s avonds
voor?” vraagt Cisko.
“Het… Het is echt gebeurd.” zegt Marnix en hij verteld het kleine beetje dat hij zich kan herinneren.
121. “Uhm, weet je zeker dat je aliëns hebt gezien?” vraagt Larissa voorzichtig. “Heb je niet teveel
gedronken? Daardoor kan je in de fantasie van de jongens meegegaan zijn.”
122. Marnix schudt zijn hoofd. “Ik herinner me niet veel, maar ik ben wel zeker van wat ik heb gezien. En nu
ga ik slapen, want ik heb een lange nacht gehad.”
123. En „s avonds, wanneer Jairo en Tyler slapen, heeft hij een andere manier om niet meer aan het voorval
te hoeven denken.
124. Studenten-
vereniging
van Velds
Op de universiteit zijn William, Sophie en Lindsay inmiddels in het huis van de studentenvereniging gaan
wonen. Lindsay heeft de zorg voor de tuin op zich genomen. En als ze niets aan de tuin hoeft te
doen en geen zin heeft om te leren, is ze boven met Kelsi en Jason in de hobbykamer. Sophie is
flink aan de slag gegaan met haar vaardigheden. Ze is toch een Rijkdomsim en ze wil zich goed
voorbereiden op haar toekomst.
125. Nu Magda er niet meer woont, hebben de studenten een schema opgesteld en iedereen zorgt op zijn
of haar beurt voor het eten.
126. Het leven op de universiteit loopt dus best lekker. En Lindsay heeft geen problemen met de feestjes die
William geeft. Dan gaat ze gewoon lekker naar de bibliotheek, waar er wel de rust is die ze nodig
heeft om te werken.
127. “Kan ik erbij komen zitten?” hoort ze opeens en verbaast kijkt Lindsay op.
“Natuurlijk.” zegt ze en de blonde jongen komt naast haar zitten.
128. Allebei werken ze aan hun opdrachten. Op een moment zucht Lindsay en laat ze haar hoofd op haar
hand leunen. “x – 1 gedeeld door x + 1 staat gelijk aan x – 2,5. Maar hoe moet ik dat algebraïsch
oplossen?” mompelt ze.
129. “Kruislings vermenigvuldigen.” zegt de jongen die naast haar zit. Lindsay kijkt even naar de jongen en
dan weer naar haar opdracht.
“Dank je.” zegt Lindsay en ze maakt haar opgave af.
130. “Doe je ook wiskunde als specialisatie?” vraagt Lindsay wanneer ze allebei klaar zijn met hun
opdrachten.
De jongen knikt. “Ik twijfelde tussen wiskunde en natuurkunde, maar sinds gister ben ik een student
wiskunde.”
131. Lindsay glimlacht. “Vandaar dat ik je niet tijdens de colleges heb gezien. Ik ben trouwens Lindsay
Dekker.” stelt ze zich voor.
“Dekker? Als in familie van Milan Dekker?” vraagt de jongen en Lindsay knikt.
“Dat is mijn oudste broer.” zegt ze.
132. De jongen glimlacht. “Kleine wereld. Ik ben Edwin Meulendijk. Roxy is mijn zus.”
“Inderdaad een kleine wereld.” beaamt Lindsay. “Aangenaam.”
Edwin schudt haar uitgestoken hand. “Aangenaam.”
133. Challengefields 6
“Hé, even de aandacht naar hier.” zegt Josef, die Ruby vastheeft. “Deze kleine meid wordt
ongeduldig.”
134. Meteen gaat alle aandacht naar Ruby toe. Zoals gewoonlijk heeft Britt haar plaats vooraan weer
opgeëist. Zij en de rest van de aanwezigen juichen hard voor het jongste lid van de familie, die nu
een beetje ouder wordt.
135. Josef blaast de kaarsjes voor Ruby uit en kijkt nog even liefdevol naar de baby in zijn armen. Dan zegt
hij; “Nou meisje, tijd om groot te worden.” en hij gooit haar in de lucht.
136. Josef vangt Ruby verbaast weer op. “Wow, op haar haarkleur na lijkt ze wel heel veel op mij!”
Ruby grijnst vrolijk naar haar vader en dan naar de anderen. “Ba oh!” roept ze lachend.
Luuk lacht daar hard om. “Ze heeft duidelijk wel de persoonlijkheid van haar moeder.”
137. Lily neemt haar energieke dochtertje van Josef over en neemt haar mee om haar wat andere kleding
aan te doen en een ander kapsel te geven.
“Dit is beter.” zegt Lily. “Zullen we dan maar weer teruggaan naar de anderen?”
138. Dat wil Ruby maar al te graag. En ze vindt het helemaal geweldig als haar oom Ruben met haar wil
spelen.
139. “Whieee!” roept Ruby enthousiast wanneer Ruben haar ondersteboven houdt en in de lucht gooit.
140. Wanneer Ruben haar weer neerzet, kan Ruby zich nog geen meter verplaatsen voordat ze weer
opgetild wordt door haar tante Britt, die vrolijk met haar door de kamer wandelt.
“Dat zijn je oom Milan en tante Roxy. Niet teveel op letten, ze zijn altijd zo.” vertelt Britt aan haar nichtje.
141. Dan draait Britt zich naar Luuk toe. “Dat is je opa.” zegt ze tegen Ruby, die vrolijk maar onbegrijpelijk
terug brabbelt. “Ja, hij kan er wel mee door.”
“Dank je, denk ik?” zegt Luuk vragend. Dan glimlacht hij. “Je bent eigenlijk best goed met kinderen.”
142. Britt grijnst en geeft Ruby een kusje. “Ja, maar krijg maar geen ideeën. Ik vertroetel de kinderen van Lily
en Ruben wel, maar ik neem er zelf echt geen!”
143. Wanneer Ruby moe wordt, geeft Britt haar dan ook gauw aan Josef, die haar in bed stopt. Doodop
van alle nieuwe indrukken valt Ruby als een blok in slaap.
144. Challengefields 1
Glimlachend is Britt half bezig met het lezen van het boek in haar handen. Ze vind beurzen niet heel
erg belangrijk, maar wat extra geld is nooit weg.
145. Maar ze houdt ook half de rest van het gezin in de gaten. Luuk, Tamara, Magda en Ruben spelen
Maak De Lama Niet Wakker.
146. En allemaal worden ze enorm fanatiek. Ze zijn helemaal in het spel verdiept. De anderen letten dan
ook niet echt op wanneer Magda opeens opstaat.
147. Magda voelt een schop van binnenuit en kijkt verbaast naar haar buik.
“Ruben…” zegt ze zachtjes.
148. Haar verbaasde blik veranderd in een blije. “Ruben, kijk eens.” zegt ze wat harder en Ruben kijkt op.
Wanneer zijn blik op Magda‟s buik valt, laat ook hij het spel voor wat het is en staat hij snel op.
149. Trots buigt Ruben zich naar Magda‟s buik toe. “Wow. Niet te geloven, je bent zwanger. We worden
ouders!”
“Nou, dat had ik nou niet zien aankomen.” zegt Britt sarcastisch. “Jullie waren ook echt niet aan het
proberen of zo.”
150. Nadat de anderen ook allemaal even naar haar buik hebben gekeken, gaat Magda naar boven om
verder te werken aan haar schilderij. Ze heeft gehoord dat Christine het schilderij heeft gemaakt
van Joey, en dat Tamara dat voor Luuk heeft gedaan. Nu wil ze zelf een portret van Ruben
maken.
151. En sneller dan ze zelf verwachtte, heeft Magda het schilderij af. Ze roept Ruben en hij komt snel naar
boven om te kijken.
152. “Dit is geweldig, Magda. Nu hangen er drie generaties van Velds aan de muur.” zegt Ruben trots.
153. Challengefields 4
Vroeg op de morgen wordt Marnix wakker. Voor hij zelfs maar kan nadenken over zich aankleden of
een ontbijt maken, sprint hij naar de badkamer, waar hij zijn maag leeggooit.
154. Wanneer hij een tijdje later aan het ontbijt zit, komt Jairo bij hem zitten. Jairo kijkt zijn vader bezorgd
aan. “Gaat het wel goed, papa? Volgens mij ben je niet zo lekker.”
155. Marnix glimlacht geruststellend. “Ik was niet lekker, maar ik voel me nu prima, dus maak je maar geen
zorgen. Ik heb zelfs enorme honger, dus dan ben ik niet ziek, of wel?”
Jairo glimlacht ook. “Als je ziek ben, heb je geen honger. Dus jij bent niet ziek!”
156. Later die morgen zit Marnix tv te kijken als hij opeens iets vreemds voelt. Verward staat hij op.
157. En hij snapt er al helemaal niets van als zijn buik opeens een stuk ronder wordt. “Mam!? Pap!?” roept hij
en zijn ouders komen snel naar hem toe.
158. Larissa en Cisko kijken hun zoon net zo verbaast als hun zoon. “Zeg me dat je gewoon teveel hebt
gegeten.” zegt Cisko.
Marnix zucht. “Ik wou dat het zo was. Hebben jullie enig idee wat dit betekend?”
159. Larissa voelt aan Marnix‟ buik en kijkt heel vreemd op als ze iets voelt wat ze herkend. Iets want ze heel
erg vindt lijken op de schopjes die Marnix gaf toen ze zwanger was van hem.
“En?” vraagt Marnix als Larissa opkijkt.
160. “Het… Het lijkt erop dat je zwanger bent.” zegt Larissa zachtjes.
Cisko kijkt van Larissa, naar Marnix en weer terug. “Serieus?”
Larissa knikt.
161. “Geloven jullie nu dan misschien dat ik echt ben meegenomen door een ufo?” vraagt Marnix.
Cisko en Larissa kijken elkaar even aan en knikken. Dan zegt Larissa aarzelend; “Gefeliciteerd?”
162. Studentenvereniging van Velds
Op de universiteit wordt door Lonneke en Sil hard gewerkt. Ze doen hard hun best om nog een paar
vaardigheidspunten te halen.
163. Ook wordt er hard aan papers en opdrachten gewerkt. Maar natuurlijk is er ook wat tijd voor
ontspanning. Op die momenten proberen ze de scores die Kelsi op de gamemachines heeft gezet
te verbreken, iets wat niemand lukt.
164. Maar ook voor hun is het uiteindelijk zover dat ze hun laatste examens hebben gehad, dat ze klaar zijn
met hun studie. Sil tilt Lonneke op en draait met haar door de hal. “We hebben het gehaald!”
roept hij uitgelaten.
165. Lonneke lacht terwijl ze zich stevig vasthoud. “Ja, we zijn hier nu eindelijk klaar.”
“Nu kan ik je meenemen naar mijn huis. Ons huis. Ons thuis.”
166. Ergens anders op
de universiteit…
“Ik zal het missen dat je zo dichtbij woont.”
Lis houdt net een zucht van irritatie binnen. “Ik ga jou ook missen.” zegt ze met een glimlach op haar
gezicht geplakt.
167. Ze krijgt nog een knuffel en een zoen. “Bel je me snel?”
“Natuurlijk.” zegt Lis. „Natuurlijk niet.‟
168. Dan loopt de jongeman de deur uit.
„Zo, daar ben ik vanaf.‟ denkt Lis en ze loopt naar de telefoon. „En nu wegwezen voordat er een
professor voor de deur staat die vraagt of we nu aan „onze toekomst‟ kunnen beginnen.‟
169. Challengefields 3
“De gasten zijn uitgenodigd, de taart staat in de koelkast, de bruidsjurk hangt boven klaar, volgens mij
hebben we alles gedaan. Nu hoeven jullie alleen nog maar te trouwen.” zegt Esmay.
“Bedankt, Esmay.” zegt Lonneke. Esmay en Kristof hebben meteen tegen Lonneke gezegd dat ze
geen meneer en mevrouw willen worden genoemd.
170. “Heeft ook iedereen de uitnodiging bevestigd?” vraagt Kristof.
“Iedereen die we hebben kunnen bereiken, ja…” zegt Esmay en ze kijkt even naar de grond.
171. Sil snapt meteen wat ze bedoeld. Nog steeds heeft niemand zijn tweelingzus kunnen bereiken. “Ik had
zo gehoopt dat ze iets van zich zou laten horen na het laatste examen.” zegt hij. “Maar ja, het kan
natuurlijk ook zo zijn dat ze gewoon gestopt is met haar studie. Wie weet waar ze nu is? Ik had
beter op haar moeten letten.”
172. “Hé, het is niet jouw schuld.” zegt Lonneke geruststellend. “Je hebt alles gedaan wat je kon. Ze heeft
deze keuze zelf gemaakt, dat ligt niet aan jou.”
Sil glimlacht voorzichtig. “Dank je.”
“Geen probleem. Maar nu ga ik naar boven. In deze kleding kan ik niet trouwen.”
173. “Wauw, je ziet er prachtig uit.” zegt Sil wanneer Lonneke bij hem onder de trouwboog komt staan.
“Dank je.” zegt Lonneke. “Ik vind het wel een heel leuk idee van je moeder om van haar trouwjurk een
familiejurk te maken. En ze zei dat hij bij mij leuker staat doordat ik een donkere huid heb.”
“De jurk staat je inderdaad geweldig.” zegt Sil.
174. Dan begint de ceremonie en Sil en Lonneke vertellen elkaar voor de familie hoeveel ze om elkaar
geven en hoe graag ze hun leven met elkaar willen doorbrengen.
175. Met nog meer lieve woordjes schuiven ze de ringen bij elkaar om de vingers.
176. En dan is Lonneke Weemoed officieel Lonneke Dekker.
177. Na de felicitaties zijn Lonneke en Sil niet meer bij elkaar weg te slaan. De hele tijd lachen en dansen ze
samen.
178. En natuurlijk toont het pasgetrouwde koppel ook zonder woorden hoe gelukkig ze zich voelen.
179. “Dit is de mooiste dag van mijn leven.” zegt Lonneke tegen de tijd dat de gasten weer naar huis gaan.
“Maar de dag is nog niet voorbij.” zegt Sil veelbetekenend.
180. Pas laat die avond vallen ze in elkaars armen in slaap.
181. Challengefields 8
“Deze papa, die mama.” zegt Romeo tegen Ruby, met wie hij samen in het ochtendzonnetje zit te
spelen.
“Da bed.” antwoordt Ruby en ze legt de „mama‟ in bed neer.
182. “Hmm, ze kunnen het best goed met elkaar vinden.” zegt Milan terwijl hij naar de spelende kinderen
kijkt.
“Dat verbaast me niets.” zegt Ilse. “Jij en Lily kunnen het ook prima vinden, en qua persoonlijkheden
lijken de kids meer op jullie dan op hun andere ouders.”
183. “En Ruby lijkt tot nu toe echt een allemansvriendje. Net als haar moeder.” zegt Marnix.
“Familietrekje.” lacht Lily. “Denk je dat je derde kindje ook zo zal worden?”
Marnix haalt zijn schouders op. “Ik wacht maar gewoon af. Over dit kindje durf ik geen uitspraken te
doen.”
184. “Hoe reageerden Jairo en Tyler eigenlijk op het nieuws dat ze een broertje of zusje krijgen?” vraagt
Milan.
Marnix krijgt een lach op zijn gezicht. “Nou, ze keken eerst nogal vreemd op. Ze weten dat het normaal
de vrouwen zijn die de kinderen in hun buik dragen. Maar nu zijn ze heel enthousiast.”
185. “Dat is mooi.” zegt Lily. “Ze nemen het dus beter op dan Ilse op die leeftijd deed.” voegt ze er plagend
aan toe.
“Haha, heel grappig.” zegt Ilse sarcastisch.
Marnix lacht. “Het is zeker fijn dat ze zo reageren. En ze vinden het helemaal leuk dat ze mogen
meedenken over de naam van de baby.”
186. “Hebben ze wel een beetje normale namen?” vraagt Milan.
“Ja, dat valt me eigenlijk heel erg mee. Maar wat me niet meevalt is de enorme honger die ik haast
continu heb.”
187. Ilse lacht. “Daar kan ik over meepraten. Die honger is niet normaal, net als de vermoeidheid. Gelukkig
is Jasper heel lief en hij helpt me waar hij kan. En Jim trouwens ook.”
“Ach, rustig maar, dat is niet het ergste.” zegt Lily. “Het ergste is de verveling tegen het einde van de
zwangerschap.”
188. “Die begint ook al aardig toe te slaan.” zucht Ilse. “Lezen, schilderen en tv kijken is een tijdje leuk, maar
nu gaat het echt vervelend worden. Ik kan niet wachten tot ik weer kan werken. Jasper neemt
maar lekker ouderschapsverlof. Ik wil best voor ons kindje zorgen, maar de hele dag thuiszitten niet
meer.”
189. “Al is voor een kindje zorgen ook niet altijd even geweldig.” zegt Milan.
“Hoezo?” vraagt Ilse.
“Nou, Romeo kan soms heel eigenwijs zijn. Naar mij luistert hij eigenlijk wel, en als ik hem iets wil leren,
kost dan ook haast geen moeite. Maar naar Roxy toe is hij heel vaak enorm koppig.”
190. “Wat vreemd.” zegt Lily. “Enig idee hoe dat komt?”
Milan schudt zijn hoofd. “Ik wou dat ik het wist. Het is voor Roxy natuurlijk niet echt leuk dat als zij iets
met Romeo wilt doen, dat hij zich omdraait en in zijn eentje gaat zitten spelen.”
191. “Dat lijkt me echt heel erg rot.” mompelt Ilse.
“Dat is het ook.” zegt Milan. “Maar ja, ik kan niet voor Romeo beslissen wie hij aardig vindt en wie niet.”
192. “Lily!?” roept Marnix dan als zijn nichtje opeens opstaat en naar het huis rent.
“Ik ben zo terug!” roept Lily snel over haar schouder.
193. Eenmaal binnen snelt Lily de badkamer in en hangt ze boven de wc. Misselijk als ze is gooit ze haar
maag leeg.
194. Nadat ze de wc heeft schoongemaakt en een glaasje water heeft gedronken komt Lily weer naar
buiten en gaat ze zitten. “Er is niks, ik ben alleen een beetje misselijk.” zegt ze als ze de bezorgde
blikken van de anderen ziet.
“Hmm, misselijk, hè? Iets verkeerds gegeten, of kan het ook iets anders zijn?” vraagt Ilse met een
opgetrokken wenkbrauw.
195. Lily krijgt een klein glimlachje op haar gezicht. “Het zou ook wel iets anders kunnen zijn, ja.”
196. “Als het zo is, ben je er dan blij mee?” vraagt Milan.
Lily knikt enthousiast. “Ja, het lijkt me geweldig, nog een kleintje. En dan zal ik me nu minder vervelen,
want ik heb Ruby om voor te zorgen.”
197. “En zeg nou zelf, nog zo‟n lieverdje zou toch fantastisch zijn?” zegt Lily met een gebaar naar Romeo en
Ruby en de vier volwassenen kijken naar de kleintjes.
198. Ruby en Romeo hebben eerst niet door dat er naar ze gekeken wordt. Vrolijk brabbelen ze met elkaar
en met de popjes die ze in hun handjes hebben.
199. En wanneer ze wel doorhebben dat er naar ze gekeken wordt, zwaaien en lachen ze naar de
volwassenen.
“Is het leuk om het Romeo te spelen?” vraagt Lily.
Ruby knikt en trekt Romeo naar zich toe om hem te knuffelen. “Romeo lief.”
Romeo knuffelt haar meteen terug. “Ruby ook lief.”
200. Dit was de update.
Ja, dit ding is immens. Ik weet ook niet hoe dat is gebeurd is.
Echt, maar iets meer dan twee speelrondes!
(1 speelronde is 1 dag bij ieder huis in Challengefields en 1 semester op de uni)
En ik wilde graag nog die 2e speelronde doen, want ik wilde het huwelijk van Sil en
Lonneke nog in deze update. En om alles gelijk te houden, wilde ik die speelronde
geheel spelen.
Maar eigenlijk denk ik niet dat iemand problemen heeft met zo‟n lange update.
Xx Marieke
Sophie Mikkels
Schorpioen – 6/5/8/3/3
Rijkdom (Sec. Populariteit)
Top Oceanografie (dacht ik)
