1. WK: Normal, butso different Hoofdstuk 26

2. Anke & Daniël “Mmm… ziet er lekker uit…”, kijkt Anke glimlachend naar haar bord, “Maar ook zo mooi gepresenteerd… ik zou het al bijna niet meer durven opeten.”

3. “Meisje toch, durf je al niet van je bordje te proeven?”, plaagt Daniël, “Zal de grote, sterke Daniël het probleempje nog eens voor je oplossen?” Giechelend neemt Anke met haar lippen het hapje van de vork die Daniël haar voorhoudt.

4. Gezellig babbelend eten ze verder, en hoe meer wijn ze drinken, hoe losser ze worden. “Anke, je weet dat je de meest fantastische vrouw bent die ik ooit heb leren kennen…”, begint Daniël, terwijl hij haar hand in de zijne neemt.

5. “Toen je een jaar geleden bij mij in therapie kwam, had ik nooit gedacht dat we hier nu samen zo gezellig zouden zitten. Je hebt me zelfs al officieel voorgesteld aan je familie!”

6. “En daarom…” Een beetje duizelig van de wijn staat Anke op, en giechelt wanneer ze Daniël op zijn knie voor haar ziet zitten.

7. Daniël schraapt zenuwachtig zijn keel, maar durft het uiteindelijk toch te vragen: “Anke Elena Normal, meest geweldige patiënte die ik ooit gehad heb en vrouw van mijn leven… wil je met me trouwen?”

8. Op slag is Anke weer nuchter. Hij meent het! Hij vraagt me hier zo gewoon om met hem te trouwen, daar ben ik helemaal nog niet klaar voor!, gaat het door haar heen.

9. Ze draait zich om en zet het op een lopen, zo hard als ze kan. Dit kan niet, dit mag niet! Ik kan het gewoon nog niet!, bonkt het in haar hoofd.

10. “Anke, wacht!” Daniël propt het doosje met de verlovingsring weer in zijn zak, en loopt zonder te betalen het restaurant uit, “Geef dan tenminste een antwoord, zeg me toch eens wat er scheelt!”

11. Maar Anke blijft lopen tot ze helemaal vanachter in haar tuin staat. De tranen stromen over haar wangen, terwijl ze verward voor zich uitstaart.

12. Dan voelt ze opeens iets bewegen in haar buik, en verschikt kijkt ze naar beneden. “Fuck, dit kan niet…”, mompelt ze.

13. Iris, Lex, Olivia & Valentina Dus je bent gewoon weggelopen uit het restaurant, zonder nog iets te zeggen? Dat was dus echt wel het stomste wat je kon doen!” Iris schudt haar hoofd: “Anke toch, nooit gedacht dat ík jou nog eens liefdesadvies zou moeten geven!”

14. “Maar wat heb ik dan gedaan, Iris? Hij is verdomme mijn therapeut, hij zou toch moeten wéten dat ik hier nog niet klaar voor ben?!”, roept Anke uit.

15. “Hij is niet enkel je therapeut, zusje,” antwoordt Iris, “Op dit moment is hij je vriend, die zielsveel van je houdt en zelfs met je wil trouwen!” “Wat stel je dan voor?”, vraagt Anke, “Moet ik gewoon naar hem toe gaan, sorry zeggen en vertellen dat ik wel met hem wil trouwen? Ik ben er helemaal niet klaar voor!”

16. Ze knippert met haar ogen, maar voelt hoe de tranen over haar wangen glijden: “Ik heb ervaring met flirten, seks,… you name it, I’vedatedit, maar ik weet niet eens hoe ik van iemand moet houden! En nu ben ik nog eens zwanger ook! Ik ben mislukt, Iris, wat moet ik nu?”

17. “Eén ding onthouden, zusje,” sust Iris, “Je bent niet mislukt! Je bent een geweldige meid, die alleen een beetje de verkeerde kant is opgegaan met haar leven. En als je dat aanvaardt, sta je meteen al een heel stuk verder!”

18. “Maar…” Anke kijkt vertwijfeld naar haar buik, “Ik ben zwanger, Iris. Zwanger! Ik ben een waardeloze moeder! Mijn eerste kind is me afgenomen, en dat zou mijn tweede ook overkomen zijn als jij haar niet onder je hoede had genomen. Ik ben gewoon niet in staat om voor een kind te zorgen!”

19. “Een reden te meer om Daniël te vertellen dat je echt van hem houdt. Je draagt zijn kind, Anke! En vergeet vroeger, je hebt al je fouten goedgemaakt, en samen worden jullie vast geweldige ouders!”

20. Dan verandert Iris plots van onderwerp: “Volgende week is de tweeling trouwens jarig! Je komt toch ook naar hun verjaardagsfeest, ik heb de hele familie uitgenodigd.” Anke knikt enthousiast: “Waar feestjes zijn, daar ben ik ook, dat weet je!”

21. Dromerig kijkt Iris naar het schilderij dat ze enkele dagen geleden van haar spelende dochtertjes maakte: “Ik hoop maar dat ze zulke goed vriendinnetjes zullen blijven…” “Hoezo?”, vraagt Anke, “Liggen hun karakters dan zover uit elkaar?”

22. “Toch best wel,” antwoordt Iris, “Olivia is een echte bolleboos, ze zit de hele dag met haar neus in de boeken. Of aan de piano, het schaakbord,… eigenlijk helemaal ikzelf op die leeftijd.”

23. “Terwijl Valentina al helemaal bezig is met haar imago. Mooie kleren, kapsel,… en ze staat van ‘s morgens tot ‘s avonds in haar kamer te dansen! Ze lijkt van bezigheden veel meer op jou…” Even grinnikt Iris: “Alleen niet zo erg, natuurlijk!”, waarop Anke haar een plagerige stomp in haar zij geeft.

24. Dan zucht Iris plots, en staart verdrietig voor zich uit: “Ik hoop maar dat Maarten aan de verjaardag van zij zusjes denkt…” “Heeft hij nog steeds niks van zich laten horen?”, vraagt Anke bezorgd, terwijl ze een troostende hand op de schouder van haar zus legt.

25. “Het enige wat ik weet, is wat Kelsy me verteld heeft: dat hij bekend heeft dat hij al maanden verliefd is, maar het meisje toch niet kan krijgen. Daarna is hij kwaad weggelopen, en sindsdien hebben we niks meer van hem gehoord…”, zucht Iris, “Wat hebben we verkeerd gedaan, dat hij het ons niet wou en wil vertellen?”

26. “Jij hebt helemaal niks verkeerds gedaan!”, neemt Anke haar grote zus in haar armen, “Maarten ligt gewoon in de knoop met zichzelf, en hij zal zelf wel beslissen wanneer het tijd si dat hij weer contact met jullie opneemt. Dat heb ik toch ook gedaan?”

27. “En hoe!”, grinnikt Iris, “Laat ons hopen dat Maarten ook niet meteen met een baby komt binnenwandelen!” Dan is ze opeens weer gespeeld streng: “Maar het gesprek ging om jou, Anke Elena Normal! En nu ga jij maken dat je thuis bent, zodat je het kan goedmaken met Daniël en jullie volgende week samen op het verjaardagsfeest van je nichtjes kunnen zijn!”

28. Dan buigt ze zich naar Ankes buik: “Want je wil deze kleine schat toch geen leuk feestje ontzeggen, zeker?”

29. “Bedankt voor je raad, Iris!”, zegt Anke terwijl ze haar zus omhelst, “Je bent de beste!” “Altijd al geweest, zusje!”, plaagt Iris.

30. Maarten, Lenka & Katrien “Papaaaaa!!”, weerklinkt het stemmetje van Katrien door het hele huis, “Trien wakker! Pakke, pakke?”

31. “Schattig toch, “ glimlacht Lenka, “Je woont hier pas twee maanden, en ze noemt je nu al papa!”

32. Ze schuift wat dichter tegen Maarten aan: “Ik had nooit gedacht dat mij leven nog zo mooi zou worden… tot jij opeens aan mijn deur stond.” Ze zwijgt even, en vraagt dan plots: “Maarten, heb je eigenlijk al aan je ouders laten weten waar je bent?”

33. “Ik wacht nog steeds op het juiste moment…”, zucht Maarten, “Mijn ouders staan er vast niet om te springen om te horen dat ik bij mijn stagejuf uit het vijfde leerjaar ben ingetrokken… Maar volgende week zijn mijn zusjes jarig, ik dacht eraan jou en Katrien dan officieel voor te stellen aan mijn familie?”

34. “Dat klinkt goed…”, mompelt Lenka, terwijl ze Maarten zachtjes op zijn rug duwt, “Als je nog meer van die goede ideetjes hebt…”

35. “Niet meteen!”, grinnikt Maarten, “Maar ik zie dat jij vandaag ook wel behoorlijk inventief bent!” En hij trekt haar zachtjes dichterbij.

36. “Papaaaaaaaaaa!”, schalt Katriens stemmetje hun mooie moment aan flarden. “Ja, ik weet het!”, mompelt Maarten, en hij staat op om naar boven te gaan.

37. “Jij kleine deugniet!”, tilt Maarten Katrien uit haar bedje, “Kon je mama en papa niet meer even laten spelen?” “Neeeee!”, giechelt de kleine meid, terwijl ze Maarten met twinkelende oogjes aankijkt.

38. “Oh, mevrouwtje vindt dat nog grappig ook?”, vraagt Maarten, en hij houdt zijn hand gespeeld dreigend in de lucht, “Dan zal ik ook eens iets grappigs doen: Katrientjedoodkietelen!” “Papa, neeeee!”, lacht Katrien, terwijl ze probeert weg te duiken.

39. “Uhm… Maarten…”, wordt hun gezellige vader-dochtermomentje plots onderbroken. Lenka komt wat ongemakkelijk de kamer binnen, en Maartens blik wordt meteen naar haar bolle buik toe gezogen. * Ja, ik weet het, lelijk zwangerschaps-kapsel

40. “Godver…”, vloekt Maarten binnensmonds, “Hoe moet ik dít aan mijn ouders gaan uitleggen?”

41. Iris, Lex, Olivia & Valentina “Vertel!”, is het eerste wat Iris vraagt wanneer de eerste familie binnensijpelt op het verjaardagsfeest, “Heb je alles al uitgepraat met Daniël?”

42. “Kijk zelf maar!”, zegt Anke guitig, en trots toont ze haar hand waaraan een verlovingsring met een schitterende diamant prijkt.

43. “Geweldig, meid! Ik ben zo trots op je!”, roept Iris uit, “En nu ben ik zeker dat jullie kindje kan opgroeien in een warm gezin, met twee ouders die elkaar doodgraag zien!”

44. “Ben je echt zwanger, tante Anke?”, onderbreekt Jasmin dan het gesprek, “Wat leuk, dan ben ik eindelijk niet meer de jongste van de familie!”

45. “Jasmintje!”, lacht Iris, terwijl ze haar jongste nichtje goed bekijkt, “Jij gaat iedere keer dat ik je zie meer op je vader lijken!”

46. “Waar zit proff… euh, Guus eigenlijk?”, wendt ze zich dan tot Marit. “Hij… had niet zo’n zin om mee te komen, hij is niet zo dol op drukke feestjes.”, brengt Marit aarzelend uit.

47. Iris hoort zo aan de toon dat Marit niet de hele waarheid wil vertellen. “Als er iets is… je weet me te vinden hé, zusje!”, zegt ze daarom. Marit haalt even haar schouders op, maar doorbreekt dan de gespannen sfeer: “Kom, laten we nu maar de verjaardag van de meisjes gaan vieren!”

48. Olivia mag – als oudste van de twee – als eerste. Onder luid gejuich van de hele familie doet ze een wens en blaast de kaarsjes uit.

49. Met grote ogen kijkt Valentina toe hoe haar tweelingzus de lucht in springt. Dit staat haar straks ook te wachten…

50. “Wauw!”, lacht Olivia, wanneer ze weer op de grond staat, “Dat was best leuk… kom op Valentina, er is niks aan nu ik groot ben en jij nog niet!”

51. Meteen huppelt Valentina naar de taart om de kaarsjes uit de blazen. “Mijn wens heb ik al bedacht!”, vertelt ze trots aan iedereen.

52. Een paar seconden later voelt ze vreemde tintelingen doorheen haar hele lichaam, en springt ze met een gilletje de lucht in.

53. “Je had helemaal gelijk, Liv!”, roept ze, “Het is gewoon geweldig!”

54. Zenuwachtig giechelend lopen de zusjes naar elkaar toe voor een knuffel, tot Valentina als eerste opmerkt: “Zullen we maar eens in onze kleerkast gaan kijken?”

55. Even later hebben beide meisjes iets naar hun smaak gevonden. Olivia heeft de Rijkdomswens, en wil graag Illusionist worden.

56. Haar tweelingzus is ietwat uitdagender: zij is een Genotssim, en haar levenswens is Sterrenkok worden.

57. Marit, Guus, Nienke, Simon, Roos & Jasmin De kinderen zijn naar school, Guus is net naar zijn werk vertrokken. Marit geniet van haar rustige momentje alleen, als plots de telefoon gaat.

58. “Marit SabinaNormal.” … “Wie?” … “Hoe… hoe durf jij me nog te bellen?!”

59. … “Hé, ho maar! Ik heb een vriend en vier kinderen!” … “En ja, ik ben gelukkig! Heel gelukkig, dank je dat je ernaar informeert!”

60. “Oké ja, dat begrijp ik…” … “Nee, niet vanavond, dan is de drieling jarig.” …

61. “Morgenvroeg? Dan heb ik wel tijd, ja.” … “Nee, mijn vriend is dan naar zijn werk.” … “Tot morgen dan…”

62. Tot de volgende keer!!!