1. 14 Σαββατοκύριακο 4-5 Φεβρουαρίου 2012
Weekend
Δεσμοιαιματοσ Τους περιγράφουν στη γεωργία γεωργακαράκου
Μητέρα και γιος
ΑλεξίΑ ΤσΑγκΑρη
στο σπίτι
της οικογένειας,
στο Κολωνάκι
Μαριλένα και Αλέξανδρος Λιακόπουλος
Η ιδρύτρια της Αίθουσας Τέχνης Αθηνών γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα.
Ο γιος της, πριν αναλάβει τη διεύθυνση της γκαλερί, σπούδασε μαθηματικός στις Ηνωμένες Πολιτείες
Μαριλένα στο σπίτι μας, ερχόταν συχνά. Είχε είναι γνώστης όλων των νέων τά- Αλέξανδρος τό διαβαΣμα είναι η αγαπημένη της
συνεχή επαφή και με τον χώρο και σεων στην τέχνη. Ο Αλέξανδρος συνήθεια. Δεν υπάρχει περίπτωση
Λιακοπούλου με τους συνεργάτες μας. Σημαντι- με άλλα λόγια είναι η σύγχρονη Λιακόπουλος να της δώσεις εφημερίδα και να μην
Πέντέ χρόνια αφότου τελείωσε κό ρόλο στην ενασχόλησή του με εκδοχή μου. όταν αΠόφαΣιΣα να ασχοληθώ με την ξεκοκαλίσει. Διαβάζει ακόμα και
τις σπουδές του, χωρίς να είναι ιδι- την τέχνη έπαιξαν φυσικά ο παπ- την γκαλερί, η μητέρα μου το αντιμε- τα αθλητικά.
αίτερα δυσαρεστημένος από την τό- πούς του, ζωγράφος, Περικλής Βυ- δέν έιναι ΠέιΣματαρηΣ σε θέ- τώπισε με ενδιαφέρον. Ηταν βέβαια και
τε δουλειά του, μου λέει: «Θέλω να ζάντιος και ο θείος του Ντίκος Βυ- ματα δουλειάς. Ούτε διαφωνούμε επιφυλακτική γιατί εγώ προερχόμουν νιώθώ ΠέρηφανόΣ που ξεκίνησε
αναλάβω την γκαλερί». Εγώ τα έχα- ζάντιος. Τα καλλιτεχνικά γονίδια στην τελική επιλογή των καλλιτε- από διαφορετικό τομέα. Σιγά σιγά μου κάτι τόσο πρωτοποριακό για την
σα. Ηταν μια πολύ ευχάριστη είδηση επομένως πέρασαν αβίαστα στον χνών. Μας αρέσει να δουλεύουμε έδειξε εμπιστοσύνη. Και εγώ όμως δεν εποχή της. Από την άλλη, το κακό
που δεν περίμενα να ακούσω, παρό- Αλέξανδρο. Οι κουβέντες μας, τα ομαδικά. Στη ζωή μας όμως διαφω- ξεκίνησα με ύφος «εγώ ήρθα εδώ να είναι πως έχεις όλη αυτή την ιστο-
λο που τελευταία σκεφτόμουν πως, αντικείμενα, ο τρόπος ζωής, οι συ- νούμε συχνά. Εχουμε άλλους χαρα- σας δείξω πώς δουλεύουν». Ξεκίνησα ρία στην πλάτη σου και πρέπει να τη
επειδή μεγάλωνα, έπρεπε να κάνω ζητήσεις για την τέχνη που από μι- κτήρες. Ο Αλέξανδρος είναι αυστη- με τη μηχανογράφηση της γκαλερί και συνεχίσεις. Υπάρχει ένα βάρος που
μερικά βήματα πίσω. Να αφήσω δη- κρός άκουγε στο σπίτι άφησαν τα ρός και συστηματικός. Εγώ είμαι πα- με άλλα πρακτικά ζητήματα. Ταυτόχρο- βρίσκεται πάντα από πάνω σου. Η
λαδή την γκαλερί σε κάποιον που ίχνη τους. Η ζωή των καλλιτεχνών, ρορμητική και βάζω τη φαντασία πά- να, κάνοντας αυτά, άρχισα να βλέπω παρουσία του παππού μου και του
μπορούσε να τη συνεχίσει. Δεν είχα με δυο λόγια, ήταν άμεσα συνδεδε- νω από την πρακτικότητα. Είμαστε πώς λειτουργεί αυτό το πράγμα από τη θείου επηρέασε αναμφισβήτητα και
όμως φανταστεί ποτέ ότι ο Αλέξαν- μένη με τη δική μας. άλλης ιδιοσυγκρασίας. βάση του. Θυμάμαι, ένας καλλιτέχνης τη μητέρα μου και μένα. Αμφιβάλλω
δρος θα μου πρότεινε κάτι τέτοιο. Η μού είχε πει τότε πως θα μου έπαιρ- αν η μητέρα μου θα είχε ασχοληθεί
ιδέα ότι η Αίθουσα Τέχνης Αθηνών ό αλέξανδρόΣ είναι αντάξιος συ- νε πέντε-έξι χρόνια για να καταλάβω με την γκαλερί αν δεν είχε αυτή την
θα συνεχίσει να υπάρχει και μάλιστα νεχιστής της γκαλερί. Κατ’ αρχάς, πλήρως αυτό με το οποίο σκόπευα να προϊστορία.
από τον γιο μου ήταν το πιο ευχάρι- ο γιος μου χειρίζεται θαυμάσια τα ασχοληθώ. Και είχε δίκιο.
στο που έβαζε ο νους μου. ηλεκτρονικά μέσα σε αντίθεση με έφέρα καΠόια Στιγμη έναν καλλιτέ-
μένα. Αυτό βέβαια δεν είναι το πιο Σέ μέρικα Πραγματα διαφωνού- χνη στην γκαλερί με τον οποίο είχαμε
Στό ΣΠιτι μπαινόβγαιναν πολλοί καλ- σημαντικό. Το πιο σοβαρό είναι με. Μπορεί, για παράδειγμα, να δει πάνω-κάτω την ίδια ηλικία. Εκανα λοι-
λιτέχνες, επομένως για τον Αλέξαν- ότι ασχολείται με τη φωτογραφία, ένα έργο και να το χαρακτηρίσει αρι- πόν τότε σαφές ότι με αυτόν και ακό-
δρο όλος αυτός ο κόσμος ήταν πρό- έναν τομέα λιγότερο οικείο σε μέ- στούργημα ενώ εγώ να της πω ότι το μα νεότερους θα ασχολούμαι εγώ. Με
σωπα πολύ οικεία. Δεν έχουμε μεγά- να. Εμένα, για παράδειγμα, μου βλέπω και βαριέμαι. Συνήθως όμως τα τους μεγαλύτερους, οι υπόλοιποι. Οι
λη οικογένεια, γι’ αυτό και συγγενείς αρέσει η ασπρόμαυρη. Ο Αλέξαν- βρίσκουμε. Προσπαθούμε να έχουμε παλιότεροι καλλιτέχνες που είχαν ανα-
μας θεωρούνταν οι καλλιτέχνες. Δεν δρος από την άλλη καταλαβαίνει Καλοκαίρι του ‘80 στην Πάτμο, μια επιλογή με την οποία να συμφω- πτύξει καλή σχέση με τη μητέρα μου
περνούσε πολλές ώρες στην γκαλε- όλες τις μορφές φωτογραφίας. Πέ- ο Αλέξανδρος φωτογραφίζεται παρέα με νεί η πλειοψηφία. Διαφορετικά, δεν δεν ήθελα να νιώσουν ότι χάνουν τον
ρί. Επειδή όμως ήταν πολύ κοντά ρα από αυτό, όμως, ξεχωρίζει γιατί τους γονείς τους Μαριλένα και Κυριάκο γίνεται δουλειά. άνθρωπό τους.