3. • Τον Απρίλιο του 1453 ξεκίνησε η πολιορκία της
Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, με επικεφαλής τον
σουλτάνο Μωάμεθ Β'. Είχε προηγηθεί η αποτυχημένη
απόπειρα κατάληψης της πόλης το 1422, από τον σουλτάνο
Μουράτ Β'. Παρά τις σημαντικές διαφοροποιήσεις που
παρατηρούνται στις μεσαιωνικές πηγές, ο οθωμανικός στρατός
φαίνεται πως υπερτερούσε κατά πολύ αριθμητικά. Η τελική
επίθεση, κατά την οποία σκοτώθηκε ο τελευταίος βυζαντινός
αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος,
πραγματοποιήθηκε στις 29 Μαΐου, όταν, παρά την αντίσταση
των αμυνόμενων, οι Οθωμανοί εισέβαλαν στην πόλη και την
κατέλαβαν. Είχαν προηγηθεί συνολικά 54 ημέρες πολιορκίας.
Μετά από τριήμερη λεηλασία της πόλης, ο σουλτάνος,
επιθυμώντας να περιορίσει την περαιτέρω καταστροφή της
μελλοντικής πρωτεύουσάς του, διέταξε την παύση της και
πραγματοποίησε την εθιμοτυπική και μεγαλοπρεπή είσοδό του
στην πόλη.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ……
4.
5.
6. • Ο Μωάμεθ Β' επιχείρησε να ενισχύσει τον πληθυσμό της πόλης,
μετακινώντας αναγκαστικά κατοίκους από άλλες περιοχές που
είχε κατακτήσει, όπως την Πελοπόννησο, τη Θεσσαλονίκη και
ελληνικά νησιά. Πριν την αναχώρησή του από την
Κωνσταντινούπολη, εξέδωσε φιρμάνια για τη μετακίνηση στην
πόλη μουσουλμανικών, χριστιανικών και εβραϊκών οικογενειών,
από την περιοχή της Ρούμελης και της Ανατολίας. Η αναγκαστική
μετοίκηση εξυπηρετούσε πληθώρα κοινωνικών, πολιτικών και
οικονομικών αναγκών, όπως την αποκατάσταση της ευημερίας σε
μια προηγουμένως παρηκμασμένη πόλη, τη δημιουργία πλούτου
και την αποτροπή εξεγέρσεων απομονωμένων κοινοτήτων.
Σύμφωνα με απογραφή του 1477, η Κωνσταντινούπολη
αριθμούσε εκείνη την εποχή 16.324 νοικοκυριά, με το
μουσουλμανικό και χριστιανικό στοιχείο να αντιστοιχούν περίπου
στο 60% και 22% του συνολικού αριθμού. Αν και οι εκτιμήσεις για
τον πληθυσμό της πόλης διαφέρουν σημαντικά, θεωρείται σχεδόν
βέβαιο πως κατά το 16ο αιώνα είχε αυξηθεί σημαντικά.