1. Wojna Wietnamska 1957-1975

7. WOJNA WIETNAMSKA Działania militarne na Półwyspie Indochińskim w latach 1957-1975. W konflikt zaangażowane były z jednej strony komunistyczna Demokratyczna Republika Wietnamu (wspierana przez inne kraje komunistyczne, gł. Związek Radziecki oraz Chiny) i kontrolowane przez to państwo organizacje komunistyczne w Wietnamie Południowym, Laosie i Kambodży oraz z drugiej strony Republika Wietnamu i wspierająca ją międzynarodowa koalicja obejmująca Stany Zjednoczone i ich sojuszników – Koreę Południową, Tajlandię, Australię, Nową Zelandię i Filipiny.

8. PRZYCZYNY WYBUCHU WOJNY Z chwilą utworzenia przez wietnamskich komunistów Komunistycznej Partii Indochin, głównym celem ich działalności stało się zdobycie władzy na terytorium całych Indochin Francuskich. Sprzyjające okoliczności pojawiły się w czasie II wojny światowej. Wkrótce po jej zakończeniu komuniści doprowadzili do proklamowania Demokratycznej Republiki Wietnamu. W efekcie kilkuletniej wojny z Francuzami, na mocy porozumień genewskich suwerenność DRW została uznana w północnej części Wietnamu. W części południowej proklamowano Republikę Wietnamu, której pierwszym prezydentem został NgoDinhDiem.W 1951 r. ze względów taktycznych rozwiązano Komunistyczną Partię Indochin. Na jej miejsce utworzono Wietnamską Partię Pracujących (Lao Dong). Miało to sugerować, że wietnamscy komuniści nie roszczą sobie pretensji do opanowania pozostałych krajów dawnych Indochin Francuskich: Laosu i Kambodży. W Laosie i Kambodży utworzono formalnie niezależne, lecz ściśle kontrolowane przez Wietnamczyków organizacje komunistyczne: Kambodżańską Partię Komunistyczną oraz PathetLao (później także Laotańską Partię Ludową).Pod koniec lat 50. stało się jednak jasne, że wietnamscy komuniści nie zamierzają rezygnować z opanowania całego terytorium dawnych Indochin Francuskich. Porozumienia genewskie z 1954 r. pozwoliły im na zdobycie trwałej bazy terytorialnej i zaplecza ludzkiego. Po ustabilizowaniu swojej władzy w Wietnamie Północnym, komuniści ponownie rozpoczęli przygotowania do ekspansji na południe. NgoDinhDiem

9. TAKTYKA STRONY WIETNAMSKIEJ Oddziały armii Wietnamu Płn. przenikały na południe w celu wsparcia oddziałów Wietkongu. Dostawały się one różnymi drogami. Część pływała sampanami wzdłuż wybrzeża, inne przechodziły przez DMZ. Jednak większość korzystała z ciągle rozbudowywanej sieci dróg (szlak Ho Szi Mina), które wiodły przez Laos i Kambodżę. Nawiasem mówiąc Amerykanie doskonale wiedzieli o transporcie wojsk wietnamskich przez kraje ościenne, lecz nie mogły bombardować ani atakować w żaden inny sposób terytorium krajów z którymi nie prowadziły przecież wojny. Szczególnie narażone tereny znajdowały się w dolinach A Shau i IaDrang. Wszystkie te drogi (ale już na terenie Wietnamu) były niezwykle trudne do zablokowania mimo coraz większej aktywności i zasadzek amerykańskich sił specjalnych.

10. TAKTYKA STRONY AMERYKANSKIEJ W czasie wojny wietnamskiej kluczem do taktyki Amerykanów było odszukiwanie wroga, a co za tym idzie - patrolowanie. Wszyscy amerykańscy żołnierze piechoty: czy to Marines, czy też sił lądowych, spędzali większość czasu w terenie szukając partyzantów Wietkongu. Mogli być przenoszeni z bazy wsparcia ogniowego na miejsce lądowania za pomocą śmigłowców, lecz gdy już znaleźli się na ziemi - w górach, dżungli, na plantacjach ryżowych, czy plantacjach kauczuku - jedynym ich celem stawało się przeszukiwanie okolicy i zniszczenie nieuchwytnego wroga. Czasami była to prawdziwa walka z cieniem.

11. PRZYCZYNY KLESKI STANOW ZJEDNOCZONYCH • Nie atakowanie tzw. szlaku Ho Szi Mina, który przebiegał przez neutralną Kambodżę i Laos.• Nie atakowanie obszaru Wietnamu Północnego, sąsiadującego z ChRL, nie chcąc eskalować konfliktu w regionie. Wiedząc o tym, Ho Szi Min ulokował w tym obszarze większości swych baz.• Brak motywacji żołnierzy (brak przeszkolenia, zbyt krótki okres służby).• „Wojnę TV” - pokazywanie spalonych wiosek przez stacje telewizyjne, nazywanie żołnierzy wracających z wojny mordercami dzieci etc.

12. UZBROJENIE STRONY WIETNAMSKIEJ Czołg średni T-55 ciężar: 36 ton załoga: 3 ludzi maks.prędkość: 50 km/h uzbrojenie: 100 mm działo główne 2 karabiny 7,62 i 1 karabin 12,7 zamontowany na wieży Myśliwiec MiG-17 ciężar: 6646 kg uzbrojenie: 3 działka 23 mm 3 bomby 500 kg rakiety powietrze-ziemia lub powietrze-powietrze

13. UZBROJENIE STRONY AMERYKANSKIEJ Czołg średni Patton M-38A3 ciężar: 47,2 tony załoga: 4 ludzi maks.prędkość: 50 km/h uzbrojenie: 90mm działo główne, 1 współosiowy kar.masz. kal. 0,30 (7,62), 1 kar. masz. kal.0.50 (12,7) na wieży Śmigłowiec do transportu żołnierzy i wsparcia Bell UH-1D IroquosHuey maks.prędkość 205 km/h maks.ciężar: 4303 kg zasięg: 400 km uzbrojenie: 4 7,62 mm k.m (dwa strzelające do przodu, dwa na sworzniach w drzwiach obsługiwane przez karabinowych) 38 rakiet. Mógł transportować drużynę piechoty, ok. 8 ludzi. Thunderchief Republic F-105D samolot myśliwsko-bombowy ciężar: 23 600 kg uzbrojenie: 1 działo 20 mm wewnętrzny ładunek bomb na 4000 kg plus wsporniki na kolejne 3000 kg maks.prędkość: 2,25 Mach zasięg: 370 km

14. BRON WIETNAMCZYKOW BRON AMERYKANOW M-16 A1 - długość 99cm, ciężar 3,5kg zasięg skutecznego ognia 600 m. magazynki 20 lub 30 naboi, kal. 5,56 mm Kałasznikow AK-47 - długość 87cm, ciężar 4,5 kg, zasięg skutecznego ognia 800 m, liczba naboi w magazynku 30, kaliber 7,62 mm. szybkostrzelność 600 poc/min. Niezawodność tego karabinu zwanego z amerykańska AK-47, jest wprost legendarna Karabin maszynowy M-60 - długość 110 cm, ciężar 10,4 kg, z dwójnogiem, 17,9 kg z trójnogiem, szybkostrzelność 550 poc/min. (ogień ciągły) 200 poc/min (ogień automatyczny), zasięg skuteczny 900 m z dwójnogu, 1800 m z trójnogu, kaliber 7,62 mm.

15. STRATY Wojna kosztowała życie ok. 60 000żołnierzy amerykańskich i ok.3 000 000obywateli Wietnamu. Budżet USA poniósł straty w wysokości 150 mld dolarów.

16. KONIEC Wykonał : Jakub Bindas