2. Իմ հայրիկը՝ Արմեն
Մարտիրոսյանը, ծառայել է
Մոսկվա քաղաքում: Ինքը լավ
ծառայում էր, հետ չէր ընկնում
մնացած զինվորներից:
Այդ ժամանակ Աֆղանստանում
պատերազմ էր, և լավ
պատրաստված զինվորներին
ուղարկում էին այնտեղ կռվելու:
Այդպես և իմ հայրիկին տարան:
Ինքնաթիռի մեջ զինվորներին
նոր հայտնեցին, որ նրանց
տանում են պատերազմ:
Պատերազմից հետո, նա
ստացավ շքանշաններ և
վերադարձավ Հայաստան:
3. Բայց ահա` Հայաստանում
էլ սկսվեց Ղարաբաղյան
պատերազմը, և իմ հայրիկը,
արդեն զինվորական փորձ
ձեռք բերած, ինքնակամ
գնաց հայրենիքը
պաշտպանելու:
Ես շատ ուրախ եմ, որ ունեմ
այսպիսի հայրիկ: