1. olería de
Gundivós
“Ao pasar por Gundivós
o primeiro que se ve
son as olas a secar
e os fornos a cocer”

3. -Collemos o barro, amasámolo e
colocamos un pouco no centro
do torno.
-Poñemos o torno a xirar e
apretando cos dedos no centro
do barro facemos a base.

4. preparan
do o
fondo

5. -Logo imos facendo ''churros''
de barro e o unímolos coa base.
-Ímoslle engadindo máis e
uníndoos por dentro e por fóra
ata que teña a altura desexada.

6. levantando
a peza

8. sobando
e alisando

9. -Despois fáiselle a forma.
Podemos axudarnos dun trapo
para deixalo máis liso e dunha
pitela para darlle mellor a
forma.
Hai que facelo a modo e moitas
veces para que non corra o
risco de que se agrete.

13. facendo
a orella

14. -Para facer a boca ou “orella”
da xerra estírase, dóbrase e
xúntase a beira con moito
coidado para que quede máis
resistente.

17. facendo
a asa

18. -Para facer a asa estírase un
churro córtase un anaco
epégase na peza.

20. decorando

21. -Para decorar a peza fanse
liñas discontínuas, riscos,
marcas cos dedos ou coa
pitela, engadido de pequenos
churros...

22. -Unha vez rematada a peza
sepárase do torno con moito
coidado e ponse a secar varios
días. -Logo cócese.
Podería facerse ao aire libre
(duraría moitos días) ou nun
forno de leña ou gas (duraría 7
ou 8 horas, superando os
900ºC).

23. quentando o cacharro
para embrealo con resina

24. -A algunhas pezas dáselle un
acabado impermeable para
poder conter líquidos.
-Quéimanse nunha fogueira de
carqueixa e co fume a xerra
ponse negra.
-Cando está quente bótaselle
resina de piñeiro (pece), que
ao fundirse forma unha capa
transparente e impermeable.

28. pucheiro
ámboa
xerros

29. Cambados
15 de maio de 2012
Oleiro:
Elias González
Gundivós-Sober
Departamento
de Ciencias
Uxía Torres (1ºESOB)