Presentación sobre a Sala de Ámbar

3. En 1717, ο Rei de
Prusia, Federico
Guillermo I, sabedor
de que o Tsar de
Rusia, Pedro o
Grande, era un
profundo amante das
artes, regaloulle un
conxunto de
magníficos paneis de
puro ámbar, selando
así unha alianza entre
os dous países.
O Tsar Pedro o Grande Pero... que é o ámbar?

4. O ámbar é unha resina fósil, producida por un certo tipo de piñeiro que
existía en Escandinavia, na costa do Mar Báltico, hai 50 millóns de
anos. A resina pegañenta escorría do tronco e ramas, lentamente,
apreixando insectos, follas, plumas, ras, sementes, etc. Logo espesaba
e, co paso do tempo endurecía e transformábase en ámbar
O interesante deses “apreixamentos” é que conservan a súa forma
tridimensional, constituíndo unha importante fonte de estudio de
especies xa extinguidas

5. O ámbar sempre fascinou, desde os tempos máis remotos, non só pola
crenza nos seus poderes medicinais e máxicos, senón tamén pola beleza
dos seus diferentes matices dourados (aínda que existe noutras cores),
lixeireza e facilidade de manipulación

6. Para o revestimento dunha das salas do grandioso Pazo de Verán (hoxe Pazo de
Catarina), próximo a San Petersburgo, foron utilizados os fermosos paneis de
ámbar, en 1755. O arquitecto Bartolomeo Rastrelli executou una verdadeira obra
mestra. Enteiramente en ámbar de diferentes matices, con fermosos espellos de
Venecia e magníficos ornamentos en ouro, a sala reflectía as luces de 565 veas
dispostas en luxosos candelabros nas paredes, proporcionando unha visión
fantástica. Considerada a Oitava Maravilla do Mundo, conservouse ata 1941,
cando Hitler invadíu a URSS

7. Os pazos preto de San Petersburgo foron os primeiros en ser bombardeados.
Desde o inicio da guerra, os rusos foron transportando os seus valiosos tesouros
a lugares distantes e seguros. A sala de ámbar tamén tiña o seu plano de
evacuación, mais non deu tempo a levalo a cabo. Os alemáns, que posuían listas
coa localización exacta dos máis valiosos obxectos, non tiveron dificultades en
ubicar a sala. Foi completamente desmontada, enviada a Alemaña e instalada no
Pazo de Königsberg (hoxe Kaliningrado)

8. En 1944, Alemaña foi á súa vez bombardeada polos aliados. O Pazo de
Königsberg non escapou a este destino, e sufríu un incendio. E a Sala de
Ámbar? Velaí o misterio. Nunca foi atopada
Logo da guerra, os organismos rusos encargados de desvear ese
misterio procederon a minuciosas búsquedas para atopar o seu
paradoiro. En van. Pode que a sala fora desmontada antes dos
bombardeos, ou que se queimara, ou que os paneis fosen levados en
grandes caixas a buques, logo afundidos; mesmo pode ser que esas
caixas fosen agochadas en minas baixo terra, ou que os propios rusos
fosen responsables da súa destrucción ó invadiren Alemaña

9. En 1979, diante do fracaso da busca, o goberno soviético
determinou a reconstrucción da Sala de Ámbar.
Baseándose tan só nas fotos existentes, utilizando técnicas
avanzadas, os mellores mestres, 6 toneladas de ámbar puro,
preto de 8 millóns de dólares e extenuantes esforzos, finalmente,
no ano 2003, a nova Sala de Ámbar foi inaugurada
Daguerrotipo de 1859 Autocromo de 1917

11. Esta é a nova Sala de Ámbar en todo o seu antigo esplendor

22. O s máis variados tonos de ámbar e os magníficos espellos dan á sala
una enorme suntuosidade

25. Todos os detalles da ant iga sala foron recreados,
mesmo os cadros con mosaicos florentinos

39. Deste xeito, debido á mestría dos seus creadores do pasado e
os seus recreadores do presente, a Sala de Ámbar, única no
mundo, volveu ocupar o seu antigo lugar de xoia máis preciada
do Pazo de Catarina