1. ΢ΟΛΟΜΩΝΣΕΙΑ ΛΤ΢Η
Ευίνα Σςιχριντηι
Φανι Παπαχριςτου

2.  ΢τθν Αγία Γραφι και ςυγκεκριμζνα ςτο 3ο κεφάλαιο
του βιβλίου Βαςιλειϊν Γ' (3, 16-28) πρωτοαναφζρεται
θ ιςτορία του ςοφοφ βαςιλιά Σολομώντα, ο οποίοσ
χρθςιμοποιεί ζνα ςτρατιγθμα, προκειμζνου να βρει
τθν αλικεια και να ξεγελάςει τισ διαδίκουσ, ϊςτε να
αποκαλφψουν τισ αλθκινζσ τουσ ςκζψεισ και
ςυναιςκιματα.

5. 16 Σότε ὤφκθςαν δφο γυναῖκεσ πόρναι τῷ βαςιλεῖ καὶ ἔςτθςαν ἐνϊπιον αὐτοῦ. 17 καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ μία· ἐν ἐμοί, κφριε· ἐγὼ καὶ ἡ
γυνὴ αὕτθ ᾠκοῦμεν ἐν οἴκῳ ἑνὶ καὶ ἐτζκομεν ἐν τῷ οἴκῳ. 18 καὶ ἐγενικθ ἐν τῇ ἡμζρᾳ τῇ τρίτῃ τεκοφςθσ μου, ἔτεκε καὶ ἡ γυνὴ
αὕτθ· καὶ ἡμεῖσ κατὰ τὸ αὐτό, καὶ οὐκ ἔςτιν οὐκεὶσ μεκ᾿ ἡμῶν πάρεξ ἀμφοτζρων ἡμῶν ἐν τῷ οἴκῳ. 19 καὶ ἀπζκανεν ὁ υἱὸσ τῆσ
γυναικὸσ ταφτθσ τὴν νφκτα, ὡσ ἐπεκοιμικθ ἐπ᾿ αὐτόν· 20 καὶ ἀνζςτθ μζςθσ τῆσ νυκτὸσ καὶ ἔλαβε τὸν υἱόν μου ἐκ τῶν ἀγκαλῶν
μου καὶ ἐκοίμιςεν αὐτὸν ἐν τῷ κόλπῳ αὐτῆσ καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆσ τὸν τεκνθκότα ἐκοίμιςεν ἐν τῷ κόλπῳ μου. 21 καὶ ἀνζςτθν τὸ πρωΐ
κθλάςαι τὸν υἱόν μου, καὶ ἐκεῖνοσ ἦν τεκνθκϊσ· καὶ ἰδοὺ κατενόθςα αὐτὸν πρωΐ, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν ὁ υἱόσ μου, ὃν ἔτεκον. 22 καὶ
εἶπεν ἡ γυνὴ ἡ ἑτζρα· οὐχί, ἀλλὰ ὁ υἱόσ μου ὁ ηῶν, ὁ δὲ υἱόσ ςου ὁ τεκνθκϊσ. καὶ ἐλάλθςαν ἐνϊπιον τοῦ βαςιλζωσ. 23 καὶ εἶπεν ὁ
βαςιλεὺσ αὐταῖσ· ςὺ λζγεισ· οὗτοσ ὁ υἱόσ μου ὁ ηῶν, καὶ ὁ υἱὸσ ταφτθσ ὁ τεκνθκϊσ. καὶ ςὺ λζγεισ· οὐχί, ἀλλὰ ὁ υἱόσ μου ὁ ηῶν, καὶ
ὁ υἱόσ ςου ὁ τεκνθκϊσ. 24 καὶ εἶπεν ὁ βαςιλεφσ· λάβετζ μοι μάχαιραν· καὶ προςινεγκαν τὴν μάχαιραν ἐνϊπιον τοῦ βαςιλζωσ. 25
καὶ εἶπεν ὁ βαςιλεφσ· διζλετε τὸ παιδίον τὸ ηῶν τὸ κθλάηον εἰσ δφο καὶ δότε τὸ ἥμιςυ αὐτοῦ ταφτῃ καὶ τὸ ἥμιςυ αὐτοῦ ταφτῃ. 26
καὶ ἀπεκρίκθ ἡ γυνι, ἧσ ἦν ὁ υἱὸσ ὁ ηῶν, καὶ εἶπε πρὸσ τὸν βαςιλζα, ὅτι ἐταράχκθ ἡ μιτρα αὐτῆσ ἐπὶ τῷ υἱῷ αὐτῆσ, καὶ εἶπεν· ἐν
ἐμοί, κφριε, δότε αὐτῇ τὸ παιδίον καὶ κανάτῳ μὴ κανατϊςθτε αὐτό· καὶ αὕτθ εἶπε· μιτε ἐμοὶ μιτε αὐτῇ ἔςτω, διζλετε. 27 καὶ
ἀπεκρίκθ ὁ βαςιλεὺσ καὶ εἶπε· δότε τὸ παιδίον τῇ εἰποφςῃ· δότε αὐτῇ αὐτὸ καὶ κανάτῳ μὴ κανατϊςθτε αὐτό· αὕτθ ἡ μιτθρ
αὐτοῦ. 28 καὶ ἤκουςαν πᾶσ Ἰςραὴλ τὸ κρίμα τοῦτο, ὃ ἔκρινεν ὁ βαςιλεφσ, καὶ ἐφοβικθςαν ἀπὸ προςϊπου τοῦ βαςιλζωσ, ὅτι
εἶδον ὅτι φρόνθςισ Θεοῦ ἐν αὐτῷ τοῦ ποιεῖν δικαίωμα.
(Βαςιλειϊν Γ', 3, 16-28)

6. Σότε φάνθκαν δυο γυναίκεσ πόρνεσ και παρουςιάςτθκαν ςτο βαςιλιά. Και είπε θ
πρϊτθ: «Κφριε, εγώ και αυτι θ γυναίκα κατοικοφμε ςτο ίδιο ςπίτι και γεννιςαμε ς’
αυτό το ςπίτι. Και τθν τρίτθ θμζρα αφοφ γζννθςα εγώ, γζννθςε κι αυτι θ γυναίκα. Και
ιμαςταν οι δυο μασ και δεν υπιρχε κανείσ μαηί μασ ςτο ςπίτι, εκτόσ από μασ τισ δφο.
Και τθ νφχτα πζκανε ο γιοσ αυτισ τθσ γυναίκασ, επειδι αποκοιμικθκε και τον πλάκωςε·
κι αυτι ςθκώκθκε τα μεςάνυχτα, πιρε το γιο μου από τθν αγκαλιά μου και τον ζβαλε
ςτον κόρφο τθσ, ενώ το γιο τθσ το νεκρό τον ζβαλε ςτον κόρφο μου· και ςθκώκθκα το
πρωί, για να κθλάςω το γιο μου, αλλά ιταν νεκρόσ· αφοφ το πρωί τον παρατιρθςα
καλά, κατάλαβα πωσ δεν ιταν ο γιοσ μου που είχα γεννιςει.» Και θ δεφτερθ γυναίκα
είπε: «Όχι, αλλ' ο ηωντανόσ είναι ο γιοσ μου, ενώ ο νεκρόσ είναι ο γιοσ ςου.» Έτςι
μίλθςαν μπροςτά ςτο βαςιλιά.

7. ΜΕΣΑΦΡΑ΢Η ΢ΟΛΟΜΩΝΣΕΙΑ΢ ΛΤ΢Η΢ (2)
Και ο βαςιλιάσ είπε: «Εςφ λεσ: Αυτόσ ο ηωντανόσ είναι ο γιοσ μου, ενώ ο γιοσ
αυτισ είναι νεκρόσ· κι θ άλλθ λζει τα αντίκετα. Φζρτε μου ζνα μαχαίρι». Και
ζφεραν το μαχαίρι μπροςτά ςτο βαςιλιά. Και ο βαςιλιάσ είπε: «Χωρίςτε το
ηωντανό παιδί που κθλάηει ςτα δφο, και δώςτε το μιςό ςτθ μία, και το άλλο
μιςό ςτθν άλλθ.» Σότε, θ γυναίκα τθσ οποίασ ιταν ο ηωντανόσ γιοσ, αποκρίκθκε
ςτον βαςιλιά -επειδι ςπλαχνίςτθκε το γιο τθσ- και είπε: «Κφριε, δώςτε το
παιδί ς' αυτι και μθ το κανατώςετε με κανζναν τρόπο.» Η άλλθ όμωσ είπε:
«Οφτε δικό μου ασ είναι, οφτε δικό τθσ· διαμελίςτε το.» Και αποκρίκθκε ο
βαςιλιάσ και είπε: «Δώςτε το ηωντανό παιδί ς' αυτι που μίλθςε πρώτθ και μθ
το κανατώςετε με κανζναν τρόπο· αυτι είναι θ μθτζρα του.» Και όλοσ ο
Ιςραθλιτικόσ λαόσ άκουςε για τθν κρίςθ του βαςιλιά και φοβικθκε το βαςιλιά·
επειδι είδαν ότι υπιρχε μζςα του θ ςοφία του Θεοφ, για να κάνει κρίςθ.

8.  Αφοφ ο δάςκαλόσ ςασ ςασ διαβάςει το Γ Βας 3, 16-28,
μπορείτε να εξθγιςετε με δικά ςασ λόγια τι εννοοφμε
μιλϊντασ για «σολομώντεια λύση»; (ςελ. 85 αςκ.2)
Η φράςθ σολομώντεια λύση ςθμαίνει λφςθ ςε κάποιο δφςκολο
πρόβλθμα ι δίλθμμα, που κεωρείται ςοφι, δίκαιθ αλλά και
ενδεχομζνωσ ςκλθρι. Επίςθσ γίνεται με πλάγιο τρόπο δθλαδι
κάνεισ τον άλλον να ςου πει τθν αλικεια χωρίσ να το καταλάβει.

9. ΤΕΛΟΣ