2. Challengefields 1
Stilte voert de boventoon in Huize van Velds. Maar niet voor lang. Er sluipt een man naar de deur toe.
Binnen heeft nog niemand door dat er iemand hun huis wil binnendringen. Maar wanneer de man
naar binnen loopt gaat het alarm af.

3. 'Wat is dat nou weer?'
'Dat lijkt het alarm wel... En een sirene?'
De sirene is van de politiewagen die met grote snelheid en zwaaiende lichten de straat in komt rijden.

4. De agent springt uit de wagen en rent op de inbreker af. Een grote worsteling ontstaat. Al snel staat de
hele familie beneden om de agent aan te moedigen.

5. De agent wint dan ook en slaat de inbreker in de boeien. De agent voert de inbreker af en de familie
kan weer rustig gaan slapen.

6. Die ochtend staan Luuk en Esmay nog na te praten over de 'nachtelijke bezoeker'.
"Die agent is wel goed getraind." zegt Luuk.
"Inderdaad. En gelukkig werkt het alarm goed. Daardoor kan ik nu gewoon lekker slapen."
Dan komt de schoolbus aanrijden en vertrekken Esmay en Luuk naar school.

7. Joey eet rustig zijn ontbijt. Dan loopt hij naar Christine. "Vind deze mooie dame het nog wel leuk bij zo'n
oude vent?"
"Natuurlijk vind ik het nog leuk bij je. Ik hou van je." zegt Christine voordat ze hem zoent.

8. Vrolijk gaat Joey piano spelen. En Christine eet haar ontbijt met een grote glimlach op haar gezicht.

9. Ze wast haar bord af en gaat dan naar boven om te schilderen. Joey zit nog steeds piano te spelen
wanneer de schoolbus voor de deur stopt.

10. "Esmay. Als je geaccepteerd wordt voor de universiteit, ga je dan ook meteen?"
"Ja, dat is wel het plan. Ik wil studeren, maar nog liever wil ik een gezinnetje stichten. En zodra ik klaar
ben met studeren kan ik daarmee beginnen. Maar je bent niet veel jonger dan ik. Je komt snel
genoeg bij me in een huisje wonen."
"Gaat Tamara bij je wonen?"

11. "Ja. Kristof, Tamara en ik nemen samen een huisje. En zodra jij mag komen, kom je natuurlijk gezellig bij
ons wonen."
"Ik ga je wel missen als je daar bent."
"Ik jou ook. Kom, geef me een knuffel."
Dan gaan ze beiden aan hun huiswerk.

12. Joey plukt weer eens geld van de boompjes. Daarna kletst hij een tijdje aan de telefoon. Esmay gaat
een spelletje spelen om zich te ontspannen na haar huiswerk.

13. Luuk gaat om dezelfde reden een leuk programma kijken.
Joey gaat buiten de grond bemesten. 'Wat stinkt dat toch...' Als de grond goed bemest is zaait Joey
wat zaadjes.

14. Na de zaadjes goed water gegeven te hebben gaat Joey in bad om de mestlucht van zich af te
spoelen.
Christine maakt haar schilderij af en verkoopt het voor een leuk bedrag.

15. Wanneer Joey naar beneden gaat komt Esmay achter hem aan gerent.
"Ik ben toegelaten! Ik mag naar de universiteit!"
"Nu al?" vraagt Luuk.
"Niet al. Dit is een normale leeftijd."

16. Even later belt Esmay een taxi. "Ja, naar de Sim Universiteit."
"..."
"Oké, bedankt."
Joey kijkt een beetje bezorgd toe. 'Zal ze dat wel aankunnen, zo ver bij ons vandaan?'

17. Nadat ze iedereen geknuffeld heeft en haar ouders verzekerd heeft dat ze echt zal bellen als er iets is,
loopt Esmay naar buiten. Na een laatste blik op haar ouderlijk huis stapt Esmay in de taxi.
'Uni, here I come.'

18. Luuk kijkt een beetje sip voor zich uit. Christine geeft hem een knuffel.
"Voor je het weet kan je achter haar aan."
"Maar ik ga haar zo missen."
"Wij ook, lieverd, wij ook."

19. Ja, ook al zijn het geen Familiesims, Joey en Christine vinden het toch wel vreemd dat hun dochter het
huis nu verlaten heeft.
"Mam, pap, komen jullie eten?"

20. "Ik hoop dat ze een leuke tijd krijgt op de universiteit." zegt Joey.
"Ik ook." zegt Christine. "De hamburgers zijn erg lekker, Luuk."
Dan valt het stil aan tafel. Niemand weet iets te zeggen...

21. Joey en Christine gaan na het eten slapen. Luuk neemt eerst een warme douche. Dan gaat hij ook zijn
bed in. Maar zijn gedachten zijn bij zijn zus en vriendin die naar de universiteit zijn.

22. Universiteit
'Wauw. Die beurzen zijn echt geweldig. Dit is een prachtig huisje.' Nieuwsgierig loopt Esmay naar
binnen. 'Niet slecht. Niet echt mijn stijl, maar wat wil je in een huurhuisje. De keuken is in ieder geval
prima.'

23. 'En de trap naar de slaapkamers.' Dan wordt er vanaf buiten geroepen.
"Esmay!? Ben je er al!?"
Buiten staan Tamara en Kristof. Snel loopt Esmay naar ze toe.

24. "Hé meid, hoe was je reis?"
"Prima, het schoot lekker op. Maar we gaan zo wel shoppen, deze kleding vind ik niks." zegt Tamara.
"Goed idee, ik wil ook iets anders."
------
Tamara: Rijkdomsim, Stadsplanner worden.

25. Dan loopt Esmay naar Kristof. Hij pakt haar handen vast.
"Ik heb je gemist." zegt hij.
"Ik jou ook. Maar nu hoef je me nooit lang te missen, en ik jou ook niet."
------
Kristof: Genotsim, 6 kinderen zien trouwen.

26. Ze slaan hun armen om elkaar heen en zoenen elkaar.
"Hé, we gaan toch shoppen?" vraagt Tamara.
"O ja, laten we gaan." zegt Esmay.

27. Al snel zijn ze bij de kledingwinkels op de campus. Binnen de kortste keren schieten Esmay en Tamara
beide een pashokje in. Kristof kijkt rustig door de kleding, maar veel boeit het hem niet.
'Ik vind mijn kleding prima. Waarom zou ik dan iets anders kopen?'

28. Wanneer Esmay even later uit het pashokje komt vind hij het opeens niet zo erg meer dat ze zijn gaan
shoppen. "Wat vind je?" zegt Esmay terwijl ze een rondje draait.
"Wauw. Dit staat je geweldig."
Glimlachend loopt Esmay terug richting het pashokje. Dan komt Tamara het hare uit. "En, hoe staat
dit?"
"Hartstikke leuk! Dit hoort echt bij jou."

29. 'Ja, ik denk dat ik dit neem.'
De meiden rekenen de kleding af en ze kunnen weer naar hun huisje.

30. "Ik zal wat te eten maken." zegt Kristof wanneer ze weer thuiskomen. Esmay zit een doos staan wanneer
ze van het toilet komt.
"Hoe komt die hier nou?"
Samen met Tamara maakt ze de doos open. Er blijkt een computer in te zetten. Tamara sluit hem aan.
"Mooi ding, dat zal goed van pas komen met onze papers." zegt Tamara.

31. "Wel vreemd dat we zomaar een computer krijgen." voegt ze eraan toe.
"Waarschijnlijk van je geheime vriend." zegt Esmay plagend.
Tamara springt meteen op. "Pestkop! Je weet best dat ik geen geheime relatie heb met een ander."
zegt Tamara lachend.
"Nee, niet kietelen! Ik plaagde je maar! Genade!"
"Vooruit dan maar. Voor deze ene keer."

32. "Meiden! Komen jullie eten?" Ze zitten nog maar net aan tafel als Tamara opspringt.
"Wat is er?"
"Mijn college begint straks, ik moet gaan."

33. Esmay en Kristof genieten van de stilte en houden elkaars handen een tijdje vast. Na een tijdje is Kristof
de eerste die de stilte verbreekt.
"Ik hou van je." Esmay begint helemaal te stralen van die woorden.
"Ik hou ook van jou."

34. De romantische sfeer vervliegt al snel wanneer Esmay ook naar college moet. Zuchtend staat ze op.
"Ik zie je straks..."
"Veel plezier."
"Bedankt."

35. Kristof ruimt de borden op en neemt daarna een douche. 'Echt balen dat ze net weg moest.'
Wanneer hij beneden komt is Tamara alweer terug. "Ik ga alvast een begin aan mijn paper maken."
zegt Kristof tegen haar.
"Oké."

36. Al snel zit hij de eerste alinea's te typen.
Tamara eet rustig haar boterhammetje. Wanneer ze haar bord gaat afwassen komt Esmay binnen. Ze
loopt meteen naar de telefoon.

37. Ze belt haar familie. Die zijn heel blij van haar te horen. "Ja, alles is goed gegaan."
Ze verteld over het huisje, de studie, de docenten en hangt dan weer op.

38. "Hoe gaat het bij je ouders en Luuk?" vraagt Tamara.
"Goed. Al zeggen ze allemaal dat het een stuk stiller in huis is. En Luuk mist ons beiden heel erg."
"Ik mis hem ook. Ik kan niet wachten tot hij hier is."
"Zo denkt hij er ook over."

39. Dan ploffen de meiden samen op de bank om te studeren. Daarna gaan ze buiten even overgooien,
tot Kristof roept dat het eten klaar is.
"Hmm, je hamburgers zijn heerlijk." zegt Tamara tegen Kristof.
"Dank je."

40. "Ja, ik zal nooit omkomen van de honger." zegt Esmay lachend. "The burgers will save me!"
Esmay zit te genieten van het eten en luistert naar het gesprek.
'Echt fijn dat ze het samen kunnen vinden. Ik moet er niet aan denken, dat mijn beste vriendin en mijn
vriend elkaar niet zouden kunnen uitstaan...'

41. 'Gelukkig heb ik daar geen last van.'
Tamara heeft al eerst haar hamburger op. "Ik ga slapen, zie jullie morgen." zegt ze dan.
Boven stapt ze haar nieuwe, frisse bed in.

42. Ook Kristof en Esmay stappen hun bed in, uitgeput van alle nieuwe indrukken. "Hé, wat is dat geluid?"
vraagt Esmay.
"Welk geluid? Ik hoor niks."
"Dan zal het me wel verbeeld hebben. Welterusten."
"Slaap lekker."

43. Maar Esmay had gelijk, ze hoorde wel iets. Er is een limousine voor de deur gestopt en een meisje loopt
naar het huisje toe.
Tamara hoort het geluid ook en kleedt zich snel aan. Maar voor ze kan gaan kijken wat er is, loopt het
meisje haar kamer binnen.

44. "Wat doe jij hier?" vraagt Tamara boos.
"Ik kom je meenemen."
"Wat!? Dat gaat niet zomaar." Maar Tamara heeft niks te zeggen, want het meisje slaat haar in de
boeien. Tamara valt van schrik helemaal stil. Het meisje neemt Tamara mee naar de limousine en
laat haar instappen. 'Waar nemen ze me mee naartoe?'

45. Na een tijdje rijden stopt de limousine voor een flink landhuis. 'Wat is dit nu weer?'
Tamara wordt uit de auto gezet een kijkt verbaast om zich heen. Dan komen er allemaal mensen het
landhuis uit lopen. En tot Tamara's grote verbazing gaan de mensen staan juichen. Een van de
jongens zegt: "Welkom bij het Langraaf Genootschap. Jij hebt de eer ons nieuwste lid te zijn."

46. Tamara krijgt ook een uniform aan. Dan loopt ze naar een vriendelijk uitziende jongen.

47. "Wat is dit nu eigenlijk?"
"Dit is dus het Langraaf Genootschap. Er worden alleen speciale mensen aan het genootschap
toegelaten, en die kunnen gebruik maken van alle mogelijkheden die het lidmaatschap bied."
"Maar waarom dan ik?"
"Jij wordt de vrouw van de tweede stamhouder in Challengefields. Dat is best bijzonder."
"Hoe weten jullie dat?"
"We hebben onze connecties..."

48. "Ga maar eens binnen kijken." En dus draait Tamara zich om naar het landhuis en gaat naar binnen. Ze
komt binnen in een ouderwetse, maar rijk uitziende living met keuken. Tamara besluit eerst het
landhuis wat verder te verkennen voordat ze iets gaat doen.

49. Ze loopt naar rechts en daar staan wat speelcomputers. 'Hé, een opening in de muur. Wat zal daar
zijn?' Daarachter zit de trap en Tamara gaat naar boven. Boven zijn een aantal aparte kamers en
een meisje zit tv te kijken.

50. Aan de andere kant is nog een kamer en er staat een vreemd apparaat.
'Laat ik deze deur maar eens proberen.'

51. In de kamer staan computers. 'Wat zullen deze computers kunnen? Cijfers hacken? Kan dat met deze
computers?'
Nieuwsgierig klikt Tamara op het icoontje en kijkt even rond in het systeem. 'Hier staan alle cijfers van
alle studenten op!'

52. Helaas is haar nieuwsgierigheid niet onopgemerkt gebleven. Al snel stopt er een politieauto voor de
deur. Al snel staat de agente bij Tamara.
"En wat zijn we aan het doen? Even voor jezelf een goed cijfer aan het regelen?"
"Helemaal niet! Ik keek alleen maar rond."
"Ja ja, dat zeggen ze allemaal."

53. "Maar ik vertel de waarheid!"
"Ik geloof er niks van. Jij krijgt een boete, en doe dit nooit meer!” Dan vertrekt de agente even snel als
ze gekomen is.
Pissig loopt Tamara de kamer uit. "Wat was dat allemaal?" vraagt een meisje opgewonden.
"Ik keek in het cijferbestand en blijkbaar mag dat niet. Ik heb een flinke boete gekregen!"
"Maak je geen zorgen over die boete, die betaald het Genootschap voor je."

54. Tamara is opgelucht over de boete, maar wil nu toch wel weer naar huis toe. Het meisje verteld haar
dat het nummer van de limousine bij de telefoon hangt. Tamara belt en vraagt of de limousine
haar weer naar huis kan brengen. Dat is geen probleem en niet veel later stapt Tamara in de
limousine.

55. Al snel is ze weer thuis en ze loopt vrolijk de trap op. Ze trekt haar eigen kleding weer aan, want dat
uniform valt behoorlijk op. 'De anderen mogen hier niks van weten. Er is niet voor niets een
geheime locatie en zoveel geheimzinnigheid...'
Tamara is veel te energiek van wat er allemaal gebeurt is en gaat ontbijten. Esmay en Kristof worden
wakker en hebben niks gemerkt van wat er is gebeurt.

56. De eerste examens komen er al aan en dus breekt er een tijd aan van leren, leren, naar college gaan,
een beetje zwijmelen en nog meer leren.

57. Op de middag voor het eerste examen gaat de telefoon en Esmay neemt op.
"Met Esmay."
"..."
"Hé zusje! Hoe gaat het?"

58. "..."
"Natuurlijk mag je wat vragen."
"..."
"Nee, dat is geen probleem, ik vind het juist een geweldig idee. Je trekt gewoon bij mij in.“
"..."
"Oké, dan zie ik je morgen!"

59. Later die middag zitten de drie studenten zenuwachtig op de bank. Nou ja, twee van de drie zijn erg
zenuwachtig. "Relax meiden, we hebben er hard voor gewerkt die examens komen wel goed."
zegt Kristof.
"Ik weet het nog zo net niet..." zegt Tamara.
"Als je het gevoel hebt dat het slecht gaat, dan geeft je de docent gewoon een knipoog, dan kan hij
jullie niet laten zakken." zegt Kristof lachend.

60. Als het tijd is om te vertrekken, rennen Esmay en Tamara naar de locatie voor het examen. 'Wat een
stresskippen...' denkt Kristof dan ook.

61. En Kristof had gelijk, al die stress was niet nodig, want ze hebben alledrie met een 10 hun eerste
examen gehaald.

62. Challengefields 1
In het hoofdhuis kabbelt alles rustig voort. Joey werkt rustig verder aan zijn creativiteit. Luuk werkt aan
zijn vaardigheden om beurzen binnen te slepen. En Christine? Tja, die is een beetje onbestendig.
Ze heeft haar levenswens gehaald en weet niet zo goed wat ze nu moet doen.

63. School gaat natuurlijk door en Luuk stap gewoon de schoolbus in.
"Gaat het een beetje?" vraagt Joey.
"Niet echt... Ik weet niet wat ik nu moet. Ik heb bereikt wat ik wilde bereiken."
"Een tweede levenswens?"
"Nee, ik wordt nu bijna oudere. Ik wil dan niet nu nog aan een nieuwe baan beginnen."

64. "Ik moet gewoon even nadenken over wat ik wil. Gelukkig heb ik jou om me bezig te houden." zegt
Christine.
Luuk zet zich na school met moeite aan zijn huiswerk. Hij heeft er eigenlijk helemaal geen zin meer in, hij
wil studeren. Hij wil bij zijn vriendin zijn.

65. Christine vertrek naar haar werk. Dat vind ze nog wel erg leuk om te doen. Niet veel later gaat de
telefoon. "Met Joey."
"..."
"Hé, Larissa. Hoe is het?"
"..."

66. "Ja, dat had ik wel verwacht."
"..."
"Als kennissim wil je natuurlijk zoveel mogelijk leren."
"..."

67. "Ga je bij Esmay wonen?"
"..."
"Gezellig, en dan heb je ook mensen om je heen die je kunnen helpen."
"..."
"Oké, veel plezier meid en veel succes."

68. De rest van de dag vliegt voorbij en 's avonds zitten ze met zijn drieën aan tafel. "Larissa vertrekt
vanavond ook naar de universiteit." vertelt Joey.
"Oh..."
"Nog even, dan mag jij ook."

69. "Ik snap dat je Esmay mist, ze is je hele leven bij je geweest." zegt Christine.
"Ja, en ik had op school altijd zoveel lol met haar en Tamara. Mijn klasgenoten zijn ook gezellig, maar
het is toch anders."
"Nog even geduld, jongen, nog even geduld." zegt Joey.
"Even duurt toch erg lang..."

70. "Zit je nu al te werken?" vraagt Esmay.
"Ja, dan hoef ik misschien niet zo hard te werken als het examen voor de deur staat." antwoordt
Tamara.
Dan gaat de bel.
"Ik doe wel open." zegt Esmay.

71. Ze doet de deur open en glimlacht dan. "Zusje!" Esmay rent de trap af en neemt Larissa in haar armen.
"Wat fijn dat je er bent."
"Ik ben ook blij dat ik er ben. Ik heb me hier echt op verheugd."
"Al heb je het niet echt nodig. Jij hebt je levenswens al gehaald!"
"Een tweede levenswens is ook leuk." lacht Larissa.

72. "Kom dan gaan we de anderen roepen. Het huis moet nu wel wat worden aangepast, nu we met
iemand extra zijn."
"Hoi Tamara."
"Hé Larissa, gezellig dat je er bent. We moeten zeker naar buiten om te verbouwen?"
"Ja, inderdaad."

73. Larissa en Tamara gaan naar buiten en Esmay plukt Kristof achter de computer vandaan. "Hé Laris,
leuk dat je hier bij ons komt wonen."
Met zijn vieren ploffen ze op de grond neer om gezellig te kletsen, terwijl het huis een stuk wordt
vergroot.

74. "Jullie zijn dus allemaal tot studiebol benoemd?"
"Ja, we hebben ook hard gewerkt." zegt Tamara.
"Ach, hard werken vind ik geen probleem. Ik wil wel cum laude afstuderen, dat is mijn volgende doel."

75. "Als de examens zo makkelijk blijven als deze eerste, dan wordt dat voor geen van ons een probleem."
zegt Kristof.
"Je hebt toch ook erg hard gewerkt voor de examens." zegt Esmay.
"Ja, oké... Maar ik weet één ding zeker."
"En dat is?" vraagt Esmay.
"Dat alle jongens erg jaloers op me zijn. Ik woon samen met de drie knapste meiden op de campus."

76. Even later lopen ze naar binnen.
"Dat is beter, zo hebben we veel meer ruimte." zegt Esmay meteen.
"Inderdaad, het was benauwend." zegt Larissa.
Larissa is een beetje hongerig van de reis en duikt meteen de koelkast in. Ze bakt een tosti, peuzelt die
op en vertrekt naar college.

77. Tamara en Kristof zijn op de bank gaan zitten met een studieboek. Esmay gaat naar boven. 'Hier is het
nog een beetje kaal.'

78. 'Alhoewel, een beetje... Het is erg kaal. De slaapkamers zijn ook nog niet geweldig. Dat moeten we
dan met de volgende beurzen opknappen.'

79. Dan gaat de deur achter haar open. "Hier zit je dus." zegt Kristof. Hij neemt Esmay in zijn armen en
zoent haar. Kristof houdt haar steeds steviger vast, maar Esmay maakt zich los uit zijn armen.
"Ik moet naar college."

80. "Kan je niet een keertje hier blijven?"
"Ik wil graag mijn cijfer behouden." zegt Esmay en ze vertrekt.
'Kan ze niet een keertje gewoon plezier maken? Het werd net gezellig.'

81. Larissa is inmiddels al weer thuis en ze is met een leuk boek op de bank gaan zitten. Maar niet veel later
duikt ze haar bed al in, uitgeput van alle nieuwigheden.

82. Esmay komt thuis als Kristof net vertrokken is. Tamara zit aan tafel te werken. "Jij hebt er zin in."
Als ze haar opdracht af heeft loopt Tamara naar Esmay. "Ik heb er niet echt zin in. Maar op deze
manier mis ik Luuk niet zo erg..."
"Sorry, daar heb ik niet aan gedacht."
"Het geeft niet... Ik ga slapen..."

83. Tamara gaat naar boven en Kristof komt binnen. "Hé schatje."
"Hoi..."
"Wat is er?"
"Tamara voelt zich niet goed, ze mist Luuk."

84. "Maar daar kan jij toch niks aan doen?"
"Nee, maar ik vind het wel vervelend voor haar."
"Je bent ook zo lief."
Esmay bloost.
"Ik meen het."

85. "En nu neem ik je mee!" zegt Kristof en hij tilt Esmay op.
"Wat doe je!?" Kristof neemt Esmay mee naar boven, legt haar op bed en zoent haar passievol. Hij
begint ook aan haar kleding te frunniken. "Kristof..."
Maar Kristof gaat gewoon verder.

86. "Kristof, stop! Ik wil dit nog niet."
Zuchtend komt Kristof overeind. "We kunnen maar beter gaan slapen." zegt hij chagrijnig.
Al snel ligt Kristof in bed. Esmay gaat stilletjes naast hem liggen. Maar ze blijven beiden op hun eigen
helft van het bed.

87. De rest van het semester vliegt voorbij, met veel leren, veel gemis en veel zwijgen. Een paar uur voor
het examen nemen de studenten nog een paar feitjes door. Met een gevoel dat het goed moet
komen vertrekken ze alle vier naar het examen.

88. Ze komen paar uur later terug, allemaal met een 10 op zak en de oudste drie hebben hun eerste jaar
afgesloten. "Nu kunnen de slaapkamers worden aangepast!" zegt Tamara blij, wat dus ook
meteen gedaan wordt.
Esmay kijkt Kristof veelbetekenend aan en loopt dan naar het huis.
'Wat heeft zij opeens?' Kristof vindt het maar vreemd.

89. Esmay is naar boven en trekt het bed glad. Dan loopt ze naar de kledingkast. 'Nog niemand hier? Mooi
zo...' Esmay doet haar mooie setje ondergoed aan en gaat op bed liggen. 'Hopelijk vindt hij het
leuk...'

90. Al snel komt Kristof binnenlopen. "Esmay, wat is- ... Oh..."
"We hebben onze examens gehaald. Misschien kunnen we dat samen vieren?" vraagt Esmay onzeker.
Kristof grijpt zijn kans. Hij zoent en vrijt met Esmay alsof zijn leven ervan afhangt. Enthousiast neemt hij
haar mee onder de dekens.

91. "Ik hou van je." zegt hij een tijd later blij tegen Esmay.
"Ik hou ook van jou..." Esmay weet dat het voor haar te vroeg was. 'Nee, hier was ik nog niet aan toe.
Maar Kristof is tenminste gelukkig.'
Kristof neemt Esmay in zijn armen en valt al snel in slaap. Esmay daarin tegen ligt nog een tijdje te
piekeren...

92. Beneden merkt niemand iets van wat er boven gebeurt. Larissa heeft het druk met haar
telefoongesprek.
"Echt? Dat meen je niet! Zoiets zeg je toch niet?"

93. "..."
"Ja, dat is wel zo."
"..."
"Nee." Larissa barst in een giegelbui uit.
'Wat vreemd, zo doet Larissa normaal niet.' denkt Tamara.

94. "Oh, ik moet gaan, ik heb zo college. Kom je ook nog?"
"..."
"Dan zie ik je daar!"
Larissa hangt op en loopt fluitend de deur uit.
'Wie was dat aan de telefoon? Larissa gaat er erg vreemd van doen. Een jongen?'

95. In gedachten verzonken komt Esmay de trap af. 'Misschien wil hij me nu niet meer, maakt hij het uit. De
uitdaging is eraf...'
Stilletjes gaat ze op de bank zitten.
"Gaat alles goed?" vraagt Tamara.
"Ja, ja, het gaat prima."

96. Dan komt Kristof de trap af. Hij loopt naar Esmay en ziet er een beetje nerveus uit. "Esmay? Kan je even
komen staan?" vraagt hij met een licht trillende stem.
Esmay staat met bange voorgevoelens op. Maar in plaats van het uit te maken, gaat Kristof op één
knie zitten.
"Lieve Esmay. Ik... We kennen elkaar al een flinke poos. In die tijd ben ik steeds meer van je gaan
houden. Ik weet dat ik samen met jou oud wil worden, kinderen krijgen en opvoeden."

97. "Daarom vraag ik je: Wil je, na onze studie, met me trouwen?" Kristof doet een klein doosje open en
Esmay ziet dat er een prachtige ring in zit.
"Ik... Ik..." stottert ze. Voorzichtig haalt Esmay de ring uit het doosje en doet hem om haar vinger. "Wat
prachtig..."
Kristof staat langzaam op.

98. Dan vliegt Esmay Kristof om zijn nek. "Natuurlijk wil ik met je trouwen!" roept ze dolgelukkig.
"Gefeliciteerd." zegt Tamara vanachter de computer vandaan.
"Ik ben nu echt heel gelukkig." zegt Esmay.
"Dat is alles wat belangrijk is voor mij." zegt Kristof met een knipoog.
"Ga je dan ook mee naar mijn moeders verjaardag?"

99. "Wil je dat echt?"
"Natuurlijk wil ik dat!"
"Dan ga ik met je mee."
"En jij, Tamara?" vraagt Esmay.
"Ik ga niet." zegt Tamara. "Ik ben bang dat het leeftijdsverschil anders nu tussen mij en Luuk gaat staan.
Dat wil ik niet..."

100. "Dat snap ik." zegt Esmay. "Dan zien we je vanavond weer, of anders morgen."
"Veel plezier." zegt Tamara.
Esmay en Kristof vertrekken richting Challengefields.

101. Christine, Joey en Luuk zitten op de bank. Joey probeert Christine wat moed in te spreken. "Het valt
allemaal best mee. Iedereen krijgt juist wat meer respect voor je."
"Maar..."

102. "Mam, maak je niet druk. We vind pap toch ook nog steeds even gezellig? Waarom zou dat bij jou
anders zijn?" zegt Luuk een beetje pissig. Hij heeft het geklaag van zijn moeder al dagen moeten
aanhoren. Christine hoort zijn irritatie.
"Sorry, jullie hebben gelijk. Ik moet me niet zo aanstellen."
Dan gaat de bel.

103. "Wat ben je groot geworden..." is het eerste wat Christine zegt wanneer Esmay binnenstapt.
"Ja, de tijd vliegt." zegt Esmay. "Ik hoop niet dat je het erg vindt, maar ik heb Kristof meegenomen."
"Gezellig juist. En je weet toch dat je altijd vrienden mee mag nemen?"

104. "Kristof is niet gewoon een vriend."
"Maar..." Christine kijkt van de een naar de ander.
"Kristof is mijn verloofde." zegt Esmay met een stralende glimlach.
"Gefeliciteerd!" roept Christine en ze neemt haar dochter in haar armen.

105. Joey ondervraagt Kristof meteen uitvoerig.
"Je zal toch wel goed voor mijn meisje zorgen?"
"Natuurlijk! Ik doe niets liever, meneer."
"Als je haar verdrietig maakt, krijg je met mij te maken." zegt Joey streng, maar plagend. "En noem me
gewoon Joey."

106. Luuk kijkt even of zijn ouders niet luisteren en vraagt dan aan zijn zus; "Hoe gaat het met Tamara?
Waarom is ze niet meegekomen?"
"Ze mist je heel erg. Maar ze is bang dat als jullie elkaar nu zien dat het anders zal zijn tussen jullie, door
het leeftijdsverschil. Ze wacht liever tot jij ook komt studeren."
"O... Ik snap het wel. Ze heeft nog gelijk ook. Gelukkig duurt het nu niet zo lang meer..."
"Komen jullie mee?" vraagt Christine. "Ik kan het toch niet langer uitstellen."

107. Ze verzamelen zich allemaal in de keuken, waar de taart al klaar staat. "Daar ga ik dan." zegt Christine
en ze blaast de kaarsjes uit. "Oei, dat voel ik in mijn rug..."

108. Dan staat er plots een oudere Christine. "Hmm, het had erger gekund, nietwaar?"
"Je bent nog steeds prachtig." zegt Joey.

109. De rest van de avond verloopt vlot. Joey praat veel met Kristof. Luuk en Esmay lopen elkaar te plagen.
Joey en Christine kunnen nog steeds amper van elkaar afblijven. Maar ook Kristof en Esmay
kunnen niet lang zonder een zoen.

110. Christine kleedt zich om. 'Dit hoort toch meer bij mij.'
De avond vliegt voorbij en even voor middennacht vertrekken Esmay en Kristof weer naar hun huisje
op de campus. "Tot snel!" roept Luuk ze nog na.
Dan gaat iedereen zijn bed in en is het stil in huize van Velds.

111. Universiteit
Het is al erg laat wanneer Kristof en Esmay weer thuis komen. “De anderen slapen waarschijnlijk al.”
zegt Esmay. “Het is zo stil.”
Kristof maakt meteen van die rust gebruik en neemt Esmay in zijn armen. "Ik heb helemaal nog geen zin
om te slapen."
Het "Ik ook niet." van Esmay gaat verloren in de zoen die volgt.

112. Zachtjes giechelend en zoenend gaan de twee naar hun slaapkamer en maken er nog een lange
nacht van.

113. Al vroeg zit Tamara weer achter de computer om haar paper af te maken. Ook Larissa is al vroeg op.
Neuriënd staat ze onder de douche. Ook Larissa is al vroeg op. Neuriënd staat ze onder de
douche.

114. "Wat ben jij vrolijk." zegt Tamara als Larissa ook aan tafel is gaan zitten.
"Ja..." antwoordt Larissa afwezig.
"Is er iets?"
"Met mij? Nee hoor, alles is prima."
"Weet je het zeker? Want ik herken die blik. Die blik had Esmay ook toen ze Kristof net ontmoet had."

115. "Wat wil je daarmee zeggen?"
"Nou, volgens mij heb jij een hele leuke jongen ontmoet."
"Hoe- Helemaal niet!"
Lachend staat Tamara op. "Ik geloof er niks van."

116. Na haar bord in de vaatwasser gezet te hebben pakt Tamara een studieboek en ploft ze op de bank
neer.
"Ik ga de krant halen." zegt Larissa voordat ze snel naar buiten loopt.
Tamara zit daardoor op de bank te gniffelen.
'Die is me nerveus geworden! Ik vraag me nu wel af wie die jongen is...'

117. "Goedemorgen!" zegt Esmay vrolijk wanneer ze beneden komt. Ze zet meteen de computer aan.
"Jij ook al zo vrolijk? Het feestje was zeker leuk."
"Uhm, ja, leuk feestje. Uhm, Luuk mag het volgende semester waarschijnlijk instromen. Hij wacht nu
alleen nog op de bevestiging." praat Esmay snel, om niet verder te hoeven ingaan op haar vrolijke
bui die ze heeft overgehouden aan een gezellige nacht.
Tamara zucht. "Ik kan niet wachten tot hij hier eindelijk is..."

118. "Hij ook niet." zegt Esmay voordat ze zich in haar paper verdiept.
Larissa komt weer binnen met de krant in haar hand.
"Dat even de krant halen duurde best wel lang." zegt Tamara plagerig.
"Ach, hou je mond. Ik was toe aan frisse lucht."

119. "Wat is er met jullie?" vraagt Esmay, al luistert ze maar half naar het antwoord.
"Niks." zegt Larissa.
"Nee, niks. Alleen is Larissa tot over haar oren verliefd." zegt Tamara. Larissa kijkt haar boos aan.

120. Het duurt even voordat Esmay doorheeft wat er gezegd wordt.
"Larissa... Wat!?"
Meteen springt Esmay op van haar stoel en gaat bij Larissa zitten.
"Vertel! Wie? Wat? Wanneer? Hoe? Ken ik hem? Hoe ziet hij eruit?"

121. Larissa geeft geen antwoord en verbergt zich achter de krant. "Wat ben je flauw." zegt Esmay.
Maar meer tijd om erop in te gaan heeft ze niet. Kristof komt naar beneden en zegt; "Esmay, Tamara,
komen jullie? Tijd voor college."
Larissa staat op en legt de krant weg.
"Wacht maar, jij komt nog wel." zegt Esmay plagend voordat ze achter Kristof en Tamara aangaat.

122. 'Eindelijk, ik dacht dat ze nooit gingen.' denkt Larissa. Dan pakt ze de telefoon en toetst een nummer in.
"..."
"Met Larissa. Heb je zin om langs te komen?"
"..."
"Je weet waar het is?"
"..."
"Oké, tot zo dan."

123. Zenuwachtig loopt Larissa door het huisje. 'Tamara heeft gelijk. Ik ben tot over mijn oren verliefd. Maar is
hij dat ook? Misschien ziet hij me alleen maar als gewone vriendin...' Dan gaat de bel. Larissa haalt
nog een keertje diep adem en doet de deur open.
"Hoi." zegt Larissa verlegen wanneer ze naar buiten loopt.
"Hoi" is ook het antwoord dat ze van Cisko krijgt, die er net zo nerveus uitziet.

124. 'Kom op, stel je niet zo aan.' zegt Larissa tegen zichzelf. Ze loopt naar Cisko toe en geeft hem een
knuffel.
"Gezellig dat je er bent."

125. "Juist bedankt voor de uitnodiging. Ik ben blij dat ik mocht komen."
"Jij bent altijd welkom."
"Mooi zo, want ik ben graag bij je in de buurt." zegt Cisko en hij wordt een beetje rood.
"Kom je mee naar binnen?"
"Ja, graag."

126. "Je ziet er leuk uit vandaag." zegt Cisko wanneer ze binnen staan.
"Dank je." zegt Larissa en nu wordt zij rood.
"Ik meen het. En je bent ook nog een hartstikke lief en gezellig."
Larissa went met een hoofd als een tomaat haar gezicht af en kijkt naar de vloer.

127. Cisko neemt Larissa in zijn armen. Een tijdje staan ze alleen maar zo. Dan fluistert Cisko: "Ik... Ik denk dat
ik verliefd op je ben geworden."
Larissa laat Cisko los en hij laat zijn armen ook zakken. Even kijken ze elkaar aan.
"Ik ben ook verliefd op jou."

128. Even weten ze geen van beiden iets te zeggen, allebei verdoofd door alle emoties. Dan besluit Larissa
haar gevoelens non-verbaal duidelijk te maken en ze zoent Cisko.

129. Cisko vindt dat absoluut niet erg.
"Misschien kunnen we beter naar mijn kamer gaan, voordat mijn huisgenoten binnen komen
denderen." zegt Larissa tijdens een adempauze.
"Goed idee." zegt Cisko. "Ik wil ze best ontmoeten, maar niet op die manier."

130. Al snel zijn ze boven en zitten ze op het bankje in Larissa's kamer. Cisko trekt Larissa op schoot.
"Het was een erg goed idee om je uit te nodigen." zegt Larissa zachtjes.
"Dat was een heel goed idee. Je bent dus niet alleen knap en lief, maar ook heel slim."
"Slijmbal." zegt Larissa terwijl ze zich voor de zoveelste keer rood voelt worden.

131. "Ik ben geen slijmbal. Ik ben een geluksvogel, want ik zit hier met het mooiste meisje ter wereld." zegt
Cisko en hij zoent Larissa weer.

132. "Ik wil je niet meer kwijt." zegt Larissa even later.
"Ik wou dat ik niet terug hoefde naar huis, maar dat ik hier kon blijven."
"Misschien kan dat ook wel. Ik kan aan de rest vragen of ze het goed vinden als je bij ons komt wonen."
"Meen je dat?"
"Ja, dat meen ik."

133. "Je bent echt lief." Cisko zoent Larissa weer en samen vergeten ze alles om zich heen...
Maar ze zullen niet langer samen zijn, want de rest komt terug van college.
"Waar is Larissa gebleven?" vraagt Tamara.
"Misschien boven..." zegt Esmay.

134. "Larissa!? Ben je boven!?" roept Esmay richting de slaapetage.
"Ja, ik ben hier!" klinkt het verschrikt terug.
"Kom je gezellig hierheen!?"
"Uhm, is goed..."

135. "Dat... Was mijn zus. Ik denk dat het tijd is dat je kennis maakt met de rest van de bewoners."
"Dat denk ik ook." zegt Cisko met een zucht.
"Rustig maar, ze vallen best wel mee." zegt Larissa geruststellend.
Ze staan beiden zenuwachtig op en lopen de kamer uit, richting de anderen.

136. "Hé Cisko, wat doe jij nou hier?" vraagt Kristof. Hij kijkt van Cisko naar Larissa en weer terug. Dan
verschijnt er een lach op zijn gezicht. "O, ik snap het al." en hij gaat aan tafel zitten om te eten.
Larissa en Cisko lopen naar de bank. Esmay en Tamara kijken verbaasd naar Cisko. "Dit is voor het eerst
dat ik ze sprakeloos heb meegemaakt." zegt Larissa met een knipoog tegen Cisko.
"Ik bijt niet, hoor." zegt Cisko. Dan komt er een gezellig gesprek los.

137. Na een tijdje, als het gesprek even is stilgevallen, vraagt Larissa: "Zou Cisko hier mogen komen wonen?"
Tamara en Esmay kijken elkaar even aan.

138. "Lijkt me gezellig." klinkt het vanachter de afscheiding. "Ben ik niet meer de enige jongen."
"Weten jullie zeker dat het zal werken?" vraagt Esmay bezorgd.
"Ja, ik voel dat het goed zit." zegt Larissa.
"Ik ook. We waren al goede vrienden en nu voelt onze band nog sterker." beaamt Cisko.

139. "Dan vind ik het goed." zegt Tamara.
"Nou, welkom dan. Je komt nu officieel hier wonen." zegt Esmay.
Cisko kijkt naar Larissa. "Nu kom je niet meer van me af."
"Dat wil ik ook niet."

140. Cisko is al snel gewend. Maar voordat ze het weten staat het volgende examen alweer bijna voor de
deur. Dus is er weer de bekende tijd die bestaat uit leren, leren en nog eens leren. Laat in de
middag vertrekt iedereen naar de examens.

141. Ze hebben natuurlijk allemaal mooie cijfers gehaald en ze zijn allemaal erg vrolijk en luidruchtig. Op
Tamara na. 'Eindelijk. Luuk is nu oud genoeg en mag ook komen.'

142. Al zijn ze nog zo vrolijk, iedereen is best wel moe door het examen. Dus stapt iedereen al vroeg zijn of
haar bed in. En ze vallen allemaal al snel in slaap.

143. - Einde Hoofdstuk 1.6 -